Tην ανακάλυψα πρόσφατα και για άλλη μια φορά χάρηκα που πρόκειται για νέα ελληνίδα τραγουδοποιό με ιδιαίτερη φωνή και μελωδικές συνθέσεις. Το όνομα της είναι Αυγή (εξ ου και το Dusk) Πλατανίδη και πολύ μ'αρέσει.
Σάββατο σήμερα.. Ευκαιρία για πρωινό στο μπαλκόνι, όσο ακόμα κρατάει ο καιρός.
Το λευκό και το κίτρινο είναι ένας πολύ όμορφος και αρκετά πρωτότυπος χρωματικός συνδυασμός που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για το στολισμό του γάμου σας.
Υποδεχόμαστε τον Φεβρουάριο με το νέο wallpaper του maresei.gr, που είναι εδώ για να μας θυμίζει το παιδί που κρύβεται μέσα μας.
Όταν μερικά από τα δεκάδες γυάλινα βάζα σου, δε φιλοξενούν άλλο πια νιφάδες βρώμης και βότανα, αλλά απεναντίας... περιέχουν αυτά τα υπέροχα λουλούδια, πώς μπορείς να αντισταθείς στην ανάγκη σου να τα φωτογραφίσεις; Είναι σαν να σου κλείνουν πονηρά το μάτι, σαν να σου χαμογελούν, ποζάροντας όλο νάζι στο φωτογραφικό σου φακό.
Βλέποντας την ταινία "Ψαρεύοντας Σολομούς στην Υεμένη" είπα να πειραματιστώ και να δοκιμάσω να φτιάξω ένα από τα αγαπημένα μου πιάτα ζυμαρικών! Η ταινία να σας πω την αλήθεια ήταν μέτρια, αλλά τουλάχιστον η προσπάθεια στην κουζίνα στέφθηκε με επιτυχία!
Παραλία.. ομπρέλα.. ξαπλώστρα.. ψάθες.. μουσική.. καφές.. ρακέτες.. beach βόλεϊ.. κολύμπι.. θαλάσσια σπορ.. βιβλία.. εφημερίδες.. περιοδικά..
Μαγικές λέξεις! Ονειρικές στιγμές! Πολυπόθητες ειδικά μετά τις ζέστες των τελευταίων ημερών.
Πότε πέρασε πάλι τόσος καιρός; Το καλοκαίρι τελείωσε (παει, το αποχαιρετήσαμε πια για τα καλά και περιμένουμε το επόμενο), το φθινόπωρο μπήκε, κοντεύει να τελειώσει και ο πρώτος μήνας του... Και γιατί τα λέω όλα αυτά; Γιατί κάθε χρόνο τέτοια εποχή συνειδητοποιώ πως δεν είναι μόνο το καλοκαίρι που πέρασε, είναι και αυτή η μονίμως ξεχασμένη ημερομηνία που πρέπει να κάνω service στο αυτοκινητάκι μου. Τώρα πρέπει πάλι να πάρω τηλέφωνο στην αντιπροσωπεία, να "κλαφτώ", να τους πω πόσο μακριά βρισκόμουν την περίοδο που έπρεπε να πάω για το ετήσιο service και να μου κάνουν για μια ακόμα χρονιά την παραχώρηση να κάνω εκπρόθεσμα το service και να μην χάσω την εγγύηση. Και όσο δεν μ' αρέσει να κλαίγομαι... Μα πώς γίνεται; Όσο συνεπής είμαι γενικά στη ζωή μου, τόσο ξεχασιάρα και αμελής είμαι στη σχέση μου με το αγαπημένο μου αυτοκίνητο.
Η σημερινή Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού, αποτέλεσε την αφορμή για να κάνουμε ένα διάλειμμα από την ανάλαφρη εορταστική διάθεση των τελευταίων ημερών και να ασχοληθούμε με κάτι πιο σοβαρό.
Πρόκειται για ένα θέμα που μας αφορά όλους είτε είμαστε γονείς είτε θείοι, νονοί, εκπαιδευτικοί κ.λπ.. Και μόνο που είμαστε ενήλικες και κάπου στον κοντινό ή ευρύτερο κοινωνικό μας κύκλο έχουμε παιδιά, καλό είναι να μην εφησυχαζόμαστε σε ό,τι αφορά στη σεξουαλική βία και κακοποίηση των παιδιών. Όσο μακρινό κι αν μας φαίνεται, όσο κι αν πιστεύουμε ότι δε θα συμβεί ποτέ στο δικό μας παιδί κάτι τέτοιο, η επαγρύπνηση και η τακτική ενημέρωση σχετικά με το θέμα μπορεί να προλάβει καταστάσεις και να αποβεί σωτήρια. Γιατί να αφήνουμε στην τύχη τους πράγματα που μπορεί να σημαδέψουν για πάντα με τον χειρότερο τρόπο τη ζωή ενός παιδιού;
Όπως είπαμε νωρίτερα για να είμαστε δημιουργικοί θα πρέπει να πάψουμε να φοβόμαστε τα λάθη. Άλλωστε μερικές φορές οι λάθος κατευθύνσεις είναι αυτές που μας οδηγούν στην επιτυχία. Αυτό συνέβη και στην Ειρήνη Σκυλακάκη..
"People like us,
we don't need that much
just someone that starts,
starts the spark in our bonfire hearts.."
Από την πρώτη φορά που το άκουσα στο ραδιόφωνο πρόσεξα τους παραπάνω στίχους. Όλο έλεγα θα το ψάξω και όλο το αμελούσα. Ήρθε όμως το πλήρωμα του χρόνου και πλέον μπορούμε να το ακούσουμε παρέα, ως ακόμη μια γλυκιά υπενθύμιση του τι έχει πραγματικά αξία για εμάς και τι χρειαζόμαστε για να είμαστε ευτυχείς.
Πριν 5 χρόνια, τέτοια μέρα, μόλις είχα φτάσει Θεσσαλονίκη και βρισκόμουν αντιμέτωπη με την καινούρια μου ζωή. Θυμάμαι τον πανικό και τη λύπη που αισθανόμουν γιατί μου φαινόταν τόσο πολύ τεράστιο όλο αυτό που ξεκινούσε. Θα ζούσα μόνη μου, θα διαχειριζόμουν τα λεφτά μου, θα συντηρούσα το σπίτι μου και όλες οι στιγμές μου σε αυτό θα ήταν στιγμές μοναξιάς. Για έναν άνθρωπο που λατρεύει την οικογένεια και μισεί να είναι μόνος, πιστέψτε με, αυτό είναι τεράστιο βήμα.
Ηγέτης γεννιέσαι ή γίνεσαι;
Τις νέες χρήσεις μιας παλιάς ξύλινης σκάλας στη διακόσμηση του σπιτιού τις είδαμε πριν λίγες εβδομάδες. Οι εναλλακτικοί τρόποι χρήσης μιας σκάλας, όμως, δεν περιορίζονται μόνο εντός σπιτιού. Ακόμα και ο στολισμός του γάμου μπορεί να βασιστεί σε μια - δυο παλιές ξύλινες σκάλες.
Το αγαπημένο μου ρυζόγαλο, με τη συνταγή της μαμάς, που την έχει πάρει από τη γιαγιά. Μια συνταγή που κρατάει χρόνια και περνάει από γενιά σε γενιά σήμερα μοιράζεται απλόχερα.
Μπορεί να θεωρούμε πως όσο περνούν οι μέρες ο χειμώνας σιγά σιγά μας αποχαιρετά αλλά οι καιρικές συνθήκες έχουν άλλη άποψη. Οι θερμοκρασίες είναι χαμηλές, ο χιονιάς μας επισκέφθηκε και πάλι και εμείς ντυνόμαστε σαν τα κρεμμύδια κάθε φορά που ξεπορτίζουμε.
Με αυτό ακριβώς το θέμα θα ασχοληθούμε σήμερα. Βουρ για κρεμμυδοντυσίματα!
Ώρα για μουσικό διάλειμμα! Το τραγούδι είναι γνωστό κι αγαπημένο και εμείς είμαστε έτοιμοι να αφιερώσουμε 4 περίπου λεπτά στο άκουσμά του.
Η φωτογραφία είναι αφιερωμένη σε όλους τους νονούς που δεν ξεχνούν τα βαφτιστήρια τους και τους δείχνουν την αγάπη τους με κάθε πιθανό τρόπο..
Στο Μέτσοβο ανεβήκαμε και το τοπίο όπως είδατε ήταν εκπληκτικό. Όλη η γύρω περιοχή έχει μια φυσική ομορφιά απείρου κάλλους. Αν βρεθείς στο δρόμο Θεσσαλονίκη - Ιωάννινα και τύχει να ψιλοχιονίζει, φτάνοντας εκεί, λίγο πριν την έξοδο για Μέτσοβο, δεν μπορείς να πιστέψεις στα μάτια σου αυτό που βλέπεις. Τα δέντρα, ο τρόπος που το χιόνι "κάθεται" πάνω στα κλαδιά τους, τα γύρω βουνά, οι γέφυρες.. Ένα μοναδικό σκηνικό που δεν το χορταίνει το μάτι σου.
Τα cookies που έχω κολλήσει μαζί τους από την πρώτη φορά που τα δοκίμασα, που ποτέ δεν μπορείς να φας μόνο ένα, που τα κομματάκια ρευστής σοκολάτας μέσα τους δίνουν μια αίσθηση μοναδική...
Άλλο ένα κομμάτι που κέρδισε την προσοχή μας από την πρώτη φορά που το ακούσαμε. Και λογικά θα το έχετε ακούσει κι εσείς ή θα έχετε έστω ακούσει ότι είναι το μουσικό θέμα της τελευταίας ταινίας του πράκτορα 007.
