Άλλη μια μυστική ανταλλαγή βρίσκεται σε εξέλιξη μεταξύ παιδιών (λέμε τώρα) και μεταξύ μαμάδων (χαιρόμαστε πιο πολύ κι από παιδιά). Και φυσικά συμμετέχουμε και σε αυτή οικογενειακώς!
Αυτή η θέα στο φως του ηλιοβασιλέματος έχει μείνει στο μυαλό μου...
Κάθε μέρα έχουμε μια νέα ευκαιρία να χαρούμε και απολαύσουμε όσα έχουμε είτε είναι πολλά είτε λίγα, να περάσουμε χρόνο με αγαπημένους ανθρώπους, να ασχοληθούμε με ό,τι μας κάνει να νιώθουμε καλά!
Θυμάστε τις διάφορες επιλογές που είδαμε για εναλλακτικές γλάστρες και χρήση παλιών αντικειμένων για τη φιλοξενία των φυτών μας;
Αν όλα τα παιδιά της γης
πιάναν γερά τα χέρια
κορίτσια αγόρια στη σειρά
και στήνανε χορό
ο κύκλος θα γινότανε
πολύ πολύ μεγάλος
κι ολόκληρη τη Γη μας
θ' αγκάλιαζε θαρρώ.
Μια μικρή ιστοριούλα..
Playing with granny's pearls!
Οι μαμάδες και οι γιαγιάδες μας φορούσαν παλιά αυτά τα μικρά μαργαριταράκια, ή αλλιώς "ρυζάκια"! Σειρές ολόκληρες με χρυσά πολύπλοκα κουμπώματα, μέσα στις μπιζουτιέρες, απαραίτητο αξεσουάρ για γιορτές, επισκέψεις, events, αλλά και για τα δικά μας κοριτσίστικα παιχνίδια!
Λατρεύω κάθε αφορμή για δημιουργικές δράσεις, ειδικά για τα παιδιά και ακόμα περισσότερο μ' αρέσει όταν οι αφορμές δίνονται απλόχερα στα παιδιά, πχ. στα παιδικά τους δωμάτια. Γι αυτό και μ' αρέσουν πολύ οι μαυροπίνακες. Και το έχω ξαναπεί...
Μετά το μεγάλο φαγοπότι.. ας χαλαρώσουμε με ένα αγαπημένο κομμάτι από τους Beirut.
Ξεχωριστή διακόσμηση για την κουζίνα με συνδυασμό όσων έχουμε δει κατά καιρούς:
Μέρα που είναι δεν μπορούμε να μην απολαύσουμε ένα τόσο όμορφο, τρυφερό και ατμοσφαιρικό ύμνο στη γυναίκα.
Φαίνονται λαχταριστά... και είναι! Νόστιμα και αφράτα ψωμάκια για mini burgers ή για σαντουιτσάκια που μπορείτε να κουβαλάτε μαζί σας ανά πάσα στιγμή στη δουλειά, στην αγορά, στο ταξίδι και φυσικά ό,τι πρέπει για το κολατσιό των παιδιών σας στο σχολείο.
Λίγο ο καιρός που χάλασε και μας έκλεισε σπίτι, λίγο που μας έπιασε προκοπή, λίγο που είπαμε να πιάσουν τόπο ο καμβάς και τα χρώματα που πήραμε σχεδόν δυο μήνες πριν, ένα από τα προηγούμενα απογεύματα αποφασίσαμε να εκτονώσουμε την καταπιεσμένη μας δημιουργικότητα. Και έτσι ξεκινήσαμε να φτιάχνουμε τον οικογενειακό μας καμβά!
Αυτές οι κολοκύθες ήταν παρατημένες και κατασκονισμένες σε ένα ξεχασμένο ράφι στο μανάβικο της γειτονιάς, ποιος ξέρει για πόσο καιρό;
Μπορεί η πρωινή δροσιά να είναι καθημερινό φαινόμενο τις τελευταίες μέρες αλλά τα ανοιχτόχρωμα ρούχα δεν μπορούμε να τα αποχωριστούμε ακόμα.
Τι θα λέγατε για μια μουσική βόλτα στο φεγγάρι;
Οι κάρτες γενεθλίων που πωλούνται στα καταστήματα έχουν πια διάφορα χρώματα, σχέδια, μεγέθη, άλλες περιέχουν μηνύματα και στιχάκια με χιούμορ, άλλες πιο σοβαρά, άλλες είναι κενές και περιμένουν τις δικές μας μοναδικές ευχές.
Οι τέσσερις εμφανίσεις που ξεχωρίσαμε σήμερα στο Pinterest δίνοντας έμφαση στα έντονα χρώματα..
με καλή παρέα και πίνοντας αγαπημένο ρόφημα από κακάο.
Ο Αδάμ Τσαρούχης μας προσκάλεσε να δούμε το πρώτο του video clip!
Όταν ξυπνάς το πρωί και μπορείς να βλέπεις έστω και ένα - δυο δέντρα και ένα μικρό κήπο έξω από το παράθυρο σου, όλα φαντάζουν πιο φωτεινά! Ακόμα και όταν ο κήπος είναι του γείτονα!
Αν πήραμε, ας ξαναπάρουμε. Κι αν δεν πήραμε, ας κάνουμε μια στάση σε ένα φαρμακείο σε μια από τις επόμενες βόλτες μας στην αγορά κι ας φροντίσουμε να προμηθευτούμε ένα πακετάκι παστίλιες!
Η μνήμη είναι ένας πολυμήχανος υπέροχος οργανισμός που τρέφεται από εικόνες, μυρωδιές, γεύσεις, μουσικές και συναισθήματα. Και σιγά σιγά χτίζει ένα παλάτι αναμνήσεων και εμπειριών, πυροδοτώντας κάθε τόσο σκέψεις και νοητικά ταξίδια. Σαν πρίγκιπες λοιπόν και εμείς στο δικό μας παλάτι ήρθε η ώρα να κάνουμε μια αληθινή βόλτα στο βασίλειο μας και να συλλέξουμε λίγες εικόνες ακόμα.
Φέτος θα είναι το τριακοστό πρώτο (γκουχ..γκουχ) Πάσχα της ζωής μου που θα περάσω στα Γρεβενά και στο χωριό του μπαμπά και το οικοδόμημα της μνήμης έχει αρχίσει να διαχέει αναμνήσεις και συναισθήματα. Για μένα λοιπόν το Πάσχα είναι πολύ συγκεκριμένα πράγματα που αναπαράγονται κάθε φορά και εμπλουτίζονται ή αποδυναμώνονται όσο μεγαλώνουμε ή όσο αλλάζουμε. Δεν έχει να κάνει ίσως καθόλου με το θρησκευτικό χαρακτήρα της γιορτής παρά μόνο με όλες αυτές τις συνήθειες που μοιάζουν με μικρές ιεροτελεστίες και ακολουθούμε ευλαβικά επιστρέφοντας έτσι στις ρίζες μας. Σαν μωρό που ψάχνει την αγκαλιά της μαμάς του.
