Λίγες ώρες πριν την έλευση του 2013 χαλαρώνουμε υπό το φως των κεριών με κρασάκι, επιδόρπια και καλή παρέα..
..έτσι για να βγει γλυκά ο παλιός ο χρόνος! Καλά να περάσουμε και με το καλό να δεχτούμε το νέο έτος!
Αυτή μπορεί να ήταν μια παλιά λευκή, ίσως και αδιάφορη καρέκλα... μέχρι που βρήκε το μάστορά της.
Σας έχει τύχει ποτέ να σας έρχονται δάκρυα στα μάτια λόγω της έντασης της αγάπης που αισθάνεστε για κάποιον; Εμένα ναι! Αυτό το συναίσθημα που γεμίζεις ολόκληρος από μια λέξη, μια ματιά, μια κίνηση. Αυτά είναι τα δάκρυα της αγαλλίασης μάλλον!
Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω να πω κάτι συγκεκριμένο, θέλω απλά να μοιραστώ την ένταση αυτού του συναισθήματος. Δεν μπορείς να πάρεις ανάσα και νιώθεις πίεση στον θώρακα, σαν κάτι να θέλει να βγει από μέσα σου. Αγκαλιά μάλλον. Κι αν αυτός λείπει δάκρυα έρχονται να με λυτρώσουν.
Μετά τη δημοσίευση της φωτογραφίας που απεικονίζει τη χριστουγεννιάτικη Αθήνα το 1960, το Μουσείο Μπενάκη προέβη στη δημοσίευση άλλης μιας γιορτινής φωτογραφίας στη σελίδα του στο facebook.
Όπως έχουμε ξαναπεί, οι μέρες αυτές είναι ιδανικές για να χαρούμε τη θαλπωρή του σπιτιού μας παρέα με αγαπημένα πρόσωπα. Ευκαιρία λοιπόν να χαλαρώσουμε γύρω από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο παρακολουθώντας αγαπημένες επίκαιρες ταινίες..
Μια εξαιρετικά πρωτότυπη ιδέα διακόσμησης με παλιά χωνιά που γίνονται κηροπήγια.
Και το σεμεδάκι με τη δαντελίτσα ταιριάζει απόλυτα... και είναι και στη μόδα! Πολύ ωραία ιδέα!
Ένα πολύ ατμοσφαιρικό κομμάτι απόλυτα ταιριαστό με τη φθινοπωρινή μας διάθεση. Η μελωδία του και η υπέροχη φωνή του καλλιτέχνη σε ωθεί να κλείσεις τα μάτια και να ταξιδέψεις.
Iron Sky! Αφιερώστε 6,5 περιπου λεπτά για να ακούσετε τον Paolo Nutini σε αυτό το εξαιρετικό τραγούδι.
Τι καλό θια φτιάξουμε; Μια τάρτα μα τι τάρτα!
Και μετά την απογευματινή βόλτα στη φύση, ήρθε η ώρα να αναπληρώσουμε τις ...χαμένες θερμίδες με μια πολύχρωμη φρουτοσαλάτα στο μπαλκόνι.
Το δέντρο της Θεσσαλονίκης φέτος στολίστηκε νωρίτερα από κάθε άλλη χρονιά! Την πρώτη μέρα του Δεκέμβρη - επισήμως και του χειμώνα - κατέβηκαν τα στολίδια, άνοιξαν τα κλαδιά και άναψαν τα λαμπάκια του δικού μας δέντρου!
Έχουμε δει ποτέ ένα βρέφος να χτυπάει ένα κουτάλι πάνω σε ένα τραπέζι; Σίγουρα!
Και τρελαινόμαστε...
Και όσο λες "Σταμάτα", τόσο πιο δυνατά το βρέφος χτυπάει το κουτάλι πάνω στο τραπέζι.
Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί συμβαίνει αυτό;
Βλέπεις αυτή την τούρτα και δεν πιστεύεις ότι είναι σπιτική. Την δοκιμάζεις και πάλι δεν πείθεσαι. Ξέρεις βέβαια πόσο ταλέντο έχει η φίλη σου στην κουζίνα και σε πολλών ειδών χειροποίητες κατασκευές αλλά πάλι.. αυτή η τούρτα σπιτική; Πότε πρόλαβε... πόσο να της πήρε... Μα τι αντοχές έχει... Και έπρεπε να ετοιμάσει ολόκληρο το πάρτι του γιου της...
Για να μας πείσει λοιπόν, αποφάσισε να μοιραστεί μαζί μας τη συνταγή... Η (χρυσοχέρα που θα ΄λεγε και η γιαγιά μου) Αγγελική ξαναχτυπά και μας γράφει τα παρακάτω:
Πόσες φορές εκεί που βρίσκεστε σε μια υπέροχη παραλία, βρίσκετε βότσαλα με ιδιαίτερα σχήματα και χρώματα, με τέλειο πάχος, με τέλειο μέγεθος.. και τα μαζεύετε και τα παίρνετε στο σπίτι και λέτε ότι κάπου θα τα βάλετε, ότι θα τα χρησιμοποιήσετε για τη διακόσμηση του μπαλκονιού ή του κήπου.. και δυστυχώς πολλές φορές περνάει το καλοκαίρι και τα ξεχνάτε μέσα στην τσάντα θαλάσσης.. και όταν κάποια στιγμή σε ανύποπτο χρόνο τα εντοπίζετε, αντιλαμβάνεστε γιατί τόσο καιρό νιώθατε την τσάντα κάπως βαριά...
Τίποτα δεν είναι αδύνατο. Μια υπέροχη διασκευή που ξεπέρασε την αρχική εκτέλεση.
Πώς θα είστε πιο ξεκούραστη και πιο χαλαρή όταν ξυπνάτε το πρωί;
Πώς μπορείτε να κερδίζετε περισσότερο χρόνο ύπνου;
Πώς θα έχετε λιγότερο άγχος όσο ετοιμάζεστε για τη δουλειά;
Πώς θα καταφέρνετε να μην αργείτε στο γραφείο;
Μικρές πολύχρωμες ανθοδέσμες! Δεν είναι μια πρωτότυπη ιδέα για τις μπομπονιέρες του γάμου σας;
Μέρες τώρα σκεφτόμουν να ξαναρχίσω τους φρέσκους χυμούς με διάφορα φρούτα εποχής αλλά όλο κάτι τύχαινε και με τη συνεχή δικαιολογία του ότι δεν προλαβαίνω, άφηνα τα φρούτα παραπονεμένα και ειδικά τα ρόδια είχαν γίνει σχεδόν διακοσμητικά!
Δεύτερη ημέρα του νέου έτους και μία ακόμα ημέρα άδειας! Ας ξεκινήσει όμορφα με μια πολύ καλή διασκευή ενός γνωστού και αγαπημένου τραγουδιού.
Ένα νέο τραγούδι, μια πολύ τρυφερή μελωδία, μια πολύ ενδιαφέρουσα χροιά! Αυτή τη μουσική πρόταση την οφείλουμε και πάλι στη φίλη μας Μαρία Λ.. Και ναι Μαρία, μας αρέσει πολύ!
Την "γνώρισα" το 2008 και αμέσως μπήκε στη λίστα με τους αγαπημένους μου καλλιτέχνες. Κάπου στις αρχές του 2009 είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω την πρώτη - αν δεν κάνω λάθος - solo συναυλία της στο Gagarin 205 και έκτοτε ακολουθώ την εξέλιξη της χαρισματικής Μonika.
Όπως καταλαβαίνετε λοιπόν, μόλις έμαθα για τη μοναδική για το 2014 live εμφάνισή της στο Hρώδειο (!), έσπευσα να προμηθευτώ το εισιτήριο μου.. και χθες είχα την τύχη να την απολαύσω να το διασκεδάζει με όλη της την ψυχή και να παρασύρει αντίστοιχα το κοινό στο κατάμεστο Ηρώδειο, δίνοντάς του φτερά!
Η λίμνη Πλαστήρα ή επισήμως λίμνη Ταυρωπού είναι μια από τις πιο γνωστές τεχνητές λίμνες της χώρας μας. Σχηματίστηκε το 1959 με την ολοκλήρωση του φράγματος στο νότιο άκρο της, επί της αρχής του ποταμού Ταυρωπού. Η ιδέα για την κατασκευή της αποδόθηκε στον στρατιωτικό και πολιτικό Νικόλαο Πλαστήρα, γεγονός που δικαιολογεί και το όνομα με το οποίο η λίμνη είναι ευρέως γνωστή.
Καλά φέτος μιλάμε για μεγάλη προκοπή!
Αγαπημένο κομμάτι από τους Nouvelle Vague.
