Πότε πέρασαν τα χρόνια; Πότε έγινε ο μεγάλος αδερφός; Πότε έγινε αντρούλης; Που βέβαια δε θέλει να τρώει μόνος του και θέλει πιο πολλές αγκαλιές από ποτέ. Που είναι ο λατρεμένος όλων μας και μας παίρνει κάθε μέρα τα μυαλά όλο και περισσότερο... Δεν προλαβαίνω να σημειώνω ατάκες.

Έκλεισε τα 3! Και φυσικά κάναμε πάρτι! Το περίμενε πως και πως άλλωστε!

Με αυτή τη σκέψη ξύπνησα το πρωί, αυτό είναι το σύνθημά μου για σήμερα και για πάντα.

Πόση θέληση πρέπει να έχει κάποιος για να ανέβει στο ψηλότερο σημείο της Ελλάδας, στην κορυφή του Ολύμπου; Πόση δύναμη πρέπει να κρύβει μέσα του;

Μια εξαιρετική ταινία σε ασπρόμαυρο φόντo. Σας την προτείνουμε ανεπιφύλακτα.

Μα πόσο χαριτωμένη λέξη! Την προφέρεις και χαμογελάς!

Άλλο ένα κομμάτι που κέρδισε την προσοχή μας από την πρώτη φορά που το ακούσαμε. Και λογικά θα το έχετε ακούσει κι εσείς ή θα έχετε έστω ακούσει ότι είναι το μουσικό θέμα της τελευταίας ταινίας του πράκτορα 007.

Δοκιμές διακόσμησης σε μια retro εκδοχή... ένα μικρό διάλειμμα από τα χριστουγεννιάτικα ντεκόρ για να δούμε πώς μπορούμε να εφαρμόσουμε όσα σας προτείνουμε.

Άλλη σκόπευα να είναι η πρώτη ανάρτηση της χρονιάς (και την καθυστέρησα λίγο) αλλά όταν σηκώθηκα με τις πρώτες πρωινές φωνές των παιδιών - πριν χαράξει - αντίκρυσα και πάλι ένα λευκό τοπίο.. Και μου άρεσε πιο πολύ από ποτέ.

Λάρισα δε σημαίνει μόνο κάμπος. Σημαίνει και καταπληκτικές παραλίες, υπέροχα βουνά και λαγκάδια. Μεγάλο τμήμα του Ολύμπου, ο Κίσσαβος και το Μαυροβούνι είναι βουνά της Λάρισας. Όμως μια που οδεύουμε προς το καλοκαίρι, ας "κολυμπήσουμε" στις όμορφες παραλίες.

Απαθανατίζοντας καλοκαιρινές στιγμές στην παραλία της Βελίκας, στα Παράλια του Ν. Λάρισας.

H φίλη μας που σας λέγαμε ότι ξέρει από μουσική, ξέρει και από μαγειρική και ζαχαροπλαστική..

Μια βροχερή Κυριακή σαν τη σημερινή είναι ευκαιρία να φτιάξουμε μαζί με τα παιδιά μας κάτι χαρούμενο, λαμπερό αλλά και χρήσιμο. Και μάλιστα με ένα από τα πιο ενδιαφέροντα και φτηνά υλικά: τα ρολά από χαρτί κουζίνας ή υγείας.

Η κατασκευή είναι πολύ απλή, οπότε ευνοείται η συμμετοχή του παιδιού. Αν έχει το περίγραμμα στα χαρτόνια, τα κόβει, τα κολλάει κ.λπ. Θέλει προσοχή μόνο με το πιστόλι σιλικόνης γιατί είναι ζεστό αλλά και αυτό δεν είναι απαραίτητο.

Μόλις έφτασαν οι φωτογραφίες από τους φίλους που εδώ και δυο μέρες βρίσκονται σε καλοκαιρινές διακοπές στα πανέμορφα Χανιά.

Ήρθε η ώρα να χαλαρώσουμε μουσικά με μια διαφορετική πρόταση.

Η φωτογραφία είναι πρόσφατη και μου άρεσε πολύ! Ένα νεογέννητο ορτυκάκι! Τόσο μικρό!

Η Florence Welch και η παρέα της έρχονται και μας θυμίζουν ό,τι και αν γίνεται.. το να έχεις την αγάπη.. είναι αρκετό!

Τα παιδιά μοιράζονται... εμείς;

Όνειρα βλέπουμε. Όνειρα κάνουμε. Μόνοι μας. Με τον άνθρωπό μας. Με τους φίλους μας. Για εμάς. Για τα παιδιά μας. Για τις σχέσεις μας. Για το παρόν και για το μέλλον. Ονειρευόμαστε γλυκά ή εφιαλτικά. Κάποια γίνονται πραγματικότητα, κάποια όχι. Κάποια μας στέλνουν μηνύματα, κάποια όχι. Κάποια είναι κομμάτι του ύπνου μας και κάποια όχι. Και σκέφτομαι γιατί να αποκαλούμε όνειρα τα μεν, όνειρα και τα δε.

Πριν λίγες μέρες έκανα την πρώτη ανοιξιάτικη αγορά μου για φέτος. Σε μια εξόρμηση στην αγορά μετά από πολύ καιρό - δεν είχα βγει καθόλου εδώ και μήνες στην αγορά, οπότε στην πρόσφατη βόλτα μου η ανάγκη να ψωνίσω κάτι ήταν σχεδόν επιτακτική - αγόρασα ένα γκρι σακάκι. Φοριέται με τα πάντα, σκέφτηκα! Μου άρεσε, μου έστρωσε, το πήρα... Αλλά δεν το φόρεσα ακόμα.

Κι έτσι αφιέρωσα λίγο χρόνο χθες βράδυ και αναζήτησα στο Pinterest τρόπους να αξιοποιήσω το καινούριο μου απόκτημα. Κι επειδή ένα γκρι σακάκι (ή κάποιο άλλο εξίσου ουδέτερου χρώματος) υπάρχει σε πολλές γυναικείες ντουλάπες, αποφάσισα να μοιραστώ μαζί σας τις εμφανίσεις που ξεχώρισα.

ή αλλιώς Cookies Σοκολάτας για Tweety Girls, όπως ήταν ο τίτλος της συνταγής στο Tweety περιοδικό της μικρής μου ξαδέρφης.

Το πρωί της Κυριακής είναι εδώ και o καιρός σε αρκετές περιοχές είναι ακόμη βροχερός, αλλά δεν πτοούμαστε! Ξεκινάμε την ημέρα μας με την κατάλληλη μουσική υπόκρουση και αφιερώνουμε χρόνο στον εαυτό μας και στις επιθυμίες του.

Κυριακή μεσημεράκι σε καλούν για τσιπουράκι.. Όχι δε λες, αφού το θες.. Παίρνεις το κατιτίς σου και ξεκινάς.. Και εκεί που νομίζεις ότι θα φας, θα πιεις, θα πεις... και θα γυρίσεις σπίτι μ' άδεια χέρια και ίσως με βαρύ απ' το ποτό κεφάλι... Γυρνάς με τι;

Καιρό τώρα ήθελα να διαβάσω το κλασικό μυθιστόρημα "Εκατό χρόνια μοναξιά" του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες. Το είχα μόνιμα στη λίστα με "τα επόμενα βιβλία που θέλω και πρέπει να διαβάσω". Μεγάλο βιβλίο, παγκόσμια φήμη, πολλές κριτικές, οι περισσότερες καλές, λίγες κακές... Ήθελα να έχω τη δική μου άποψη, διαβάζοντας ένα από τα κατά κοινή ομολογία πιο κλασικά βιβλία της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Και το διάβασα πριν λίγο καιρό.