Καλό μας βράδυ με jazz διάθεση!
Καμιά φορά μπορεί να ακουμπάμε πράγματα που τυχαίνει να έχουμε στα χέρια μας σε μια τυχαία θέση. Κι έτσι τυχαία παρατηρούμε λίγο αργότερα πως το αποτέλεσμα δεν μοιάζει καθόλου τυχαίο. Απεναντίας είναι σαν να προσπαθούσαμε να τα ταιριάξουμε για ώρα.
Φέτος λέω να κάνω κουλουράκια εν όψει Χριστουγέννων. Και η αλήθεια είναι ότι το λέω κάθε χρόνο αλλά πάντα μένω στα λόγια.
Το απόγευμα του Σαββάτου πλησιάζει και η ώρα είναι κατάλληλη για ένα γλυκό μουσικό διάλειμμα.
Ποτέ δεν είναι αργά να γίνεις αυτό που θα μπορούσες να είχες γίνει.
George Eliot, 1819-1880, Αγγλίδα συγγραφέας
Από τις 5 Σεπτεμβρίου τα βλέμματα των φίλων της μόδας είναι στραμμένα στην πόλη που δεν κοιμάται ποτέ. Τι λέτε λοιπόν για μια στιλιστική βόλτα στους δρόμους της Νέας Υόρκης;
H Indila έχει έρθει για να μείνει! Το "Dernière Danse" το αγαπήσαμε πολύ και το νέο της single με τίτλο "Tοurner dans le vide" τράβηξε την προσοχή μας με το χαρακτηριστικό πια ρυθμό και το παραμυθένιο video clip!
Μετά τα cupcakes βανίλιας και τα cupcakes hotdog, ήρθε η ώρα και για τη συνταγή των ξακουστών πλέον - στην παρέα μας - tortillas που μετά την περσινή μεγάλη επιτυχία δε θα μπορούσα να μην τις ξαναφτιάξω...
Έχουμε δει ποτέ ένα βρέφος να χτυπάει ένα κουτάλι πάνω σε ένα τραπέζι; Σίγουρα!
Και τρελαινόμαστε...
Και όσο λες "Σταμάτα", τόσο πιο δυνατά το βρέφος χτυπάει το κουτάλι πάνω στο τραπέζι.
Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί συμβαίνει αυτό;
Κάθε χρόνο βάφουμε αυγά.. βάψαμε και φέτος, κάθε χρόνο τσουγκρίζουμε και τρώμε αυγά μετά την Ανάσταση, τρώμε και στο πασχαλινό τραπέζι, θα φάμε και φέτος... και μετά κανείς δεν τιμάει τα υπόλοιπα βαμμένα αυγά.. Μένουν στη γυάλα, πάνω στο τραπέζι, περνάνε οι μέρες, μπαίνουν στο ψυγείο και μένουν εκεί... τρώμε από κανένα αλλά τα τελευταία συνήθως καταλήγουν στον κάδο απορριμάτων..
Το σαββατοκύριακο που πέρασε δε θέλαμε να μείνουμε σπίτι. Ο καιρός ήταν τόσο καλός, μύριζε καλοκαίρι, εμείς είχαμε καιρό να ξεκουνηθούμε από τη βάση μας, είχαμε δυο μέρες και κάτι αν ξεκινήσεις από το απόγευμα της Παρασκευής να τις γεμίσουμε διαφορετικά και αδράξαμε την ευκαιρία.
Λόγω των προγραμματισμένων εκδηλώσεων και του δεσμού μας με την περιοχή, κινηθήκαμε προς τα παράλια Λάρισας. Εκεί διοργανώθηκαν δύο εκδηλώσεις, η Γιορτή Μανιταριού στο Σκλήθρο και η Γιοργή Κάστανου στη Σκήτη. Πρόκειται για χωριά της Λάρισας που στη μετά τον Καλλικράτη ανήκουν στο Δήμο Αγιάς.
Ας ξεκινήσουμε την περιήγησή μας στην περιοχή από το Σκλήθρο, αφού αυτό επισκεφτήκαμε πρώτο.
Μπανάνες, μήλα, ρόδια, μανταρίνια, κάστανα... δίνουν χρώμα στην κουζίνα και πολλά θρεπτικά συστατικά στον οργανισμό μας!
Μια εξαιρετική ταινία σε ασπρόμαυρο φόντo. Σας την προτείνουμε ανεπιφύλακτα.
To κομμάτι που μου έχει κάνει εντύπωση την τελευταία εβδομάδα!
Όλο και πιο συχνά βλέπεις μικρούς και μεγάλους να ψάχνουν κάτι στην παραλία. Και συνήθως αυτό το κάτι είναι βότσαλα ή κοχύλια. Ψάχνουν τα πιο όμορφα βότσαλα, λευκά ή χρωματιστά για να διακοσμήσουν το χώρο τους, να παίξουν, να κατασκευάσουν χειροποίητα έργα.
Κοντεύουμε στις Σπέτσες. Η θάλασσα είναι γεμάτη βραχονησίδες ανάμεσα στις οποίες συγκαταλέγεται και η Σπετσοπούλα. Η πρώτη εντύπωση σου μένει. Από τις πρώτες εικόνες "φτιάχνεσαι". Καθώς ζυγώνουμε, τη θάλασσα διασχίζουν ατελείωτα παλιά και καινούρια ιστιοφόρα με φουσκωμένα τα πανιά, θαλαμηγοί αλλά και μικρά θαλάσσια ταξί που πάνε βολίδα απέναντι στην Πελοπόννησο, στην Κόστα της Αργολίδας. Τις μέρες που φτάνουμε στο νησί διεξάγεται η Regata 2016 και αυτός είναι και ο λόγος που είχαμε δυσκολευτεί να βρούμε κατάλυμα. Στην αποβάθρα μας περιμένει ο ξενοδόχος να μας μεταφέρει στο ξενοδοχείο που βρίσκεται ψηλά.
Ηλιοβασίλεμα στον Αμβρακικό! Και συγκερκιμένα στην Κορωνησία..
Σπίτι μου - σπιτάκι μου... αυτό ήταν το moto αυτού του τριήμερου και η παραμονή στο σπίτι μας έδωσε την ευκαιρία να μπούμε στην κουζίνα για τα καλά. Άλλους για να μαγειρέψουμε και άλλους για να φάμε. Η προκοπή που μ' έπιασε ήταν μεγάλη και είπα να εκμεταλλευτώ τη δημιουργική μου διάθεση για κουζινομαγειρέματα (περιέργως) χωρίς πολλούς πειραματισμούς.
Και τι δεν είχε λοιπόν το μενού! Pancakes για πρωινό, παπουτσάκια για μεσημεριανό, σπιτικό τιραμισού για επιδόρπιο (κι ας μην το έκανα εγώ)...
Άλλη σκόπευα να είναι η πρώτη ανάρτηση της χρονιάς (και την καθυστέρησα λίγο) αλλά όταν σηκώθηκα με τις πρώτες πρωινές φωνές των παιδιών - πριν χαράξει - αντίκρυσα και πάλι ένα λευκό τοπίο.. Και μου άρεσε πιο πολύ από ποτέ.
Είναι πλέον το αγαπημένο μου γλυκό.
Με μια προσπάθεια, έναν κόπο, και μάλιστα μικρό, φτιάχνουμε δύο υπέροχα γλυκά! Τόσο υπέροχα! Τόσο νόστιμα! Τόσο μεγάλοι πειρασμοί! Μπορώ να σας μιλάω ώρες γι αυτά τα γλυκά!
1. Αυτό που είναι, είναι.
2. Εγώ είμαι αυτός που είμαι.
3. Εσύ... είσαι όπως είσαι.
Υποδεχόμαστε το απόγευμα του Σαββάτου με lounge-jazz διάθεση απολαμβάνοντας το εξαιρετικό αυτό κομμάτι του Nicola Conte, ο οποίος απόψε βρίσκεται στην Αθήνα..
Μπορεί να έμειναν λίγες μόλις ημέρες μέχρι τα Χριστούγεννα και να μην έχετε στολίσει είτε λόγω έλλειψης χρόνου είτε λόγω έλλειψης οικονομικών πόρων για να ετοιμάσετε ολόκληρο δέντρο είτε γιατί απλώς βαριέστε. Όπως και να έχει σας έχουμε δύο προτάσεις, πολύ απλές, πολύ εύκολες, πολύ γρήγορες, πολύ οικονομικές για να στολίσετε και εσείς το σπίτι σας έστω και την τελευταία στιγμή.
Φέτος... δηλαδή πέρυσι... το 2015... κάπου στο τέλος του περασμένου Νοεμβρίου έπεσα πάνω στην πρόσκληση για το Handmade Xmas Cards Swap 2015, την ανταλλαγή χειροποίητων καρτών που οργάνωνε η Ασπασία από το mylovablebaby.com με τη βοήθεια της Αντωνίας από το Crazytourists blogging και δεν το σκέφτηκα πολύ. Ανάμεσα στις ατελείωτες εκκρεμότητες του Δεκεμβρίου, δήλωσα συμμετοχή για άλλη μία ευχάριστη δουλειά. Τη δημιουργία μιας χειροποίητης χριστουγεννιάτικης κάρτας προς άγνωστο παραλήπτη.
Είναι κάποιες φορές που νιώθεις ότι βρίσκεσαι στο ωραιότερο μέρος του κόσμου. Ότι είσαι τη σωστή στιγμή στο σωστό σημείο. Αισθάνεσαι απέραντη γαλήνη, ηρεμία, νιώθεις πως το μυαλό αδειάζει, πως οι μπαταρίες σου γεμίζουν. Ξέρεις τότε ότι έχεις κάνει τη σωστή απόδραση, το διάλειμμα από την καθημερινότητα που σε γεμίζει με δύναμη για να αντιμετωπίζεις με υπομονή και αισιοδοξία το άγχος και τα ζητήματα της καθημερινότητας.
