Θέλεις να κάνεις ομελέτα για πολλά άτομα και δε χωράει στο τηγάνι; Να μην χρειαστεί να την αναποδογυρίσεις με ότι ρίσκο αυτό εμπεριέχει; Η λύση είναι μία, ομελέτα φούρνου. Πολύ πιο νόστιμη, ωραία πλούσια υφή τύπου σουφλέ, και πάντα πετυχημένη.
Aυτό το Σαββατοκύριακο, μια και μείναμε σπίτι μετά από πολύ καιρό, αποφάσισα να πειραματιστώ στην κουζίνα και να ετοιμάσω ένα διαφορετικό πρωινό. Θρεπτικό και υγιεινό.
Τα κοκοράκια κικιρικικι... να μας ξυπνάνε κάθε πρωί...
Μας ξύπνησαν και σήμερα και ξημέρωσε Πάσχα. Οι σούβλες εν δράσει λοιπόν, στις περισσότερες περιοχές της χώρας και τα μεζεδάκια σπάνε μύτες.
Τα αυγουλάκια μας είναι έτοιμα και φέτος. Βαμμένα με κόκκινη μπογιά και κηρομπογιές.
Το πρωινό σύμφωνα με τους ειδικούς της διατροφής είναι ή έστω πρέπει να είναι το σημαντικότερο γεύμα της ημέρας, κατά το οποίο πρέπει να λαμβάνουμε την απαραίτητη ενέργεια και πολλά θρεπτικά συστατικά για να αντιμετωπίζουμε τις μετέπειτα υποχρεώσεις μας. Μάλιστα όταν τρώμε καλό πρωινό είναι πιο πιθανό να έχουμε πιο ισορροπημένα γεύματα κατά τη διάρκεια της ημέρας και έτσι να διατηρούμε ένα φυσιολογικό βάρος αποφεύγοντας τα τσιμπολογήματα.
Κυριακή σήμερα, η μέρα είναι μπροστά μας και τι καλύτερο να την ξεκινήσουμε πολύχρωμα! Τι λέτε λοιπόν για μια ομελέτα που θα μας δώσει ενέργεια για όλη την ημέρα;
Το ρεπορτάζ σχετικά με το βασικό έθιμο της ημέρας συνεχίζεται! Μετά τα κατακόκκινα αυγά της κουμπάρας Κ., σειρά έχουν τα πολύχρωμα της μητέρας Μαρίας!
Κάθε χρόνο βάφουμε αυγά.. βάψαμε και φέτος, κάθε χρόνο τσουγκρίζουμε και τρώμε αυγά μετά την Ανάσταση, τρώμε και στο πασχαλινό τραπέζι, θα φάμε και φέτος... και μετά κανείς δεν τιμάει τα υπόλοιπα βαμμένα αυγά.. Μένουν στη γυάλα, πάνω στο τραπέζι, περνάνε οι μέρες, μπαίνουν στο ψυγείο και μένουν εκεί... τρώμε από κανένα αλλά τα τελευταία συνήθως καταλήγουν στον κάδο απορριμάτων..
Έτοιμα τα πρώτα κόκκινα αυγά! Και θα ακολουθήσουν και άλλα, με μηνύματα, με σχέδια, με χρώματα..
Μπορεί τώρα να φαίνεται περίεργο αλλά κάποτε η συλλογή χαρτοπετσετών ήταν παιδική συνήθεια για μεγάλη μερίδα κοριτσιών. Μέσα σε αυτή τη μερίδα ήμουν και εγώ! Εκτός από χαρτοπετσέτες μαζεύαμε αλληλογραφίες, τα αγόρια μάζευαν στρατιωτάκια, όλοι μαζί μαζεύαμε αυτοκόλλητα χαρτάκια με τα σήματα αθλητικών ομάδων ή με τα πρόσωπα αγαπημένων αθλητών ή ακόμα και με φιγούρες παιδικών ηρώων... Αυτές οι συλλογές υπάρχουν ακόμα στο παιδικό μου γραφείο για να θυμίζουν την παιδική αθωότητα, τα παιδικά πάρτι, από τα οποία συγκεντρώναμε και τις περισσότερες χαρτοπετσέτες, τότε που τα πάρτι γινόταν στο σπίτι και όχι σε παιδότοπους.
Τι θα λέγατε να κάνουμε μια έρευνα στην κουζίνα της γιαγιάς;
Για να κλείσουμε την Κυριακή μας με ένα γλυκό χαμόγελο..
Είναι μερικές εικόνες που δείχνουν περισσότερα από όσα μπορούν να δηλώσουν ακόμα και χίλιες λέξεις. Ίσως φταίνε οι φωτογράφοι, ίσως βρίσκονται την κατάλληλη στιγμή στο σωστό μέρος, κατορθώνουν πάντως κάποιες φορές να βγάλουν φωτογραφίες που πραγματικά μπορούν να σε γεμίσουν τόσο έντονα συναισθήματα... φωτογραφίες που κόβουν την ανάσα... φωτογραφίες που καταλαβαίνεις όσα θέλουν να πουν, χωρίς να παίζει ρόλο ποια γλώσσα μιλάς.
"People like us,
we don't need that much
just someone that starts,
starts the spark in our bonfire hearts.."
Από την πρώτη φορά που το άκουσα στο ραδιόφωνο πρόσεξα τους παραπάνω στίχους. Όλο έλεγα θα το ψάξω και όλο το αμελούσα. Ήρθε όμως το πλήρωμα του χρόνου και πλέον μπορούμε να το ακούσουμε παρέα, ως ακόμη μια γλυκιά υπενθύμιση του τι έχει πραγματικά αξία για εμάς και τι χρειαζόμαστε για να είμαστε ευτυχείς.
Δυο νέοι καλλιτέχνες, δυο πολύ ωραίες φωνές τραγουδούν μαζί ένα τραγούδι που μπορεί να ανεβάσει την απογευματινή μας διάθεση!
Στη Μονεμβασιά (ή Μονεμβάσια) έχω βρεθεί 2 φορές στη ζωή μου.Την πρώτη ήμουν γύρω στα 11 και το μόνο που θυμόμουν ήταν ένας ανηφορικός δρόμος με πολλά παρκαρισμένα αυτοκίνητα και πολύ κόσμο, όπου σταματημένοι οικογενειακώς περιμέναμε ένα ζευγάρι φίλων που δεν έφτασε ποτέ στο ραντεβού. Τώρα να έχω πάει στη Μονεμβασιά και να θυμάμαι μόνο αυτό; Τι να πω;...
Προφανώς έτσι εξηγείται που τη δεύτερη φορά που βρέθηκα εκεί γύρω στα 25, δεν είχα ιδέα για το τι πρόκειται να αντικρίσω.
Χαιρόμαστε ιδιαίτερα που μερικοί φίλοι και φίλες επιλέγουν να μοιραστούν τις εμπειρίες τους μαζί μας...
Σήμερα έχουμε διάθεση για άγριες στιγμές μέσα από ένα μαγικό μουσικό ταξίδι.
Έχετε άδεια γυάλινα μπουκάλια από χυμούς ή άλλα ποτά; Μήπως έχετε και τα κλασικά ψηλά μακρόστενα κεριά μέσα στο ντουλάπι;
Είναι κάποιες φορές που νιώθεις ότι βρίσκεσαι στο ωραιότερο μέρος του κόσμου. Ότι είσαι τη σωστή στιγμή στο σωστό σημείο. Αισθάνεσαι απέραντη γαλήνη, ηρεμία, νιώθεις πως το μυαλό αδειάζει, πως οι μπαταρίες σου γεμίζουν. Ξέρεις τότε ότι έχεις κάνει τη σωστή απόδραση, το διάλειμμα από την καθημερινότητα που σε γεμίζει με δύναμη για να αντιμετωπίζεις με υπομονή και αισιοδοξία το άγχος και τα ζητήματα της καθημερινότητας.
Είτε το πιστεύετε είτε όχι τα "τι να φορέσω" αναπάντητα ερωτήματα δεν είναι μόνο γυναικεία υπόθεση. Πολλές φορές και οι άντρες αναρωτιούνται τι να φορέσουν, πώς να βγουν έξω, τι ρούχα και τι χρώματα να συνδυάσουν. Επιπλέον, αν κρίνουμε και από το ενδιαφέρον που δείχνετε για τις προηγούμενες αναρτήσεις μας που αφορούν προτάσεις για ανδρικές εμφανίσεις, τότε μάλλον σας απασχολεί το θέμα.
Για να μπαίνουμε στο κλίμα του φθινοπώρου και στιλιστικά, ας παραδειγματιστούμε για άλλη μια φορά από την casual εμφάνιση της Blair Eadie.
Τις τελευταίες μέρες μιλήσαμε για τις υποψηφιότητες των Όσκαρ, για τις Χρυσές Σφαίρες, σας προτείναμε ταινίες που μπορείτε να δείτε στο cinema και άλλες που μπορείτε να απολαύσετε χαλαρώνοντας στον καναπέ του σπιτού σας.
Τι θα λέγατε να μάθουμε και μερικά στοιχεία για τη ζωή των πρωτοπόρων κινηματογραφιστών στα Βαλκάνια;
Ήρθε η ώρα να ακούσουμε ένα νέο πολύ ιδιαίτερο μουσικό κομμάτι.
Μια καλή ιδέα! Αυτό είναι το ζητούμενο, το επίκεντρο κάθε συζήτησης στις περισσότερες παρέες νέων ανθρώπων τα τελευταία 1-2 χρόνια. Όλοι ψάχνουμε μια πρωτότυπη ιδέα, μια ιδέα με προοπτική.
Όσο περισσότερο χιόνι βλέπουμε, τόσο πιο δυναμικά μπαίνουμε στο κλίμα των Xριστουγέννων!
Καλό μας απόγευμα!
Μέρα που είναι - αν και δεν είμαστε fun - ας ακούσουμε ένα κομμάτι για την αγάπη, έστω και την παράξενη!
Άρτα, μια πόλη με πάρα πολλά ιστορικά μνημεία, εκκλησίες, μουσεία, το περίφημο Μεσαιωνικό Κάστρο αλλά και φυσικές ομορφιές όπως το φράγμα Πουρναρίου και η τεχνητή λίμνη μέσα στην πόλη. Μιλάμε για τα κοντινά σημεία της πόλης... Λέτε να ξέχασα το μοναδικό ιστορικό, χιλιοτραγουδισμένο πέτρινο γεφύρι της; Όχι βέβαια, είναι κάτι ξεχωριστό που χρήζει ειδικής αναφοράς γιατί είναι το πρώτο σημείο που θα επισκεφθεί ο ταξιδιώτης και μετά ακολουθούν τα άλλα.
Ο φίλος μας ξαναχτύπησε, ναι αυτός ο φίλος που μετά το Μιλάνο είπε "Δεν πετάγομαι και μια βόλτα στην Αθήνα;"... Και μπορεί να βρέθηκε στην πρωτεύουσα για επαγγελματικούς λόγους αλλά βρήκε τον χρόνο να τριγυρίσει λίγο και να μας στέλνει κάθε τόσο ανταπόκριση.
Φτιάχνω μια εικόνα στον αιώνα
που έχει εσένα και μένα μαζί
τι άλλο θέλω σ' αυτή τη ζωή...
Δυναμικό, χαρούμενο, έντονο! Ένα κομμάτι που με ταξιδεύει... Θέλω να πετάξω μακριά, σαν τα μεγάλα πουλιά, να πάω όπου με πάει η καρδιά...
