Enya - Only Time
Να και ένα κομμάτι από το soundtrack της ταινίας Sweet November που σας έλεγα. Μη μου πείτε ότι δεν είναι εξαιρετικά μελωδικό... Και μόνο που το ακούς συγκινείσαι! Πόσο μάλλον να βλέπεις και την ταινία!
Να και ένα κομμάτι από το soundtrack της ταινίας Sweet November που σας έλεγα. Μη μου πείτε ότι δεν είναι εξαιρετικά μελωδικό... Και μόνο που το ακούς συγκινείσαι! Πόσο μάλλον να βλέπεις και την ταινία!

Mια και αναφερθήκαμε στις εναλλακτικές χρήσεις των blue jeans ας απολαύσουμε τη Lana Del Rey στο ομώνυμο κομμάτι..
Ένα πανέμορφο, απίστευτα γραφικό χωριό, σχεδόν ανέπαφο από το πέρασμα του χρόνου, λίγα χιλιόμετρα πιο πάνω από τον Βόλο, στο μαγευτικό Πήλιο. Νομίζω ότι οι λέξεις δεν αρκούν για να δώσουν μια πλήρη περιγραφή της Μακρυνίτσας. Δεύτερη φορά στον τόπο αυτό και δεύτερη φορά απόλυτα γοητευμένη από τον πηλιορείτικο χαρακτήρα του, το ιδιαίτερο ύφος του, την αρχοντιά του. Καταλαβαίνω απόλυτα τους φίλους που κατάγονται από δω και με τόση περηφάνια μιλούν για το χωριό τους.
Πήραμε μια γεύση από τη στολισμένη Βουδαπέστη, να μην πάρουμε μια μικρή γεύση και από την Πράγα; Φέτος είναι οι δυο TOP προορισμοί των φίλων μας για τις ημέρες των γιορτών.
Με τον ήλιο να χάνεται πίσω από το Αγκίστρι και νωπές τις τελευταίες εικόνες από την Αίγινα, πάμε για Πόρο με μια σύντομη στάση στα Μέθανα. Έχει ήδη πέσει για τα καλά η νύχτα όταν φτάνουμε στον Πόρο και κατευθυνόμαστε απευθείας στο ξενοδοχείο, το οποίο φροντίσαμε και κλείσαμε πριν την έναρξη του ταξιδιού για δυο νύχτες. Αρκετά κουρασμένοι γιατί εκτός από την κούραση της ημέρας περπατήσαμε και κανένα χιλιόμετρο σέρνοντας τις αποσκευές, φτάνουμε στο δωμάτιο που ευτυχώς μας γεμίζει ικανοποίηση. Η καταπόνηση και η πείνα μας οδηγούν για φαγητό δίπλα στο ξενοδοχείο. Λίγο αργότερα αν και έχουμε αρκετές απορίες για το τι βλέπουμε τριγύρω, πώς είναι η χώρα του νησιού, τι είναι όλα αυτά τα φώτα κ.λπ., ο Μορφέας μας παρασύρει σχετικά εύκολα σε βαθύ ύπνο.
Σπίτια σε επίπεδα.. Σπίτια διώροφα.. Εσωτερική σκάλα.. Γοητευτικά χαρακτηριστικά για κάθε σπίτι. Κρεβατοκάμαρες πάνω, σαλόνι - κουζίνα κάτω, εσωτερική σκάλα και ο τοίχος πλάι της γεμάτος οικογενειακές φωτογραφίες.., ό,τι και να σκεφτώ μ' αρέσει. Τώρα για το αν είναι βολικά ή όχι αυτά τα σπίτια, τι να πω; Όσοι τα έχουν συχνά διαμαρτύρονται ότι αυτό το πάνω-κάτω όλη μέρα, συχνά τους κουράζει. Προσωπικά μ' αρέσουν τα διώροφα σπίτια αλλά φαντάζομαι ότι όσο τα χρόνια περνούν και τα πόδια μπορεί να βαραίνουν, ίσως να μην είναι τόσο ευχάριστο το "ανέβα - κατέβα".
Τι δώρο να του πάρω; Να είναι κάτι που θα το χαρεί, θα του μείνει, θα του αρέσει, θα έχει και ένα νόημα και δε θα είναι πολύ ακριβό.. Τι δώρο να πάρω σε ένα παιδί; Έρχεται και Πάσχα και αυτή η ερώτηση μάλλον θα τεθεί από πολλούς και όσο περνούν οι μέρες όλο και πιο έντονα..
Μια δημιουργική παραλλαγή της εξαιρετικής συνταγής της αγαπημένης μου φίλης, που μεταξύ άλλων ακούει και στο ψευδώνυμο "Dear".
Έτοιμη η βασιλόπιτα! Φέτος είπα τουλάχιστον γι αυτό το γλυκό, να κάνω μία παύση με τους πειραματισμούς και να κάνω την κλασική συνταγή της μαμάς, που τόσα χρόνια ξέρουμε και αγαπάμε!
Η ταινία "Sweet November" με τους Keanu Reeves και Charlize Theron είναι μια από τις πιο τρυφερές και συγκινητικές ταινίες που μας αρέσει να βλέπουμε τουλάχιστον κάθε Νοέμβριο, για να εκτιμάμε περισσότερο ό,τι έχουμε και να αντιλαμβανόμαστε τι έχει αξία στη ζωή! Αν έχετε χρόνο, βάλτε τη στο πρόγραμμα του σαββατοκύριακου.
Δεν μπορώ να σας περιγράψω πόσο ευχαριστιέμαι να μπαίνω στην κουζίνα και να φτιάχνω πράγματα... Γλυκά, αλμυρά., ό,τι μου αρέσει να τρώω. Αυτός είναι και μόνος μου περιορισμός. Θέλω (και συνηθίζω) να φτιάχνω ό,τι μου αρέσει να τρώω. Κάποιος παραπονιέται γι αυτό :(
Ειδικά όταν πρόκειται να υποδεχτώ φίλους και συγγενείς, ανθρώπους δικούς μου που δε με ενδιαφέρει να μείνω στους τύπους, θέλω να τους ευχαριστήσω, να τους χαρώ και να με χαρούν. Τότε έχω κάθε λόγο να μπω στην κουζίνα και να ετοιμάσω ό,τι κατεβάζει ο νους μου. Αυτό βέβαια εκτός από δημιουργικό είναι και κάπως ριψοκίνδυνο. Δεν πετυχαίνουν πάντα τα πειράματα!
Ναι, ήρθε το έναυσμα για την 1η μου απόπειρα στην αρθρογραφία. Και αν αρέσει στην ομάδα του maresei, θα είναι ο λόγος να φτάσουν όσα γράφω στην οθόνη σας :). Δεν είναι άλλο, παρά η επιθυμία μου να μοιραστώ τον ενθουσιασμό μου με μια διαφορετική ταινία που έφτασε στα χέρια μου και με συγκίνησε απρόσμενα. Περισσότερο ντοκιμαντέρ θα τη χαρακτήριζα, αλλά σας την προτείνω ανεπιφύλακτα. Ντοκιμαντέρ όχι εκπαιδευτικό, αλλά βιογραφικό. Και μόλις τώρα, που την είδα, ανακαλύπτω την ιστορία και τα διάφορα κινήματα γύρω από τη μορφή του ατόμου που αφορά.
Πώς μπορεί να δείχνει ο χώρος της τραπεζαρίας μεγαλύτερος; Πώς θα λύσουμε τον γρίφο "μικρός χώρος, τι τραπεζαρία να βάλω"; Σε κάθε περίπτωση έχουμε να αντιμετωπίσουμε τον αήττητο εχθρό των λιγοστών τετραγωνικών. Και μπορεί να είναι αήττητος αλλά μπορούμε έστω να προσπαθήσουμε να τον αντιμετωπίσουμε.
Ακολουθώντας τις δέκα προτάσεις - συστάσεις της ειδικής επί του θέματος, Μαρίας, μπορούμε να πετύχουμε πολύ καλά αποτελέσματα.
Ας μη χάνουμε καιρό...
Φεύγοντας από Γρεβενά και ταξιδεύοντας προς Τρίκαλα συναντάς ένα εκπληκτικό τοπίο, στο οποίο κυριαρχεί ο ο Βενέτικος ποταμός, παραπόταμος του Αλιάκμονα.
Εβδομάδα Θηλασμού αυτή που διανύουμε και χθες γιορτάστηκε σε όλη τη χώρα με τον Πανελλαδικό Ταυτόχρονο Δημόσιο Θηλασμό. Στο πλαίσιο της ημέρας αυτής έγιναν εκδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα. Και γεγονός είναι ότι οι εκδηλώσεις αυτές στις μεγάλες πόλεις, Αθήνα – Θεσσαλονίκη, είναι πραγματικές γιορτές και γνωρίζουν μεγάλη απήχηση.
Όμως στις μικρότερες πόλεις, στην επαρχία, μερικά πράγματα είναι ακόμα ταμπού. Άκου εκεί να βγεις να θηλάσεις δημόσια!!! Πού ακούστηκε! Και πώς να βγάλεις το μωρό έξω στο κρύο! Λες και δεν υπάρχουν κατάλληλα ρούχα για να ντύσεις ένα μωρό! Άσε που συνήθως τα κουκουλώνουμε σαν κρεμμύδια. Αλλά ας μην ξεφεύγω από το θέμα...
Πώς γίνεται μια πόλη, που την ακούς ή τη βλέπεις σε ταινίες και καμιά φορά την οραματίζεσαι σαν κάτι το άγνωστο, το διαφορετικό ή ως έναν ονειρεμένο προορισμό για ένα μελλοντικό ταξίδι, να αποκτά ξαφνικά ιδιαίτερο ενδιαφέρον απλώς και μόνο επειδή ένας δικός σου άνθρωπος ζει πια εκεί;
Τα γυάλινα βάζα που έχουμε στο σπίτι για την αποθήκευση των τροφών μπορούν να έχουν άλλη μία χρήση. Μπορούν να γίνουν και πολύ όμορφα κηροπήγια που θα μας κρατάνε συντροφιά τις καλοκαιρινές νύχτες στο μπαλκόνι ή την αυλή.
Να ξυπνάς το πρωί και να σε υποδέχεται ο ήλιος, η πρωινή δροσιά και τα ανθισμένα λουλούδια του κήπου! Υπάρχει καλύτερος τρόπος να αρχίσεις τη μέρα σου;
Αυτές τις μέρες που θα κάνουμε τις βόλτες μας εν όψει των Χριστουγεννιάτικων αγορών, σίγουρα θα συναντήσουμε στο δρόμο μας ένα φαρμακείο. Είναι λοιπόν ευκαιρία να το επισκεφθούμε και να πάρουμε ένα κουτί "Παστίλιες για τον πόνο του άλλου", συμβάλλοντας με αυτό τον τρόπο στη δράση των Γιατρών Χωρίς Σύνορα σε όλο τον κόσμο.
- Χάρτινες μπάλες είχαμε (είχαν ξεμείνει από το στολισμό του γάμου)
- χαρτόνι βρίσκεις εύκολα,
- το ίδιο και κορδέλες,
- κόλλα για το χαρτόνι και ψαλίδι για σχέδια έχει η μητέρα στα καλλιτεχνικά της,
- συρραπτικό και διακορευτής υπάρχουν στο γραφείο του σπιτιού
- πετονιά έχει πάντα ο ψαράς της οικογένειας,
- κολλητική ταινία διπλής όψης υπάρχει στην εργαλειοθήκη του σπιτιού
Άρα τα υλικά είναι όλα διαθέσιμα και η εργασία αρχίζει...
Η φίλη Καλλιόπη ξαναχτυπά για άλλη μια φορά με χειροποίητες δημιουργίες. Αυτή τη φορά άφησε κατά μέρους τα κοσμήματα και έπιασε το ...πλέξιμο! Και ναι, ήθελε να κερδίσει το βιβλίο "Μ' αρέσει να πλέκω" που κληρώσαμε στο τέλος του έτους αλλά δε στάθηκε αρκετά τυχερή. Αυτό φυσικά δεν αποτέλεσε λόγο για να απαρνηθεί το νέο της χόμπι.
Η ενασχόλησή της με το πλέξιμο μετράει περίπου έναν χρόνο και έχει δώσει μεγάλη χαρά τόσο στην ίδια όσο και στην κόρη της που μπορεί πλέον να φοράει κάθε μέρα και άλλο γιακά, κασκόλ ή σκούφο. Εξάλλου είναι γνωστό σε όσους τις γνωρίζουν, πως τα αξεσουάρ είναι το φετίχ μάνας και κόρης.
Παραλαμβάνω αναπάντεχα σήμερα ειδοποιητήριο από το Ταχυδρομείο. Είναι στο όνομά μου και πρόκειται για δέμα από Γερμανία. Μα τι να είναι; Το μυαλό μου δεν πηγαίνει πουθενά! Έχω ένα φίλο στη Γερμανία αλλά δέμα... τι δέμα τι να μου έστειλε;