Δημιουργώ και απολαμβάνω. Και φέρνω τη φύση στο τραπέζι μου. Από το δάσος στο πιάτο.
Κι όλα αυτά γιατί τα άγρια μανιταράκια δίνουν άλλο άρωμα και άλλη γεύση ακόμα και στο πιο απλό ριζότο.
Εκεί που με ρωτάει ο μανιταροσυλλέκτης πατέρας πότε θα μαγειρέψω τα άγρια μανιτάρια με νέο τρόπο, εμφανίζεται μπροστά μου η φωτογραφία της φίλης Ανθής για ένα λαχταριστό τραχανότο άγριων μανιταριών. Και μαζί έρχεται και η συνταγή!
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Δασοπονίας, που γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 21 Μαρτίου, το περασμένο Σάββατο είχαμε την τύχη να βρεθούμε στην περιοχή της λίμνης Πλαστήρα όπου οι Μανιταρόφιλοι Θεσσαλίας και πάσης φύσης φίλοι του δάσους από Καρδίτσα, Λάρισα και άλλες περιοχές της Ελλάδας συγκεντρώθηκαν στον Βοτανικό Κήπο Νεοχωρίου για να τιμήσουν τη μέρα.
Το σαββατοκύριακο που πέρασε δε θέλαμε να μείνουμε σπίτι. Ο καιρός ήταν τόσο καλός, μύριζε καλοκαίρι, εμείς είχαμε καιρό να ξεκουνηθούμε από τη βάση μας, είχαμε δυο μέρες και κάτι αν ξεκινήσεις από το απόγευμα της Παρασκευής να τις γεμίσουμε διαφορετικά και αδράξαμε την ευκαιρία.
Λόγω των προγραμματισμένων εκδηλώσεων και του δεσμού μας με την περιοχή, κινηθήκαμε προς τα παράλια Λάρισας. Εκεί διοργανώθηκαν δύο εκδηλώσεις, η Γιορτή Μανιταριού στο Σκλήθρο και η Γιοργή Κάστανου στη Σκήτη. Πρόκειται για χωριά της Λάρισας που στη μετά τον Καλλικράτη ανήκουν στο Δήμο Αγιάς.
Ας ξεκινήσουμε την περιήγησή μας στην περιοχή από το Σκλήθρο, αφού αυτό επισκεφτήκαμε πρώτο.
Μήπως τελικά το μαγείρεμα των άγριων μανιταριών είναι αντρική υπόθεση; Η διάσημη πλέον σάλτσα μανιταριών του οικογενειακού μας μανιταροσυλλέκτη αποτελεί πρόκληση και μυεί άλλον έναν άντρα στην κουζίνα. Η δική του εκτέλεση οδηγεί σε μια πιο πικάντικη αίσθηση που για τους άμαθους - σαν και μένα - στα καυτερά είναι δυναμίτης!
Εδώ και λίγα χρόνια στη χώρα μας υπάρχει ένα μουσείο διαφορετικό απ' τ' άλλα. Είναι ένα μουσείο αφιερωμένο στη φύση και σε είδη που μας προσφέρει απλόχερα, ένα μουσείο μανιταριών! Και πού αλλού θα μπορούσε να βρίσκεται αυτό το μουσείο, πέρα από την ευρύτερη περιοχή της Πόλης των Μανιταριών;
Στα ορεινά των Γρεβενών, λοιπόν, στο καταπράσινο χωριό που ακούει στο όνομα Λάβδα, τον Νοέμβριο του 2011 ιδρύθηκε Μουσείο Μανιταριών. Έκτοτε κάθε χρόνο, αρχές καλοκαιριού, διοργανώνονται εκδηλώσεις με θέμα τα Μανιτάρια. Φέτος οι "Δρόμοι του Μανιταριού" πραγματοποιήθηκαν το τριήμερο 30-31/5 και 1/6 και οδήγησαν στη Λάβδα μανιτραφόφιλους και εν γένει φυσιολάτρες.
Μια που τη συνταγή για υπέροχη σάλτσα μανιταριών την έχουμε και μια που οι μανιταροπαρασκευές δεν τελειώνουν ποτέ, κάθε τόσο βγαίνουμε και ψάχνουμε για μανιτάρια ιδιαίτερα αυτή την εποχή που έχει μπόλικα.
Η συλλογή μανιταριών είναι η αφορμή για μια ακόμα επαφή με την εκπληκτική αυτή την εποχή φύση. Περπατάς στο δάσος, στα καταπράσινα λιβάδια και κάθε τόσο σταματάς να μαζέψεις τα μανιταράκια σου και να απολαύσεις το τοπίο.
Αυτή η σάλτσα μανιταριών είναι η καλύτερη που έχει κάνει. Δε μαγειρεύει συχνά ούτε μεγάλη ποικιλία φαγητών. Ωστόσο, για όσα κουβαλάει από το δάσος ή από τη θάλασσα, θέλει να έχει άποψη. Και δεν είναι λίγες οι φορές που μπαίνει ο ίδιος στην κουζίνα προσπαθώντας πάντα να ξεπεράσει τον εαυτό του. Ειδικά με τα μανιτάρια, θέλει πάντα να κάνει μια σάλτσα καλύτερη από την προηγούμενη. Κάθε φορά εξελίσσει τη συνταγή του και προσπαθεί να μας καταπλήξει.
Γεγονός είναι ότι τα καταφέρνει πολύ καλά. Αυτή τη φορά όμως η σάλτσα μανιταριών που έφτιαξε είναι απίθανη! Και συνδυάζεται υπέροχα με ζυμαρικά.
Η πρόσκληση του προέδρου των μανιταρόφιλων Θεσσαλίας για μανιταρο - αναγνωρίσεις και συλλογή μανιταριών στα Περτουλιώτικα Λιβάδια στον Κόζιακα την Κυριακή 13/4/14, αποτέλεσε την αφορμή για μια όμορφη εκδρομή και συνάντηση πολλών μανιταρόφιλων. Έτσι "όλοι οι δρόμοι" οδηγούσαν στα ορεινά των Τρικάλων, στη δημοφιλή περιοχή του Περτουλίου και στα καταπληκτικά λιβάδια του. Οι ομορφιές απ' όπου και αν ανέβαινες καταπληκτικές, το ελατοδάσος που διαχειρίζεται το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο μοναδικό, οι Κορυφές του Κόζιακα κάτασπρες και στις 10.30π.μ. όλοι εκεί.
Μια δημιουργική παραλλαγή της εξαιρετικής συνταγής της αγαπημένης μου φίλης, που μεταξύ άλλων ακούει και στο ψευδώνυμο "Dear".
Ο Μάρτιος ξεκίνησε στη σελίδα μας με ένα ταξίδι αναμνήσεων στο Μιλάνο... και αφού φτάσαμε ως εκεί, κρίμα δεν ήταν να μην πάμε και λίγο παραπέρα; Καλή η πόλη, καλή η αγορά και τα ψώνια αλλά θέλαμε κάτι παραπάνω. Αδράξαμε την ευκαιρία λοιπόν και παίρνοντας το τρένο - αν και με μερικά απρόοπτα - επισκεφτήκαμε το Κόμο, την ομώνυμη λίμνη και το γραφικό χωριό Μπελάτζιο.
Άλλη σκόπευα να είναι η πρώτη ανάρτηση της χρονιάς (και την καθυστέρησα λίγο) αλλά όταν σηκώθηκα με τις πρώτες πρωινές φωνές των παιδιών - πριν χαράξει - αντίκρυσα και πάλι ένα λευκό τοπίο.. Και μου άρεσε πιο πολύ από ποτέ.
Μπορεί ο καιρός να μη θυμίζει κάθολου Άνοιξη, αλλά αυτό δεν μας πτοεί. Σύντομα, ο ήλιος θα επιστρέψει στην παρέα μας και οι βόλτες στη φύση θα είναι και πάλι εφικτές.
Χάρτινοι γερανοί! Λένε πως αν κάνεις 1000, μια επιθυμία σου θα γίνει πραγματικότητα.
Τώρα που ήρθε και το ειδικό χαρτί που παρήγγειλα ποιος με πιάνει! Απανταχού φίλοι origami ενωθείτε...
Όσο βελτιώνεται ο καιρός και περνάμε όλο και περισσότερες ώρες εκτός σπιτιού τόσο περισσότερο μας αρέσει να τρώμε έξω. Γύρος, σουβλάκια, κρέπες, κρύα σάντουιτς και παντός τύπου fast food μας αρέσει και μας κλείνει πονηρά το μάτι όταν περνάμε έξω από ταχυφαγεία. Και μετά αρχίζει ο αγώνας και οι φωνές της υγιεινής διατροφής, του καλλίγραμου κορμιού, του καλοκαιριού που έρχεται και που θα μας βρει με μαγιώ και λίγο πιο γεματούληδες από πέρυσι.. Άγχος; Ε όχι άγχος και γι αυτό!
Μετά την κατάκτηση των κορυφών στο Πάπιγκο, έρχεται η ώρα για νέες φθινοπωρινές εξορμήσεις σε βουνά και σε λαγκάδια! Η ανυπομονησία είναι μεγάλη και η προετοιμασία των κατάλληλων εφοδίων απαραίτητη. Με μεγαλύτερη εμπειρία τώρα πια μπορώ να σας πω όλα όσα πρέπει να ξέρετε για τον εξοπλισμό που πρέπει να έχετε μαζί σας.
Εβδομάδα Θηλασμού αυτή που διανύουμε και χθες γιορτάστηκε σε όλη τη χώρα με τον Πανελλαδικό Ταυτόχρονο Δημόσιο Θηλασμό. Στο πλαίσιο της ημέρας αυτής έγιναν εκδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα. Και γεγονός είναι ότι οι εκδηλώσεις αυτές στις μεγάλες πόλεις, Αθήνα – Θεσσαλονίκη, είναι πραγματικές γιορτές και γνωρίζουν μεγάλη απήχηση.
Όμως στις μικρότερες πόλεις, στην επαρχία, μερικά πράγματα είναι ακόμα ταμπού. Άκου εκεί να βγεις να θηλάσεις δημόσια!!! Πού ακούστηκε! Και πώς να βγάλεις το μωρό έξω στο κρύο! Λες και δεν υπάρχουν κατάλληλα ρούχα για να ντύσεις ένα μωρό! Άσε που συνήθως τα κουκουλώνουμε σαν κρεμμύδια. Αλλά ας μην ξεφεύγω από το θέμα...
Η σιωπή των ανθρώπων
-όταν πέφτει το βράδυ-
Σαν ανήσυχο «γεια σου»
Σαν απίστευτο όχι
Σαν μετέωρο χάδι.
Μια πλανόδια λύπη
-όταν πέφτει το βράδυ-
Μια δεκάρα στο δρόμο
Σαν ευχή ξεχασμένη
Στ' ουρανού το πηγάδι.
Ας ακούσουμε παρέα τη Melanie Pain να μας τραγουδάει "Dancing with myself". Την Παρασκευή που μας πέρασε βέβαια, χορέψαμε όλοι μαζί με την Παριζιάνικη μπάντα στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων.
Ζήτω η πολυθρόνα της γιαγιάς, το κομοδίνο του παππού, ζήτω ο παλιός μπουφές! Εις ανάμνηση παλιών αντικειμένων και με σκοπό την ανάδειξη και επαναχρησιμοποίησή τους, όλοι οι πιστοί του design και του upcycle, ενωθείτε, η επαναστατική ομάδα του Hand Made Revolution σας καλεί!
Τοπία της φύσης εκπληκτικά, που δεν μπορείς να απαθανατίσεις την ομορφιά τους σε φωτογραφίες, σου δίνουν τόση ενέργεια, σε γαληνεύουν τόσο πολύ...
Σε κάνουν να μη θέλεις να φύγεις και να απορείς γιατί επιλέγεις να ζεις σε μια από τις πολλές ελληνικές τσιμεντουπόλεις και όχι μέσα στη φύση.
Κυριακή απόγευμα! Το πολυπόθητο σαββατοκύριακο έφτασε, το ζήσαμε, σχεδόν πέρασε! Στις λίγες ώρες που απομένουν μέχρι να ξαπλώσουμε, να αποκοιμηθούμε να ξημερώσει πάλι Δευτέρα, είναι ευκαιρία να προσφέρουμε στον εαυτό μας λίγες στιγμές χαλάρωσης και περιποίησης, ακολουθώντας τις συμβουλές της φίλης μας I., η οποία μας προτρέπει:
Ένα καταπληκτικό αθλητικό απόγευμα στο πανέμορφο Καστράκι Γρεβενών, χθες 21 Ιουνίου 2014, "ταρακούνησε" θετικά μικρούς και μεγάλους που αγαπούν τον αθλητισμό και τη φύση. Ο και με τη "βούλα" πλέον σύλλογος "Δρομείς Υγείας Γρεβενών" διοργάνωσε αθλητικές εκδηλώσεις ανωμάλου δρόμου στο χώρο του πανέμορφου δάσους, με πολύ μεγάλη επιτυχία.
Μικρά και υπέροχα δώρα λίγο πριν το Πάσχα επισκέφτηκαν την τραπεζαρία μου. Οι λέξεις είναι περιττές! Οι φωτογραφίες μιλούν από μόνες τους!
Η ομάδα είναι η δύναμη, τα μέλη της είναι οι συνοδοιπόροι μας στην αναζήτηση της ιδέας, στην υλοποίηση ενός πλάνου, στην επίτευξη ενός στόχου.
Μια ιδέα για την ανανέωση του σπιτιού που έχω δει εδώ και καιρό και μου άρεσε πολύ. Και όσο ακόμα ο χειμώνας καλά κρατεί, είναι ευκαιρία να αξιοποιήσουμε φλοκάτες, κιλίμια και άλλα παραδοσιακά χαλιά που πιάνουν χώρο στη ντουλάπα και στενοχωρούν τη γιαγιά μας που μένουν στο ...ράφι.
Χαλί πάνω στο χαλί λοιπόν, το χοντρό πάνω στο λεπτό, για άποψη, για στιλ, για ζεστασιά, για ανανέωση.
Ένα καθιστικό που συνδυάζει μερκές από τις ιδέες που μας αρέσουν πολύ. Αφενός ο αυτοσχέδιος καναπές που βασίζεται σε ξύλινες παλέτες και αφετέρου τα πολλά κάδρα στον τοίχο που συντελούν στη δημιουργία ενός χώρου με προσωπικότητα, ιδανικό για χαλάρωση και υποδοχή φίλων.
Ένας ακόμα αγαπημένος φίλος, πολυπράγμων και μέγας νοικοκύρης, αποφάσισε στο εξής να μοιράζεται μαζί μας τις εμπειρίες και τις προτάσεις του από τις μαγειρικές του, την αγάπη του για την αντρική μόδα, τον αθλητισμό, το ποδήλατό του, τα στέκια του στην πρωτεύουσα, καθώς και ό,τι άλλο κατά καιρούς του αρέσει. Ας τον καλοσωρίσουμε παρέα και ας του ευχηθούμε "Καλή αρχή".
Μερικά κλαδάκια λεβάντας και δυο - τρία υφασμάτινα πουγκιά από μπομπονιέρες είναι αρκετά για να δημιουργήσουμε τα δικά μας αρωματικά και προστατευτικά για τα ρούχα και τις ντουλάπες μας.
Υποδεχόμαστε το απόγευμα του Σαββάτου με lounge-jazz διάθεση απολαμβάνοντας το εξαιρετικό αυτό κομμάτι του Nicola Conte, ο οποίος απόψε βρίσκεται στην Αθήνα..
