Εξαιρετική φωτογραφία πραγματικά! Το κέντρο της Αθήνας τα Χριστούγεννα του 1960.
Πρόκειται για μια φωτογραφία του Κώστα Μπαλάφα από το αντίστοιχο αρχείο του Μουσείου Μπενάκη. Ίσως την έχετε ήδη δει..
Πολύ καλή ευκαιρία για ένα διαφορετικό σαββατοκύριακο!
Παρ' ότι δεν μας αρέσουν οι "μολυσμένες αγάπες", το συγκέκριμένο κομμάτι συμπεριλαμβάνεται στη λίστα με τα "κλασικά και αγαπημένα" και πάντα καταφέρνει μας παρασύρει στο ρυθμό του!
Κάθε Δεκέμβριο οι περισσότεροι από εμάς κάνουμε έναν απολογισμό της χρονιάς που πέρασε, θέτουμε νέους προσωπικούς και επαγγελματικούς στόχους και υποσχόμαστε στον εαυτό μας ότι αυτή τη φορά θα είναι διαφορετικά, θα προσπαθήσουμε και όντως θα επιτύχουμε τα όνειρα μας. Πώς μπορούμε όντως όμως να οδηγηθούμε στην επιτυχία;
Φέτος για πρώτη φορά έφτιαξα όχι ένα αλλά 3 ημερολόγια αντίστροφης μέτρησης για 6 συνολικά παιδιά. Την ιδέα για τα advent calendars την πρωτοείδα πέρυσι στις βόλτες μου σε αγαπημένα μαμαδοblogs. Αλλά αφενός την είδα αργά, οπότε δεν υπήρχε χρόνος για ετοιμασίες και αφετέρου ο Φίλιππος δεν είχε κλείσει ούτε καν τα 2, οπότε θεώρησα πως είναι αρκετά μικρός. Έμεινε όμως στο μυαλό μου για φέτος. Κι έτσι ψώνισα νωρίς όσα χρειαζόμουν, συγκέντρωσα πολλά από τα πράγματα που είχα στο σπίτι, υποσχέθηκα στον εαυτό μου πως θα χρησιμοποιήσω κορδέλες, χαρτοσακούλες, παλιότερα χαρτιά περιτυλίγματος και γενικά ό,τι μπορούσα από ήδη υπάρχουσες προμήθειες και σιγά σιγά, νύχτα - νύχτα πέρασα από τη θεωρία στην πράξη.
Ένα σχόλιο που άκουσα σήμερα το πρωί στο ραδιόφωνο για τα "σαν σήμερα" περιστατικά στάθηκε η αφορμή για αυτή την αναφορά στον Bob Marley.
Αγαπημένη μου Παρασκευή,
Σε περίμενα... με ανυπομονησία! Μου φάνηκε ότι άργησες. Γιατί;
"People like us,
we don't need that much
just someone that starts,
starts the spark in our bonfire hearts.."
Από την πρώτη φορά που το άκουσα στο ραδιόφωνο πρόσεξα τους παραπάνω στίχους. Όλο έλεγα θα το ψάξω και όλο το αμελούσα. Ήρθε όμως το πλήρωμα του χρόνου και πλέον μπορούμε να το ακούσουμε παρέα, ως ακόμη μια γλυκιά υπενθύμιση του τι έχει πραγματικά αξία για εμάς και τι χρειαζόμαστε για να είμαστε ευτυχείς.
...πες μου όμως, πώς τακτοποιεί κανείς τον ψυχικό του κόσμο, πώς τα καταφέρνει να ισορροπεί μέσα στα χαρτάκια και τα προγράμματα όταν συναντά στο διάβα του σπίτια σαν αυτό;
Αυτή μπορεί να ήταν μια παλιά λευκή, ίσως και αδιάφορη καρέκλα... μέχρι που βρήκε το μάστορά της.
ή αλλιώς βασιλoπιτάκια!
Το ρεπορτάζ σχετικά με το βασικό έθιμο της ημέρας συνεχίζεται! Μετά τα κατακόκκινα αυγά της κουμπάρας Κ., σειρά έχουν τα πολύχρωμα της μητέρας Μαρίας!
Το ενδιαφέρον με τα ζυμαρικά είναι ότι είναι ένα φαγητό πολυδιάστατο: μπορούμε να τα γευτούμε σε διάφορες μορφές, κοντά ή επιμήκη, πλατιά ή ψιλά, βιδωτά, φιογκάκια, ακόμα και πουγκάκια γεμιστά με τυριά ή κρέας.
Η ιδέα για τις ντυμένες κρεμάστρες είναι παλιά. Εμένα πρώτη φορά με επισκέφτηκε στα 17-18 βλέποντάς τη σε κάποιο περιοδικό ως "αναμόρφωση της ντουλάπας σε μια πιο ρομαντική εκδοχή". Ξάφνου όλες οι κορδέλες που έβρισκα κατά καιρούς στο σπίτι έντυναν το πάνω ή το κάτω μέρος κάθε κρεμάστρας που είχα στη ντουλάπα μου. Ιδιαίτερα στη φοιτητική μου ντουλάπα σχεδόν δεν υπήρχε κρεμάστρα που να μην ήταν "ρομαντική".
Ο καιρός όλο και βελτιώνεται και μπορούμε σιγά σιγά να φέρουμε τα πουκάμισά μας στο προσκήνιο αναδεικνύοντάς τα!
Μετά την ανάβαση στον Γράμο και το γλυκό γευστικό ταξίδι στην Πόλη και όχι μόνο.. την σκυτάλη παίρνει ο Moby για να μας ταξιδέψει μουσικά!
Ένα από τα ωραιότερα μέρη στα οποία έχω βρεθεί ποτέ είναι ο καταρράκτης του Ρήνου κοντά στην πόλη Schaffhausen στη Βόρεια Ελβετία.
H Χριστουγεννιάτικη μουσική που λέγαμε, έτσι για να μπαίνουμε σιγά σιγά στο κλίμα..
Παρασκευή σήμερα και δε μπορούμε παρά να ξεκινήσουμε την ημέρα μας με ένα χαρούμενο τραγούδι..
Σας τα έταξα αυτά τα σοκολατάκια από την ανάρτηση για το πάρτι γενεθλίων του Φίλιππου. Τα δοκίμασε κόσμος πολύς και όποιος αγαπά την καρύδα, τα αγάπησε και αυτά! Έρωτας με την πρώτη μπουκιά!
Επιτέλους ήρθε η Άνοιξη! Ας την καλωσορίσουμε λοιπόν ρυθμικά με ένα κομμάτι που μας κάνει να θέλουμε να σηκωθούμε από τον καναπέ και να χορέψουμε..
Καλημέρα! Σαββατιάτικη, χαλαρή, θετική! Τι έχει σήμερα το πρόγραμμά σας; Τι θα λέγατε για μια βόλτα στο πιο κοντινό μουσείο μια που τα μουσεία σήμερα έχουν την τιμητική τους και... έχουν και ελεύθερη είσοδο.
Όλο έλεγα πως θα φτιάξω σπιτικά burgers, αληθινά σπιτικά burgers και όλο έμενα στα λόγια... Λόγια, λόγια, λόγια ψεύτικα... Είχα δώσει τον λόγο μου όμως και ο καιρός περνούσε. Και λόγο στον λόγο, τα κατάφερα.
Πριν λίγες μέρες ετοίμασα σπιτικά burgers και ήταν υπέροχα! Εξαιρετικά! Και αυτό ήταν καλό! Τουλάχιστον άξιζε η αναμονή! Ήταν τόσο πετυχημένα που φάγαμε πάρα πολύ. Ακόμα και η φίλη μου η λουίζα δυσκολεύτηκε να ανακουφίσει τα στομάχια μας. Και αυτό ήταν κακό.
Η λύση είναι μία: Να τρώμε πιο συχνά για να μη μας φαίνονται τόσο λαχταριστά.
Άλλο ένα παιχνίδι που προσφέρεται τόσο για καλοπέραση μικρών μεγάλων όσο και για μεταφορά.
Το γνωστό σε όλους μας domino που δέχθηκε ο Φίλιππος ως δώρο στα γενέθλιά του από μια έμπειρη μαμά, προσαρμοσμένο στην ηλικία του! Domino με ζωάκια!
