Ορεινή περιπλάνηση στα Πιέρια Όρη μέσω Βελβεντού
Ο Βελβεντός (ή Βελβεντό) γνωστός για τα καταπληκτικά του φρούτα, τις μαρμελάδες, το απέραντο πράσινο αλλά και για τα ιστορικά, πολιτιστικά - παραδοσιακά και άλλα στοιχεία, αποτελεί τη βάση για ορεινές περιπλανήσεις στα όμορφα Πιέρια Όρη.
Μια τέτοια πρόσφατη ορεινή περιπλάνηση ξεκινά στις 8 το πρωί από το Μετόχι του Βελβεντού προς το Καταφύγιο, το χωριό από το οποίο καταγόταν ο Αλέξης Ζορμπάς, ο γνωστός πρωταγωνιστής του Καζαντζάκη στο ομότιτλο βιβλίο.
Το μονοπάτι, κομμάτι του διεθνούς μονοπατιού Ε4, ανεβαίνει αρκετά ήπια στο μεγαλύτερο μέρος του, μέσα σε καταπληκτικό δάσος στο οποίο στην αρχή κυριαρχούν οι κρανιές, τα θραψιά, τα πουρνάρια και οι βελανιδιές και στη συνέχεια τα πεύκα.
Ο ήλιος σπανίως κάνει την εμφάνισή του γιατί ανεβαίνεις απ' τη βορειοδυτική πλευρά του βουνού, έχοντας αριστερά σου χαμηλά το Βελβεντό, τη λίμνη Πολυφύτου με τη μεγάλη γέφυρα
και φυσικά το εντυπωσιακό λόγω του απόκρημνού του εδάφους φαράγγι του Σκεπασμένου. Η θέα όσο ανεβαίνεις γίνεται όλο και πιο εντυπωσιακή,
αν και η ελαφριά ομίχλη σε συνδυασμό με το νέφος από Κοζάνη μεριά εμποδίζουν την καλή φωτογράφιση. Το συνεχές βουητό του νερού που κατεβαίνει στο φαράγγι και κατευθύνεται προς τον "παράδεισο", τον κάμπο δηλαδή του Βελβεντού σε συνοδεύει... Είναι απορίας άξιο πώς με τόσο ξερό καλοκαίρι και φθινόπωρο, το βουνό κατεβάζει τόσο πολύ νερό. Το πανέμορφο, πυκνό δάσος φαίνεται, κάνει καλά τη δουλειά του. Ε, πώς να μη γίνουν νόστιμα και μοναδικά τα φρούτα του Βελβεντού όταν τα χωράφια του κάμπου ποτίζονται με τέτοια νερά! Η μέρα είναι καταπληκτική, τίποτα άλλο δε σπάει τη σιωπή του δάσους και η διμελής αυτή τη φορά ομάδα ανεβαίνει.
Πραγματικά η διαδρομή είναι απολαυστική μέχρι τη γέφυρα στα "καγκέλια". Εκεί μια μικρή στάση αξίζει, υπάρχει πηγή πριν τη γέφυρα δεξιά που σε δροσίζει και με νέα διάθεση συνεχίζεις.
Το μονοπάτι τώρα γίνεται πολύ ανηφορικό, έχεις περάσει στην προσήλια πλευρά του, ανέβηκε και ο ήλιος, ο ιδρώτας αρχίζει να κυλάει ενώ πριν σχεδόν κρύωνες, αλλά σε 45 λεπτά περίπου θα σε οδηγήσει στο Καταφύγιο. Οι πευκόφυτες κορυφές των Πιερίων φαίνονται καλά, κάπου εκεί πάνω υπάρχουν καταφύγια ορειβατικών συλλόγων και εμείς συνεχίζουμε προς το χωριό του Ζορμπά.
Οι ενημερωτικές πινακίδες που υπάρχουν σε όλη τη διαδρομή σε κατατοπίζουν πολύ συχνά για το υπόλοιπο της διαδρομής (χρόνους, αποστάσεις κ.λπ.) και σε λίγο αρχίζουν να φαίνονται και τα πρώτα σπίτια του Καταφυγίου.
Περπατώντας τώρα μέσα στο χωριό σου προκαλεί εντύπωση το ανακαινισμένο παλιό σχολείο αλλά και το γεγονός ότι όλα τα σπίτια είναι σχετικά καινούρια – γιατί άραγε; Πού είναι τα πετρόκτιστα;
Μιλώντας με ντόπιους, μάθαμε ότι το χωριό είχε καεί ολοσχερώς στην κατοχή λόγω της αντιστασιακής δράσης των Καταφυγιωτών και όταν άρχισαν οι κάτοικοι να ξανακτίζουν το χωριό τους το φτιάξαν με "νέες" τεχνολογίες και πρακτικές. Όμως το κρατούν ζωντανό... Το σπίτι του Ζορμπά είναι δυστυχώς κλειστό και δεν μπορέσαμε να το επισκεφθούμε και να δούμε τα στοιχεία που αποδεικνύουν την καταγωγή του. Θέλουν να το κάνουν μουσείο και ξέμεινε από χρηματοδότηση... Το ύψωμα του Αηλιά προσφέρει καταπληκτική θέα προς τη λίμνη Πολυφύτου. Φυσικό είναι, αφού απ' τα 500 ανέβηκες στα 1500 μέτρα περίπου.
Το Καταφύγιο αποτελεί τη βάση και για άλλες διαδρομές προς τις κορυφές των Πιερίων, στόχος για την επόμενη ανάβαση...
Ξεκούραση στη δροσιά των πεύκων του Αηλιά όπου βρήκαμε γνωστούς που διανυκτέρευσαν εκεί, ελαφρύ κολατσιό όπως πάντα
και η επιστροφή για κάτω ξεκινά. Μας περιμένει το καταπληκτικά διαμορφωμένο κομμάτι του φαραγγιού με το όμορφο πέτρινο μονοπάτι δίπλα στο Βελβεντό, τα νερά που κατεβαίνουν στο μεγάλο αυλάκι και οι καταρράκτες που το βουητό τους μας συνόδευε σε όλη τη διάρκεια της διαδρομής.
Έτσι κλείνει μια ακόμη ορεινή περιπλάνηση με αυτές τις τελευταίες καταπληκτικές εικόνες από το φαράγγι του Βελβεντού. Αν δεν το έχετε επισκεφθεί ακόμη, σπεύσατε...