Ένα μουσικό διάλειμμα για να "ταξιδέψουμε" στις καλοκαιρινές μας αναμνήσεις..
Θα διαθέσουμε 18 λεπτά παρέα με τα παιδάκια μας σήμερα για να δούμε μια ταινία animation;
Και δεν είναι μόνο οι γλάστρες - κονσερβοκούτια που τράβηξαν την προσοχή μας...
Είναι και τα χειροποίητα φωτιστικά με απλά υλικά, όπως ξύλα που ξεβράζει η θάλασσα, χοντρό σχοινί και σίδερα.
Το αγαπημένο μου ρυζόγαλο, με τη συνταγή της μαμάς, που την έχει πάρει από τη γιαγιά. Μια συνταγή που κρατάει χρόνια και περνάει από γενιά σε γενιά σήμερα μοιράζεται απλόχερα.
Μια βροχερή Κυριακή σαν τη σημερινή είναι ευκαιρία να φτιάξουμε μαζί με τα παιδιά μας κάτι χαρούμενο, λαμπερό αλλά και χρήσιμο. Και μάλιστα με ένα από τα πιο ενδιαφέροντα και φτηνά υλικά: τα ρολά από χαρτί κουζίνας ή υγείας.
Η κατασκευή είναι πολύ απλή, οπότε ευνοείται η συμμετοχή του παιδιού. Αν έχει το περίγραμμα στα χαρτόνια, τα κόβει, τα κολλάει κ.λπ. Θέλει προσοχή μόνο με το πιστόλι σιλικόνης γιατί είναι ζεστό αλλά και αυτό δεν είναι απαραίτητο.
Ένα νέο κομμάτι που δύσκολα περνά απαρατήρητο..
Ακόμη και μικρές λεπτομέρειες μπορούν να κάνουν τη διαφορά στην εικόνα του σπιτιού μας.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι δύο γωνιές ενός υπνοδωματίου που ξεχωρίσαμε σε πρόσφατη αναζήτηση στο Pinterest.
Ένας τόνος πλαστικά καπάκια ισοδυναμεί με ένα αναπηρικό αμαξίδιο!
Αυτές οι κολοκύθες ήταν παρατημένες και κατασκονισμένες σε ένα ξεχασμένο ράφι στο μανάβικο της γειτονιάς, ποιος ξέρει για πόσο καιρό;
Αυτό το καλοκαίρι αποφασίσαμε να εκδράμουμε στο Πήλιο για να περάσουμε ένα τετραήμερο με αγαπημένους φίλους. Μετά από μια σύντομη αναζήτηση καταλύμματος, βρεθήκαμε στην Κάτω Γατζέα, για την οποία ομολογώ πως δεν είχαμε ακούσει ποτέ τίποτα. Νομίζαμε βάσει όσων διαβάσαμε ότι είναι ένα μικρό ψαροχώρι με μόνο θετικό την κοντινή απόσταση από τα φημισμένα Καλά Νερά και τη γραφική Άφησσο.
Και ναι μεν είναι ένα σχετικά μικρό ψαροχώρι αλλά είναι και μια ανέλπιστη έκπληξη για όποιον το επισκέπτεται πρώτη φορά!
Ήθελα πολύ να πάω ένα ταξιδάκι αυτή την εποχή. Ένα ταξίδι σε ένα μέρος μικρό, ήσυχο, όμορφο, πολύχρωμο. Μα τι να κάνω που δεν μπορώ και δε βολεύει και μια σειρά διαφόρων παραγόντων δε μου επιτρέπουν να απομακρυνθώ αρκετά.
Μήπως γι αυτό μόλις είδα τις φωτογραφίες της Μαρίας, ταξίδεψα μαζί της; Μήπως γιατί το μέρος που βρέθηκε η Μαρία πριν λίγες ημέρες ήταν μαγικό κι ονειρεμένο; Μήπως γιατί ζήλεψα και λίγο...
Καλησπέρα σας! Χρόνια πολλά και καλά και Χριστός Ανέστη!
Επανερχόμαστε στη διαδικτυακή μας παρέα μετά από ένα διάλεμμα αρκετών ημερών που μας χάρισε ξεκούραση, χαλάρωση, λίγο παραπάνω ύπνο, καθαρό αέρα, θέα στη θάλασσα, ήχους τζιτζικιών και κελαηδίσματα πουλιών. Ομολογώ ότι ήταν ό,τι ακριβώς χρειαζόμασταν οικογενειακώς. Οι μεγάλοι για να ξεφύγουμε από τη ρουτίνα, ο Φίλιππος για να εκτονώσει όλη του την ενέργεια παίζοντας με τις ώρες στην αυλή και η μπέμπα για να έχει πάντα μια διαθέσιμη αγκαλιά να απαλύνει το κλάμα της.
Σήμερα ξεκινήσαμε τη μέρα μας μουσικά με ένα τραγούδι που ταξιδεύει περισσότερα από 50 χρόνια σε όλον τον κόσμο, αποκτώντας όλο και περισσότερους φίλους, συνεχίσαμε με μια φωτογραφική βόλτα στη Θράκη και τον ποταμό Άρδα, και κάπως έτσι θα την κλείσουμε...
Μια που για αρκετούς είναι η τελευταία εργάσιμη ημέρα της εβδομάδας, ας ανέβουμε λίγο!
Πόσους άντρες φίλους έχω που θεωρούν πως οι γυναίκες δεν ξέρουμε να οδηγούμε... Και πόσες φορές ακόμα και εμείς οι ίδιες βλέποντας ένα περίεργο παρκάρισμα ή μια οδηγική γκάφα ξεστομίζουμε χωρίς πολλή σκέψη "γυναίκα θα 'ναι"... Να μην αναφέρω ότι πολλές φορές - σχεδόν ξανθιά με λες και μένα - λέμε και το κλασικό "καμιά ξανθιά θα 'ναι"...
Τι δώρο να του πάρω; Να είναι κάτι που θα το χαρεί, θα του μείνει, θα του αρέσει, θα έχει και ένα νόημα και δε θα είναι πολύ ακριβό.. Τι δώρο να πάρω σε ένα παιδί; Έρχεται και Πάσχα και αυτή η ερώτηση μάλλον θα τεθεί από πολλούς και όσο περνούν οι μέρες όλο και πιο έντονα..
Ήμασταν καλά παιδιά φέτος!
Λέτε να μας επισκεφτεί ο Άγιος Βασίλης; Πήρε άραγε το γράμμα μας; Θα μας φέρει δώρο;
Όσοι μείναμε σπίτι, ετοιμάζουμε στα γρήγορα ένα πλατό με τυριά και αλλαντικά, ανοίγουμε ένα ωραίο μπουκάλι κρασί..
Λίγες μέρες πριν το γραμματοκιβώτιο του Άγιου Βασίλη πάρει σάρκα και οστά, καθίσαμε στο καρεκλάκι μας και μαζί με τον Φίλιππο παίξαμε για πρώτη φορά με τον πηλό. Εγώ έφτιαχνα, αυτός χαλούσε. Αλλά τι σημασία έχει; Περάσαμε μια δημιουργική ώρα χωρίς τουβλάκια και κουμπάκια και φτιάξαμε μικρά στολιδάκια.
Ο Βελβεντός (ή Βελβεντό) γνωστός για τα καταπληκτικά του φρούτα, τις μαρμελάδες, το απέραντο πράσινο αλλά και για τα ιστορικά, πολιτιστικά - παραδοσιακά και άλλα στοιχεία, αποτελεί τη βάση για ορεινές περιπλανήσεις στα όμορφα Πιέρια Όρη.
Τι χρειάζεται ο άνθρωπος για να περάσει μια μέρα διαφορετική από τις άλλες, για να σπάσει τη ρουτίνα, να νιώσει όμορφα και να χαλαρώσει; Νομίζω πως το μόνο που χρειάζεται είναι Απόφαση. Χρειάζεται να πάρει την απόφαση ότι θα αφήσει για λίγο τη βολή του, θα κουραστεί λίγο παραπάνω και θα αποδράσει, αναζητώντας ένα όμορφο μέρος, ένα τοπίο μέσα στη φύση με λίγους καλούς φίλους, μερικές λιχουδιές και άπειρη καλή διάθεση.
Είπαμε, ο Όλυμπος είναι το... βουνό. Πανέμορφος, ρομαντικός, απολαυστικός, ελκυστικός αλλά συνάμα και τρομακτικός κι επικίνδυνος, αν δεν τον σέβεσαι. Όσο ανεβαίνεις και τον επισκέπτεσαι, άλλο τόσο σε τραβάει να ξαναπάς. Απ' όπου και να τον βλέπεις, στέκεται καμαρωτός και σε καλεί... Φαίνεται από διάφορα σημεία της χώρας, καθ' ότι "αρχηγός" των βουνών. Οπότε, αν νιώθεις όπως κι εμείς, δε χάνεις ευκαιρία να τον επισκεφθείς.
