25 Νοεμβρίου: Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών
Πάλι τελείωσε το καλοκαίρι; Πώς γίνεται αυτή η εποχή να κρατάει τόσο λίγο; Έτσι νιώθω τουλάχιστον, πως είναι η μικρότερη εποχή, πως περνάει τόσο γρήγορα, πως δεν τη χορταίνω ποτέ. Δε χορταίνω τη θάλασσα, την ξενοιασιά, τη χαλάρωση...
Από τη στιγμή που άρχισα να ασχολούμαι με τις ζύμες, η έμπνευση και η όρεξη δε σταματά... Αυτή τη φορά επέλεξα να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου με μια σπιτική τάρτα.
Ο ήλιος λάμπει, η μέρα μοιάζει απόλυτα καλοκαιρινή και αυτό είναι ένα μικρό θαύμα! Τι λέτε λοιπόν πριν βγούμε για τις βόλτες μας να απολαύσουμε παρέα το κομμάτι "Miracle" του Tom Baxter;
Επιτέλους Αύγουστος! Ο πιο καλοκαιρινός μήνας! Θάλασσα, παραλία, χαλάρωση, ξενοιασιά...
Τα χειροποίητα σοκολατάκια της φίλης μας με το μανταρίνι και τα καρύδια τα θυμάστε; Φυσικά τώρα που τα μανταρίνια είναι εκτός εποχής, μπορείτε να τα φτιάχνετε χρησιμοποιώντας φλούδα και χυμό πορτοκαλιού...
Ξεκινάμε τη μέρα, τον μήνα, την εβδομάδα με μια βασική υπενθύμιση. Πιο βασική δε γίνεται.
Αν έχεις παιδί ή πρόκειται να αποκτήσεις, προχώρα πιο κάτω. Κι αν πάλι δεν έχεις, να θυμάσαι, δεν είναι μόνο για παιδιά. Είναι για σένα, για μένα, για τους ανθρώπους που έχεις δίπλα σου, για τη ζωή σου. Τι ζωή θέλεις να ζεις;
Άσπρο - μαύρο - καλάθια - φυτά... Βάλτε το προσωπικό σας γούστο και διακοσμήστε το σπίτι σας με ό,τι έχετε διαθέσιμο.
Τα γυάλινα βάζα που έχουμε στο σπίτι για την αποθήκευση των τροφών μπορούν να έχουν άλλη μία χρήση. Μπορούν να γίνουν και πολύ όμορφα κηροπήγια που θα μας κρατάνε συντροφιά τις καλοκαιρινές νύχτες στο μπαλκόνι ή την αυλή.
Το καλάθι είναι αναμνηστικό των φοιτητικών μου χρόνων. Τότε τα καλάθια ήταν πολύ της μόδας. Τα έβλεπες σε διάφορα σημεία του σπιτιού.
Οι μπαλίτσες είναι αναμνηστικές από ταξίδια - επισκέψεις σε φίλους στο εξωτερικό. Τι ωραία περάσαμε! Μπορώ να έχω κάτι μπροστά μου να τα θυμάμαι κάθε μέρα;
Τα έγγραφα - χαρτόνια - έπαινοι είναι συμμετοχές σε διάφορες δραστηριότητες που κατά καιρούς με σήκωσαν από τον καναπέ. Μη φανταστείτε ότι κέρδισα ποτέ αλλά είναι τιμητικοί για τη συμμετοχή και μόνο.
Η πρώτη ολόκληρη εβδομάδα του νέου μήνα, του πρώτου μήνα της άνοιξης. Αν δεν είναι και τώρα η ευκαιρία μας να το πάρουμε απόφαση και να κυνηγήσουμε τα όνειρά μας, πότε θα είναι;
Όταν σε ένα σπίτι υπάρχουν παιδιά, είναι σαν το πνεύμα των Χριστουγέννων να γίνεται πιο δυνατό. Η θαλπωρή, η ζεστασιά, το ντεκόρ, όλα παίρνουν άλλη διάσταση. Νιώθεις πως τις μέρες αυτές η οικογένεια έρχεται πιο κοντά, περνάει περισσότερο χρόνο μαζί, δένεται περισσότερο...
Η ύπαρξη των παιδιών δίνει στις γιορτές άλλη διάσταση. Προφανώς, επειδή δεν ψάχνεις πού θα πας, πού θα βγεις, αν θα ξενυχτήσεις, πού θα κάνεις ρεβεγιόν, αλλά πώς θα στολίσεις, τι δώρο θα κάνεις στα παιδιά που θα τους ξετρελάνει, τι κουλουράκια θα κάνεις και τι μελομακάρονα, αν θα τους πας σε κάποιο χριστουγεννιάτικο χωριό, πώς θα πουν τα κάλαντα, πώς θα στολίσεις το δωμάτιό τους...
Για μια μουσική καλημέρα!
Αυτή η πρόταση έφτασε στο inbox μας πριν λίγες μέρες! Σήμερα επιτέλους άνοιξα το link, πάτησα play, πάτησα replay και κόλλησα!
Όταν ξυπνάς το πρωί και μπορείς να βλέπεις έστω και ένα - δυο δέντρα και ένα μικρό κήπο έξω από το παράθυρο σου, όλα φαντάζουν πιο φωτεινά! Ακόμα και όταν ο κήπος είναι του γείτονα!
Αυτή η τεχνική των ραφιών "μέσα στον τοίχο" είναι μια πολύ καλή λύση, πολύ πρακτική, πολύ όμορφη! Σου δίνουν χώρο για αποθήκευση και διακόσμηση, μπορείς να εκμεταλλευτείς και να αναδείξεις γωνιές του σπιτιού, χωρίς να έχεις έπιπλα να προεξέχουν, να μπουκώνουν το χώρο και να σε γεμίζουν μελανιές, όταν είσαι απρόσεκτος. Και δυο-τρεις από εμάς είμαστε επιρρεπείς στους αυτοτραυματισμούς... Τα έπιπλα φταίνε που μετακινούνται από μόνα τους και μπαίνουν μπροστά μας!
Ακολουθεί η αφήγηση μίας πολύ ωραίας καλλιτεχνικής εμπειρίας που οι αγαπημένοι φίλοι μας, Χάρης και Χρύσα, είχαν την τύχη να ζήσουν το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας (28/2 – 3/3). Στις γραμμές παρακάτω, δεν θα βρείτε ούτε μία αναφορά σε ταραμοσαλάτα, χταποδάκι, χαρταετό ή κούλουμα.
Tα μαλλιά μου είναι πολύ μακριά και ίσια και πολλές φορές αναρωτιέμαι τι θα μπορούσα να κάνω για να έχουν περισσότερη "άποψη". Μια και τα χέρια μου δεν "πιάνουν" ιδιαίτερα, συνήθως καταλήγω να τα έχω απλά κάτω ή να τα πιάνω αλογοουρά σαν εύκολη και γρήγορη λύση. Ωστόσο, συχνά θα ήθελα να μπορώ να αλλάζω την εικόνα τους και να προσδίδω πιο προσωπικό στιλ στην εμφάνισή μου.
Το είπαμε και το κάναμε! Κυριακή πρωί ετοιμάσαμε super πρωινό με σπιτικές pancakes. Συνταγές βρήκαμε πολλές στο διαδίκτυο, αλλά τις προσαρμόσαμε στα υλικά που είχαμε σπίτι.
Μέρες γιορτής και χαράς, οικογενειακής θαλπωρής, αλλεπάλληλων συναντήσεων με φίλους και συγγενείς και συνεχούς φαγητού. Μα πόσο φαηγτό πια; Τόσο που να μη χωράει ούτε σε πιατέλες στο τραπέζι ούτε και στο στομάχι μας; Τι μας πιάνει τέτοιες μέρες και ετοιμάζουμε τόσο πολύ φαγητό, τόσο σε ποσότητα όσο και σε ποικιλία;
Στενές επαφές τρίτου τύπου με μελάνια, πλοκάμια, και διάφορα άλλα γλιστερά πράγματα
Χθες αναμετρήθηκα για πρώτη φορά με ένα καλαμάρι που ταξίδεψε από τη Λήμνο σε ένα φελιζόλ. Ψαρεμένο από καλούς μας φίλους, λάτρεις και επαγγελματίες της θάλασσας και του κόσμου της. Στις διακοπές μας στο μαγικό αυτό νησί, (χρωστάω άρθρο αν καταφέρω να ανακτήσω τις φωτογραφίες από τον σκληρό που μας άφησε χρόνους) όπου ο θαλάσσιος πληθυσμός κινδύνεψε με εξαφάνιση εξαιτίας μας, μεταξύ άλλων λιχουδιών η Εύα μας μαγείρεψε ένα εκπληκτικό γεμιστό ψητό καλαμάρι με ντόπια τυριά και μυρωδικά. Όταν παρέλαβα λοιπόν αυτό το υπέροχο αλμυρό δεματάκι θέλησα να αναβιώσω τη συνταγή της όπως υπήρχε στη γευστική μου μνήμη.
Τι κι αν το μπαλκόνι σου είναι μικρό; Τι κι αν δεν έχει πολύ χώρο; Ιδέες υπάρχουν! Κι αυτή μου άρεσε πολύ!
Ένα μπαρ στο μπαλκόνι!
Αφού δε χωράει τραπέζι και καρέκλες και καναπέδες και χαλιά και όλα αυτά που βλέπουμε σε φωτογραφίες και ζηλεύουμε και νομίζουμε ότι όλα τα μπαλκόνια - εκτός από το δικό μας - μπορούν να γίνουν επίγειοι παράδεισοι... Ε λοιπόν, γιατί να μη δημιουργήσουμε ένα μπαρ στο μπαλκόνι;
Τα Χριστούγεννα είναι μόνο μια βδομάδα μακριά! Τι καλά!
Ένα μυθιστόρημα που θα μπορούσε άνετα να μεταφερθεί στη μικρή ή μεγάλη οθόνη. Όσο το διάβσαζα, το φαντάστηκα πολλές φορές σε εκδοχές ρομαντικής κομεντί. Ειδικά στις πρώτες σελίδες του. Και σίγουρα είναι μια καλή συντροφιά κατά την καλοκαιρινή σιέστα.
Ξεκινά χαλαρά αλλά σελίδα με τη σελίδα σε κερδίζει όλο και περισσότερο.
Δεν πάει το μυαλό σου στην κατάληξή του. Δεν τις φαντάζεσαι τις εξελίξεις. Φαντάζεσαι διάφορα αλλά όχι αυτά που περιγράφονται, έτσι όπως περιγράφονται. Με ευχαρίστηση διαβάζεις τα... δυσάρεστα. Και αυτό, γιατί αυτά είναι που δίνουν έξτρα βάθος στην πλοκή και σε βοηθούν να σκιαγραφήσεις και να κατανοήσεις περισσότερο τους χαρακτήρες.
