Το απόγευμα της Τσικνοπέμπτης είναι εδώ και μια που πλησιάζει η ώρα που θα βγούμε μια βόλτα... ας ανεβάσουμε τη διάθεσή μας και ας αφεθούμε στο ρυθμό του χαρακτηριστικού αυτού χορευτικού κομματιού που για τους περισσότερους είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την περίοδο του καρναβαλιού!
Σάββατο βράδυ, το πρώτο του Απρίλη, Θεσσαλονίκη, η πόλη σφύζει από ζωή και από άνοιξη. Μετά από πολλά φανταστικά σχέδια στο μυαλό μου, περνάμε μια βραδιά γεμάτη αδρεναλίνη με ιδιωτική προβολή στον καναπέ! Υπέροχη ταινία θα ακολουθήσει άλλο άρθρο γι'αυτό. Η ταινία τελειώνει και για αποφόρτιση ακούω λίγο πρώτο πρόγραμμα στο ραδιόφωνο όπου οι τύποι εκεί στο control είναι σε summer mood προφανώς και παίζουν καταπληκτικά. Μάλλον είναι κάποιο playlist αλλά μου αρέσει να φαντάζομαι ότι κάποιος επέλεγε εκείνη την ώρα τη μουσική που με έκανε να ξυπνήσω και να χορεύω. Ακούω αυτό το τραγούδι και μου'ρχεται να κάνω πάρτυ και να καλέσω όλη την οικοδομή. Ίσως εκτός από τον ugly naked κύριο στον τρίτο. Νιώθω ξαφνικά την ανάγκη να πάω σε ένα beach bar για mojito αλλά 02:30 τη νύχτα που να βρω στην πόλη; Πάντα έλεγα ότι η Θεσσαλονίκη δεν έχει πολλές επιλογές... Προσπαθώ να καταλάβω κάποιους στίχους στα γαλλικά πράγμα δύσκολο, γιατί το μόνο ρήμα που ξέρω να κλίνω είναι το aimer (κάτοχος πτυχίου Delf speaking). Ευτυχώς είχε και λίγα αγγλικά et voila!
Πριν 5 χρόνια, τέτοια μέρα, μόλις είχα φτάσει Θεσσαλονίκη και βρισκόμουν αντιμέτωπη με την καινούρια μου ζωή. Θυμάμαι τον πανικό και τη λύπη που αισθανόμουν γιατί μου φαινόταν τόσο πολύ τεράστιο όλο αυτό που ξεκινούσε. Θα ζούσα μόνη μου, θα διαχειριζόμουν τα λεφτά μου, θα συντηρούσα το σπίτι μου και όλες οι στιγμές μου σε αυτό θα ήταν στιγμές μοναξιάς. Για έναν άνθρωπο που λατρεύει την οικογένεια και μισεί να είναι μόνος, πιστέψτε με, αυτό είναι τεράστιο βήμα.
Το σπίτι ξεστολίστηκε, τα χριστουγεννιάτικα μαζεύτηκαν και βρήκαν και πάλι τη θέση τους στο πατάρι, η προσμονή για τον ερχομό των εορτών έχει γίνει πια μια ανάμνηση, όπως και οι ατελείωτες στιγμές με φίλους εντός και εκτός σπιτιού. Τα γλυκά μόνο μένει να τελειώσουν, γιατί κουραμπιέδες, μελομακάρονα και σοκολατόπιτες μας... ταλαιπωρούν ακόμα. Ε τι... να τα αφήσουμε να χαλάσουν; Να τα πετάξουμε; Κρίμα είναι!
Ας κλείσουμε την ημέρα μας μελωδικά.. με ένα νέο κομμάτι από την Άντα Λιβιτσάνου που μας εξέπληξε ευχάριστα ως "Odette"!
Ορισμός: Παραδοσιακό γλύκισμα της τούρκικης κουζίνας που σερβίρεται σε μικρά κυβικού σχήματος κομμάτια, και συχνά περιέχει αμύγδαλο, ενώ διατίθεται σε διάφορες γεύσεις, οι πιο συνηθισμένες από τις οποίες είναι το τριαντάφυλλο (κόκκινο λουκούμι), το περγαμόντο (πράσινο λουκούμι) και η μαστίχα (κίτρινο λουκούμι).
Και αφού στην Παυλίνα άρεσε τόσο πολύ, θέλουμε να δώσουμε και σε έναν ακόμη βιβλιοφάγο την ευκαιρία να χαρεί ένα καλό βιβλίο αυτό το καλοκαίρι.
Νέος διαγωνισμός λοιπόν για ένα αντίτυπο του βιβλίου "Ουρανόεσσα" μέσα από το maresei σε συνεργασία με τις εκδόσεις Διόπτρα.
Το ταξίδι συνεχίζεται λοιπόν με προορισμό την πρωταγωνίστρια του τουρισμού, την εκπληκτική Σαντορίνη. Το προφέρεις και γεμίζει το στόμα σου. Όχι, το Θήρα δε μ'αρέσει.
Επειδή σας άρεσε το χθεσινοβραδινό "Dancing Queen", είπαμε απόψε να ακούσουμε παρέα άλλο ένα αγαπημένο κομμάτι που μας κάνει να θέλουμε να σηκωθούμε για χορό!
Οι τρεις εμφανίσεις που ξεχωρίσαμε σήμερα στο Pinterest..
Μια γλυκιά μουσική καλημέρα.. για να ξεκινήσει όμορφα η εβδομάδα!
Είναι σίγουρα το καλύτερο banoffee που έχω φάει! Το μόνο banoffee που θέλω να γευτώ και να ξαναγευτώ και να ξαναγευτώ... Το έφτιαξε η φίλη Εύη με όλη της τη μαεστρία
και με απόλυτη επιτυχία κατά γενική ομολογία! Η συνταγή όμως ανήκει στον σεφ Βάιο Πρίντζα και του αξίζουν συγχαρητήρια!
Το εκπληκτικό με αυτό το banoffee είναι πως έχει τρομερή ισορροπία στη γεύση, δεν είναι πολύ γλυκό και δε σε λιγώνει. Αυτό βέβαια σημαίνει πως πρέπει να βάλεις όριο από μόνος σου στο πόσο θα φας. Αυτό δεν πρόκειται να σε σταματήσει :)
Η Φρανκφούρτη είναι μια από τις μεγαλύτερες πόλεις της Γερμανίας και το σπουδαιότερο οικονομικό κέντρο της χώρας. Τη διαρρέει ο ποταμός Μάιν και όπως κάθε πόλη που "έχει νερό", έχει σημεία στις όχθες του πολύ όμορφα. Επιπλέον, διαθέτει ένα ενδιαφέρον ιστορικό κέντρο αν και είναι γνωστή κυρίως για τους ουρανοξύστες της. Εκεί που περπατάς, κοιτάς ψηλά και τα κτίρια δεν έχουν τελειωμό...
Τι θα λέγατε για μια μουσική βόλτα στο φεγγάρι;
Τώρα που εγώ δεν πάω (σχεδόν) πουθενά
τώρα που δεν μπορώ (όπως θα 'θελα) να ντυθώ
περιμένοντας τον πελαργό,
τώρα όλο συναντώ
ωραίες εμφανίσεις
σε τυχαίες πλοηγήσεις...
Άλλη μια μουσική πρόταση που έφτασε στο inbox μας από μέλος της παρέας του maresei, πολύ καλοκαιρινή, πολύ "ξαπλώστρα - καφές - ακούς το κύμα να σκάει"...
Έχουμε δει κατά καιρούς πώς μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε εναλλακτικά μια παλιά καρέκλα για να δημιουργήσουμε μια όμορφη γωνιά στο σπίτι σε ρετρό εκδοχή, τόσο για τους λάτρεις των ανοιχτών και ζωηρών αποχρώσεων όσο και για όσους αγαπούν τη μονοχρωμία και τα μεταλλικά χρώματα. Έχουμε επίσης δει πώς μπορούμε να αξιοποιήσουμε μια μικρή ξύλινη σκάλα στο χώρο της κρεβατοκάμαρας, δίπλα στο κρεβάτι, δίνοντάς της το ρόλο του κομοδίνου. Μπορούμε όμως να συνδυάσουμε κάπως αυτές τις τεχνικές, έτσι ώστε να αλλάξουμε τα κομοδίνα στην κρεβατοκάμαρά μας φέρνοντας έναν αέρα ανανέωσης στο χώρο μας;
Ήταν ένας καυτός Ιούλης όταν βρέθηκα για πρώτη και τελευταία δυστυχώς φορά στη Ζυρίχη. Σε έναν κατεξοχήν χειμερινό προορισμό δηλαδή όπου φαντάζεται κανείς χιόνια, Άλπεις, ζεστή σοκολάτα, ρολόγια, Χάιντι και τα συναφή. Πάντα έβρισκα συναρπαστικό το να βρεθείς σε ένα μέρος, στο οποίο έχει αποδοθεί μια πολύ συγκεκριμένη ταυτότητα, τη "λάθος" εποχή, για παράδειγμα στο Σαρακήνικο της Μήλου το χειμώνα, ή σε ένα χιονοδρομικό πχ. στη Βασιλίτσα το καλοκαίρι, είναι αυτή η γοητεία των αντιθέσεων. Δε φανταζόμουν όμως ποτέ ότι η Ζυρίχη θα με εκπλήξει έτσι.
οπότε τι τη θέλουν τη ζάχαρη; Έτσι είπε η μαμά και έκανε πάλι μπισκοτάκια χωρίς ζάχαρη σε σχήμα καρδούλας αυτή τη φορά.. Και έτσι τα ονόμασε Καρδούλες για να έχουν και ταυτότητα.
Τώρα να έχεις ανέβει στον Γράμο, τον Σμόλικα και σε άλλα χαμηλότερα βουνά και να αφήνεις τον "αρχηγό" παραπονεμένο, σαν πολύ δεν πάει; Τι λέτε;
Μια ωραία ιδέα για τα δώρα των εορτών είναι να προσθέσετε στις συσκευασίες το προσωπικό σας στιλ μέσα από φωτογραφίες δικές σας, των φίλων σας ή φωτογραφίες από κοινές σας στιγμές.
Ο διαγωνισμός μας έληξε και οι νικήτριες αναδείχθηκαν μέσω ηλεκτρονικής κλήρωσης.
Το σαββατοκύριακο που πέρασε δε θέλαμε να μείνουμε σπίτι. Ο καιρός ήταν τόσο καλός, μύριζε καλοκαίρι, εμείς είχαμε καιρό να ξεκουνηθούμε από τη βάση μας, είχαμε δυο μέρες και κάτι αν ξεκινήσεις από το απόγευμα της Παρασκευής να τις γεμίσουμε διαφορετικά και αδράξαμε την ευκαιρία.
Λόγω των προγραμματισμένων εκδηλώσεων και του δεσμού μας με την περιοχή, κινηθήκαμε προς τα παράλια Λάρισας. Εκεί διοργανώθηκαν δύο εκδηλώσεις, η Γιορτή Μανιταριού στο Σκλήθρο και η Γιοργή Κάστανου στη Σκήτη. Πρόκειται για χωριά της Λάρισας που στη μετά τον Καλλικράτη ανήκουν στο Δήμο Αγιάς.
Ας ξεκινήσουμε την περιήγησή μας στην περιοχή από το Σκλήθρο, αφού αυτό επισκεφτήκαμε πρώτο.
Πόσες φορές τυχαίνει στην καθημερινότητά μας να εκνευριζόμαστε με κάτι που συμβαίνει ή κάτι που μαθαίνουμε τόσο στις επαγγελματικές όσο και στις προσωπικές μας συναναστροφές...
Για τους φίλους των βιβλίων στη Θεσσαλονίκη και τις γύρω περιοχές, υπάρχει ένα καλό νέο! Σήμερα, 16 Μαΐου 2013, ξεκινά η 10η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης.
