Νέο χαρούμενο τραγούδι από τη Μαρία Παπαγεωργίου!
Κάτι πρέπει να φάμε κι απόψε. Κάτι νόστιμο και ...ελαφρύ! Τι θα λέγατε να γεμίσουμε το ξύλινο πλατό μας με αλλαντικά, τυριά, παξιμάδια, κριτσινάκια και ό,τι άλλο τραβάει η όρεξή μας και να χαλαρώσουμε στον καναπέ απολαμβάνοντας μια ταινία ή παίζοντας επιτραπέζια;
Με αυτό το κομμάτι κλείνουμε τη σημερινή μέρα. Μια μουσική πρόταση που έφτασε στο mail μου και με έκανε να βλέπω και να ξαναβλέπω το βίντεο, να ακούω και να ξανακούω το κομμάτι, που το ξέρω, το έχω ακούσει σε πάμπολες διαφορετικές εκτελέσεις αλλά σε αυτή κολλησα!
Νομίζω πως αν το ακούσετε, θα κολλήσετε κι εσείς!
Ήρθε η ώρα να ταξιδέψουμε παρέα σε ένα μέρος μαγικό κι ονειρεμένο, μακρινό, πολύ μακρινό... να περάσουμε τον Ατλαντικό και να φτάσουμε σχεδόν στον Ειρηνικό Ωκεανό.
Αγαπημένος φίλος βρέθηκε στο ξακουστό Σαν Φρανσίσκο, συνδύασε δουλειά με βόλτες στην πόλη και με μεγάλη (δική μας) χαρά επέλεξε να μοιραστεί μερικές φωτογραφίες μαζί μας.
Το κομμάτι αυτό όποτε το ακούω μου φτιάχνει τη διάθεση! Με κάνει να θέλω να ανεβάσω την ένταση και να αρχίσω να τραγουδάω μαζί με τους δύο ερμηνευτές του..
Ετοιμάστε βαλίτσες και φύγαμε! Ραντεβού στο σταθμό του μετρό "Σύνταγμα" στις 18.00.
Εκεί που με ρωτάει ο μανιταροσυλλέκτης πατέρας πότε θα μαγειρέψω τα άγρια μανιτάρια με νέο τρόπο, εμφανίζεται μπροστά μου η φωτογραφία της φίλης Ανθής για ένα λαχταριστό τραχανότο άγριων μανιταριών. Και μαζί έρχεται και η συνταγή!
Mια και αναφερθήκαμε στις εναλλακτικές χρήσεις των blue jeans ας απολαύσουμε τη Lana Del Rey στο ομώνυμο κομμάτι..
Ένα ευχάριστο κομμάτι με ένα κεφάτο video clip που σε κάνει να θες να βγεις στη φύση, να ξεχυθείς, να μη μαζεύεσαι σπίτι με τίποτα.
Πέντε - έξι χρόνια τώρα μια από τις αγαπημένες ενασχολήσεις μου είναι η συλλογή βιβλίων, περιοδικών, σκισμένων από περιοδικά σελίδων, εκτυπωμένων από το διαδίκτυο σελίδων και γραμμένων με το χέρι σελίδων με συνταγές μαγειρικής και ζαχαροπλαστικής!
Θυμάστε που λέγαμε ότι δε χρειάζεται να είναι μια ειδική περίσταση για να στρώσουμε ένα ωραίο τραπέζι;
Την Artmania τη γνωρίσαμε μέσα από τη σελίδα της στο facebook. Και το περίεργο είναι ότι τη δημιουργό την ξέραμε, την καλλιτεχνική της φύση και την αστείρευτη φαντασία της αγνοούσαμε.
Η Artmania προσφέρει αυτό ακριβώς που ψάχναμε σε γάμους, βαφτίσεις, γιορτές, γενέθλια, επετείους, απόκριες... μέρες και ώρες που αναζητάς προσωποποιημένα δώρα. Και όταν δεν προνοείς αρκετά, δεν προλαβαίνεις να τα παραγγείλεις από ηλεκτρονικά καταστήματα που συνήθως βρίσκονται αρκετά μακριά σου!
Χθες δεν ήταν που είδαμε μερικές εναλλακτικές ιδέες για ένα κομοδίνο διαφορετικό με άποψη και στιλ; Σήμερα σας έχουμε άλλη μια ωραία ιδέα που συνδυάζεται και με την αξιοποίηση ξύλινων παλετών, στην οποία έχουμε αναφερθεί πριν λίγο καιρό.
Για να ξεκινήσουμε δυναμικά τη μέρα μας..
"Oh, yeah, you get what you ask for, what you wish for
Doesn't matter if you're wrong or right
Ανάβουμε κεριά και χαλαρώνουμε με αυτό το υπέροχο τραγούδι των Beirut..
Έργο του Δημήτρη Δάλα, ομιλητή στην εκδήλωση
Η παρακολούθηση μιας απογευματινής εκδήλωσης πριν λίγες εβδομάδες στάθηκε η αφορμή να ανακαλύψω την τεχνική ORIGAMI. Πρόκειται για μια τεχνική διπλώματος χαρτιού με διάφορους τρόπους, με στόχο να παίρνει σχήματα και να αποκτά μορφές.
Είναι χειροποίητα, νηστίσιμα, φτιαγμένα με αλεύρι ολικής άλεσης, καστανή ζάχαρη και μέλι και μπορούν να συνοδεύσουν τέλεια τον καφέ ή το τσάι.
Είναι η πρώτη μου δημιουργία στην κουζίνα στο πλαίσιο των γιορτών που πλησιάζουν. Ήταν και ευκαιρία να χρησιμοποιήσω το τζίντζερ που είχα πάρει εδώ και καιρό και περίμενε να δώσω νόημα στην ύπαρξή του στο ντουλάπι μου.
Έχετε σκεφτεί πώς μπορείτε να κάνετε ένα δωμάτιο να δείχνει μεγαλύτερο;
Ποιός μπορεί να αντισταθεί σε ένα γλυκό κουταλιού μαζί με τον απογευματινό ελληνικό καφέ;
Όσο πάει και περισσότερες ιδέες - προκλήσεις εμφανίζονται μπροστά μου για τα diy projects μου.. Να 'χε η μέρα 30 ώρες πάλι δε θα μου έφταναν να κάνω όσα θέλω!
Για βότσαλα μιλήσαμε πολλές φορές, τα βάψαμε, τα στολίσαμε... Τώρα ήρθε η ώρα να προχωρήσουμε ακόμα παραπέρα, να τα αξιοποιήσουμε περισσότερο και να φτιάξουμε δικά μας έργα τέχνης.
Χριστούγεννα έρχονται για 23η φορά στη ζωή μου. Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος αναρωτιέμαι τι δώρα θα προσφέρω και τι δώρα θα μου πάρουν. Σίγουρα η λαχτάρα των δώρων δεν είναι ίδια χρόνο με το χρόνο. Συνειδητοποιείς ότι υπάρχουν άλλα πιο σημαντικά πράγματα που έχουν αξία στη ζωή και τελικά ξεχνάς να στείλεις γράμμα στον Άγιο Βασίλη. Θυμάμαι τον εαυτό μου να γράφω γράμμα, να ζητάω ό,τι παιχνίδι υπάρχει, να δίνω στους γονείς μου το γράμμα έχοντάς τους τυφλή εμπιστοσύνη ότι θα φτάσει στον προορισμό του και μετά απλά να περιμένω με αγωνία να δω αν ήμουν καλό παιδί και αν αξίζω τελικά τα δώρα που ζήτησα.
ή αλλιώς Misirlu Shake στο σταθμό του Ηλεκτρικού στον Πειραιά!
Ένα τραγούδι που όσες φορές και αν το ακούω με γοητεύει, με ταξιδεύει και δεν το χορταίνω.
και περνάνε δημιουργικά τον ελεύθερο χρόνο τους.
