Πειραματισμοί στην κουζίνα
- Κατηγορία Δημιουργώ
με καλή παρέα και πίνοντας αγαπημένο ρόφημα από κακάο.
με καλή παρέα και πίνοντας αγαπημένο ρόφημα από κακάο.
Σήμερα που η κουζίνα, η διακόσμησή της και οι κουζινοπειραματισμοί είναι το κεντρικό μας θέμα, δεν μπορούμε να μην παραδεχτούμε πως η κουζίνα είναι η καρδιά του σπιτιού. Δε συμφωνείτε;
Μια μουσική καλημέρα θα πούμε σήμερα για να ξεκινήσει η μέρα μας με θετική διάθεση.
Το τραγούδι που ακούμε είναι η νέα δουλειά του τραγουδοποιού και ερμηνευτή Γιώργου Γελαράκη. Ήρθε η ώρα να τον γνωρίσουμε καλύτερα και να απολαύσουμε το κομμάτι.
Μια ανθισμένη καλημέρα! Παρά την πτώση τη θερμοκρασίας τις τελευταίες μέρες, η άνοιξη είναι εδώ και η φύση μας το αποδεικνύει.. οι αμυγδαλιές άρχισαν να ανθίζουν!
Η ευτυχία είναι επιλογή και κατάκτηση. Θέλει προσπάθεια, θέλει τόλμη, θέλει δύναμη, θέλει στόχο κι εμπειρίες. Να μερικές σκέψεις ακόμα...
Ένας πολύ όμορφος τόπος προορισμού για χαλάρωση, βόλτα, απόλαυση της φύσης ειδικά αυτή την εποχή που όλα είναι καταπράσινα, είναι η πιο ορεινή λίμνη της Ελλάδας, αυτή των πηγών του Αώου στα λιβάδια του Μετσόβου.
Χθες το μεσημέρι παρακολουθήσαμε με έντονο ενδιαφέρον την παρουσίαση των αποτελεσμάτων του διαγωνισμού "Re-think Ahens" - "Ξανά-σκέψου την Αθήνα" στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών. Αποτελέσματα που φαίνεται να δίνουν ένα νέο όραμα και μια νέα διάσταση στην πρωτεύουσα.
Tο κίνημα των Christmastreestas ολοκλήρωσε και φέτος την αποστολή του! Και ενώ μετράμε 10 μέρες για τα Χριστούγεννα, ήρθε η ώρα να δούμε παρέα το δεύτερο δέντρο που στολίσαμε. Είστε έτοιμοι;
Κρεμάστρες, κορνίζες, φωτογραφίες, εικόνες.. Έχουμε δει αρκετές ιδέες εύκολες στην υλοποίηση, ενδιαφέρουσες και κυρίως για δημιουργίες που αλλάζουν συχνά και προλαβαίνουν την πλήξη.
Και δεν είναι μόνο οι γλάστρες - κονσερβοκούτια που τράβηξαν την προσοχή μας...
Είναι και τα χειροποίητα φωτιστικά με απλά υλικά, όπως ξύλα που ξεβράζει η θάλασσα, χοντρό σχοινί και σίδερα.
Μια και η μέρα είναι αφιερωμένη στον Οδυσσέα Ελύτη δε θα μπορούσαμε να μην κάνουμε αναφορά σε ένα από τα αγαπημένα ποιήματα του, το Μονόγραμμα.
Όπως καταλάβατε πολύ μας αρέσουν οι Leftover Cuties αυτό το ΣΚ!
Ας τους ακούσουμε κι ας χαμογελάμε πλατιά!
Ένα παλιό τζιν πουκάμισο, λίγα χρωματιστά κουμπιά, μερικές ιδέες για χειροποίητους γιακάδες και ιδιαίτερα σε τζιν ύφασμα στάθηκαν η αφορμή για τη μεταποίηση ενός παλιού ρούχου σύμφωνα με τις φετινές τάσεις της μόδας.
Όσοι είστε στην Αθήνα και στα πέριξ και δεν έχετε πάει ακόμα στο Μουσείο της Ακρόπολης ή έχετε πάει αλλά θέλετε να ξαναπάτε, αύριο είναι η τέλεια ευκαιρία.
Είναι κάποιες φορές που νιώθεις ότι βρίσκεσαι στο ωραιότερο μέρος του κόσμου. Ότι είσαι τη σωστή στιγμή στο σωστό σημείο. Αισθάνεσαι απέραντη γαλήνη, ηρεμία, νιώθεις πως το μυαλό αδειάζει, πως οι μπαταρίες σου γεμίζουν. Ξέρεις τότε ότι έχεις κάνει τη σωστή απόδραση, το διάλειμμα από την καθημερινότητα που σε γεμίζει με δύναμη για να αντιμετωπίζεις με υπομονή και αισιοδοξία το άγχος και τα ζητήματα της καθημερινότητας.
Ένας παλιός μπουφές σαν αυτόν της φωτογραφίας υπάρχει σε πολλά σπίτια. Άλλοτε περιέχει κούπες, ποτήρια, τα καλά (μόνιμα κλεισμένα) σερβίτσια και άλλοτε χρησιμεύει ακόμα και για την αποθήκευση παπουτσιών. Σε κάθε περίπτωση είναι ένα κομμάτι που οι περισσότεροι έχουμε βαρεθεί αφού τον βλέπουμε σε ένα μέρος του πατρικού μας σπιτιού από τότε που ήμασταν παιδιά. Ήρθε η ώρα να τον "δούμε αλλιώς" και να στήσουμε τη διακόσμηση ενός δωματίου με επίκεντρο το συγκεκριμένο έπιπλο.
Τα βουνά μας αρέσει να τα επισκεπτόμαστε, να τα κατακτούμε και αυτό φαίνεται και από τις ορεινές μας περιπλανήσεις. Κάθε επίσκεψη σε ένα νέο βουνό είναι μια νέα ανακάλυψη, η ομορφιά που συναντάς είναι απίστευτη, η φύση σου επιφυλάσσει τις μεγαλύτερες εκπλήξεις, περπατάς ή σκαρφαλώνεις και αποκαλύπτονται μπροστά σου τα θαυμάσια τοπία.. Και όλα αυτά δεν τα χορταίνεις ποτέ και δεν τα ξεχνάς ποτέ.. Οι εικόνες, η θέα, τα έντονα συναισθήματα δε σε αφήνουν στην καθημερινότητά σου, τα έχεις μέσα σου και έρχονται στην επιφάνεια με κάθε σχετικό ερέθισμα.
Στη Μονεμβασιά (ή Μονεμβάσια) έχω βρεθεί 2 φορές στη ζωή μου.Την πρώτη ήμουν γύρω στα 11 και το μόνο που θυμόμουν ήταν ένας ανηφορικός δρόμος με πολλά παρκαρισμένα αυτοκίνητα και πολύ κόσμο, όπου σταματημένοι οικογενειακώς περιμέναμε ένα ζευγάρι φίλων που δεν έφτασε ποτέ στο ραντεβού. Τώρα να έχω πάει στη Μονεμβασιά και να θυμάμαι μόνο αυτό; Τι να πω;...
Προφανώς έτσι εξηγείται που τη δεύτερη φορά που βρέθηκα εκεί γύρω στα 25, δεν είχα ιδέα για το τι πρόκειται να αντικρίσω.