Το χρονικό μια σχέσης vol. 2 (εγωισμός)
Αξίζει να ακούτε αυτό το υπέροχο τραγούδι διαβάζοντας τις μπερδεμένες, αυτή τη φορά, σκέψεις μου.
Μία σχέση χτίζεται και καταστρέφεται ή διατηρείται και χαρακτηρίζεται πετυχημένη ή σχέση ζωής. Λένε ότι κάθε άνθρωπος είναι μισό πορτοκάλι και στόχος ζωής είναι η εύρεση του σωστού μισού πορτοκαλιού, ώστε να πραγματοποιηθεί η ολοκλήρωση. Κάθε σχέση, λοιπόν, είναι το μέσο της αναζήτησης του σωστού μισού. Όσο η σχέση καταστρέφεται η αναζήτηση πρέπει να συνεχιστεί. Αυτή είναι η καθαρή λογική μου.
Καθώς σκέφτομαι λογικά συνειδητοποιώ ότι διάφορα συναισθήματα με κατακλύζουν. Λύπη για μια σχέση που χάθηκε, χαρά για μια νέα αρχή που έρχεται, απόγνωση γιατί δεν ξέρω πόσο διαρκεί η αναζήτηση και αν τελικά υπάρχει ένα μισό για τον καθένα μας. Καταλήγω ότι αυτή η υπόθεση δεν είναι τόσο απλή. Δεν βρίσκεις τα μισό σου, κουμπώνεις και τέλος. Πρέπει να γίνει μια προσπάθεια και από τις δύο πλευρές και φυσικά αμοιβαίες υποχωρήσεις σε διαφωνίες.
Πόση δύναμη έχεις, όμως, να υποχωρήσεις; Να βάλεις πίσω κάποια «θέλω» σου για να βγουν μπροστά τα «θέλω» σας. Ακούγεται απλό αλλά όλοι έχουμε βιώσει σχέσεις και ξέρουμε ότι το «εγώ» μας δύσκολα παρακάμπτεται, δύσκολα δίνει χώρο στο «εσύ» ή στο «εμείς». Βέβαια, σκοπός είναι σε μία σχέση να βρίσκεις τον εαυτό σου, να αφήνεσαι, να είσαι εσύ και όχι να καταπιέζεσαι για να είναι ο άλλος καλά. Όμως, όλα έχουν τα όριά τους. Όριο εδώ είναι το γεγονός ότι δεν πρέπει να σκοπεύεις στο να είσαι καλά μόνο εσύ, να «παίρνεις» και να ικανοποιείσαι χωρίς να σκέφτεσαι τον άλλον.
Γενικά, μια σχέση όπως έχω ξαναπεί είναι μια συνταγή. Πρέπει να έχεις το θάρρος να παραδεχτείς ότι χρησιμοποίησες λάθος υλικό ή ότι τελικά η συνταγή είναι πολύ νόστιμη. Και για να σταματήσω τις αλληγορίες πρέπει πια να αρχίσουμε να εκφράζουμε τα συναισθήματα μας, να παραδεχόμαστε τα λάθη μας, να ζητάμε συγγνώμη, να λέμε «σε αγαπώ» όταν το αισθανόμαστε. Πρέπει να σταματήσουμε τις δεύτερες σκέψεις «τι θα πει», «και αν δώσω πολλά», «θα φανώ αδύναμη ή αδύναμος». Για αυτό χαλάσανε οι σχέσεις, γιατί υπερπροστατεύουμε τους εαυτούς μας και δεν ζούμε όσα αισθανόμαστε.
Είναι φυσιολογικό να σε νοιάζει να είσαι εσύ καλά, υπάρχει και το αίσθημα της αυτοσυντήρησης, όμως, υπάρχει και ο άλλος. Ο άνθρωπος που μοιράστηκες στιγμές, που σε έκανε να περάσεις καλά, που σε στήριξε. Αξίζει να δώσεις, να νοιαστείς, να τον κρατήσεις μέσα σου σαν ένα κομμάτι της ζωής σου που διδάχτηκες από αυτό και, κυρίως, όλα αυτά αξίζει να τα δείξεις. Να βάλεις στην άκρη για λίγο τον εγωισμό σου για να μπορέσεις να κερδίσεις έναν άνθρωπο, την εκτίμησή του, την αγάπη του.
Δεν αυτοπροσδιοριζόμαστε από τα μάτια των άλλων, όμως χρειαζόμαστε ανθρώπους και σχέσεις στη ζωή μας. Σκοπός του ανθρώπου είναι η οικογένεια και η οικογένεια είναι μια μονάδα που χτίζεται από δύο. Οπότε καταλήγω μέσα μου ότι αξίζει να παραμερίσω το «εγώ» μου για να φτάσω πιο κοντά στην ολοκλήρωση.
Αξίζει να σημειώσω ότι όλα τα παραπάνω δεν αναιρούν ποτέ τις τρεις αρχές που έθεσα... αυτοσεβασμός, αυτοεκτίμηση, αυτοπεποίθηση. Μόνο όταν νιώσουμε καλά με τους εαυτούς μας και με αυτό που είμαστε θα καταφέρουμε να γίνουμε λιγότερο εγωιστές και περισσότερο ευτυχισμένοι.
Κείμενο: Παυλίνα
Φωτογραφία: Pinterest