Η δύναμη που κρύβεις μέσα σου - Ανεβαίνοντας στην ψηλότερη κορυφή των Πιερίων

Έτσι ο στόχος αυτής της ανάβασης ήταν να φτάσουμε στην κορυφή Φλάμπουρο, μέσω του ορεινού καταφυγίου του ορειβατικού συλλόγου Βελβεντού. Αφετηρία μας ήταν το ομώνυμο χωριό.

Αρχές Ιουνίου με σύμμαχο τον καιρό ανεβήκαμε στο ορεινό καταφύγιο με το αυτοκίνητο και από εκεί περπατήσαμε μέσα στο πυκνό ελατόδασος μέχρι το Φλάμπουρο. Υψομετρική διαφορά περίπου στα 800 μέτρα. Το μονοπάτι είναι άριστα σηματοδοτημένο και το ελατο-καρτελάκι απόλυτα κατατοπιστικό σε κατευθύνει μέσα στο δάσος μέχρι την κορυφή. Από κάποια ανοίγματα βλέπεις τόσο την τεχνητή λίμνη Πολυφύτου όσο και το Βελβεντό που όσο ανεβαίνεις τόσο περισσότερο φαίνεται, ώσπου κάποια στιγμή φανερώνεται ξεκάθαρα μπροστά σου κυριολεκτικά κάτω από τις κορυφές των Πιερίων. Να και το καταφύγιο απέναντι, να και η πόλη της Κοζάνης στο βάθος.

Και κάπου εκεί είναι που τα συναισθήματα γίνονται ανάμεικτα. Όπως σε πολλές άλλες περιοχές της χώρας, μια πυρκαγιά το 2007 ήρθε να καταστρέψει το δάσος. Την αιτία της δεν έμαθε ποτέ κανείς αλλά τα σημάδια της είναι ακόμη εμφανή. Μόνο τα αγριολούλουδα παλεύουν να απαλύνουν τον πόνο των καμένων δέντρων και να δώσουν ζωή και χρώμα σ' αυτό το σημείο του βουνού.

Η ανάβαση συνεχίζεται και το Φλάμπουρο, η ψηλότερη κορυφή των Πιερίων στα 2.194 μέτρα φαίνεται ψηλά και όλο πλησιάζει. Η μέρα είναι καλή κι ο ορίζοντας ανοιχτός.

Είμαστε πια στην κορυφή, όπου το τσουχτερό αεράκι μας αναγκάζει να απαγκιάσουμε για λίγο. Η παρέα μας εδώ πάνω μεγαλώνει. Δυο φίλοι που ανέβηκαν από άλλο μονοπάτι μας περιμένουν εδώ. Όλοι μαζί αγναντεύουμε τη θέα...

Η ανάβαση κράτησε λίγο λιγότερο από 2 ώρες. Και τώρα ξεκινάμε την κατάβαση. Για όποιον δεν έχει ανέβει ποτέ στο βουνό, η κατάβαση φαντάζει πιο εύκολη. Δεν είναι όμως πάντα έτσι. Σε περίπτωση που το μονοπάτι είναι βραχώδες, θέλει περισσότερη προσοχή όταν κατεβαίνεις και μεγαλύτερη προσπάθεια να πατάς σταθερά και με ασφάλεια. Εδώ βέβαια, η κατάβαση δεν έχει ιδιαίτερη δυσκολία και σχετικά γρήγορα φτάνουμε και πάλι στο καταφύγιο.

Η όρεξη έχει πλέον φτάσει στο ζενίθ και το τραπέζι στρώνεται στο πι και φι. Το φαγητό συνοδεύουν αφηγήσεις ιστοριών και περιγραφές επεισοδίων με το πηγαίο χιούμορ της παρέας και έτσι τελικά η μέρα μένει αξέχαστη. Και βέβαια κλείνει... πώς αλλιώς; Με υποσχέσεις για επόμενες αναβάσεις...

Σημείωση: Το Ορειβατικό Καταφύγιο Βελβεντού είναι άψογο, πολύ οργανωμένο, το επισκέπτονται πολλοί ορειβάτες από όλη την Ελλάδα και μπορεί να φιλοξενήσει μέχρι 40 άτομα για διανυκτέρευση. Εννοείται η προηγούμενη συννενόηση με τον σύλλογο.