Σήμερα ξυπνήσαμε με άκρως φθινοπωρινή διάθεση...
και το μυαλό έτρεξε αυτόματα σε απόλυτα φθινοπωρινά τοπία με φόντο την κορυφή της Τύμφης. Υπέροχα χρώματα! Η φύση δείχνει πλέον σαν πίνακας ζωγραφικής!
Ορίστε και μερικές παλαιότερες αναρτήσεις για τα υπέροχα μέρη στα ορεινά των Ιωαννίνων.
Έφτασε η μέρα! Χρόνια Πολλά και τις πιο θετικές ευχές μας για Λαμπερά Χριστούγεννα σε όλους!
Μαύρο χαρτόνι, κομμένο σε λεπτές λωρίδες που σχηματίζουν το επιθυμητό μονόγραμμα, διορθωτικό ή άσπρη μπογιά και λεπτό πινέλο για τη διαχωριστική γραμμή - εδώ μπορεί να χρειαστεί η βοήθειά σας- κόλλα και αυτοκινητάκια και έτοιμη η επιτοίχια διακοσμητική πίστα. Μπορείτε να σκεφτείτε καλύτερο κεφαλάρι για το κρεβάτι του παιδιού σας ή πιο κατάλληλο διακοσμητικό για ένα αγορίστικο δωμάτιο;
Γνωστό κι αγαπημένο! Η ζωή είναι υπέροχη και είναι και πολύ μικρή για να μην τη ζούμε όπως μας αρέσει!
Παρ' ότι δεν μας αρέσουν οι "μολυσμένες αγάπες", το συγκέκριμένο κομμάτι συμπεριλαμβάνεται στη λίστα με τα "κλασικά και αγαπημένα" και πάντα καταφέρνει μας παρασύρει στο ρυθμό του!
Μια ταινία μικρού μήκους για ένα πολύ σοβαρό ζήτημα.
Εκτός από τις παλέτες και τα ξύλινα τελάρα μπορούν να έχουν εναλλακτικές χρήσεις στο σπίτι μας.
Όσο οι γιορτές πλησιάζουν τόσο οι αναζητήσεις για δώρα προς αγαπημένους ανθρώπους εντείνονται. Ψάχνουμε δώρα μικρά, συμβολικά, εντός προϋπολογισμού, και όσο γίνεται προσαρμοσμένα στην προσωπικότητα των παραληπτών.
Τι θα λέγατε για δώρα χειροποίητα, φτιαγμένα με φαντασία, μεράκι και διάθεση να ξεχωρίσουν και να ενθουσιάσουν τους φίλους μας;
"Κορίτσι μου αυτά είναι βγαλμένα από τη ζωή". Τη θυμάμαι αυτή τη φράση να τη λέει η γιαγιά μου από τότε που ήμουν μικρό κοριτσάκι. Και την έλεγε βλέποντας ταινίες του κλασικού ελληνικού κινηματογράφου με Νίκο Ξανθόπουλο, Βασιλάκη Καΐλα, Μάνο Κατράκη και λοιπούς πρωταγωνιστές της εποχής, σειρές του Νίκου Φώσκολου, ιστορίες σε εκπομπές της τηλεόρασης... Την κορόιδευα αυτή τη φράση και την περιγελούσα... Κι όμως...
Ακριβώς αυτή ήταν η ατάκα - σκέψη που μου ήρθε στο μυαλό διαβάζοντας τις Χάρτινες Μνήμες. Δικαίως.
Για να ξεκινήσει με jazz διάθεση το Σάββατο.. Μα πόσο ωραίο κομμάτι!
ΠΡΩΤΟΝ, πρόκειται ίσως για την πιο νόστιμη εκδοχή κοτόπουλου
ΔΕΥΤΕΡΟΝ, πόσο μαγικό συστατικό είναι η λιαστή ντομάτα (την οποία μέχρι σχετικά πρόσφατα δε συμπαθούσα καθόλου)
ΤΡΙΤΟΝ, δε θέλει πολύ χρόνο... γι αυτό τολμήστε τη συνταγή αυτή οπωσδήποτε!
Βάλια Κάλντα σημαίνει Ζεστή Κοιλάδα. Είναι η Ζεστή Κοιλάδα του ομώνυμου Εθνικού Δρυμού, που περιλαμβάνεται πια στο Εθνικό Πάρκο Βόρειας Πίνδου.
Πότε πέρασε πάλι τόσος καιρός; Το καλοκαίρι τελείωσε (παει, το αποχαιρετήσαμε πια για τα καλά και περιμένουμε το επόμενο), το φθινόπωρο μπήκε, κοντεύει να τελειώσει και ο πρώτος μήνας του... Και γιατί τα λέω όλα αυτά; Γιατί κάθε χρόνο τέτοια εποχή συνειδητοποιώ πως δεν είναι μόνο το καλοκαίρι που πέρασε, είναι και αυτή η μονίμως ξεχασμένη ημερομηνία που πρέπει να κάνω service στο αυτοκινητάκι μου. Τώρα πρέπει πάλι να πάρω τηλέφωνο στην αντιπροσωπεία, να "κλαφτώ", να τους πω πόσο μακριά βρισκόμουν την περίοδο που έπρεπε να πάω για το ετήσιο service και να μου κάνουν για μια ακόμα χρονιά την παραχώρηση να κάνω εκπρόθεσμα το service και να μην χάσω την εγγύηση. Και όσο δεν μ' αρέσει να κλαίγομαι... Μα πώς γίνεται; Όσο συνεπής είμαι γενικά στη ζωή μου, τόσο ξεχασιάρα και αμελής είμαι στη σχέση μου με το αγαπημένο μου αυτοκίνητο.
Την "γνώρισα" το 2008 και αμέσως μπήκε στη λίστα με τους αγαπημένους μου καλλιτέχνες. Κάπου στις αρχές του 2009 είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω την πρώτη - αν δεν κάνω λάθος - solo συναυλία της στο Gagarin 205 και έκτοτε ακολουθώ την εξέλιξη της χαρισματικής Μonika.
Όπως καταλαβαίνετε λοιπόν, μόλις έμαθα για τη μοναδική για το 2014 live εμφάνισή της στο Hρώδειο (!), έσπευσα να προμηθευτώ το εισιτήριο μου.. και χθες είχα την τύχη να την απολαύσω να το διασκεδάζει με όλη της την ψυχή και να παρασύρει αντίστοιχα το κοινό στο κατάμεστο Ηρώδειο, δίνοντάς του φτερά!
Θυμάστε την παλιότερη ανάρτηση μας με τίτλο "τι δώρο να πάρω"; Το ερώτημα αυτό ήρθε και πάλι στο προσκήνιο για τρία αγαπημένα μου κορίτσια. Ήθελα να τους πάρω από ένα δώρο και ήθελα κάτι που θα τους μείνει, θα τους προσφέρει τροφή για σκέψη, θα τους δημιουργήσει εικόνες, θα τους δώσει ερεθίσματα, θα ανοίξει τους ορίζοντές τους... Και τι καλύτερο λοιπόν από ένα βιβλίο για την καθεμιά;
Η Νύχτα του Ελί Βισέλ βρέθηκε εντελώς τυχαία στο ράφι της βιβλιοθήκης μου. Δεν είχα ακούσει κάτι για τον συγγραφέα, δεν είχα ακούσει τίποτα για το βιβλίο... Το είδα σε μια από τις βόλτες μου σε ένα βιβλιοπωλείο, βρήκα ενδιαφέρουσα την περιγραφή στο οπισθόφυλλο, εξίσου δελεαστική ήταν και η τιμή του (το πέτυχα στη μισή τιμή) και κάπως έτσι κατέληξε στη βιβλιοθήκη μου, όπου έμεινε για καιρό ανέγγιχτο ανάμεσα σε πολλά άλλα βιβλία.
Οι τρεις εμφανίσεις που ξεχωρίσαμε σήμερα στο Pinterest..
Η πρόσκληση στη βάπτιση του γιου αγαπημένων φίλων, αποτέλεσε αφορμή για μια σύντομη αναζήτηση στο Pinterest. Στόχος μου να βρω απάντηση στο κλασικό ερώτημα "Τι να φορέσω αύριο;".
Την "Αμνησία" τη διάβασα όταν πρωτοκυκλοφόρησε στην Ελλάδα και μπήκε εξαρχής στη λίστα με τα αγαπημένα βιβλία.
Η άνοιξη μπήκε δυναμικά! Το πράσινο κυριαρχεί και πάλι παντού και μας αρέσει τόσο πολύ!!!
Είναι ιδανική ευκαιρία να βγούμε στη φύση, να περάσουμε χρόνο μικροί και μεγάλοι μαζί, να ανακαλύψουμε τα υπέροχα τοπία και τις ομορφιές του δάσους, τα φυτά, τις πεταλούδες...
Αν όμως όλα αυτά φαντάζουν λίγο μακρινά για σήμερα, σας έχουμε μια εξίσου ενδιαφέρουσα πρόταση.
Πείτε το μανία, ψύχωση, εμμονή αλλά σε κάθε εξόρμηση στο βουνό ή τη θάλασσα έχω την τάση να μαζεύω και κάτι, μια όμορφη πέτρα, ένα ξύλο σε περίεργο σχηματισμό, φρέσκα ή αποξηραμένα λουλούδια, κοχύλια, καρπούς, οτιδήποτε μπορεί να τοποθετηθεί σε κάποιο σημείο του σπιτιού φέρνοντας τη φύση στο σπίτι.
Ένα βίντεο που δεν είναι video clip. Ένα θέμα διαφορετικό από όσα σας έχουμε συνηθίσει, που όμως μας αγγίζει και μας ενδιαφέρει ιδιαίτερα στο πλαίσιο της αποδοχής του διαφορετικού, της ένταξης, της παροχής ίσων δικαιωμάτων στην εκπαίδευση η οποία αναμφισβήτητα επηρεάζει τη μετέπειτα πορεία ενός παιδιού.
