"Simon says"... Ήταν ένα παιχνίδι (τύπου listening) σε βιντεοκασέτα που συνηθίζαμε να βλέπουμε στο φροντιστήριο αγγλικών κατά τα μαθητικά μου χρόνια. Ο Simon μας έδινε οδηγίες και εμείς έπρεπε να καταλαβαίνουμε τι μας ζητάει να κάνουμε... Το μισούσα αυτό το παιχνίδι. 

...και πώς το θυμήθηκα; 

Είδα το Snoopy και τη δική του οδηγία. "Snoopy says" λοιπόν...

Πόσο μ'αρέσουν τα φρέσκα λουλούδια!

Αυτή τη φορά η περιήγησή μας στο Σαν Φρανσίσκο μας φέρνει στο ξακουστό του πάρκο και στην Ακαδημία Επιστημών.

Ας πάρουμε μια γεύση...

Πείτε το μανία, ψύχωση, εμμονή αλλά σε κάθε εξόρμηση στο βουνό ή τη θάλασσα έχω την τάση να μαζεύω και κάτι, μια όμορφη πέτρα, ένα ξύλο σε περίεργο σχηματισμό, φρέσκα ή αποξηραμένα λουλούδια, κοχύλια, καρπούς, οτιδήποτε μπορεί να τοποθετηθεί σε κάποιο σημείο του σπιτιού φέρνοντας τη φύση στο σπίτι.

Πράγματι! Ας προσθέσουμε λοιπόν λίγη "μαγεία" στην καθημερινότητά μας..

Ρυθμικό και αισιόδοξο!

Ένα από τα πιο αγαπημένα τραγούδια του φθινοπώρου από τον Κωστή Μαραβέγια και την μπάντα του.

ΠΡΩΤΟΝ, πρόκειται ίσως για την πιο νόστιμη εκδοχή κοτόπουλου

ΔΕΥΤΕΡΟΝ, πόσο μαγικό συστατικό είναι η λιαστή ντομάτα (την οποία μέχρι σχετικά πρόσφατα δε συμπαθούσα καθόλου)

ΤΡΙΤΟΝ, δε θέλει πολύ χρόνο... γι αυτό τολμήστε τη συνταγή αυτή οπωσδήποτε!

Τρεις φορές στη σειρά την έφτιαξα αυτή την τάρτα μέσα σε 10 περίπου μέρες! Την πρώτη την προόριζα για το πικ νικ της Πρωτομαγιάς αλλά τελικά καταναλώθηκε στο σπίτι. Τη δεύτερη την έκανα με σκοπό να τη δοκιμάσουν φίλοι και συνάδελφοι, την τρίτη την έφτιαξα και πάλι προσπαθώντας να την προσαρμόσω λίγο περισσότερο στο προσωπικό μου γούστο και την έκανα λίγο πιο bitter! Γεγονός είναι πως κέρδισε τις εντυπώσεις και στις τρεις περιπτώσεις!

Ήρθε πάλι ο καιρός να αγοράσουμε ή να ετοιμάσουμε τα δώρα των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς. Είναι η στιγμή που πολλοί αγαπάμε, να ψάχνουμε, να βρίσκουμε πρωτότυπες ιδέες για δώρα στους αγαπημένους μας ανθρώπους, μικρούς και μεγάλους. Ωστόσο, για πολλούς είναι και ένας μικρός γλυκός μπελάς. Τι να βρούμε πάλι να πάρουμε, που να μην το έχουμε ξαναπάρει, να είναι εντός του διαθέσιμου προϋπολογισμού και να αρέσει στον παραλήπτη;

Μετά τον τραχανά βελουτέ, τι θα λέγατε για ένα τραχανότο;

Μέρες τώρα έρχονται στο μυαλό μου κάθε τόσο δυο τρεις στίχοι από ένα ποίημα που αγαπώ πολύ. Και όλο έλεγα ότι θα αφιερώσω λίγο χρόνο για να το ξαναδιαβάσω και όλο το αμελούσα. Σήμερα, όμως, βλέποντας απ' το πρωί ότι η Ποίηση τιμάται σε ολόκληρο τον κόσμο, μια που είναι η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, δεν μπόρεσα να το αναβάλω άλλο. Διάβασα τη "Μαρίνα των Βράχων" ξανά και αποφάσισα να τη μοιραστώ μαζί σας.

Και δεν είναι μόνο οι γλάστρες - κονσερβοκούτια που τράβηξαν την προσοχή μας...

Είναι και τα χειροποίητα φωτιστικά με απλά υλικά, όπως ξύλα που ξεβράζει η θάλασσα, χοντρό σχοινί και σίδερα.

Οι τυχαίες συναντήσεις με πολλών ειδών χαριτωμένα ζωάκια είναι συχνό φαινόμενο αυτή την εποχή.

Σκαντζόχοιροι, χελώνες, φιδάκια - αυτά τα τελευταία δεν τα βρίσκω πολύ χαριτωμένα - αλεπούδες, απ' όλα έχει η φύση και οι συναντήσεις μαζί τους είναι σχεδόν σίγουρες όσο κινούμαστε σε επαρχιακούς δρόμους. Βέβαια μερικά από αυτά τα ζώα δεν είναι αρκετά τυχερά και συχνά βρίσκονται χτυπημένα στο δρόμο. 

Κι έτσι απλά, έρχεται ο έρωτας μια μέρα στη ζωή και τα αλλάζει όλα... Γεννιούνται ήχοι και λόγια που δεν έχουν ακουστεί. Όσα δεν μπορούσες, ξαφνικά τα μπορείς. Αρκεί μόνο να αφήνεις τη ζωή να κυλήσει, μέχρι ο ίδιος να γίνεις η αγάπη...

Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται! Κι όταν ξεκινάμε με τέτοιο καφέ, τι άλλο να θέλουμε;

Μετά το χθεσινό Paperman, σήμερα σας προτείνουμε μια ελληνική ταινία μικρού μήκους που δύσκολα αφήνει κάποιον ασυγκίνητο.

Άλλο ένα χαρακτηριστικό και έντονα χορευτικό κομμάτι στο κλίμα της ημέρας!

Ένα μουσικό διάλειμμα για να "ταξιδέψουμε" στις καλοκαιρινές μας αναμνήσεις..

Μια πολύ ωραία ιδέα για δώρο στις μέρες των γιορτών και όχι μόνο είναι τα καλάθια με διάφορα τοπικά προϊόντα, βότανα, μέλι και άλλα είδη. Φέτος είχα την τύχη να παραλάβω δύο τέτοια καλάθια και πολύ το χάρηκα!

Θέλετε να ακούσουμε παρέα ένα από τα νέα κομμάτια του Leonard Cohen;

Χθες βράδυ με έπιασε μια υπογλυκαιμία, μια τρομερή διάθεση για γλυκό και λαχταρούσα να σηκωθώ το πρωί και να βρω ένα νόστιμο πρωινό. Ένα, ή τουλάχιστον ένα, cupcake ήταν η τέλεια επιλογή και παράλληλα ήταν το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό. Ψάχνοντας διαθέσιμες συνταγές στα βιβλία μου, εντόπισα αυτή που βόλευε βάσει των υλικών που είχα στην κουζίνα και του χρόνου που απαιτούσε για την εκτέλεσή της. Το αποτέλεσμα ήταν νοστιμότατα cupcakes βανίλιας με σοκολατένια μπισκότα oreo! Δεν ακούγεται άσχημα, ε; Και πιστέψτε με, δεν είναι!  

Βλέπεις αυτή την τούρτα και δεν πιστεύεις ότι είναι σπιτική. Την δοκιμάζεις και πάλι δεν πείθεσαι. Ξέρεις βέβαια πόσο ταλέντο έχει η φίλη σου στην κουζίνα και σε πολλών ειδών χειροποίητες κατασκευές αλλά πάλι.. αυτή η τούρτα σπιτική; Πότε πρόλαβε... πόσο να της πήρε... Μα τι αντοχές έχει... Και έπρεπε να ετοιμάσει ολόκληρο το πάρτι του γιου της... 

Για να μας πείσει λοιπόν, αποφάσισε να μοιραστεί μαζί μας τη συνταγή... Η (χρυσοχέρα που θα ΄λεγε και η γιαγιά μου) Αγγελική ξαναχτυπά και μας γράφει τα παρακάτω:

Πόσα χρώματα μπορούν να συνδυαστούν αρμονικά σε μία κρεβατοκάμαρα;