Joe Dassin - Les Champs-Élysées
Είναι τόσο χαριτωμένο και σε ταξιδεύει στο Παρίσι..για μια νοητή βόλτα aux Champs-Élysées..
Η φωτογραφία είναι του Stefano Brivio.
Είναι τόσο χαριτωμένο και σε ταξιδεύει στο Παρίσι..για μια νοητή βόλτα aux Champs-Élysées..
Η φωτογραφία είναι του Stefano Brivio.
Τα κοκοράκια κικιρικικι... να μας ξυπνάνε κάθε πρωί...
Μας ξύπνησαν και σήμερα και ξημέρωσε Πάσχα. Οι σούβλες εν δράσει λοιπόν, στις περισσότερες περιοχές της χώρας και τα μεζεδάκια σπάνε μύτες.
Πόσο μ' αρέσει όταν συναντώ μικρά αντικείμενα σε απρόβλεπτα μέρη του σπιτιού! Για μια ανατρεπτική διακόσμηση! Για έμπνευση και πρωτοτυπία!
Όταν ο ήλιος κάνει τη χάρη στους κατοίκους των Ιωαννίνων και νικάει τα σύννεφα και τη βροχή, τότε αυτοί προς ένδειξη ευγνωμοσύνης ξεχύνονται στους δρόμους.
Και ξυπνάς ένα πρωί, όπως το προηγούμενο, αλλά όλα είναι αλλιώς. Ο ουρανός λάμπει, μια μυρωδιά φρέσκια και δροσερή έρχεται στη μύτη σου και σου προκαλεί χαμόγελο στα χείλη και καταλαβαίνεις ότι αυτό το πρωινό είναι που μπορείς να πιεις καφέ στην (απεριποίητη λόγω χειμώνα) βεράντα σου με κοντομάνικο.
Άνοιξη! Χρώμα, μυρωδιές, χαμόγελα, αισιοδοξία, κοντομάνικο, μπούκωμα και κυρίως λουλούδια και έρωτας είναι τα συστατικά της Άνοιξης! Αδιαμφισβήτητα έχει φτάσει και έχει μπει σε όλων το μυαλό. Ξελογιάστρα! Να μη δουλέψεις, να μη διαβάσεις, να μην κοιμηθείς. Να είσαι έξω μόνο. Να μυρίζεις αυτή τη νέα αρχή που σηματοδοτεί. Να γεύεσαι την αισιοδοξία και να κοιτάς τη θάλασσα σαν να είναι η πρώτη φορά.
Όπως ίσως έχετε καταλάβει, τα κέικ τα λατρεύω! Μ' αρέσουν τόσο πολύ! Και μ' αρέσει να δοκιμάζω νέες συνταγές, να κάνω δικές μου παραλλαγές, να προσαρμόζω τα υλικά που έχω στο σπίτι, ενώ συχνά απλώς σκέφτομαι "Τι θα ήθελα να έχει μέσα το κέικ μου; Τι θα ήθελα να φάω;" και με οδηγό την απάντησή μου, τροποποιώ μια κλασική συνταγή.
Επειδή λοιπόν έχουμε πολλές συνταγές για κέικ στη σελίδα, για να μην παιδεύεται όποιος ψάχνει, είπα να τις συγκεντρώσω σε αυτή την ανάρτηση. Βέβαια, είναι σίγουρο πως θα ακολουθήσουν και άλλες κεϊκοσυνταγές, οπότε όταν βρίσκω χρόνο θα ανανεώνω την παρούσα ανάρτηση.
Η μνήμη είναι ένας πολυμήχανος υπέροχος οργανισμός που τρέφεται από εικόνες, μυρωδιές, γεύσεις, μουσικές και συναισθήματα. Και σιγά σιγά χτίζει ένα παλάτι αναμνήσεων και εμπειριών, πυροδοτώντας κάθε τόσο σκέψεις και νοητικά ταξίδια. Σαν πρίγκιπες λοιπόν και εμείς στο δικό μας παλάτι ήρθε η ώρα να κάνουμε μια αληθινή βόλτα στο βασίλειο μας και να συλλέξουμε λίγες εικόνες ακόμα.
Φέτος θα είναι το τριακοστό πρώτο (γκουχ..γκουχ) Πάσχα της ζωής μου που θα περάσω στα Γρεβενά και στο χωριό του μπαμπά και το οικοδόμημα της μνήμης έχει αρχίσει να διαχέει αναμνήσεις και συναισθήματα. Για μένα λοιπόν το Πάσχα είναι πολύ συγκεκριμένα πράγματα που αναπαράγονται κάθε φορά και εμπλουτίζονται ή αποδυναμώνονται όσο μεγαλώνουμε ή όσο αλλάζουμε. Δεν έχει να κάνει ίσως καθόλου με το θρησκευτικό χαρακτήρα της γιορτής παρά μόνο με όλες αυτές τις συνήθειες που μοιάζουν με μικρές ιεροτελεστίες και ακολουθούμε ευλαβικά επιστρέφοντας έτσι στις ρίζες μας. Σαν μωρό που ψάχνει την αγκαλιά της μαμάς του.
Καλή η Βουδαπέστη είτε το πρωί είτε το βράδυ, καλή και η Πράγα... αλλά και τα Τρίκαλα με τον Μύλο των Ξωτικών έχουν μεγάλη πέραση τα τελευταία δύο χρόνια.
Λατρεύω κάθε αφορμή για δημιουργικές δράσεις, ειδικά για τα παιδιά και ακόμα περισσότερο μ' αρέσει όταν οι αφορμές δίνονται απλόχερα στα παιδιά, πχ. στα παιδικά τους δωμάτια. Γι αυτό και μ' αρέσουν πολύ οι μαυροπίνακες. Και το έχω ξαναπεί...
Είναι κάποια πράγματα απλά, μικρά καθημερινά που συμβαίνουν πιο συχνά τα σαββατοκύριακα σε σχέση με τις καθημερινές. Για παράδειγμα, ένα καλό πρωινό, ένα ιδιαίτερο φαγητό, το καθάρισμα του σπιτιού, η εβδομαδιαία εξόρμηση στο super market, μια συνάντηση με φίλους, μια ταινία στο σινεμά ή στον καναπέ...
Άλλες από αυτές τις δραστηριότητες μπορεί να είναι βαρετές υποχρεώσεις, μέρος της ρουτίνας μας και άλλες ευχάριστες στιγμές γεμάτες ενδιαφέρουσες συζητήσεις, συναισθήματα θαλπωρής και συνωμοτικά χαμόγελα.
Θέλετε να ταξιδέψετε στο εξωτερικό και φοβάστε; Δεν έχετε ξαναπάει μεμονωμένα, χωρίς γκρουπ ή κάποιον άλλο να σας καθοδηγεί; Δείτε μερικές απλές συμβουλές για να πάρετε θάρρος.
Η Ώρα της Γης είναι μια ετήσια συμβολική δράση που συμβαίνει κάθε Μάρτιο και έχει ως στόχο να αφυπνίσει και να κινητοποιήσει τον κόσμο σε σχέση με την κλιματική αλλαγή.
Η φίλη Καλλιόπη ξαναχτυπά για άλλη μια φορά με χειροποίητες δημιουργίες. Αυτή τη φορά άφησε κατά μέρους τα κοσμήματα και έπιασε το ...πλέξιμο! Και ναι, ήθελε να κερδίσει το βιβλίο "Μ' αρέσει να πλέκω" που κληρώσαμε στο τέλος του έτους αλλά δε στάθηκε αρκετά τυχερή. Αυτό φυσικά δεν αποτέλεσε λόγο για να απαρνηθεί το νέο της χόμπι.
Η ενασχόλησή της με το πλέξιμο μετράει περίπου έναν χρόνο και έχει δώσει μεγάλη χαρά τόσο στην ίδια όσο και στην κόρη της που μπορεί πλέον να φοράει κάθε μέρα και άλλο γιακά, κασκόλ ή σκούφο. Εξάλλου είναι γνωστό σε όσους τις γνωρίζουν, πως τα αξεσουάρ είναι το φετίχ μάνας και κόρης.
Να και η ενδυματολογική μας πρόταση για τη σημερινή απογευματινή μας βόλτα και όχι μόνο..
Ας αυξήσουμε την ένταση για να το απολαύσουμε και ας ακολουθήσουμε την προτροπή των Minor Project:
"..I want you cool,
I want you to live your life in colors.."
"Ο Όλυμπος κι ο Κίσσαβος τα δυο βουνά μαλώνουν, το 'να να ρίξει τη βροχή, τ' άλλο να ρίξει χιόνι", λέει το δημοτικό ποίημα-τραγούδι. Τον Όλυμπο ως "αρχηγό" τον επισκεφθήκαμε πολλές φορές και πάλι θα τον επισκεφθούμε. Τον Κίσσαβο όμως ως "αντίπαλο δέος" του Ολύμπου να τον αφήσουμε με το παράπονο; Είναι και εύκολη η "κατάκτησή" του, οπότε ήρθε κι αυτουνού η σειρά.