Βόλτα στο Ροδοχώρι

Οι μόνιμοι κάτοικοί του είναι 10-15 άνθρωποι ανάμεσα στους οποίους και νεαρά άτομα, που αποφάσισαν να κάνουν μια θαρραλέα αποκέντρωση! Αυτοί μαζί με τους υπόλοιπους Βοϊότες, που επισκέπτονται τον τόπο τους όποτε ξεκλέβουν χρόνο τα σαββατοκύριακα και κυρίως το καλοκαίρι, καταφέρνουν και κρατούν το χωριό τους ζωντανό. Οι μεγάλες συγκεντρώσεις, βέβαια γίνονται σε γιορτές και πανηγύρια, οπότε αναβιώνουν τα έθιμα της περιοχής και οι κάτοικοι γλεντάνε με τη ψυχή τους! Σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις το μικρό καφενείο του χωριού, ο μοναδικός τόπος συνάντησης και διασκέδασης των ντόπιων, γνωρίζει μεγάλες δόξες με φαγοπότια που μένουν αξέχαστα!
Αν βρεθεί κανείς στο Ροδοχώρι, θα περπατήσει στους παραδοσιακούς πλακόστρωτους δρόμους και στα μονοπάτια όπου δεσπόζουν δέντρα αιωνόβια, θα θαυμάσει το πετρόκτιστο γεφύρι του Τσούκαρη (αρχική φωτογραφία) - το μοναδικό πεντάτοξο γεφύρι της ευρύτερης περιοχής-, το παλιό σχολείο στην πλατεία και τα μικρά ξωκλήσια χτισμένα όλα από τους παλιούς κατοίκους του χωριού.
Απαραίτητη περιήγηση η βόλτα στο δάσος με τις δρυς. Στο δάσος αυτό βρέθηκα κι εγώ αρκετές φορές και μυήθηκα στην αγαπημένη συνήθεια των κατοίκων: το μάζεμα μανιταριών! Έχοντας αρκετές σακούλες στις τσέπες, με την ελπίδα ότι θα τις επιστρέψουμε γεμάτες, σκορπιζόμαστε στα μονοπάτια ακολουθώντας ο καθένας το ένστικτό του! Φυσικά μαζεύονται μόνο τα είδη που τα χαρακτηριστικά τους αναγνωρίζονται με απόλυτη βεβαιότητα και καθώς η παραμικρή αμφιβολία είναι λόγος απόρριψης, εγώ, που είμαι ακόμα καινούρια, ρωτάω πάντα τους παλιούς και έμπειρους "μανιταρολόγους".
Αν είμαστε τυχεροί και βρούμε κάποιο από τα εδώδιμα είδη, μπορούμε να επιστρέψουμε περήφανοι και να δώσουμε τα μανιτάρια μας στο καφενείο, όπου ο Ν. και ο Γ. θα μας τα μαγειρέψουν και θα τα απολαύσουμε όλοι μαζί! Διαφορετικά θα πάει ο καθένας σπίτι του ελπίζοντας ότι την επόμενη φορά θα είναι πιο τυχερός!
Κείμενο: Σίσσυ Κ. - Φωτογραφίες: Κώστας Κ.