Ένα τρομερό γεγονός συνέβη το βράδυ της Παρασκευής στα Τρίκαλα!

Θα ήθελα το comeback μου να είναι λίγο πιο artistic, κάποιο ταξίδι ίσως, μια θεματική φωτογράφιση, μια κατασκευή, αλλά δε βαριέσαι έχουμε καιρό γι' αυτά και αρκετά GB φωτογραφιών σε ετοιμότητα... Κρύο κάνει, αν μη τι άλλο μια ψαρόσουπα είναι ότι πρέπει για τους αρρωστούληδες (όπως εγώ) και όχι μόνο.

Αναρωτιέμαι μερικές φορές τι είναι αυτό που μου τραβάει την προσοχή στις φωτογραφίες που απεικονίζουν σπίτια, δωμάτια, τραπεζαρίες, κουζίνες μια σύνθεση από διακοσμητικά αντικείμενα, δυο βιβλία ακουμπισμένα σε ένα κομοδίνο.. Αναρωτιέμαι γιατί ενώ πολλές φωτογραφίες μοιάζουν, εγώ μπορώ να τις παρατηρώ για ώρα και να μη τις χορταίνω.. Και αναρωτιέμαι, γιατί πολλά από όσα βλέπω και μου αρέσουν, δεν ταιριάζουν ούτε στο στιλ μου ούτε στο στιλ του σπιτιού μου ούτε μπορούν να υλοποιηθούν στο δικό μου χώρο.

Μετά από το τελευταίο ταξίδι της στην Ξάνθη, η αγαπημένη μου μητέρα κατέφθασε στο σπίτι μας με ένα σωρό καλούδια. Λουκούμια, σακουλάκια με βότανα, άλλες τοπικές λιχουδιές και ένα γυάλινο βάζο ζωγραφισμένο στο χέρι από την ίδια βεβαίως βεβαίως που περιείχε κάτι ροζ στο εσωτερικό του. Τι να 'ναι;

"Αλάτι Ιμαλαΐων", μου είπε. "Τέρμα πια το απλό αλάτι, να χρησιμοποιείς αυτό που είναι πιο υγιεινό. Μέχρι και ο αδερφός σου το χρησιμοποιεί". Αυτό κι αν είναι κίνητρο!

Θα μπορούσατε να σκεφτείτε μια πιο πρωτότυπη ιδέα διακόσμησης για το χώρο της κουζίνας ή της τραπεζαρίας σας;

Στη Μονεμβασιά (ή Μονεμβάσια) έχω βρεθεί 2 φορές στη ζωή μου.Την πρώτη ήμουν γύρω στα 11 και το μόνο που θυμόμουν ήταν ένας ανηφορικός δρόμος με πολλά παρκαρισμένα αυτοκίνητα και πολύ κόσμο, όπου σταματημένοι οικογενειακώς περιμέναμε ένα ζευγάρι φίλων που δεν έφτασε ποτέ στο ραντεβού. Τώρα να έχω πάει στη Μονεμβασιά και να θυμάμαι μόνο αυτό; Τι να πω;...

Προφανώς έτσι εξηγείται που τη δεύτερη φορά που βρέθηκα εκεί γύρω στα 25, δεν είχα ιδέα για το τι πρόκειται να αντικρίσω.

Μπορεί ο καιρός να μη θυμίζει κάθολου Άνοιξη, αλλά αυτό δεν μας πτοεί. Σύντομα, ο ήλιος θα επιστρέψει στην παρέα μας και οι βόλτες στη φύση θα είναι και πάλι εφικτές.

3 φορές σε 4 μέρες! Τόσες φορές παρασκευάστηκε αυτό το κέικ στην κουζίνα μου! Βέβαια υπήρχε ειδικός λόγος, το κέικ κεράστηκε όλες τις φορές και τι χαρά για μένα, απέσπασε τα πιο θετικά σχόλια και έγινε ανάρπαστο!

Τώρα θα το ξανακάνω και θα το φάμε οικογενειακώς χωρίς περιορισμούς! Εξάλλου είναι τόσο μα τόσο νόστιμο! Περνάω ευθύς αμέσως στη συνταγή για την περιμένουν αρκετοί...

Το Νίκο Μπιτζένη τον ακούσαμε λίγες μέρες πριν στο "Chemical", μετά από πρόταση ενός αγαπημένου προσώπου.

Ο Frank Sinatra σε ένα από τα πολύ αγαπημένα τραγούδια των Χριστουγέννων.

Έχετε σκεφτεί ποτέ γκρι έπιπλα για το παιδικό δωμάτιο;

Σήμερα θα σας συστήσω την Καλλιόπη, μια φίλη που θα μπορούσε να κατέχει επάξια τον τίτλο του "Clothes & Colors Matching". Τι εννοώ; Είναι αυτή που μπορεί να συνδυάσει τα πάντα, ρούχα, παπούτσια, αξεσουάρ υπέροχα. Δε χρειάζεται να είναι ακριβά, δε χρειάζεται να είναι σεταρισμένα, χρειάζεται απλώς να μπουν στη ντουλάπα της. Τα βλέπεις και απορείς για το πώς μπορεί μια τόσο απλή φούστα, μια απόλυτα ουδέτερη μπλούζα και κάποια αξεσουάρ να δείχνουν τόσο μοναδικά! Αυτά τα τελευταία, τα αξεσουάρ είναι και η μεγάλη της αδυναμία. 

Και γιατί σας τα λέω όλα αυτά; Γιατί στην τελευταία μας συνάντηση, ήρθε με μεγάλη χαρά και με μια χαρτοσακούλα γεμάτη κολιέ και άλλα μπιζού, φτιαγμένα με τα χεράκια της. Αυτή τη δραστηριότητα διάλεξε για να εκτονώσει την καταπιεσμένη της δημιουργικότητα. Και απ' ότι φαίνεται, η νέα της ενασχόληση είναι ένα αγχολυτικό γι αυτή. Πόσο όμορφο είναι οι άνθρωποι να ασχολούμαστε με πράγματα που μας αρέσουν, μας χαλαρώνουν, μας γεμίζουν και μας κάνουν να ξεχνάμε τις έγνοιες της καθημερινότητας!

Καλοκαιρινές στιγμές, ξένοιαστες, με παρέα ή χωρίς, στη θάλασσα τον περισσότερο καιρό αλλά και με ένα πέρασμα από το βουνό... Γεμίσαμε μπαταρίες; Μάλλον ναι! Χαλαρώσαμε, ανανεωθήκαμε, προσπαθήσαμε να αφήσουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας τη δύσκολη επικαιρότητα του καλοκαιριού και το διαρκές κύμα ανησυχίας για το αύριο και... επιστρέψαμε! Στις καθημερινές μας ενασχολήσεις, στις δουλειές, στο σπίτι, στους φίλους μας, στην παρέα του maresei μας!

για ζεστασιά, θαλπωρή και χουχούλιασμα...

Πλησιάζει και φέτος η ημέρα της απονομής των κινηματογραφικών βραβείων Όσκαρ και ήδη έχουμε ξεκινήσει να μετράμε αντίστροφα, να κάνουμε προβλέψεις και να σβήνουμε από τη λίστα μας τις ταινίες που πρέπει να δούμε για να έχουμε άποψη πριν τη μεγάλη βραδιά. 

Ποτέ δεν είναι αργά να γίνεις αυτό που θα μπορούσες να είχες γίνει.

George Eliot, 1819-1880, Αγγλίδα συγγραφέας

Πολύ μας αρέσουν τα χρώματα του ουρανού την ώρα που ο ήλιος δύει!

Η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω αν αυτό που μου συμβαίνει, συμβαίνει σε όλους. Φαντάζομαι η πλειοψηφία των ανθρώπων ακούει μουσική. Εγώ ανήκω σίγουρα στην πλειοψηφία και ίσως στο κομμάτι αυτής που κάθε στιγμή της ζωής τους είναι μουσική. Η χαρά μου, η λύπη μου, το άγχος μου, η διασκέδασή μου, το ψυχοπλάκωμά μου, η αρχή της εβδομάδας μου, οι Κυριακές μου, ακόμη και τα όνειρά μου. Και προφανώς στο μπάνιο μου τραγουδάω και στο δωμάτιό μου και όταν μαγειρεύω και όταν καθαρίζω και φυσικά στο δρόμο με ακουστικά τόσο αποκρουστικά όσο κάθε μαγεμένος από τις νότες άνθρωπος που περπατάει και σιγοτραγουδάει.

Η Ελιά είναι το δέντρο που χαρακτηρίζει τα ελληνικά παράλια. Η ιστορία της μετρά πάρα πολλά χρόνια και συνδέεται άμεσα με τη χώρα μας. Σύμφωνα με την αρχαία ελληνική παράδοση, πατρίδα του δέντρου είναι η Αθήνα και η πρώτη ελιά φυτεύτηκε από τη θεά Αθηνά στην Ακρόπολη. Η ελιά άλλωστε ήταν το σύμβολο της θεάς. Στην πορεία η ελιά συνδέθηκε με τον αθλητισμό, ενώ αποτέλεσε και ένα βασικό διακοσμητικό στοιχείο σε διάφορα είδη καθημερινής χρήσης, αφού πήλινα και ξύλινα δοχεία, λευκά είδη, ακόμα και κοσμήματα διακοσμήθηκαν με μοτίβα κλαδιών και καρπών ελιάς. Επιπλέον αποτέλεσε σύμβολο ειρήνης, σοφίας και γνώσης.

Έβλεπα φωτογραφίες, άκουγα σχετικά από φίλους και δεν πίστευα ότι θα είναι έτσι. "Ανέβα στο Λάκμο και στη Βερλίγκα αρχές Ιούνη και θα δεις...". (Είχαμε ανέβει και το φθινόπωρο αλλά γι αυτή την ανάβαση δεν πρόλαβα να σας μιλήσω). Έτσι δοθείσης ευκαιρίας η τετραμελής ομάδα μας μετά από κάμποσο καιρό νάτη, ανεβαίνει στις βουνοκορφές και πάλι.

Κοντεύουμε στις Σπέτσες. Η θάλασσα είναι γεμάτη βραχονησίδες ανάμεσα στις οποίες συγκαταλέγεται και η Σπετσοπούλα. Η πρώτη εντύπωση σου μένει. Από τις πρώτες εικόνες "φτιάχνεσαι". Καθώς ζυγώνουμε, τη θάλασσα διασχίζουν ατελείωτα παλιά και καινούρια ιστιοφόρα με φουσκωμένα τα πανιά, θαλαμηγοί αλλά και μικρά θαλάσσια ταξί που πάνε βολίδα απέναντι στην Πελοπόννησο, στην Κόστα της Αργολίδας. Τις μέρες που φτάνουμε στο νησί διεξάγεται η Regata 2016 και αυτός είναι και ο λόγος που είχαμε δυσκολευτεί να βρούμε κατάλυμα. Στην αποβάθρα μας περιμένει ο ξενοδόχος να μας μεταφέρει στο ξενοδοχείο που βρίσκεται ψηλά.

Το γνωστό δημοτικό τραγούδι "Μωρή κοντούλα λεμονιά με τα πολλά λεμόνια..." ταιριάζει απόλυτα στην περίπτωση. Οι καιρικές συνθήκες, η περιοχή και το κλίμα, η καλή χρονιά(;), όλα μαζί συνετέλεσαν έτσι ώστε η κοντούλα λεμονιά της γειτονιάς μας ειδικά φέτος να φτιάξει τόσα πολλά λεμόνια που κυριολεκτικά σε πλήθος ανταγωνίζονται τα φύλλα της. Οι φωτογραφίες το μαρτυρούν.

Ας κλείσουμε την ημέρα μας με το τραγούδι που ακούγεται στο κλείσιμο της ταινίας Kill Bill 2 του Ταραντίνο.

Καλή μας νύχτα!

Μετά τη χθεσινή μας προτροπή, ο ανταποκριτής μας από την πρωτεύουσα V είδε το μιούζικαλ "Les Miserables" και θέλησε να μοιραστεί μαζί μας τις σκέψεις του σε σχέση με αυτή την κατηγορία ταινιών και φυσικά τις εντυπώσεις του για τη συγκεκριμένη. Ας δούμε λοιπόν τι έχει να μας πει..