Το πάρτυ της Γιαμούρ
Τετάρτη 24 Οκτωβρίου, ώρα 6:30 μ.μ.
Ετοιμάζομαι να βγω για να συναντήσω μια φίλη και λίγο πριν φύγω από το σπίτι ακούω κουδούνι. Ανοίγω την πόρτα και τι να δω! Η μικρή μου, η λατρεμένη μου ξαδέρφη σκάει μύτη με γκρι μακό σύνολο (κολάν και μπλουζάκι), μαύρες καλτσούλες και ροζ στέκα και κρατάει στα χέρια μια κούκλα σχετικά μεγάλη, όμοια με αληθινό μωρό, μια πλεχτή παιδική κουβερτούλα λευκή και ένα ροζ φάκελο αλληλογραφίας. Στη μέση φοράει το ροζ τσαντάκι - μπανάνα που δεν αποχωρίζεται ποτέ τον τελευταίο καιρό, όσο βρίσκεται εκτός σχολείου φυσικά, ενώ από τον ώμο της κρέμεται μια ροζ τσάντα - σκεφτείτε τις τσάντες από δερματίνη που ήταν στη μόδα πριν καμιά δεκαριά χρόνια - σχεδόν μεγαλύτερη από την ίδια. Μια μικρή κυρία με αέρα και νάζι, που η εμφάνισή της και μόνο με έκανε να μην μπορώ να σταματήσω να γελάω!
Το αποκορύφωμα φυσικά ήταν όταν μου είπε ότι ήρθε να μου δώσει την πρόσκληση - το ροζ φάκελο αλληλογραφίας - για τα γενέθλια της κόρης της. Ανοίγω λοιπόν το φάκελο και βλέπω ότι με προσκαλεί στα γενέθλια της κόρης της της Γιαμούρ το απόγευμα του Σαββάτου! Δε φτάνει που η εφτάχρονη ξαδέρφη μου έχει κόρη αλλά επηρεασμένη από το τούρκικο σίριαλ που βλέπει μαζί με τη γιαγιά της, διάλεξε και το όνομα Γιαμούρ για την κόρη της!
Εννοείται ότι μοίρασε προσκλήσεις στους περισσότερους ενοίκους της πολυκατοικίας και ζήτησε από τη μαμά της να ετοιμάσει γλυκά και φυσικά μια τούρτα για τα γενέθλια της "εγγονής" της! Ε μα με τόση οργάνωση, έστω και στο πλαίσιο του παιχνιδιού της, πώς θα μπορούσα να μην ετοιμάσω μια γιρλάντα για τα γενέθλια της νέας μου "ανιψιάς";
Γι αυτό λοιπόν, πήρα χάρτινες θήκες για σοκολατάκια, κόλλες Α4, συρραπτικό και σπάγκο και ετοίμασα μια χρωματιστή γιρλάντα, την οποία σκοπεύω να κρεμάσω έξω από την εξώπορτα του σπιτιού της σήμερα το βράδυ, έτσι ώστε να τη δει το πρωί μόλις ανοίξει την πόρτα. Τι λέτε θα της αρέσει η έκπληξη;