Tι θα λέγατε για θερινό σινεμά απόψε;

Το καλοκαίρι είναι προ των πυλών, η θερμοκρασία έχει ανέβει, οι τάσεις φυγής έχουν ενισχυθεί...

Τι λέτε λοιπόν για ένα δροσερό, υγιεινό και έθνικ ρόφημα; Έτσι για να δώσουμε στον εαυτό μας άλλη μια αφορμή για ένα έστω γευστικό ταξίδι!

Τι ωραία θα ήταν να πέφτουν τέτοια λαχταριστά μπισκοτάκια από τον ουρανό αντί για τις τεράστιες σταγόνες βροχής; Σουρεαλιστικό... Αλλά και δε θα βρεχόμασταν και θα γλυκαινόμασταν!

Φέτος φοράμε ριγέ! Αυτό θα μπορούσε να είναι ένα από τα συνθήματα της άνοιξης σχετικά με τις στιλιστικές μας επιλογές.

Το σαββατοκύριακο έφτασε επιτέλους και είμαστε πολύ χαρούμενοι! Για δυο μέρες έχουμε το χρόνο να ασχοληθούμε με οτιδήποτε μας κάνει να αισθανόμαστε όμορφα! Τι καλύτερο από το να νιώσουμε δημιουργικοί αξιοποιώντας τον ελεύθερο χρόνο μας για να κάνουμε χειροποίητες κατασκευές και γιατί όχι.. να ετοιμάσουμε μικρές εκπλήξεις στα αγαπημένα μας πρόσωπα.

Δυο νέοι καλλιτέχνες, δυο πολύ ωραίες φωνές τραγουδούν μαζί ένα τραγούδι που μπορεί να ανεβάσει την απογευματινή μας διάθεση!

Μια μηλόπιτα που κερδίζει πάντα τις εντυπώσεις!

Απόλυτα ατμοσφαιρικό κομμάτι για να χαλαρώσουμε απόψε.

Για να μπαίνουμε στο κλίμα των εορτών που έρχονται, τι λέτε να υποδεχτούμε τον πρώτο μήνα του χειμώνα με ένα γλυκό και γιορτινό wallpaper;

Διάφορα τεχνολογικά επιτεύγματα, όπως τα κινητά τηλέφωνα, οι υπολογιστές και το διαδίκτυο βρίσκονται εδώ και χρόνια στο επίκεντρο της καθημερινής μας ζωής. Περπατάς στο δρόμο και βλέπεις πως οι περισσότεροι μιλούν ή ασχολούνται με το κινητό, μπαίνεις σε μέσα μαζικής μεταφοράς και οι επιβάτες παίζουν παιχνίδια ή σερφάρουν μέσω κινητών και ταμπλέτων, περιμένεις σε μια στάση ή στο αεροδρόμιο και γίνεται το ίδιο. Στις καφετέριες επικρατεί η ίδια κατάσταση. Βλέπεις γονείς να βγάζουν τα παιδιά τους έξω και αντί για μπάλα να τους δίνουν την ταμπλέτα ή το κινητό για να περάσουν το χρόνο τους σερφάροντας.

20 Νοεμβρίου 2012: Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα των παιδιών

Ξεκινώντας από σήμερα και μέχρι και το επόμενο σαββατοκύριακο έχουμε μια καλή ευκαιρία να εξασκήσουμε τη δημιουργικότητα και τη φαντασία μας.

Τι γνωρίζετε για το Ναυάγιο των Αντικυθήρων; Και πόσα ακόμα θα θέλατε να μάθετε;

Και επειδή είπαμε ότι κάποιοι και κάποιες θα μείνουμε στην πόλη το σαββατοκύριακο, ο καιρός θα είναι αρκετά δροσερός και η πόλη σίγουρα πιο άδεια από τις καθημερινές, τι θα λέγατε να κάνουμε μια ποδηλατοβόλτα;

Λίγο πριν μπει το περιτύλιγμα, μια φωτογράφιση όπως τους αξίζει... γιατί έτσι θέλουμε να καταλήξουν. Μέσα σε παιδικά δωμάτια, να γεμίσουν φωτογραφίες, ευχές και αναμνήσεις και να σκορπίζουν χαμόγελα σε μικρούς και μεγάλους.

Αχ αυτή η Τρίτη... που φαίνεται τόσο κοντά στο σαββατοκύριακο που πέρασε και τόσο μακριά από το σαββατοκύριακο που έρχεται και που περιμένουμε με ανυπομονησία!

Ήρθε η άνοιξη.. Βγαίνει ο ήλιος.. Φοράμε ανοιξιάτικα.. Τρέχουμε στη θάλασσα.. Κρύβεται ο ήλιος.. Μένουμε στο σπίτι.. Αρνούμαστε να φορέσουμε χειμωνιάτικα..

Και τι να φορέσουμε;

Νόστιμο και τραγανό, φρέσκο και ευωδιαστό! Ψωμάκι που αγαπάμε και συχνά το προτιμάμε...

Τι χρειάζεται ο άνθρωπος για να περάσει μια μέρα διαφορετική από τις άλλες, για να σπάσει τη ρουτίνα, να νιώσει όμορφα και να χαλαρώσει; Νομίζω πως το μόνο που χρειάζεται είναι Απόφαση. Χρειάζεται να πάρει την απόφαση ότι θα αφήσει για λίγο τη βολή του, θα κουραστεί λίγο παραπάνω και θα αποδράσει, αναζητώντας ένα όμορφο μέρος, ένα τοπίο μέσα στη φύση με λίγους καλούς φίλους, μερικές λιχουδιές και άπειρη καλή διάθεση.

Εκτός από τα χρώματα της καραμέλας σε συνδυασμό με το μπλε που έχει γίνει πια ένας απόλυτα διαχρονικός συνδυασμός, μια πάντα κλασική λύση που δίνει απάντηση στα "τι να φορέσω" αναπάντητα ερωτήματα είναι η επιλογή άσπρου - μαύρου ή άσπρου με σκούρο μπλε.

Στη Μονεμβασιά (ή Μονεμβάσια) έχω βρεθεί 2 φορές στη ζωή μου.Την πρώτη ήμουν γύρω στα 11 και το μόνο που θυμόμουν ήταν ένας ανηφορικός δρόμος με πολλά παρκαρισμένα αυτοκίνητα και πολύ κόσμο, όπου σταματημένοι οικογενειακώς περιμέναμε ένα ζευγάρι φίλων που δεν έφτασε ποτέ στο ραντεβού. Τώρα να έχω πάει στη Μονεμβασιά και να θυμάμαι μόνο αυτό; Τι να πω;...

Προφανώς έτσι εξηγείται που τη δεύτερη φορά που βρέθηκα εκεί γύρω στα 25, δεν είχα ιδέα για το τι πρόκειται να αντικρίσω.

Αυτή η τούρτα δεν είναι μια συνηθισμένη τούρτα γενεθλίων, μια τούρτα που παρασκευάστηκε με μόνο σκοπό να μπουν πάνω τα κεράκια, να τα σβήσει η εορτάζουσα και να τη χαρούν αργότερα οι καλεσμένοι της. Αυτή η τούρτα είναι κάτι πολύ παραπάνω από αυτό. Είναι μια τούρτα αφιέρωση. Κάποιοι μπορεί να αφιερώνουν στους αγαπημένους τους τραγούδια, κάποιοι άλλοι ποιήματα ή στιχάκια και κάποιοι άλλοι προχωρούν ακόμα πιο πέρα και αφήνουν την έμπνευση και τη δημιουργικότητα να τους οδηγεί.

Ξυπνάνε νωρίς, πολύ νωρίς, πριν φέξει, παίρνουν τα μπογαλάκια τους κι ένα κολατσιό και μπαίνουν στη βάρκα με την ελπίδα να πιάσουν ψάρια; Δεν ξέρω αν και πόσο τους νοιάζει η σοδειά των ψαριών αλλά σίγουρα τους ενδιαφέρει να δουν και να απολαύσουν όσα η φύση απλόχερα τους χαρίζει: την ανατολή του ηλίου, τη γαλήνη του πρωινού στην ήρεμη θάλασσα, τους γλάρους... Ακόμα και η μουσική στο ραδιάκι παίζει χαμηλά για να μην αναστατώσει τα ψάρια και να μην καλύπτει τους ήχους της φύσης.

We love books!

Αυτά τα βιβλία είναι μερικά από τα αποκτήματά μου από το παζάρι βιβλίου της Θεσσαλονίκης. Θυμάστε που σας είπα ότι πήραμε πολλά και δεν μπορούσαμε να τα κουβαλήσουμε;