Disconnect

Προσωπικά θα έλεγα ότι η ταινία είναι προβλέψιμη. Χωρίς να υπάρχει κάποια ξεκάθαρη αδυναμία είχα τη διαρκή αίσθηση ότι κάτι της λείπει. Η αλήθεια είναι ότι δεν με συνεπήρε. Αλλά το θέμα της είναι πολύ επίκαιρο και αυτά που διαδραματίζονται στην ταινία με έκαναν να σκεφτώ.

Διαφορετικοί άνθρωποι σε διαφορετικές ιστορίες μέσα από τον κόσμο του Διαδικτύου βρίσκουν κανάλια επικοινωνίας για να μοιραστούν τις ανησυχίες τους, τα πάθη τους, τον πόνο τους, τις επαγγελματικές τους επιδιώξεις. Και ενώ υπάρχει μια τεράστια ροή πληροφοριών μέσω κινητών τηλεφώνων, tablet, laptop και οποιασδήποτε άλλης συσκευής με σύνδεση στο Διαδίκτυο, όλοι καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι είναι αποσυνδεμένοι (disconnected) από την πραγματικότητα.

Παντρεμένα ζευγάρια που έχουν χάσει την επικοινωνία τους και βρίσκουν παρηγοριά σε chat rooms, ανασφαλείς έφηβοι που πέφτουν θύματα cyber bullying, κλοπή ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων, επαγγελματικές επιδιώξεις, πορνογραφία και παιδική εκμετάλλευση είναι κάποια από τα θέματα που αγγίζει η ταινία. Και όλα αυτά τόσο προσιτά σε όλους μας ενήλικες και ανήλικες χωρίς κανένα εμπόδιο. Μέσα από τις απανταχού υπηρεσίες κοινωνικής δικτύωσης και διασκέδασης στήνεται ένα τεράστιο γαϊτανάκι πληροφοριών που μαζεύει όλο και περισσότερους σε αυτόν τον χωρίς κανόνες χορό.

Ας σκεφτόμασταν τη ζωή μας χωρίς Διαδίκτυο μια εβδομάδα. Λυτρωτικό ή τρομακτικό;

Κάποια στιγμή είχα πει ότι αν λόγω κρίσης πρέπει να περιορίσω κάποια πράγματα από τη ζωή μου η σύνδεση στο Internet θα ήταν ένα από τα τελευταία πράγματα που θα έκοβα. Να στερήσω από τον εαυτό μου τόση πληροφορία και γνώση... ΑΝΟΗΣΙΕΣ!!

Η πληροφορία και η γνώση είναι μακριά από μια οθόνη. Η γνώση είναι βιωματική και κανένα μέσο δεν είναι τόσο αληθινό όσο η ζωή.

Αλλά από πότε ο άνθρωπος ήξερε να διαχειρίζεται αυτά που έφτιαχνε. Έφτιαξε εργαλεία από πέτρα και τελικά κατέληξε να σκοτώνει τους ομοίους του με αυτά. Κατάφερε να δαμάσει τη φωτιά και έφτιαξε σιδερένια όπλα για να κάνει πολέμους , κατέκτησε τη γνώση και έφτιαξε την πυρηνική βόμβα. Τι μπορεί να αλλάξει στην αυτοκαταστροφική ανθρώπινη φύση για να μπορέσει να διαχειριστεί σωστά τη δύναμη του Internet; Η άπληστη φύση μας, μας κάνει πραγματικά όρνια. Είτε αυτό σημαίνει ότι κλέβουμε τα στοιχεία μιας πιστωτικής κάρτας, είτε ότι ξεκινάμε να κοροϊδεύουμε κάποιον πίσω από ένα ψεύτικο προφίλ, είτε συμμετέχουμε και σιγοντάρουμε σε πορνογραφικές δραστηριότητες. Δεν έχουμε την παιδεία να διαχειριστούμε τα ταπεινά μας ένστικτα. Η δύναμη του μέσου είναι τεράστια και η παιδεία μας μικρή. Το Internet εισέβαλε στη ζωή μας και δεν μας έδειξε κανείς πώς να το χρησιμοποιούμε. Είναι σαν να δίνεις έναν αναπτήρα σε ένα πεντάχρονο παιδί και να του λες παίξε και αφού παίξεις θα σου δείξω πως δουλεύει... Και μετά θα αναρωτιέσαι γιατί άρπαξες φωτιά...

Ανησυχώ πια όταν βλέπω παρέες έξω που αντί να διασκεδάζουν βγάζουν όλοι μαζί μια selfie φωτογραφία για να την ανεβάσουν στο facebook και μετά επιστρέφουν στις θέσεις τους. Έφηβοι που κανιβαλίζουν έφηβους μέσω internet, παρέες ατόμων που κάθονται σε ένα τραπέζι αμίλητοι και βλέπουν τις οθόνες των κινητών τους, ανθρώπους χωρίς ζωή να παρακαλάνε για ένα like, κάθε άσχετος να λέει τη γνώμη του στο twitter χωρίς να σκέφτεται τις συνέπειες, παιδιά να τζογάρουν, ανώμαλους να ψαρεύουν κόσμο.

Έχει αλλάξει πια ο τρόπος ζωής μας και τα μέσα έκφρασης. Φλερτάρουμε, συνομιλούμε, συμβιώνουμε μέσα από καλώδια. Άραγε αν αποσυνδεθούμε θα χάσουμε την επαφή μας με όλα γύρω μας; Εγώ θα πειραματιστώ. Θα κάνω ένα μικρό βήμα. Κλείνω υπολογιστή, αφήνω το κινητό στο σπίτι και βγαίνω μια βόλτα στο πάρκο. Αν χάσω την επαφή με τον κόσμο, συγχωρέστε με!

Kείμενο: Γιώργος