Μια και σήμερα αναφερθήκαμε στην ταινία "The Hunger Games" και τα μηνύματά της, ας κλείσουμε το Σαββατοκύριακο μας με ένα τραγούδι από το αντίστοιχο soundtrack.

Όσοι είστε στην Αθήνα και στα πέριξ και δεν έχετε πάει ακόμα στο Μουσείο της Ακρόπολης ή έχετε πάει αλλά θέλετε να ξαναπάτε, αύριο είναι η τέλεια ευκαιρία.

Μια φίλη μας είπε ότι δεν μπορεί να πετύχει τις σαν τηγανιτές πατάτες φούρνου που τόσο της αρέσουν...

- Χάρτινες μπάλες είχαμε (είχαν ξεμείνει από το στολισμό του γάμου)

- χαρτόνι βρίσκεις εύκολα,

- το ίδιο και κορδέλες,

- κόλλα για το χαρτόνι και ψαλίδι για σχέδια έχει η μητέρα στα καλλιτεχνικά της,

- συρραπτικό και διακορευτής υπάρχουν στο γραφείο του σπιτιού

- πετονιά έχει πάντα ο ψαράς της οικογένειας,

- κολλητική ταινία διπλής όψης υπάρχει στην εργαλειοθήκη του σπιτιού 

Άρα τα υλικά είναι όλα διαθέσιμα και η εργασία αρχίζει...

Ένα μήλο και δυο ώριμα ακτινίδια μαζί με λίγο νερό μπορούν να γίνουν ένας πολύ νόστιμος και θρεπτικός χυμός.

"Κορίτσι μου αυτά είναι βγαλμένα από τη ζωή". Τη θυμάμαι αυτή τη φράση να τη λέει η γιαγιά μου από τότε που ήμουν μικρό κοριτσάκι. Και την έλεγε βλέποντας ταινίες του κλασικού ελληνικού κινηματογράφου με Νίκο Ξανθόπουλο, Βασιλάκη Καΐλα, Μάνο Κατράκη και λοιπούς πρωταγωνιστές της εποχής, σειρές του Νίκου Φώσκολου, ιστορίες σε εκπομπές της τηλεόρασης... Την κορόιδευα αυτή τη φράση και την περιγελούσα... Κι όμως...

Ακριβώς αυτή ήταν η ατάκα - σκέψη που μου ήρθε στο μυαλό διαβάζοντας τις Χάρτινες Μνήμες. Δικαίως.

Παντού υπάρχουν πράγματα που μας εκπλήσσουν... 

Aυτό το Σαββατοκύριακο, μια και μείναμε σπίτι μετά από πολύ καιρό, αποφάσισα να πειραματιστώ στην κουζίνα και να ετοιμάσω ένα διαφορετικό πρωινό. Θρεπτικό και υγιεινό.

Καιρό είχα να πέσω πάνω σε μια εικόνα που θα με κάνει τόσο αυθόρμητα να χαμογελάσω. Προφανώς μου έφερε τα κατάλληλα άτομα στο νου, αυτά τα άτομα που με κάνουν να χομογελάω.

Άλλο ένα παιχνίδι που προσφέρεται τόσο για καλοπέραση μικρών μεγάλων όσο και για μεταφορά.

Το γνωστό σε όλους μας domino που δέχθηκε ο Φίλιππος ως δώρο στα γενέθλιά του από μια έμπειρη μαμά, προσαρμοσμένο στην ηλικία του! Domino με ζωάκια!

Αυτό που εύκολα θα άλλαζα στο σπίτι μου είναι η τραπεζαρία. Δεν είναι πως δε μ' αρέσει η υπάρχουσα. Μ' αρέσει! Και μάλιστα πιστεύω πως ταιριάζει απόλυτα με όλα τα υπόλοιπα έπιπλα και με τον χώρο. Ίσως γι αυτό θα την άλλαζα. Για να μην ταιριάζει τόσο. Για να είναι κάτι διαφορετικό!

Και αν την άλλαζα πιθανότατα αυτή τη φορά να επέλεγα στρόγγυλο τραπέζι. Γιατί όσο τις βλέπω τόσο πιο πολύ μ' αρέσουν οι στρόγγυλες τραπεζαρίες! Οι ροτόντες!

Και πόσο μας αρέσουν οι μεγάλες βιβλιοθήκες που καλύπτουν όλο τον τοίχο..

Μια δράση που νομίζω πως θα έχει πολύ ενδιαφέρον θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 9 Νοεμβρίου στη Θεσσαλονίκη. 

Ας δούμε το δελτίο τύπου όπως το διαβάσαμε στην ιστοσελίδα της WWF.

"Κατάμπροστα στο ψαρολίμανο στο μάτι του πουνέντε, ορθώνεται πάνω σε θεόρατη θαλασσοβραχιά το ξωκλήσι της Παναγιάς της γοργόνας" γράφει ο Μυριβήλης στο έργο του, αποκαλύπτοντας την πηγή της έμπνευσής του που δεν είναι άλλη από μία τοιχογραφία σ' ένα ταπεινό ξωκλήσι σ' ένα ψαροχώρι της Λέσβου, τη Σκάλα Συκαμιάς, 48 χλμ. βορειοδυτικά της πόλης της Μυτιλήνης.

Μαύρο χαρτόνι, κομμένο σε λεπτές λωρίδες που σχηματίζουν το επιθυμητό μονόγραμμα, διορθωτικό ή άσπρη μπογιά και λεπτό πινέλο για τη διαχωριστική γραμμή - εδώ μπορεί να χρειαστεί η βοήθειά σας- κόλλα και αυτοκινητάκια και έτοιμη η επιτοίχια διακοσμητική πίστα. Μπορείτε να σκεφτείτε καλύτερο κεφαλάρι για το κρεβάτι του παιδιού σας ή πιο κατάλληλο διακοσμητικό για ένα αγορίστικο δωμάτιο;

Εξαιρετική διασκευή του τραγουδιού της Lykke Li από τους Triggerfinger.

Απολαύστε το..

Ναι ουίσκι σωστά διαβάσατε. Ιρλανικό, σκωτσέζικο, αμερικάνικο, δεν έχει σημασία το αφήνω σε εσάς αλλά λίγο ουισκάκι στο σβήσιμο είναι ένα από τα μυστικά αυτής της συνταγής. Επειδή μπορεί να μπείτε στον πειρασμό να πιείτε ένα σφηνάκι και πριν το φαγητό μην το κάνετε θα σας εξηγήσω γιατί.

Όταν πιστεύουμε σε κάτι ανύπαρκτο με πάθος, τελικά το δημιουργούμε. Ό,τι δεν συνέβη ποτέ, είναι ότι δεν ποθήσαμε αρκετά.

Νίκος Καζαντζάκης (1883 - 1957)

Όταν το παιδί μεγαλώνει βαριέται – και συ μαζί του, μπορεί και περισσότερο εσύ- τις χαρτοκοπτικές και τις μωρουδίστικες ζωγραφικές. Ως απεγνωσμένη μητέρα ψάχνεις ... ας είναι καλά το internet. Βρίσκεις λοιπόν άπειρες, αμέτρητες, μυριάδες δραστηριότητες. Επιλέγεις διάφορες και ξεκινάς με μία που εμπεριέχει και οικολογική πλευρά. Σαπούνι! Σπιτικό σαπούνι.

Η μνήμη είναι ένας πολυμήχανος υπέροχος οργανισμός που τρέφεται από εικόνες, μυρωδιές, γεύσεις, μουσικές και συναισθήματα. Και σιγά σιγά χτίζει ένα παλάτι αναμνήσεων και εμπειριών, πυροδοτώντας κάθε τόσο σκέψεις και νοητικά ταξίδια. Σαν πρίγκιπες λοιπόν και εμείς στο δικό μας παλάτι ήρθε η ώρα να κάνουμε μια αληθινή βόλτα στο βασίλειο μας και να συλλέξουμε λίγες εικόνες ακόμα.

Φέτος θα είναι το τριακοστό πρώτο (γκουχ..γκουχ) Πάσχα της ζωής μου που θα περάσω στα Γρεβενά και στο χωριό του μπαμπά και το οικοδόμημα της μνήμης έχει αρχίσει να διαχέει αναμνήσεις και συναισθήματα. Για μένα λοιπόν το Πάσχα είναι πολύ συγκεκριμένα πράγματα που αναπαράγονται κάθε φορά και εμπλουτίζονται ή αποδυναμώνονται όσο μεγαλώνουμε ή όσο αλλάζουμε. Δεν έχει να κάνει ίσως καθόλου με το θρησκευτικό χαρακτήρα της γιορτής παρά μόνο με όλες αυτές τις συνήθειες που μοιάζουν με μικρές ιεροτελεστίες και ακολουθούμε ευλαβικά επιστρέφοντας έτσι στις ρίζες μας. Σαν μωρό που ψάχνει την αγκαλιά της μαμάς του.

Τα πανηγύρια στο νησί με αφορμή τον εορτασμού του 15Αύγουστου ήταν πολλά και μάλιστα 3ήμερα (14-16.08). Εμείς ανήμερα της γιορτής αποφασίσαμε να επισκεφθούμε ένα από τα μεγαλύτερα, κατά τα λεγόμενα των ντόπιων, αυτό στο Πυργί.

Παρασκευή σήμερα και ξεκινάμε την ημέρα μας με το χαρούμενο ρυθμό της Ειρήνης Σκυλακάκη!

Μια νέα εβδομάδα ξεκινά. Η πρώτη εξολοκλήρου εργάσιμη εβδομάδα του έτους. Χρειαζόμαστε ενέργεια με ένα γρήγορο, θρεπτικό και χορταστικό πρωινό.

Από παιδάκι είχα να βάλω φάτνη κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο στο σπίτι. Και μιλάμε για μια φάτνη που μπορεί να ήταν φτιαγμένη και από χαρτόνι. Από τότε δε μου πολυάρεσαν οι φάτνες. Προτιμούσα να έχω δώρα κάτω από το δέντρο αληθινά... ή καμιά φορά και ψεύτικα. Οι φάτνες μου φαινόταν πολύ υπερβολικές, πολύ φορτωμένες, πολύ αδιάφορες, πολύ "γιαγιαδίστικες".

Μέχρι που είδα αυτή τη φάτνη της Artmania. Διαφορετική και minimal, μου άρεσε πολύ! Άρεσε και στην κολώνα του σπιτιού μας ;)