Και τώρα που ξεσηκωθήκαμε με τα ταξίδια (βλέπε Μιλάνο, λίμνη Κόμο, Μπελάτζιο, Λουτρά Πόζαρ... και πόσες άλλες εκδρομές εντός Ελλάδας, ακόμα και κάτι Κυριακές μεσημέρια σε γραφικά χωριά και ακόμα πιο γραφικές ταβέρνες), τι θα κάνουμε με τα παιδιά; Πώς μπορούμε να τα έχουμε μαζί μας και να τα απασχολούμε δημιουργικά σε μέρη, καφέ και ταβέρνες χωρίς αυλή; Καλά τα τάμπλετ και τα κινητά αλλά προς το παρόν, εμείς τουλάχιστον, έχουμε καταφέρει να απέχουμε και ελπίζουμε να το καταφέρουμε για αρκετό καιρό ακόμα. Οπότε καταφεύγουμε σε πλαστελίνες, μπογιές, ζωγραφιές, παιχνίδια...

Αρχίζουμε τις προτάσεις λοιπόν με παιχνίδια - δώρα που πήραμε τους τελευταίους μήνες μαζεμένα (και ακόμα ανοίγουμε) και είναι ό,τι πρέπει για να χωράνε στις αποσκευές μας και να πηγαίνουν όπου πηγαίνουμε...

Μέρες τώρα σκεφτόμουν να ξαναρχίσω τους φρέσκους χυμούς με διάφορα φρούτα εποχής αλλά όλο κάτι τύχαινε και με τη συνεχή δικαιολογία του ότι δεν προλαβαίνω, άφηνα τα φρούτα παραπονεμένα και ειδικά τα ρόδια είχαν γίνει σχεδόν διακοσμητικά!

Οι κάρτες γενεθλίων που πωλούνται στα καταστήματα έχουν πια διάφορα χρώματα, σχέδια, μεγέθη, άλλες περιέχουν μηνύματα και στιχάκια με χιούμορ, άλλες πιο σοβαρά, άλλες είναι κενές και περιμένουν τις δικές μας μοναδικές ευχές.

Καλημέρα αλά γαλλικά!

Tα Χριστούγεννα είναι προ των πυλών και οι περισσότεροι απολαμβάνουμε τα σπίτια μας στολισμένα! Τι λέτε να δούμε παρέα και τα αποτελέσματα της 3ης αποστολής των Christmastreestas. 

Μια και η επικαιρότητα περιλαμβάνει River Party, τι λέτε να ακούσουμε παρέα μια διασκευή που συνδυάζει δύο από τα αγαπημένα μας κομμάτια που αναφέρονται σε ποτάμια;

Το πιο ταιριαστό τραγούδι στην πρώτη βροχερή ημέρα του Νοεμβρίου!

Καλή μας ημέρα και καλό μήνα!

Μια και μιλήσαμε για ταξίδια και προορισμούς και εν αναμονή της έναρξης των αιτήσεων για το 4ο TEDxΤhessaloniki, ας παρακολουθήσουμε παρέα μια από τις ομιλίες της περσινής διοργάνωσης με τίτλο "Μια επιχειρηματική Οδύσσεια και η αξία της Ιθάκης" και ομιλητή τον Eric Parks.

Ανακοινώθηκε την προηγούμενη εβδομάδα το θέμα του φετινού TEDxThessaloniki και όπως σας είχαμε υποσχεθεί φροντίζουμε για την ενημέρωσή σας. Το φετινό θέμα μας αρέσει πολύ και μας εκφράζει ακόμη περισσότερο..

Kλείνουμε τα μάτια, πατάμε play και έτσι απλά ο πολυτάλαντος Μoby μας παρασύρει σε ένα πολύχρωμο γαϊτανάκι.. και μια υπέροχη ζωή..

Μια ενδιαφέρουσα ιδέα για τη διακόσμηση του χώρου της γαμήλιας δεξίωσης είναι η αξιοποίηση των καρεκλών ως μέρος του συνολικού γαμήλιου στολισμού. 

Άλλη μια ενδυματολογική πρόταση που μας φτιάχνει τη διάθεση!

Η χθεσινή βόλτα στο super market της γειτονιάς ήταν αρκετή για να με ξεσηκώσει, να πάρουν τα μυαλά μου αέρα και να μπω σε ανοιξιάτικη διάθεση.

Πότε πέρασε πάλι τόσος καιρός; Το καλοκαίρι τελείωσε (παει, το αποχαιρετήσαμε πια για τα καλά και περιμένουμε το επόμενο), το φθινόπωρο μπήκε, κοντεύει να τελειώσει και ο πρώτος μήνας του... Και γιατί τα λέω όλα αυτά; Γιατί κάθε χρόνο τέτοια εποχή συνειδητοποιώ πως δεν είναι μόνο το καλοκαίρι που πέρασε, είναι και αυτή η μονίμως ξεχασμένη ημερομηνία που πρέπει να κάνω service στο αυτοκινητάκι μου. Τώρα πρέπει πάλι να πάρω τηλέφωνο στην αντιπροσωπεία, να "κλαφτώ", να τους πω πόσο μακριά βρισκόμουν την περίοδο που έπρεπε να πάω για το ετήσιο service και να μου κάνουν για μια ακόμα χρονιά την παραχώρηση να κάνω εκπρόθεσμα το service και να μην χάσω την εγγύηση. Και όσο δεν μ' αρέσει να κλαίγομαι... Μα πώς γίνεται; Όσο συνεπής είμαι γενικά στη ζωή μου, τόσο ξεχασιάρα και αμελής είμαι στη σχέση μου με το αγαπημένο μου αυτοκίνητο. 

Είναι κάποιες στιγμές που το μόνο που θες είναι να απομονωθείς από το θόρυβο και την ένταση της πόλης, να βρεθείς στην εξοχή, σε ένα μέρος με θέα, να ακούς μόνο τους ήχους της φύσης, να έχεις ένα ποτήρι κρασί κι ένα καλό βιβλίο.. Και αν μπορείς να αγναντεύεις ένα όμορφο τοπίο μπροστά σου, τότε το όνειρο εκπληρώνεται και το απόγευμα, εκεί λίγο πριν το ηλιοβασίλεμα, μπορεί να σου δημιουργήσει τα πιο υπέροχα αισθήματα ξενοιασιάς, αγαλλίασης, ευτυχίας.. 

Μέρες γιορτής και χαράς, οικογενειακής θαλπωρής, αλλεπάλληλων συναντήσεων με φίλους και συγγενείς και συνεχούς φαγητού. Μα πόσο φαηγτό πια; Τόσο που να μη χωράει ούτε σε πιατέλες στο τραπέζι ούτε και στο στομάχι μας; Τι μας πιάνει τέτοιες μέρες και ετοιμάζουμε τόσο πολύ φαγητό, τόσο σε ποσότητα όσο και σε ποικιλία;

Το τελευταίο διάστημα με έχουν πιάσει - για άλλη μια φορά - τάσεις φυγής! Να 'ναι η άνοιξη που μετεωρολογικά δεν ήρθε ακόμη; Να ΄ναι το Πάσχα που πλησιάζει και δεν έχω καταλάβει πότε πέρασε το πρώτο τέταρτο του νέου έτους; Να ΄ναι που σε λιγότερο από ένα μήνα η γενέθλια τούρτα μου θα έχει 32 κεράκια; Να 'ναι που ανυπομονώ για το επόμενο προγραμματισμένο ταξιδάκι εκτός συνόρων; Ποιος ξέρει; 

Προς το παρόν τουλάχιστον ταξιδεύω με τη μουσική ακούγοντας το αγαπημένο "Budapest" του George Ezra και αναπολώ την έστω και χειμωνιάτικη επίσκεψή μου στην πρωτεύουσα της Ουγγαρίας κάποια χρόνια πριν.

Φτάνουν άραγε έξι λεπτά για να μας κάνουν να νιώσουμε καλύτερα σε φάσεις που νιώθουμε πεσμένοι και η θετική διάθεση μας έχει εγκαταλείψει; Σύμφωνα με έρευνα της εταιρίας ComRes και του BBC local radio φτάνουν, ειδικά αν ακούσουμε ένα συγκεκριμένο μουσικό κομμάτι.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Ίσως επειδή μιλήσαμε για ταξίδια ως στην κορυφή του βουνού και ακόμα πιο πάνω, πάνω από τα σύννεφα, ίσως επειδή κάθε ταξίδι είναι ομορφότερο όταν έχεις καλή παρέα, ξύπνησα σήμερα έχοντας στο μυαλό μου αυτό το τραγούδι...

Εμείς θα συμμετέχουμε! Εσείς;

Ο ήλιος λάμπει, η μέρα μοιάζει απόλυτα καλοκαιρινή και αυτό είναι ένα μικρό θαύμα! Τι λέτε λοιπόν πριν βγούμε για τις βόλτες μας να απολαύσουμε παρέα το κομμάτι "Miracle" του Tom Baxter;

Τι θα λέγατε για μια διαφορετική σούπα στα γρήγορα;

Όλα τα ωραία τελειώνουν... για να αρχίσουν άλλα, καινούρια και να αποκτούμε ολοένα και περισσότερες εμπειρίες.

Μια μελαγχολία όμως τη νιώθεις κάθε φορά που επιστρέφεις στο σπίτι, στη δουλειά, στην καθημερινότητα μετά από μια μικρή απόδραση.

Παραμονή Χριστουγέννων... άμεσα συνδεδεμένη με αναμνήσεις από τα παιδικά χρόνια.