Τα πλεκτά της γιαγιάς στο κεφαλάρι του κρεβατιού
- Κατηγορία Προτείνω
Πόση χαρά μπορεί να πάρουν οι γιαγιάδες αν υιοθετήσουμε αυτή την άποψη στο κεφαλάρι του κρεβατιού ή για την ακρίβεια στον τοίχο πάνω από το κεφαλάρι...
Πόση χαρά μπορεί να πάρουν οι γιαγιάδες αν υιοθετήσουμε αυτή την άποψη στο κεφαλάρι του κρεβατιού ή για την ακρίβεια στον τοίχο πάνω από το κεφαλάρι...
Με τις δαντελίτσες έχουμε ξανασχοληθεί, έχουμε πειραματιστεί, έχουμε δώσει χαρά στη γιαγιά.. Και τώρα, να σου πάλι οι δαντέλες σε φωτεινή εκδοχή για να αξιοποιηθούν και στην ανοιξιάτικη διακόσμηση του σπιτιού.
Και μετά το σχετικό post, έβγαλα τα προικιά στη φόρα και πειραματίστηκα με διάφορα αντικείμενα του σπιτιού. Σας δείχνω τις επιλογές που μου άρεσαν περισσότερο.
Μια ιδέα για την ανανέωση του σπιτιού που έχω δει εδώ και καιρό και μου άρεσε πολύ. Και όσο ακόμα ο χειμώνας καλά κρατεί, είναι ευκαιρία να αξιοποιήσουμε φλοκάτες, κιλίμια και άλλα παραδοσιακά χαλιά που πιάνουν χώρο στη ντουλάπα και στενοχωρούν τη γιαγιά μας που μένουν στο ...ράφι.
Χαλί πάνω στο χαλί λοιπόν, το χοντρό πάνω στο λεπτό, για άποψη, για στιλ, για ζεστασιά, για ανανέωση.
Το Μπάνσκο είναι για τους Έλληνες της Βόρειας Ελλάδας που αγαπούν το σκι, το snowboard ή ακόμα και τα σπα ότι η Χαλκιδική για τους Θεσσαλονικείς, ο Αγιόκαμπος για τους Λαρισαίους, το Πήλιο για τους Βολιώτες, το Γύθειο για τους Σπαρτιάτες, τα Φαλάσαρνα για τους Χανιώτες ή ο Αστέρας για τους Αθηναίους. Είναι ο ιδανικός προορισμός για την απόδραση του σαββατοκύριακου.
Με τον ήλιο να χάνεται πίσω από το Αγκίστρι και νωπές τις τελευταίες εικόνες από την Αίγινα, πάμε για Πόρο με μια σύντομη στάση στα Μέθανα. Έχει ήδη πέσει για τα καλά η νύχτα όταν φτάνουμε στον Πόρο και κατευθυνόμαστε απευθείας στο ξενοδοχείο, το οποίο φροντίσαμε και κλείσαμε πριν την έναρξη του ταξιδιού για δυο νύχτες. Αρκετά κουρασμένοι γιατί εκτός από την κούραση της ημέρας περπατήσαμε και κανένα χιλιόμετρο σέρνοντας τις αποσκευές, φτάνουμε στο δωμάτιο που ευτυχώς μας γεμίζει ικανοποίηση. Η καταπόνηση και η πείνα μας οδηγούν για φαγητό δίπλα στο ξενοδοχείο. Λίγο αργότερα αν και έχουμε αρκετές απορίες για το τι βλέπουμε τριγύρω, πώς είναι η χώρα του νησιού, τι είναι όλα αυτά τα φώτα κ.λπ., ο Μορφέας μας παρασύρει σχετικά εύκολα σε βαθύ ύπνο.
Ένας καλλιτέχνης που δε χρειάζεται συστάσεις σε ένα εξαιρετικό τραγούδι, ιδανικό για να κλείσουμε τη βραδιά μας μελωδικά.
Αύριο είναι μια καινούρια μέρα.
Αύριο ο ουρανός ια είναι διαφορετικός, αγάπη μου. Περίμενε και θα δεις.
Μια και είμαστε στην καρδιά του καλοκαιριού και για πολλούς ήδη ξεκίνησαν οι διακοπές, ας ακούσουμε παρέα το κλασικό αυτό και αγαπημένο τραγούδι.. και να ευχηθούμε "Καλές Διακοπές" σε όσους ξεκινά η άδειά τους σήμερα! Πολλές βουτιές και να περάσετε εξαιρετικά!
Αυτό το τραγούδι μας αρέσει πολύ! Και κυρίως του αρέσει πολύ! Του Γ. που με ρωτάει σχεδόν κάθε μέρα... Το "Counting stars" το ανέβασες; Και εγώ όλο τον στενοχωρώ... όχι δεν το ανέβασα, όχι το αμέλησα, όχι δεν προλαβα... Τέρμα όμως οι δικαιολογίες! Το αγαπάμε και οι δυο και ήθρε η ώρα να το ακούσουμε παρέα!
Μπρόκολο... μπλιαχ... Έτσι έλεγα από παιδί. "Άκου μπρόκολο! Και γενικά ε όχι να φάω και σαλάτα! Τι να την κάνω τη σαλάτα, δε μ' αρέσουν οι σαλάτες, δε θέλω να φάω, όχι μαμά δε θα φάω με το ζόρι... ούτε τις πέντε ντομάτες που μου έβαλες στο πιάτο, δε θέλω να φάω καθόλου"... και να τα δράματα κάθε μεσημέρι!
Ευτυχώς μεγαλώνοντας, έμαθα να τρώω και σαλάτες. Αγγουροντομάτα στην αρχή, να και λίγο μαρούλι μετά, άντε να δοκιμάσω και λίγο λάχανο, και λίγο μπρόκολο... Και κάπως έτσι φτάσαμε στο τώρα, που η σαλάτα δε λείπει από κανένα γεύμα. Μια από τις αγαπημένες μου, που είναι και της εποχής, είναι το μπρόκολο.
Τι θρεπτική αξία έχει; Η μαμά λέει ότι το μπρόκολο είναι φάρμακο. Και αφού το λέει η μαμά, κάτι θα ξέρει :)
Είναι όμορφη, είναι μαγευτική, είναι γραφική, είναι ρομαντική, ενίοτε μελαγχολική, είναι... μια πόλη χάρμα οφθαλμών και να που έγινε και πολύχρωμη. Και θα σκεφτεί κανείς πως η Άνοιξη έφερε χρώμα στην πόλη με τα ανθισμένα λουλούδια της αλλά δεν είναι μόνο αυτό!
Φέτος για πρώτη φορά έφτιαξα πασχαλινές λαμπάδες μόνη μου. Αγόρασα λαμπάδες σε διάφορα χρώματα, χρησιμοποίησα σπάγγο, κορδέλες και διάφορα υλικά που κατά κύριο λόγο είχα στο σπίτι και ετοίμασα χειροποίητες λαμπάδες για τα βαφτιστηράκια μας και όχι μόνο...
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας για το 2013, γνωστοί καλλιτέχνες, τραγουδιστές και μουσικοί, γυναίκες και άντρες, από την Κίνα μέχρι την Κόστα Ρίκα, από το Μάλι μέχρι τη Μαλαισία, συνεργάστηκαν για να διαδώσουν το μήνυμα της ενότητας και της αλληλεγγύσης, τραγουδώντας "Μια γυναίκα" ή όπως είναι κανονικά ο τίτλος "One woman".
Ας κάνουμε ένα μουσικό διάλειμμα για να πάρουμε μια γεύση από τη νέα δουλειά της Monika, εν αναμονή του τρίτου της προσωπικού άλμπουμ που θα κυκλοφορήσει μέσα στο 2013.
Ο Άγιος Βασίλης πέρυσι ήρθε στο σπίτι μας και μάλιστα μας έφερε δύο δώρα, ένα για τον Φίλιππο, ένα για τη μπεμπούλα που εκείνη την περίοδο ακόμα την περιμέναμε. Φέτος λέτε να μας επισκεφθεί; Και πόσα να μας φέρει; ;)
Στα κέικ δεν μπορώ να αντισταθώ ποτέ! Ίσως φταίει που από παιδί πάντα είχαμε σπιτικό κέικ πάνω στο τραπέζι της κουζίνας. Πολλές φορές έκοβα ποσότητα από το μεσημεριανό φαγητό, ειδικά όταν επρόκειτο για φαγητό που δε μου πολυάρεσε, για να τιμήσω λίγο αργότερα το κέικ της μητέρας. Και δεν ήταν πάντα ίδιο. Η εκάστοτε έμπνευση κατά τη στιγμή της δημιουργίας οδηγούσε κάθε τόσο σε διαφορετικά γευστικά μονοπάτια.
Μερικά χρόνια αργότερα, όταν απέκτησα δικό μου σπίτι και δική μου κουζίνα, μια από τις αγαπημένες μου συνήθειες έγινε η παρασκευή "κεικοειδών" γλυκών. Κέικ βανίλιας, σοκολάτας, σουφλέ, κέικ με φρούτα, ό,τι μπορείτε να φανταστείτε! Φαγητό μπορεί να μην υπάρχει στο σπίτι αλλά κέικ θα υπάρχει!
Και κάπως έτσι, κάθε νέα συνταγή που πέφτει στα χέρια μου αποτελεί αφορμή για να μπω στην κουζίνα. Αυτή τη φορά η συνταγή ήρθε και πάλι από την Μπέσσυ, πιστή φίλη πια της σελίδας μας, και αφορά σε ένα κέικ με κανέλα και σταφίδες.