Καλά φέτος μιλάμε για μεγάλη προκοπή!

Πιστεύω ότι ο καθένας μας μπορεί και οφείλει να φτιάχνει τον δικό του μικρό παράδεισο όπου ζει, για να κάνουμε τη ζωή μας λίγο πιο όμορφη. Υπάρχουν όμως κάποια μέρη που είναι μικροί παράδεισοι από μόνα τους, που από το πρώτο βήμα που θα κάνεις, νιώθεις αυτές τις μαγικές δονήσεις που αναβλύζουν θετική ενέργεια.

Για να μπαίνουμε στο κλίμα του φθινοπώρου και στιλιστικά, ας παραδειγματιστούμε για άλλη μια φορά από την casual εμφάνιση της Blair Eadie.

Τι γνωρίζετε για το Ναυάγιο των Αντικυθήρων; Και πόσα ακόμα θα θέλατε να μάθετε;

Ολοκληρώθηκαν χθες και οι φετινές εκδηλώσεις για τις τάσεις και τις προτάσεις των σχεδιαστών για την επόμενη σεζόν (Φθινόπωρο-Χειμώνας 2015). Η αυλαία έπεσε στην πόλη του φωτός και πρωτεύουσα της μόδας. Μια έστω και σύντομη βόλτα στους δρόμους της Γαλλικής πρωτεύουσας επιβάλλεται.

Φέτος για τα δώρα μας επιλέξαμε χειροποίητες συσκευασίες με κύρια πρώτη ύλη απλούς φακέλους αλληλογραφίας.

Το κομμάτι που ξεχωρίσαμε από το νέο cd της μπάντας από την Καλιφόρνια, το οποίο κυκλοφόρησε το Σεπτέμβριο του 2012 με τίτλο Old World Romance.

Ηλιόλουστη η μέρα σήμερα αλλά με πολύ κρύο! Τα πρώτα χιόνια έκαναν ήδη την εμφάνισή τους στις κορυφές των βουνών και όχι μόνο, μια και όπως μαθαίνουμε στη Φλώρινα, για παράδειγμα, το έχει στρώσει κανονικά! Άντε καλή μας μέρα και καλό Χειμώνα!

Φέτος για πρώτη φορά έφτιαξα πασχαλινές λαμπάδες μόνη μου. Αγόρασα λαμπάδες σε διάφορα χρώματα, χρησιμοποίησα σπάγγο, κορδέλες και διάφορα υλικά που κατά κύριο λόγο είχα στο σπίτι και ετοίμασα χειροποίητες λαμπάδες για τα βαφτιστηράκια μας και όχι μόνο...

και θυμάσαι τον ορισμό της Ευτυχίας, όπως τον εξέφρασε σύντομα, λιτά και απέριττα και τόσο μα τόσο περιεκτικά, ο αγαπημένος όλων, Θανάσης Βέγγος.

"Έπρεπε να γεράσω, αγόρι μου, για να μάθω τί είναι ευτυχία.
Τελικά ευτυχία είναι ένα ζευγάρι χέρια, δύο χέρια.

Ο Tom Odell παίρνει τη σκυτάλη από τη SMA RAG DA και μας τραγουδά για μια άλλη αγάπη..

Παρ' ότι δεν μας αρέσουν οι "μολυσμένες αγάπες", το συγκέκριμένο κομμάτι συμπεριλαμβάνεται στη λίστα με τα "κλασικά και αγαπημένα" και πάντα καταφέρνει μας παρασύρει στο ρυθμό του!

Είναι τόσο χαριτωμένο και σε ταξιδεύει στο Παρίσι..για μια νοητή βόλτα aux Champs-Élysées..

Η φωτογραφία είναι του Stefano Brivio.

Υπάρχει ένα μέρος στην Ήπειρο εξαιρετικά δημοφιλές στους απανταχού φυσιολάτρες για το μεγάλο βάθος του, τη σπάνια χλωρίδα και πανίδα του και τη μοναδική εμπειρία που προσφέρει σε όσους τολμούν να το διασχίσουν. Γεωγραφικά ανήκει στην Περιφερειακή Ενότητα Ιωαννίνων και εντάσσεται στον Εθνικό Δρυμό Βίκου - Αώου που μαζί με τον Εθνικό Δρυμό της Βάλια Κάλντα, αποτελούν το Εθνικό Πάρκο Βόρειας Πίνδου. Φυσικά μιλάμε για το φαράγγι του Βίκου, που έχει καταγραφεί στο βιβλίο Guinness ως το βαθύτερο φαράγγι στον κόσμο. Το βάθος του φαραγγιού ξεπερνάει τα 1.000 μέτρα και έχει μήκος περίπου 12 χλμ. Το διασχίζει ο Βοϊδομάτης, παραπόταμος του Αώου. Σε φήμη συναγωνίζεται το φαράγγι της Σαμαριάς.

Στο φαράγγι του Βίκου θα σας ταξιδέψουμε σήμερα.

Έχω καιρό τώρα που ζορίζομαι στην ιδέα ότι το πάντα περιποιημένο, σουλουπωμένο, τακτοποιημένο, όμορφο, χωρίς ριχτάρια, χωρίς περιττά πράγματα σαλόνι - καθιστικό μου τείνει να γίνει παιδότοπος σε μόνιμη κατάσταση πανικού. Και δεν είναι μόνο η ιδέα, είναι και η θέα. Κάθε που φορά που βλέπω το σαλόνι τόσο ανάστατο και τόσο... πολύχρωμο, κάτι με πιάνει.

Και σκεφτείτε ότι ήμουν από αυτούς που έλεγα ότι το παιδί θα παίζει στο δικό του δωμάτιο και δε θα κουβαλάει τα παιχνίδια του στο σαλόνι αλλά στην πράξη δεν το βρήκα τόσο εύκολο (και αν εσείς το κάνατε πείτε μου πώς). Το παιδί θέλει παρέα και θέλεις και εσύ και παράλληλα πρέπει να μαγειρέψεις, να πλύνεις πιάτα, να ζεστάνεις νερό και ένα σωρό άλλες δουλειές που καλώς ή κακώς γίνονται παράλληλα με το παιχνίδι τουλάχιστον όσο το παιδί είναι μικρό και ακόμα δεν πολυπαίζει μόνο του ή όταν είναι σε αυτή την τόσο χαριτωμένη μα συνάμα τόσο κουραστική φάση που η λέξη ΜΑΜΑ βγαίνει από το στόμα του κάθε λεπτό.

Ένα από τα ωραιότερα μέρη στα οποία έχω βρεθεί ποτέ είναι ο καταρράκτης του Ρήνου κοντά στην πόλη Schaffhausen στη Βόρεια Ελβετία.

Τελευταία αυτή η ιδέα μας βασάννισε αρκετά. Τι να κάνουμε με το παιδικό δωμάτιο; Να βάψουμε έναν τοίχο; Γαλάζιο; Θαλασσί; Οινοπνευματί; Μπλε; Πολύ αγορίστικο... Κάτι πιο ουδέτερο και συνάμα φωτεινό και συνάμα ευκολοσυνδύαστο και συνάμα δροσερό...; Όλα τα θέλαμε και αφού ψάξαμε στα χρωματοπωλεία όλης της πόλης για το τέλειο χρώμα, καταλήξαμε σε ένα μπλε-πράσινο, το χρώμα του νερού στο Ιόνιο. Ούτε μπλε ούτε πράσινο ούτε τιρκουάζ... το χρώμα των υπέροχων νερών σε κάποια σημεία του Ιονίου. 

Μια πρόταση για τις εορταστικές μας εμφανίσεις..

Ηλιοβασίλεμα στον Αμβρακικό! Και συγκερκιμένα στην Κορωνησία..

Νέα ημέρα, νέα εβδομάδα, νέος μήνας! Μια Δευτέρα ιδανική για νέα ξεκινήματα! Και τι ξεκινάμε; 

Αναρωτιέμαι μερικές φορές τι είναι αυτό που μου τραβάει την προσοχή στις φωτογραφίες που απεικονίζουν σπίτια, δωμάτια, τραπεζαρίες, κουζίνες μια σύνθεση από διακοσμητικά αντικείμενα, δυο βιβλία ακουμπισμένα σε ένα κομοδίνο.. Αναρωτιέμαι γιατί ενώ πολλές φωτογραφίες μοιάζουν, εγώ μπορώ να τις παρατηρώ για ώρα και να μη τις χορταίνω.. Και αναρωτιέμαι, γιατί πολλά από όσα βλέπω και μου αρέσουν, δεν ταιριάζουν ούτε στο στιλ μου ούτε στο στιλ του σπιτιού μου ούτε μπορούν να υλοποιηθούν στο δικό μου χώρο.

Ώρα για μουσικό διάλειμμα!