Μιλώντας για τον τοίχο του παιδικού δωματίου, έχουμε την πρόταση της φίλης μας που εκτός από kick boxing και μαγειρική, έχει ταλέντο και στη ζωγραφική. Εκτός από τοίχους σε παιδικά δωμάτια φίλων και γνωστών, ήρθε η ώρα να ετοιμάσει και το παιδικό δωμάτιο του γιου της που μάλλον του αρέσει στην κοιλίτσα της μαμάς και δε λέει να βγει... Το θέμα του τοίχου; Το αγαπημένο της στρουμφοχωριό!

Η Ώρα της Γης είναι μια ετήσια συμβολική δράση που συμβαίνει κάθε Μάρτιο και έχει ως στόχο να αφυπνίσει και να κινητοποιήσει τον κόσμο σε σχέση με την κλιματική αλλαγή.

Πόσο συχνά περπατάμε στο δρόμο και βλέπουμε κάτω χαρτιά μικρά και μεγάλα, πακέτα από τσιγάρα και τσίχλες, γόπες και παντός τύπου σκουπίδια;

•  Συνέχεια!

Η φωτογραφία είναι πρόσφατη και μου άρεσε πολύ! Ένα νεογέννητο ορτυκάκι! Τόσο μικρό!

Η Νύχτα του Ελί Βισέλ βρέθηκε εντελώς τυχαία στο ράφι της βιβλιοθήκης μου. Δεν είχα ακούσει κάτι για τον συγγραφέα, δεν είχα ακούσει τίποτα για το βιβλίο... Το είδα σε μια από τις βόλτες μου σε ένα βιβλιοπωλείο, βρήκα ενδιαφέρουσα την περιγραφή στο οπισθόφυλλο, εξίσου δελεαστική ήταν και η τιμή του (το πέτυχα στη μισή τιμή) και κάπως έτσι κατέληξε στη βιβλιοθήκη μου, όπου έμεινε για καιρό ανέγγιχτο ανάμεσα σε πολλά άλλα βιβλία.

Η περίοδος Νοεμβρίου - Δεκεμβρίου θα έλεγε κανείς πως είναι η περίοδος που κινούμαστε στο πνεύμα των εορτών. Οι θερμοκρασίες σιγά-σιγά πέφτουν, εμείς κουκουλωνόμαστε, μένουμε λίγο περισσότερο στο σπίτι, στολίζουμε, φτιάχνουμε αλμυρά και γλυκά εδέσματα, τρώμε περισσότερο, βλέπουμε φίλους...

Και όμως... Αυτή είναι η μία όψη των χαρών της ζωής. Η άλλη έρχεται όταν αποχωριζόμαστε τον καναπέ, βγαίνουμε από το σπίτι, αθλούμαστε και συμμετέχουμε...

Έτσι λοιπόν, για τους απανταχού δρομείς, οι τρεις τελευταίοι μήνες του έτους και ειδικά ο Νοέμβριος είναι ο μήνας των αγώνων. Ο κλασικός μαραθώνιος της Αθήνας και άλλοι μικρότεροι σε μήκος και φήμη αγώνες δρόμου σε άσφαλτο ή σε βουνό διοργανώνονται αυτήν την περίοδο και προσελκύουν αμέτρητους λάτρεις του τρεξίματος.

Όταν κλήθηκα να επιλέξω το σχέδιο της κουζίνας στο σπίτι, το βασικό μου μέλημα ήταν να εξασφαλίσω όσο το δυνατό περισσότερους αποθηκευτικούς χώρους και μπορώ να πω ότι θυσίασα εν μέρει ομορφιά και design στο βωμό της λειτουργικότητας και της πρακτικότητας. Ήθελα να μη χρειάζεται να έχω πιάτα, ποτήρια και λοιπά κουζινικά στα κλειστά ντουλάπια της βιβλιοθήκης - σύνθετου στο σαλόνι (για κρυσταλλιέρα ούτε λόγος), ήθελα να μην στριμώχνω τα μικροαντικείμενα στα ντουλάπια της κουζίνας, ήθελα να έχω όσο το δυνατό περισσότερη άνεση στην μετρίου μεγέθους κουζίνα μου.

Και τι κατάφερα;

Έχετε σκεφτεί να εξοπλίσετε το γραφείο σας με τις δικές σας κατασκευές;

Η πασχαλινή μας απόδραση ολοκληρώθηκε αισίως και φέτος. Κλασικός κι αγαπημένος τόπος προορισμού, η εξωτική Βελίκα στα παράλια της Λάρισας. Το σπιτάκι μας, η αυλή μας, η θέα μας, η παραλία μας, ο παράδεισός μας.

Λίγο πριν αρχίσουμε την αναπόληση στις στιγμές του περσινού καλοκαιριού (έρχεται σύντομα σειρά αναρτήσεων από τις περσινές ταξιδιωτικές εμπειρίες στον Αργοσαρωνικό), θέλω να αποτυπώσω, να μην ξεχάσω, να μην αφήσω να χαθούν οι στιγμές του φετινού Πάσχα. Ο Φίλιππος 3 ετών και 3 μηνών, η Μάγδα 14 μηνών έδωσαν άλλο χρώμα στις διακοπές μας και έκαναν μοναδικό το τελευταίο Πάσχα που σε αυτή την αυλή έπαιξαν μόνο δύο παιδιά... και δύο σκυλιά σχεδόν αδέσποτα, σχεδόν της γειτονιάς... Δύο σκυλιά που αγαπάμε οικογενειακώς. Νονός του θηλυκού είναι ο Φίλιππος! Και το όνομα αυτής, Κωνσταντίνα! Μόνο λαμπάδα που δεν της πήραμε!

Είχα διαβάσει για το παζάρι βιβλίου στη Θεσσαλονίκη, σας το έγραψα κιόλας και περίμενα πως και πως να το επισκεφτώ.

Λίγες μέρες πριν το γραμματοκιβώτιο του Άγιου Βασίλη πάρει σάρκα και οστά, καθίσαμε στο καρεκλάκι μας και μαζί με τον Φίλιππο παίξαμε για πρώτη φορά με τον πηλό. Εγώ έφτιαχνα, αυτός χαλούσε. Αλλά τι σημασία έχει; Περάσαμε μια δημιουργική ώρα χωρίς τουβλάκια και κουμπάκια και φτιάξαμε μικρά στολιδάκια.

Ψωμάκια νόστιμα κι αφράτα, μαλακά τυροπιτάκια, τρώνε όλα τα παιδάκια...

Τρώει και ο Φίλιππος, τρώει και ο Κωνσταντίνος που ομολογουμένως δεν είναι τα πιο φαγανά παιδιά!

Το ρεπορτάζ σχετικά με το βασικό έθιμο της ημέρας συνεχίζεται! Μετά τα κατακόκκινα αυγά της κουμπάρας Κ., σειρά έχουν τα πολύχρωμα της μητέρας Μαρίας!

Πέμπτη σήμερα και ξεκινάμε την ημέρα μας με chill out διάθεση με ένα κομμάτι αφιερωμένο στον καλοκαιρινό ήλιο..

"Κατάμπροστα στο ψαρολίμανο στο μάτι του πουνέντε, ορθώνεται πάνω σε θεόρατη θαλασσοβραχιά το ξωκλήσι της Παναγιάς της γοργόνας" γράφει ο Μυριβήλης στο έργο του, αποκαλύπτοντας την πηγή της έμπνευσής του που δεν είναι άλλη από μία τοιχογραφία σ' ένα ταπεινό ξωκλήσι σ' ένα ψαροχώρι της Λέσβου, τη Σκάλα Συκαμιάς, 48 χλμ. βορειοδυτικά της πόλης της Μυτιλήνης.

Η Ελληνική Οµοσπονδία Ποδηλασίας σε συνεργασία µε τον Π.Α.Ο. "ΦΟΙΝΙΚΑΣ", το Εθνικό Χιονοδροµικό Κέντρο Βασιλίτσας και τον Ε.Π.Ο. Γρεβενών, διοργάνωσε το Πανελλήνιο Πρωτάθληµα Κατάβασης Ορεινής Ποδηλασίας 2014, στις 11 και 12 Οκτωβρίου στο Χιονοδρομικό Κέντρο της Βασιλίτσας.

Ένα από τα αγαπημένα νέα τραγούδια των Matisse, το οποίο περιλαμβάνεται και στο τελευταίο άλμπουμ τους με τίτλο "Paper Door" (2012). 

Aς το ακούσουμε κι ας ακολουθήσουμε την προτροπή τους..

Έτσι για μια μικρή υπενθύμιση!

Άλλη μια διαφορετική πρόταση αυτή την εβδομάδα που ταιριάζει με την ανεβασμένη ανοιξιάτικη διάθεσή μας. 

Το δεύτερο μέρος των χριστουγεννιάτικων πειραματισμών μου αφορούσε κυρίως δώρα σε αγαπημένα πρόσωπα. Μπορεί να μην έφτασε ακόμα ο Άγιος Βασίλης αλλά αν έχουμε φίλους που γιορτάζουν αυτήν την περίοδο γιατί να μην προσαρμόσουμε τα δώρα τους στο πνεύμα των ημερών;

Ακόμα και στο πιο απλό δώρο, μπορούμε να βάλουμε την προσωπική μας πινελιά και να πρωτοτυπήσουμε έστω στη συσκευασία.

Ξημέρωσε Παρασκευή! Σε αντίθεση λοιπόν με το χθεσινοβραδινό κάπως πιο μελαγχολικό κλείσιμο, σήμερα ξεκινάμε την ημέρα μας με ανεβασμένη διάθεση! Ανοίγουμε τα "φτερά" μας και "πετάμε" ακολουθώντας την προτροπή του Michael Bublé..

Τα χειροποίητα σοκολατάκια της φίλης μας με το μανταρίνι και τα καρύδια τα θυμάστε; Φυσικά τώρα που τα μανταρίνια είναι εκτός εποχής, μπορείτε να τα φτιάχνετε χρησιμοποιώντας φλούδα και χυμό πορτοκαλιού...

Πόσους άντρες φίλους έχω που θεωρούν πως οι γυναίκες δεν ξέρουμε να οδηγούμε... Και πόσες φορές ακόμα και εμείς οι ίδιες βλέποντας ένα περίεργο παρκάρισμα ή μια οδηγική γκάφα ξεστομίζουμε χωρίς πολλή σκέψη "γυναίκα θα 'ναι"... Να μην αναφέρω ότι πολλές φορές - σχεδόν ξανθιά με λες και μένα - λέμε και το κλασικό "καμιά ξανθιά θα 'ναι"...