Σήμερα η μέρα ξεκίνησε με μουσικές αναζητήσεις.. και συνεχίστηκε με ευχάριστες εκπλήξεις..
Ξεκινήσαμε κάπου εκεί στα 18 να πίνουμε το πολύ πολύ μια μπύρα και κανένα ποτήρι κρασί.. Τα άλλα τα πιο βαριά ποτά δε μας άρεσαν και δε μας αρέσουν ακόμα.. Κρασί, λικέρ και παντός τύπου χωνευτικά αλκοολούχα ποτά είναι το στοιχείο μας και κάθε φορά που βγαίνουμε για ποτό συνήθως καταλήγουμε να πίνουμε ένα - δυο ή και περισσότερα ποτήρια κρασί..
Σας είπα ότι η μουσική επένδυση της ταινίας "Οδηγός Αισιοδοξίας" μου άρεσε πολύ..
ΠΡΩΤΟΝ, πρόκειται ίσως για την πιο νόστιμη εκδοχή κοτόπουλου
ΔΕΥΤΕΡΟΝ, πόσο μαγικό συστατικό είναι η λιαστή ντομάτα (την οποία μέχρι σχετικά πρόσφατα δε συμπαθούσα καθόλου)
ΤΡΙΤΟΝ, δε θέλει πολύ χρόνο... γι αυτό τολμήστε τη συνταγή αυτή οπωσδήποτε!
Και μια που μιλήσαμε για τη φθινοπωρινή ποδηλατοβόλτα στην εξοχή, ας δούμε και μια άκρως φθινοπωρινή στιλιστική πρόταση για τις βόλτες με το ποδήλατο μέσα στην πόλη.
Ποιός μπορεί να αντισταθεί σε ένα γλυκό κουταλιού μαζί με τον απογευματινό ελληνικό καφέ;
Τα βουνά μας αρέσει να τα επισκεπτόμαστε, να τα κατακτούμε και αυτό φαίνεται και από τις ορεινές μας περιπλανήσεις. Κάθε επίσκεψη σε ένα νέο βουνό είναι μια νέα ανακάλυψη, η ομορφιά που συναντάς είναι απίστευτη, η φύση σου επιφυλάσσει τις μεγαλύτερες εκπλήξεις, περπατάς ή σκαρφαλώνεις και αποκαλύπτονται μπροστά σου τα θαυμάσια τοπία.. Και όλα αυτά δεν τα χορταίνεις ποτέ και δεν τα ξεχνάς ποτέ.. Οι εικόνες, η θέα, τα έντονα συναισθήματα δε σε αφήνουν στην καθημερινότητά σου, τα έχεις μέσα σου και έρχονται στην επιφάνεια με κάθε σχετικό ερέθισμα.
Η καλύτερη ώρα της εβδομάδας είναι εδώ! Ώρα λοιπόν για χαλάρωση με ένα κομμάτι που αγαπήσαμε κεραυνοβόλα 10,5 χρόνια μετά την κυκλοφορία του.
Μια μικρή ιστοριούλα..
Playing with granny's pearls!
Οι μαμάδες και οι γιαγιάδες μας φορούσαν παλιά αυτά τα μικρά μαργαριταράκια, ή αλλιώς "ρυζάκια"! Σειρές ολόκληρες με χρυσά πολύπλοκα κουμπώματα, μέσα στις μπιζουτιέρες, απαραίτητο αξεσουάρ για γιορτές, επισκέψεις, events, αλλά και για τα δικά μας κοριτσίστικα παιχνίδια!
Κάθε φορά που περπατάω στο δρόμο είτε βρίσκομαι σε μια γνώριμη πόλη, είτε περιπλανιέμαι σε κάποια για πρώτη φορά, ένα από τα πράγματα που μου τραβάνε την προσοχή είναι η τέχνη του δρόμου. Εκτός όμως από από τους καλλιτέχνες του δρόμου, τους οποίους αγαπώ και πάντα με συντροφεύουν ευχάριστα στις βόλτες μου, παρατηρώ και τα δεκάδες γκράφιτι που ανάλογα με το τι αναπαριστούν και με το πού βρίσκονται μπορούν να αλλάζουν εντελώς την εικόνα των δρόμων, των κτιρίων ή και ολόκληρης της πόλης, άλλοτε θετικά, άλλοτε αρνητικά.
Μπορεί να ψηνόμαστε από τη ζέστη άλλα μια που ξεμείναμε σπίτι αυτό το σαββατοκύριακο είναι ευκαιρία να ψήσουμε και τα αγαπημένα μπισκότα βρώμης. Έτσι θα εξασφαλίσουμε και υγιεινό κολατσιό κατά τις εργάσιμες μέρες της εβδομάδας.
Ξεχωριστή διακόσμηση για την κουζίνα με συνδυασμό όσων έχουμε δει κατά καιρούς:
Οι εμφανίσεις της κατά τη διάρκεια της πρόσφατης εβδομάδας μόδας στο Μιλάνο χαρακτηρίστηκαν δικαίως από τις πιο ενδιαφέρουσες. Έπαιζε άλλωστε εντός έδρας.
Αναφερόμαστε στη Candela Novembre, μοντέλο και style icon από την Αργεντινή, η οποία εδώ και αρκετά χρόνια έχει έδρα της το Μιλάνο, όπου και κατοικεί με τον σύζυγο (Ιταλό αρχιτέκτονα) Fabio Novembre και τις 2 κόρες τους.
Το συνολικό της στιλ μας αρέσει ιδιαίτερα και σε αυτό συμπεριλαμβάνεται και το στιλ των μαλλιών της.
Τους atenistas τους συμπαθούμε ιδιαίτερα και μάλιστα κατά περιόδους αποτελούν πηγή έμπνευσης για όλη την παρέα. Ποιοι είναι όμως οι atenistas;
Μια σχετικά πρόσφατη ανακάλυψη που έκανα και μου άρεσε πάρα πολύ είναι η ιστοσελίδα ONE:STORY που φιλοξενεί διηγήματα νέων συγγραφέων.
Το τραγούδι αυτό το πρωτοακούσαμε καιρό πριν και μπήκε άμεσα στη λίστα με τα αγαπημένα. Τώρα όμως έχουμε τη δυνατότητα να δούμε και το video clip του και είναι άλλη μια ευκαιρία να το απολαύσουμε παρέα. Άλλωστε η εκδοχή του με τη συμμετοχή της Μαριέττας Φαφούτη είναι το πιο δημοφιλές κομμάτι της playlist του maresei.gr!
Μια και σήμερα μας ξύπνησε ευχάριστα το καλοκαιρινό αεράκι, ας ακούσουμε τη Madeleine Peyroux να μας τραγουδά για αυτό..
Σάββατο βράδυ, το πρώτο του Απρίλη, Θεσσαλονίκη, η πόλη σφύζει από ζωή και από άνοιξη. Μετά από πολλά φανταστικά σχέδια στο μυαλό μου, περνάμε μια βραδιά γεμάτη αδρεναλίνη με ιδιωτική προβολή στον καναπέ! Υπέροχη ταινία θα ακολουθήσει άλλο άρθρο γι'αυτό. Η ταινία τελειώνει και για αποφόρτιση ακούω λίγο πρώτο πρόγραμμα στο ραδιόφωνο όπου οι τύποι εκεί στο control είναι σε summer mood προφανώς και παίζουν καταπληκτικά. Μάλλον είναι κάποιο playlist αλλά μου αρέσει να φαντάζομαι ότι κάποιος επέλεγε εκείνη την ώρα τη μουσική που με έκανε να ξυπνήσω και να χορεύω. Ακούω αυτό το τραγούδι και μου'ρχεται να κάνω πάρτυ και να καλέσω όλη την οικοδομή. Ίσως εκτός από τον ugly naked κύριο στον τρίτο. Νιώθω ξαφνικά την ανάγκη να πάω σε ένα beach bar για mojito αλλά 02:30 τη νύχτα που να βρω στην πόλη; Πάντα έλεγα ότι η Θεσσαλονίκη δεν έχει πολλές επιλογές... Προσπαθώ να καταλάβω κάποιους στίχους στα γαλλικά πράγμα δύσκολο, γιατί το μόνο ρήμα που ξέρω να κλίνω είναι το aimer (κάτοχος πτυχίου Delf speaking). Ευτυχώς είχε και λίγα αγγλικά et voila!
Μερικά κλαδάκια λεβάντας και δυο - τρία υφασμάτινα πουγκιά από μπομπονιέρες είναι αρκετά για να δημιουργήσουμε τα δικά μας αρωματικά και προστατευτικά για τα ρούχα και τις ντουλάπες μας.
Σύμφωνα με τη Λήδα Καράμπελα στην ομιλία της στο TEDxThessaloniki, κάθε βράδυ πριν κοιμηθούμε καλό είναι να αναζητούμε τρεις λόγους για τους οποίους νιώθουμε ευγνωμοσύνη για ό,τι ζήσαμε μέσα στη μέρα μας. Τρεις λόγους πέρα από το ότι είμαστε καλά, ότι έχουμε υγεία κτλ κτλ...
