Σας τα έταξα αυτά τα σοκολατάκια από την ανάρτηση για το πάρτι γενεθλίων του Φίλιππου. Τα δοκίμασε κόσμος πολύς και όποιος αγαπά την καρύδα, τα αγάπησε και αυτά! Έρωτας με την πρώτη μπουκιά!

Τι χρειάζεται ένα χωλ για να είναι άνετο και πρακτικό;

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Δασοπονίας, που γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 21 Μαρτίου, το περασμένο Σάββατο είχαμε την τύχη να βρεθούμε στην περιοχή της λίμνης Πλαστήρα όπου οι Μανιταρόφιλοι Θεσσαλίας και πάσης φύσης φίλοι του δάσους από Καρδίτσα, Λάρισα και άλλες περιοχές της Ελλάδας συγκεντρώθηκαν στον Βοτανικό Κήπο Νεοχωρίου για να τιμήσουν τη μέρα.

Πράγματι! Οι αναζητήσεις ποτέ δε σταματούν.. αυτό άλλωστε είναι ένα από τα στοιχεία της ανθρώπινης φύσης!

Μια και η μέρα είναι αφιερωμένη στον Οδυσσέα Ελύτη δε θα μπορούσαμε να μην κάνουμε αναφορά σε ένα από τα αγαπημένα ποιήματα του, το Μονόγραμμα.

Παλιό αλλά διαχρονικό...

Μετά το δεντράκι στο τραπέζι του 2015 και τον Άγιο Βασίλη πέρυσι... τι θα ακολουθήσει; 

Θα δούμε το φετινό christmas table art... Αλλά και οι δυο παλαιότερες ιδέες για το δίπλωμα της χαρτοπετσέτας στο γιορτινό τραπέζι δείχνουν πολύ όμορφα.

Η μνήμη είναι ένας πολυμήχανος υπέροχος οργανισμός που τρέφεται από εικόνες, μυρωδιές, γεύσεις, μουσικές και συναισθήματα. Και σιγά σιγά χτίζει ένα παλάτι αναμνήσεων και εμπειριών, πυροδοτώντας κάθε τόσο σκέψεις και νοητικά ταξίδια. Σαν πρίγκιπες λοιπόν και εμείς στο δικό μας παλάτι ήρθε η ώρα να κάνουμε μια αληθινή βόλτα στο βασίλειο μας και να συλλέξουμε λίγες εικόνες ακόμα.

Φέτος θα είναι το τριακοστό πρώτο (γκουχ..γκουχ) Πάσχα της ζωής μου που θα περάσω στα Γρεβενά και στο χωριό του μπαμπά και το οικοδόμημα της μνήμης έχει αρχίσει να διαχέει αναμνήσεις και συναισθήματα. Για μένα λοιπόν το Πάσχα είναι πολύ συγκεκριμένα πράγματα που αναπαράγονται κάθε φορά και εμπλουτίζονται ή αποδυναμώνονται όσο μεγαλώνουμε ή όσο αλλάζουμε. Δεν έχει να κάνει ίσως καθόλου με το θρησκευτικό χαρακτήρα της γιορτής παρά μόνο με όλες αυτές τις συνήθειες που μοιάζουν με μικρές ιεροτελεστίες και ακολουθούμε ευλαβικά επιστρέφοντας έτσι στις ρίζες μας. Σαν μωρό που ψάχνει την αγκαλιά της μαμάς του.

Εκτός από το αλάτι Ιμαλαΐων, η μητέρα μετά την τελευταία της επίσκεψη στη γραφική Ξάνθη, μου έφερε και ένα σακουλάκι με ένα κόκκινο βότανο. Το είδα και δεν είχα ιδέα περί τίνος πρόκειται, μέχρι που μου είπε ότι είναι ιβίσκος που τον αγόρασε γιατί όπως της είπε ο φίλος Όμηρος, έχει εξαιρετικές ιδιότητες.

Το άνοιξα το σακουλάκι, έβαλα το περιεχόμενό του σε ένα δοχείο τσαγιού και το τοποθέτησα στο ντουλάπι με τα βότανα. Και μπορεί να έμεινε εκεί ανέγγιχτο για μήνες αλλά από τότε που το δοκίμασα, συνηθίζω να προσθέτω λίγα φύλλα ιβίσκου πολύ συχνά στα ζεστά κοκτέιλ βοτάνων που εκτός από έξτρα γεύση αποκτούν και ένα θεσπέσιο κόκκινο χρώμα.

Τα ταξίδια τα αγαπάμε πολύ και στην κορυφή της λίστας για το αγαπημένο μεταφορικό μέσο μάλλον έρχεται το αεροπλάνο, στο οποίο μπαίνεις και (καλώς εχόντων των πραγμάτων) βγαίνεις ατσαλάκωτος.

Πόσο χαιρόμαστε όταν ακούμε για εκδηλώσεις που μας κάνουν να σκεφτόμαστε και να βλέπουμε τον κόσμο και τις πόλεις μας αλλιώς! Αυτό το αλλιώς μας αρέσει πολύ!

Ο διαγωνισμός μας έληξε! Τα υπέροχα προϊόντα της Olea θα βρουν νέο σπίτι. Θα βρουν ένα πρόσωπο να περιποιηθούν, ένα χαμόγελο να φωτίσουν.

Είναι κάποιες στιγμές που το μόνο που θες είναι να απομονωθείς από το θόρυβο και την ένταση της πόλης, να βρεθείς στην εξοχή, σε ένα μέρος με θέα, να ακούς μόνο τους ήχους της φύσης, να έχεις ένα ποτήρι κρασί κι ένα καλό βιβλίο.. Και αν μπορείς να αγναντεύεις ένα όμορφο τοπίο μπροστά σου, τότε το όνειρο εκπληρώνεται και το απόγευμα, εκεί λίγο πριν το ηλιοβασίλεμα, μπορεί να σου δημιουργήσει τα πιο υπέροχα αισθήματα ξενοιασιάς, αγαλλίασης, ευτυχίας.. 

Να και μερικές ιδέες γαμήλιου στολισμού για ρομαντικούς μελλόνυμφους:

Έτοιμα τα πρώτα κόκκινα αυγά! Και θα ακολουθήσουν και άλλα, με μηνύματα, με σχέδια, με χρώματα..

Η ευτυχία μας πηγάζει από την αναγνώριση όσων διαθέτουμε στη ζωή μας. Δε βασίζεται σε αυτά που δεν έχουμε και θέλουμε να αποκτήσουμε και δεν πρέπει να εξαρτάται από αυτά ή έστω μόνο από αυτά. Και να θυμάστε ότι η ευτυχία μας εξαρτάται σε πολύ σημαντικό βαθμό από τις δικές μας επιλογές.

Όσο ο χειμώνας κρατάει γερά, μπορεί οι γάμοι να μην είναι συχνό φαινόμενο αλλά πάντα μετά τις γιορτές ξεκινά η περίοδος της αναζήτησης ειδών γάμου. Μελλοντικές νύφες και κουμπάρες ξεκινούν τις έρευνες για νυφικό, στολισμό, μουσική κτλ κτλ... Είναι μακριά η λίστα...

Είναι κάποια πρωινά που ξυπνάς και όλα μοιάζουν λίγο διαφορετικά. Σαν κάποιος να ανακάτεψε το σύμπαν κατά τη διάρκεια της νύχτας. Είναι κάποιες μέρες που μπορεί να βρίσκονται στην καρδιά ενός χειμώνα αλλά κουβαλάνε μέσα τους την άνοιξη. Έτσι απλά σε μια στιγμή αλλάζει η ατμόσφαιρα, γλυκαίνει και σου γαργαλάει την ψυχή. Όσο κι αν κάποιοι ενοχλητικοί επιμένουν ότι είμαστε ακόμα στο Φεβρουάριο, ή κάποιοι πιο ρεαλιστές ότι η εξήγηση είναι απλή και λέγεται «νοτιάς», την Κυριακή που μας πέρασε είχαμε άνοιξη, ξεκάθαρα. Αυτή η γλυκιά, δροσερή αίσθηση που μας μεθάει. Και εμένα αυτός ο αέρας της άνοιξης με ξεσηκώνει, μου χαρίζει ενέργεια, έμπνευση και πηγαία χαρά και κυρίως μου απαγορεύει να μείνω σε κλειστό χώρο.

ή αλλιώς ο λόγος που χάθηκα τον τελευταίο καιρό. Ετοιμασίες για τη βάπτιση της μικρής μας!

Βασικός μας άξονας οι παστέλ αποχρώσεις σε ροζ, λιλά, κίτρινο και βεραμάν. Και παρόλο που ήταν μια βάπτιση σε οικογενειακό κύκλο, η λόξα της μαμάς δεν την αφήνει σε ησυχία :) Έπρεπε να απαρνηθώ τον (έτσι κι αλλιώς λιγοστό) ύπνο μου για μερικές νύχτες και να απορρίψω οποιαδήποτε πιθανότητα χαλάρωσης μέσα στη μέρα για να είναι όλα όπως τα είχα φανταστεί. Φυσικά ήθελα να επιμεληθώ προσωπικά πολλά από τα στοιχεία της βάπτισης! Όλα αν ήταν δυνατόν... που δεν ήταν.

Έτσι, πολύτιμη  ήταν η συμβολή του V. που σχεδίασε το "Μ" μας και της αγαπημένης artmania που μεγαλούργησε με τις ξύλινες δημιουργίες της. Εντάξει έκανα κι εγώ μερικά πράγματα, βρήκα τα χρώματα, πήρα κορδέλες, αν και πιο πολλές φρόντισε να προμηθευτούμε η κουμπαρούλα και νονά του Φίλιππου, παρήγγειλα του πουγκιά, τα κουφέτα και γενικώς έκανα τη ...συναρμολόγηση. Κι έκανα και πολλές εκπτώσεις στις αρχικές μου προσδοκίες :(

Μια γεύση από όσα ετοίμασα...

Άλλο ένα κομμάτι που κέρδισε την προσοχή μας από την πρώτη φορά που το ακούσαμε. Και λογικά θα το έχετε ακούσει κι εσείς ή θα έχετε έστω ακούσει ότι είναι το μουσικό θέμα της τελευταίας ταινίας του πράκτορα 007.

Μετά τα βαπτιστικά πακέτα για τη Μαργαρίτα και τον Φίλιππο, σειρά είχε η δημιουργία Πασχαλινών λαμπάδων αποκλειστικά για αυτούς! 

Μας αρέσει τόσο πολύ άλλωστε η διαδικασία να ετοιμάζουμε δώρα για τα αγαπημένα μας πρόσωπα με τα χεράκια μας, διοχευτεύοντας στις δημιουργίες αυτές όλη τη θετική μας ενέργεια.

Δεν μπορούσαμε λοιπόν να αφήσουμε την ευκαιρία να πάει χαμένη. Μια επίσκεψη στο κέντρο της Αθήνας ήταν αρκετή για να προμηθευτούμε τα κατάλληλα υλικά και να αναλάβουμε δράση.

Η χαρά της ζωής κρύβεται σε μικρά καθημερινά πράγματα. Όσο πιο νωρίς το καταλάβουμε τόσο πιο ευτυχισμένοι θα είμαστε!

Να μια ωραία ιδέα για ένα δημιουργικό σαββατοκύριακο. Εκτός από τις ποδηλατοβόλτες και τα καφεδάκια του σαββατοκύριακου, μπορούμε επιτέλους να αξιοποήσουμε το μηχανισμό του σπασμένου καθρέφτη, προσαρμόζοντας ένα πορτατίφ ή μία λάμπα και δημιουργώντας ένα μοναδικό χειροποίητο φωτιστικό για το κομοδίνο ή το γραφείο.

Μερικά πράγματα πρέπει να τα λέμε και να τα ξαναλέμε για να τα ακούμε και να τα ξανακούμε, με σκοπό να τα εμπεδώσουμε και να τα κάνουμε τρόπο ζωής.