Εσείς θέλετε να ξέρετε;

Πέμπτη σήμερα και ξεκινάμε την ημέρα μας με chill out διάθεση με ένα κομμάτι αφιερωμένο στον καλοκαιρινό ήλιο..

πολύχρωμα με πράσινες και κόκκινες πιπεριές..

Μπορεί η πρωινή δροσιά να είναι καθημερινό φαινόμενο τις τελευταίες μέρες αλλά τα ανοιχτόχρωμα ρούχα δεν μπορούμε να τα αποχωριστούμε ακόμα.

Και επιστρέψαμε... Εξάλλου όσες φορές και να επισκεφτώ τα Λουτρά Πόζαρ δεν τα χορταίνω. Ο συνδυασμός του φυσικού περιβάλλοντος με τις ιαματικές πηγές με κάνουν να νιώθω πως βρίσκομαι σε έναν παραδεισένιο τόπο.

Ναι ουίσκι σωστά διαβάσατε. Ιρλανικό, σκωτσέζικο, αμερικάνικο, δεν έχει σημασία το αφήνω σε εσάς αλλά λίγο ουισκάκι στο σβήσιμο είναι ένα από τα μυστικά αυτής της συνταγής. Επειδή μπορεί να μπείτε στον πειρασμό να πιείτε ένα σφηνάκι και πριν το φαγητό μην το κάνετε θα σας εξηγήσω γιατί.

Η μνήμη είναι ένας πολυμήχανος υπέροχος οργανισμός που τρέφεται από εικόνες, μυρωδιές, γεύσεις, μουσικές και συναισθήματα. Και σιγά σιγά χτίζει ένα παλάτι αναμνήσεων και εμπειριών, πυροδοτώντας κάθε τόσο σκέψεις και νοητικά ταξίδια. Σαν πρίγκιπες λοιπόν και εμείς στο δικό μας παλάτι ήρθε η ώρα να κάνουμε μια αληθινή βόλτα στο βασίλειο μας και να συλλέξουμε λίγες εικόνες ακόμα.

Φέτος θα είναι το τριακοστό πρώτο (γκουχ..γκουχ) Πάσχα της ζωής μου που θα περάσω στα Γρεβενά και στο χωριό του μπαμπά και το οικοδόμημα της μνήμης έχει αρχίσει να διαχέει αναμνήσεις και συναισθήματα. Για μένα λοιπόν το Πάσχα είναι πολύ συγκεκριμένα πράγματα που αναπαράγονται κάθε φορά και εμπλουτίζονται ή αποδυναμώνονται όσο μεγαλώνουμε ή όσο αλλάζουμε. Δεν έχει να κάνει ίσως καθόλου με το θρησκευτικό χαρακτήρα της γιορτής παρά μόνο με όλες αυτές τις συνήθειες που μοιάζουν με μικρές ιεροτελεστίες και ακολουθούμε ευλαβικά επιστρέφοντας έτσι στις ρίζες μας. Σαν μωρό που ψάχνει την αγκαλιά της μαμάς του.

Είναι όμορφη, είναι μαγευτική, είναι γραφική, είναι ρομαντική, ενίοτε μελαγχολική, είναι... μια πόλη χάρμα οφθαλμών και να που έγινε και πολύχρωμη. Και θα σκεφτεί κανείς πως η Άνοιξη έφερε χρώμα στην πόλη με τα ανθισμένα λουλούδια της αλλά δεν είναι μόνο αυτό!

ΠΡΩΤΟΝ, πρόκειται ίσως για την πιο νόστιμη εκδοχή κοτόπουλου

ΔΕΥΤΕΡΟΝ, πόσο μαγικό συστατικό είναι η λιαστή ντομάτα (την οποία μέχρι σχετικά πρόσφατα δε συμπαθούσα καθόλου)

ΤΡΙΤΟΝ, δε θέλει πολύ χρόνο... γι αυτό τολμήστε τη συνταγή αυτή οπωσδήποτε!

Και το όμορφο, άνετο και φιλόξενο σπίτι φαίνεται από την είσοδο.

Κυριακή πρωί σήμερα με πολλή βροχή και μουντό καιρό… Ευκαιρία για πρωινό καφέ στο σπίτι με φίλους! Ας κάνουμε ένα αφράτο, λαχταριστό κέικ, το κέικ της μαμάς!

Μα πόσο γλυκό κομμάτι! Όσοι είστε στην πρωτεύουσα μπορείτε να το απολαύσετε και ζωντανά απόψε ή ένα από τα επόμενα Σάββατα. Οι υπόλοιποι ας αρκεστούμε στο υπέροχο βίντεο κλιπ του.

Τι θα λέγατε για μια διαφορετική σούπα στα γρήγορα;

Εξαιρετική φωτογραφία πραγματικά! Το κέντρο της Αθήνας τα Χριστούγεννα του 1960. 

Πρόκειται για μια φωτογραφία του Κώστα Μπαλάφα από το αντίστοιχο αρχείο του Μουσείου Μπενάκη. Ίσως την έχετε ήδη δει..

Και ενώ τα βλέμματα των φίλων της μόδας είναι στραμμένα στο Παρίσι εν αναμονή της ολοκλήρωσης της γαλλικής εβδομάδας μόδας, τι λέτε για μια στιλιστική βόλτα στους δρόμους της Νέας Υόρκης;

Η πρώτη λιχουδιά μόλις έφτασε στο τραπέζι μας..

Θυμάστε τις προτάσεις μας για την εναλλακτική χρήση των κρεμαστρών στους τοίχους είτε με αφίσες, εικόνες και σκίτσα είτε με τα σεμεδάκια της γιαγιάς;

"Simon says"... Ήταν ένα παιχνίδι (τύπου listening) σε βιντεοκασέτα που συνηθίζαμε να βλέπουμε στο φροντιστήριο αγγλικών κατά τα μαθητικά μου χρόνια. Ο Simon μας έδινε οδηγίες και εμείς έπρεπε να καταλαβαίνουμε τι μας ζητάει να κάνουμε... Το μισούσα αυτό το παιχνίδι. 

...και πώς το θυμήθηκα; 

Είδα το Snoopy και τη δική του οδηγία. "Snoopy says" λοιπόν...

Ένα πολύ ευχάριστο μουσικό ξεκίνημα για τη σημερινή μέρα!

Μπορεί να βρέχει πάλι, αλλού να χιονίζει.. Ελπίζουμε να υπάρχουν και μέρη με ηλιόλουστες καλημέρες!

Τη Victoria Hislop τη γνώρισα στο Νησί, την ακολούθησα πιστά στον Γυρισμό, την αγάπησα ακόμα πιο πολύ στο Νήμα, την προσπέρασα για κάποιο λόγο στον Τελευταίο Χορό, μα τη συνάντησα ξανά στην Ανατολή.

Αυτή τη φορά η περιήγησή μας στο Σαν Φρανσίσκο μας φέρνει στο ξακουστό του πάρκο και στην Ακαδημία Επιστημών.

Ας πάρουμε μια γεύση...

Τα κλασικά ξύλινα τελάρα (ή καφάσια ή κουτιά) μπορούν να έχουν άλλη μία χρήση.