Ας κλείσουμε μουσικά την ημέρα μας... μέσα στη θάλασσα.

Να ένας ωραίος τρόπος να σερβίρετε τις λιχουδιές όταν έχετε κόσμο. Τα ξύλινα πιάτα ή πλατό ή δίσκοι κοπής ή όπως αλλιώς θέλετε πείτε τα, μπορούν κάλλιστα να αποτελέσουν εναλλακτικές πιατέλες σερβιρίσματος όχι μόνο σε μπυραρίες και wine bars αλλά και στο σπίτι.

Μια που τη συνταγή για υπέροχη σάλτσα μανιταριών την έχουμε και μια που οι μανιταροπαρασκευές δεν τελειώνουν ποτέ, κάθε τόσο βγαίνουμε και ψάχνουμε για μανιτάρια ιδιαίτερα αυτή την εποχή που έχει μπόλικα.

Η συλλογή μανιταριών είναι η αφορμή για μια ακόμα επαφή με την εκπληκτική αυτή την εποχή φύση. Περπατάς στο δάσος, στα καταπράσινα λιβάδια και κάθε τόσο σταματάς να μαζέψεις τα μανιταράκια σου και να απολαύσεις το τοπίο.

Το ξύλο, οι πέτρες, τα φυτά, τα φυσικά υλικά γενικώς έχουν έρθουν στο προσκήνιο και μπορούν να δώσουν μια πολύ ωραία εικόνα στο χώρο μας, δίνοντας την εντύπωση πως βρισκόμαστε λίγο πιο κοντά στη φύση.

Φθινοπωρινός καιρός, βροχή, ομίχλη, ήλιος και πάλι βροχή... Καιρός για γαλότσες!

Υποδεχόμαστε τον Ιούνιο με ένα άκρως θαλασσινό wallpaper... Κατεβάστε το!

Ας κλείσουμε την ημέρα μας με την Caro Emerald να μας τραγουδά "A night like this"..

Για πότε έφτασαν οι Απόκριες φέτος, ούτε που το κατάλαβα!

Και όμως ήρθε η Τσικνοπέμπτη, πέρασε, μας άφησε αναμνήσεις... και οδεύουμε προς την εβδομάδα των Αποκριών που τα καρναβαλάκια γεμίζουν τους δρόμους, τα πάρτι είναι καθημερινό φαινόμενο σε όλα τα καταστήματα, ο χορός πολύς και η χαρά διάχυτη!

Αυτά τα ζωάκια μας έγιναν ανάρπαστα στο πάρτι του Φίλιππου! Είναι από τις κλασικές συνταγές της οικογένειας που τελευταία άρχισαν λίγο να αλλάζουν για να προσαρμοστούν σε πιο πολλά γούστα, κυρίως παιδικά.

Κι έτσι από εκεί που ήταν τα παραδοσιακά νηστίσιμα κουλουράκια κανέλας που έκανε η μαμά μου πάντα ως μικρές πλεξουδίτσες, περνώντας από πολλές δοκμασίες με κουπάτ, έγιναν αστεράκια, φεγγαράκια, δεντράκια και άλλα πολλά, και κατέληξαν να γίνουν ζωάκια σε δυο νέες εκδοχές, βανίλια και κακάο.

Χριστούγεννα έρχονται για 23η φορά στη ζωή μου. Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος αναρωτιέμαι τι δώρα θα προσφέρω και τι δώρα θα μου πάρουν. Σίγουρα η λαχτάρα των δώρων δεν είναι ίδια χρόνο με το χρόνο. Συνειδητοποιείς ότι υπάρχουν άλλα πιο σημαντικά πράγματα που έχουν αξία στη ζωή και τελικά ξεχνάς να στείλεις γράμμα στον Άγιο Βασίλη. Θυμάμαι τον εαυτό μου να γράφω γράμμα, να ζητάω ό,τι παιχνίδι υπάρχει, να δίνω στους γονείς μου το γράμμα έχοντάς τους τυφλή εμπιστοσύνη ότι θα φτάσει στον προορισμό του και μετά απλά να περιμένω με αγωνία να δω αν ήμουν καλό παιδί και αν αξίζω τελικά τα δώρα που ζήτησα.

Mια μουσική πρόταση που ήρθε στον inbox μας από τη φίλη μας Μαρία Λ. και την οποία αφιερώνουμε σε αυτούς που αγαπάμε.

Τα βιβλία τα αγαπάμε πολύ και μας αρέσουν οι μεγάλες βιβλιοθήκες από το πάτωμα μέχρι το ταβάνι. Μας αρέσει όμως πολύ να αλλάζουμε και τακτικά διακόσμηση, να ανανεώνουμε το χώρο, να πρωτοτυπούμε όσο μπορούμε με ό,τι έχουμε σπίτι μας.

Κάποτε ήταν μόδα στα σπίτια να υπάρχει bar σε μια γωνία του σαλονιού. Κατά την άποψή μας, καλώς η τάση αυτή ξεπεράστηκε. Πολύς χώρος χαμένος και τελικά κάθε πόσο αφήνουμε τους άνετους καναπέδες στο σπίτι για να καθίσουμε σε σκαμπό;

Μένει να πάρουμε την απόφαση...

Ένα τρομερό γεγονός συνέβη το βράδυ της Παρασκευής στα Τρίκαλα!

Η ευτυχία μας πηγάζει από την αναγνώριση όσων διαθέτουμε στη ζωή μας. Δε βασίζεται σε αυτά που δεν έχουμε και θέλουμε να αποκτήσουμε και δεν πρέπει να εξαρτάται από αυτά ή έστω μόνο από αυτά. Και να θυμάστε ότι η ευτυχία μας εξαρτάται σε πολύ σημαντικό βαθμό από τις δικές μας επιλογές.

Παρασκευή σήμερα και ξεκινάμε την ημέρα μας με το χαρούμενο ρυθμό της Ειρήνης Σκυλακάκη!

Η καλύτερη στιγμή της εβδομάδας έφτασε. Ώρα να γιορτάσουμε ακούγοντας το κομμάτι που μας πρότεινε η Χρύσα..

Διεθνής Ημέρα Βουνών σήμερα και εμείς εδώ το γιορτάζουμε! Με τόσες ορεινές περιπλανήσεις άλλωστε, δε θα μπορούσαμε να κάνουμε διαφορετικά.

Περάσαμε τα μέσα Μάρτη πια, ο καιρός ανοιξιάτικος και αρχίζει να μας τρελαίνει. Όχι πως είχαμε βαρύ χειμώνα αλλά όταν βλέπεις τη φύση να ξυπνάει, τα δέντρα ανθισμένα, όλα να πρασινίζουν και να έχουν περάσει 5-6 μήνες κλεισούρας, όπως και να το κάνουμε, χαίρεσαι, ξαλαφρώνεις και από τα έξοδα θέρμανσης και επανέρχεται η (πιθανή) χανένη αισιοδοξία σου.

Η Τσικνοπέμπτη έφτασε!

Δημιουργώ και απολαμβάνω. Και φέρνω τη φύση στο τραπέζι μου. Από το δάσος στο πιάτο.

Κι όλα αυτά γιατί τα άγρια μανιταράκια δίνουν άλλο άρωμα και άλλη γεύση ακόμα και στο πιο απλό ριζότο.

Μας το πρότεινε μια φίλη μας που ξέρει από μουσική και πολύ μας άρεσε! Μα τι ωραία διασκευή και τι ωραίο βίντεο! Ταιριάζει δε απόλυτα με το κλίμα των ημερών..