Τι δώρο να του πάρω; Να είναι κάτι που θα το χαρεί, θα του μείνει, θα του αρέσει, θα έχει και ένα νόημα και δε θα είναι πολύ ακριβό.. Τι δώρο να πάρω σε ένα παιδί; Έρχεται και Πάσχα και αυτή η ερώτηση μάλλον θα τεθεί από πολλούς και όσο περνούν οι μέρες όλο και πιο έντονα..
Με το θέμα "ελεύθερος χρόνος" πώς τα πάτε; Αν έπρεπε να γράψετε μια έκθεση με θέμα "Τι μ' αρέσει να κάνω στον ελεύθερο χρόνο μου" τι θα γράφατε;
Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότεροι το έχουμε ρίξει σε χόμπι που είχαμε για χρόνια ξεχάσει ή αφήσει στα χέρια των γιαγιάδων μας. Mεταξύ αυτών, το πλέξιμο! Mήπως πλέκετε; Δεν ξέρετε; Ήρθε η ώρα να μάθετε ή αν ήδη ξέρετε, μπορείτε να εξασκήσετε ακόμα περισσότερο το χόμπι σας. Εμείς είμαστε εδώ για σας!
Το maresei.gr και οι εκδόσεις Μύρτος χαρίζουν δύο αντίτυπα του βιβλίου "Μ' αρέσει να πλέκω" σε δύο τυχερούς/ές επισκέπτες/ριες της σελίδας μας.
Το σκάκι μοιάζει με τη ζωή... και η ζωή μοιάζει με το σκάκι.
Δυο απλοί ψυχολογικοί κανόνες που ισχύουν στο σκάκι, μπορούν να μας δείξουν πώς να γίνουμε καλύτεροι όχι μόνο στο παιχνίδι αλλά και στη ζωή μας γενικότερα.
Μια θερινή απόδραση που έμοιαζε μακρινό όνειρο έγινε πραγματικότητα αξέχαστη το περασμένο καλοκαίρι. Ταξιδάκι στον Αργοσαρωνικό με πρώτη στάση την Αίγινα.
Ηλιόλουστη η μέρα σήμερα αλλά με πολύ κρύο! Τα πρώτα χιόνια έκαναν ήδη την εμφάνισή τους στις κορυφές των βουνών και όχι μόνο, μια και όπως μαθαίνουμε στη Φλώρινα, για παράδειγμα, το έχει στρώσει κανονικά! Άντε καλή μας μέρα και καλό Χειμώνα!
Κάποια μέρα κοιτάζοντας πίσω, τα χρόνια που αγωνίστηκες θα σου φαίνονται τα πιο ωραία.
Ζίγκμουντ Φρόυντ, 1856-1939, Αυστριακός ψυχίατρος
Ένα απ' τα πολλά ξακουστά γεφύρια των Γρεβενών, μικρό μεν αλλά πανέμορφο και ξεχωριστής νοοτροπίας όσον αφορά στα υλικά κατασκευής του, είναι το πέτρινο γεφύρι της Αλατόπετρας ή Προσβόρου ή Γκαβού.
Το παζάρι βιβλίου που λειτουργεί εδώ και 17 χρόνια στην Αθήνα, στην Πλατεία Κλαυθμώνος, διοργανώνεται φέτος για πρώτη φορά και στη Θεσσαλονίκη. Ξεκίνησε τη λειτουργία του χθες 25 Οκτωβρίου και θα διαρκέσει μέχρι την Τρίτη 13 Νοεμβρίου στην HELEXPO (πύλη Χ.Α.Ν.Θ.).
Η ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου φτάνει όπου να 'ναι. Και παρόλο που στην παρέα του maresei δεν είμαστε fans της γιορτής για τους γνωστούς λόγους (αν θες γιορτάζεις κάθε μέρα και δεν περιμένεις μία συγκεκριμένη μέρα να γιορτάσεις τον έρωτά σου... και είναι και πολύ εμπορική γιορτή κ.λπ. κ.λπ.), φέτος είπαμε να τη δούμε αλλιώς. Η συγκεκριμένη μέρα είναι μια καλή αφορμή για να δημιουργήσουμε για τον έρωτά μας. Αυτό που μας χρειάζεται είναι έμπνευση, καλή διάθεση και χρόνος. Οπότε, ας δούμε με αυτή την οπτική τη συγκεκριμένη μέρα και ας ετοιμάσουμε μικρές εκπλήξεις στο έτερον ήμισυ.
Ιδέες μπορείτε να πάρετε παρακάτω.
Οι στιλιστικές μας προτάσεις για τις μεγαλύτερες ή υπέρμαχες του κλασικού στιλ φίλες μας την προηγούμενη φορά εστίασαν στην επιλογή του σακακιού. Σήμερα θα δούμε μερικές ακόμα ιδέες που εντοπίσαμε και νομίζουμε πως προσφέρονται για καθημερινές εμφανίσεις.
Τρεχαλίτσες που βλέπω ακόμα και στο σαλόνι, παρατημένες για μέρες και δε με ενοχλούν καθόλου. Και κάθε φορά που τις αντικρίζω θυμάμαι το άρθρο της Μαρίας για το "Παιχνίδι στο καθιστικό, ποιοτικό και ήρεμο". Γιατί αυτό είναι. Είναι παιχνίδια ποιοτικά, όμορφα που θα μπορούσαν να διοκοσμούν το ανάλαφρο σαλόνι μας!
Στιλιστική πρόταση: Παίζουμε με τριχρωμίες, ένα χρώμα έντονο και ένα πιο διακριτικό, κρατώντας ως βάση ένα ουδέτερο χρώμα, όπως το μαύρο. Η εμφάνιση είναι απλή αλλά ταυτόχρονα ιδιαίτερη.
Θέλεις να κάνεις ομελέτα για πολλά άτομα και δε χωράει στο τηγάνι; Να μην χρειαστεί να την αναποδογυρίσεις με ότι ρίσκο αυτό εμπεριέχει; Η λύση είναι μία, ομελέτα φούρνου. Πολύ πιο νόστιμη, ωραία πλούσια υφή τύπου σουφλέ, και πάντα πετυχημένη.
Έχετε άδεια γυάλινα μπουκάλια από χυμούς ή άλλα ποτά; Μήπως έχετε και τα κλασικά ψηλά μακρόστενα κεριά μέσα στο ντουλάπι;
Ξυπνάνε νωρίς, πολύ νωρίς, πριν φέξει, παίρνουν τα μπογαλάκια τους κι ένα κολατσιό και μπαίνουν στη βάρκα με την ελπίδα να πιάσουν ψάρια; Δεν ξέρω αν και πόσο τους νοιάζει η σοδειά των ψαριών αλλά σίγουρα τους ενδιαφέρει να δουν και να απολαύσουν όσα η φύση απλόχερα τους χαρίζει: την ανατολή του ηλίου, τη γαλήνη του πρωινού στην ήρεμη θάλασσα, τους γλάρους... Ακόμα και η μουσική στο ραδιάκι παίζει χαμηλά για να μην αναστατώσει τα ψάρια και να μην καλύπτει τους ήχους της φύσης.
Να σου η μητέρα χθες το απόγευμα, σκάει μύτη με ένα πιάτο γεμάτο αλμυρές πλεξούδες! Έτσι μου τις ονόμασε, έτσι σας τις παρουσιάζω.
Η ομάδα είναι η δύναμη, τα μέλη της είναι οι συνοδοιπόροι μας στην αναζήτηση της ιδέας, στην υλοποίηση ενός πλάνου, στην επίτευξη ενός στόχου.
Όσο ο καιρός φτιάχνει τόσο πιο φωτεινές γίνονται οι μέρες, τόσο πιο παστέλ τα πάντα γύρω μου! Και ειδικά μετά την άφιξη της μπέμπας και την προσπάθεια για προσαρμογή στα νέα δεδομένα (που σχεδόν δύο μήνες μετά, παραμένει προσπάθεια... δεν έχει ακόμη φτάσει κάπου), το μάτι χάνεται όλο και περισσότερο σε φωτεινές, ρομαντικές, κοριτσίστικες αποχρώσεις. Από την γκαρνταρόμπα τη δική μου και της μπέμπας, μέχρι τα λουλούδια, τα γλυκά, τα όνειρα...
Γι' αυτό σήμερα ξεχώρισα υπέροχες παστέλ αποχρώσεις για το κοριτσίστικο βρεφικό δωμάτιο.
Για ιδέες και προτάσεις προχωρήστε παρακάτω :)
Η φίλη Καλλιόπη ξαναχτυπά για άλλη μια φορά με χειροποίητες δημιουργίες. Αυτή τη φορά άφησε κατά μέρους τα κοσμήματα και έπιασε το ...πλέξιμο! Και ναι, ήθελε να κερδίσει το βιβλίο "Μ' αρέσει να πλέκω" που κληρώσαμε στο τέλος του έτους αλλά δε στάθηκε αρκετά τυχερή. Αυτό φυσικά δεν αποτέλεσε λόγο για να απαρνηθεί το νέο της χόμπι.
Η ενασχόλησή της με το πλέξιμο μετράει περίπου έναν χρόνο και έχει δώσει μεγάλη χαρά τόσο στην ίδια όσο και στην κόρη της που μπορεί πλέον να φοράει κάθε μέρα και άλλο γιακά, κασκόλ ή σκούφο. Εξάλλου είναι γνωστό σε όσους τις γνωρίζουν, πως τα αξεσουάρ είναι το φετίχ μάνας και κόρης.
Μια αλλαγή στα μαλλιά ισοδυναμεί με αλλαγή στη γυναικεία διάθεση! Θα μπορούσε να έχει και μαθηματική απόδειξη...
Λίγο πριν μπει το περιτύλιγμα, μια φωτογράφιση όπως τους αξίζει... γιατί έτσι θέλουμε να καταλήξουν. Μέσα σε παιδικά δωμάτια, να γεμίσουν φωτογραφίες, ευχές και αναμνήσεις και να σκορπίζουν χαμόγελα σε μικρούς και μεγάλους.
Πώς γίνεται μια πόλη, που την ακούς ή τη βλέπεις σε ταινίες και καμιά φορά την οραματίζεσαι σαν κάτι το άγνωστο, το διαφορετικό ή ως έναν ονειρεμένο προορισμό για ένα μελλοντικό ταξίδι, να αποκτά ξαφνικά ιδιαίτερο ενδιαφέρον απλώς και μόνο επειδή ένας δικός σου άνθρωπος ζει πια εκεί;
