Περπατώντας στα πάρκα του Λονδίνου
- Κατηγορία Ταξιδεύω
Για τα πάρκα του Λονδίνου είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα έχετε ακούσει πολλά. Για το πόσο όμορφα είναι, πόσο μεγάλα, πόσο πράσινα, πόσο κόσμο έχουν...
Για τα πάρκα του Λονδίνου είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα έχετε ακούσει πολλά. Για το πόσο όμορφα είναι, πόσο μεγάλα, πόσο πράσινα, πόσο κόσμο έχουν...
Περπατώντας στους δρόμους και τα πάρκα του Λονδίνου συναντάει κανείς πολλές εκπλήξεις. Αλλά ποιά μπορεί να είναι πιο ευχάριστη από ένα σκιουράκι που απολαμβάνει με τόση λαχτάρα το φαγητό του;
Πριν συνεχίσω με πολλές ετοιμασίες για τα φετινά Χριστούγεννα, θυμήθηκα πως έχω αρκετές εκκρεμότητες από τα περσινά. Κι επειδή πέρυσι έμεινα πολύ ικανοποιημένη από αρκετά δωράκια που έκανα και από το περιτύλιγμά τους, δεν μπορώ παρά να μοιραστώ μαζί σας μερικές ιδέες.
Όσοι είστε στην Αθήνα και στα πέριξ και δεν έχετε πάει ακόμα στο Μουσείο της Ακρόπολης ή έχετε πάει αλλά θέλετε να ξαναπάτε, αύριο είναι η τέλεια ευκαιρία.
Μετά την αναφορά στο 8ο Διεθνές Φεστιβάλ Animation της Αθήνας, έχουμε άλλη μία πρόταση για τους φίλους των κινούμενων σχεδίων και όχι μόνο.
Μια παλιά καρέκλα σε μια γωνία, ένα ριχτάρι ριγμένο επάνω της, μια μεγάλη κορνίζα από πίσω, δυο τρία ανθοδοχεία και άλλα τόσα κηροπήγια ή καράφες αριστερά και δεξιά ακουμπισμένα πρόχειρα και μερικά βιβλία συνθέτουν μια ιδιαίτερη γωνιά στο σπίτι. Δεν είναι πολύ όμορφη και πολύ "τυχαία" διακοσμημένη;
Αν και προοριζόταν πάλι για γενέθλια αυτή τη φορά η μπισκοτότουρτα δεν έγινε τούρτα υπερπαραγωγή. Σπιτική, χειροποίητη, νόστιμη, με μπανάνα αντί για φράουλες, τιμήθηκε δεόντως από τους "δοκιμαστές".
Και είναι γεγονός ότι εκτός από νόστιμη είναι πολύ γρήγορη, πολύ εύκολη, πολύ οικονομική. Μια δοκιμή θα σας πείσει!
Μια που σήμερα μιλήσαμε για χρώμα σκεφτείτε την παλαιότερη ιδέα μας για αιωρούμενες γιρλάντες σε μια διαφορετική εκδοχή.
Σου δίνω μέσα μου χώρο
Σ' αγαπώ θα πει
σού δίνω μέσα μου χώρο
δίνω την ψυχή
σαν να είναι απλό δώρο
Σ' αγαπώ θα πει
θα ειμ' εγώ ο άνθρωπός σου
Σ' αγαπώ θα πει
μ' αρέσει να 'σαι ο εαυτός σου
Ναι, ήρθε το έναυσμα για την 1η μου απόπειρα στην αρθρογραφία. Και αν αρέσει στην ομάδα του maresei, θα είναι ο λόγος να φτάσουν όσα γράφω στην οθόνη σας :). Δεν είναι άλλο, παρά η επιθυμία μου να μοιραστώ τον ενθουσιασμό μου με μια διαφορετική ταινία που έφτασε στα χέρια μου και με συγκίνησε απρόσμενα. Περισσότερο ντοκιμαντέρ θα τη χαρακτήριζα, αλλά σας την προτείνω ανεπιφύλακτα. Ντοκιμαντέρ όχι εκπαιδευτικό, αλλά βιογραφικό. Και μόλις τώρα, που την είδα, ανακαλύπτω την ιστορία και τα διάφορα κινήματα γύρω από τη μορφή του ατόμου που αφορά.
Μια ιδέα για την ανανέωση του σπιτιού που έχω δει εδώ και καιρό και μου άρεσε πολύ. Και όσο ακόμα ο χειμώνας καλά κρατεί, είναι ευκαιρία να αξιοποιήσουμε φλοκάτες, κιλίμια και άλλα παραδοσιακά χαλιά που πιάνουν χώρο στη ντουλάπα και στενοχωρούν τη γιαγιά μας που μένουν στο ...ράφι.
Χαλί πάνω στο χαλί λοιπόν, το χοντρό πάνω στο λεπτό, για άποψη, για στιλ, για ζεστασιά, για ανανέωση.
Μετά τη βόλτα μας στα νησιά του Αργοσαρωνικού, το πλάνο μας έλεγε διήμερη παραμονή στην Αθήνα. Οπότε αφήσαμε τις Σπέτσες και μετά από ένα ήσυχο και σύντομο ταξίδι, φτάνουμε σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας, άψογο και σε πολύ βολική περιοχή.
Έχουμε χρόνια να έρθουμε στην πρωτεύουσα. Έχουμε όμως και δυο μέρες να τριγυρίσουμε το κέντρο της με άψογο ξεναγό, φίλο, νέο και ακούραστο.
Τώρα που το καλοκαίρι πέρασε και μαζί οι θαλασσινές μας περιπλανήσεις, ήρθε η ώρα να επιστρέψουμε στα βουνά και τα λαγκάδια, στη φύση, στα δάση, σε μέρη όμορφα που αξίζει να επισκέπτεσαι όσο πιο συχνά μπορείς.
Μέρες τώρα τριγυρνάμε σε παραλίες, θάλασσες, νησιά, beach bars... Χαιρόμαστε τη θάλασσα, την ξενοιασιά και την απόλυτη καλοκαιρινή χαλάρωση.
Βέβαια όσο μπορούμε - χωρίς αυτό να μας δημιουργεί άγχος - καλό είναι να μην παραμελούμε το στιλ μας. Και γι αυτό δεν χρειάζεται ούτε να γεμίζουμε ασφυκτικά τη βαλίτσα παίρνοντας μαζί μας στις διακοπές όλη μας τη ντουλάπα ούτε να κουβαλάμε δέκα ζευγάρια παπούτσια...
Τι θα φάμε απόψε; Κλασικό ερώτημα και μια από τις αγαπημένες απαντήσεις είναι η πίτσα! Και όταν η πίτσα είναι σπιτική και ελαφριά, τότε απολαμβάνουμε το γεύμα μας χωρίς δεύτερες σκέψεις.
Τώρα να έχεις ανέβει στον Γράμο, τον Σμόλικα και σε άλλα χαμηλότερα βουνά και να αφήνεις τον "αρχηγό" παραπονεμένο, σαν πολύ δεν πάει; Τι λέτε;
Ο Φεβρουάριος είναι ο μήνας των βραβείων. Μετά τις Χρυσές Σφαίρες λοιπόν και πριν τα Όσκαρ, ήρθε η σειρά των κινηματογραφικών βραβείων BAFTA.
Το σαββατοκύριακο έφτασε επιτέλους και είμαστε πολύ χαρούμενοι! Για δυο μέρες έχουμε το χρόνο να ασχοληθούμε με οτιδήποτε μας κάνει να αισθανόμαστε όμορφα! Τι καλύτερο από το να νιώσουμε δημιουργικοί αξιοποιώντας τον ελεύθερο χρόνο μας για να κάνουμε χειροποίητες κατασκευές και γιατί όχι.. να ετοιμάσουμε μικρές εκπλήξεις στα αγαπημένα μας πρόσωπα.
"Simon says"... Ήταν ένα παιχνίδι (τύπου listening) σε βιντεοκασέτα που συνηθίζαμε να βλέπουμε στο φροντιστήριο αγγλικών κατά τα μαθητικά μου χρόνια. Ο Simon μας έδινε οδηγίες και εμείς έπρεπε να καταλαβαίνουμε τι μας ζητάει να κάνουμε... Το μισούσα αυτό το παιχνίδι.
...και πώς το θυμήθηκα;
Είδα το Snoopy και τη δική του οδηγία. "Snoopy says" λοιπόν...