Γευστική έκπληξη για τους συναδέλφους στο γραφείο!
Θα τους αρέσει λέτε;
Ένα νέο τραγούδι, μια πολύ τρυφερή μελωδία, μια πολύ ενδιαφέρουσα χροιά! Αυτή τη μουσική πρόταση την οφείλουμε και πάλι στη φίλη μας Μαρία Λ.. Και ναι Μαρία, μας αρέσει πολύ!
Είναι σίγουρα το καλύτερο banoffee που έχω φάει! Το μόνο banoffee που θέλω να γευτώ και να ξαναγευτώ και να ξαναγευτώ... Το έφτιαξε η φίλη Εύη με όλη της τη μαεστρία
και με απόλυτη επιτυχία κατά γενική ομολογία! Η συνταγή όμως ανήκει στον σεφ Βάιο Πρίντζα και του αξίζουν συγχαρητήρια!
Το εκπληκτικό με αυτό το banoffee είναι πως έχει τρομερή ισορροπία στη γεύση, δεν είναι πολύ γλυκό και δε σε λιγώνει. Αυτό βέβαια σημαίνει πως πρέπει να βάλεις όριο από μόνος σου στο πόσο θα φας. Αυτό δεν πρόκειται να σε σταματήσει :)
Ο διαγωνισμός μας ολοκληρώθηκε! Η κλήρωση πραγματοποιήθηκε και οι δύο νικήτριες αναδείχθηκαν!
Με τις δαντελίτσες έχουμε ξανασχοληθεί, έχουμε πειραματιστεί, έχουμε δώσει χαρά στη γιαγιά.. Και τώρα, να σου πάλι οι δαντέλες σε φωτεινή εκδοχή για να αξιοποιηθούν και στην ανοιξιάτικη διακόσμηση του σπιτιού.
Οι τυχαίες συναντήσεις με πολλών ειδών χαριτωμένα ζωάκια είναι συχνό φαινόμενο αυτή την εποχή.
Σκαντζόχοιροι, χελώνες, φιδάκια - αυτά τα τελευταία δεν τα βρίσκω πολύ χαριτωμένα - αλεπούδες, απ' όλα έχει η φύση και οι συναντήσεις μαζί τους είναι σχεδόν σίγουρες όσο κινούμαστε σε επαρχιακούς δρόμους. Βέβαια μερικά από αυτά τα ζώα δεν είναι αρκετά τυχερά και συχνά βρίσκονται χτυπημένα στο δρόμο.
Ένα από τα αγαπημένα νέα τραγούδια των Matisse, το οποίο περιλαμβάνεται και στο τελευταίο άλμπουμ τους με τίτλο "Paper Door" (2012).
Aς το ακούσουμε κι ας ακολουθήσουμε την προτροπή τους..
Σάββατο 3 Νοεμβρίου 2012, ώρα 2μ.μ, Θεσσαλονίκη: Ο καιρός θύμιζε καλοκαίρι και περπατώντας με βήμα ταχύ στη Λεωφόρο Νίκης, είδα με μεγάλη χαρά ότι οι πολίτες είχαν ξεχυθεί στην παραλία. Άλλοι με τα πόδια και άλλοι με ποδήλατα έκαναν βόλτα στην παραλία αγναντεύοντας τη θέα, ενώ πολλές παρέες είχαν "καταλάβει" τα πεζούλια και το γρασίδι στην περιοχή του Λευκού Πύργου για να απολαύσουν τον πρωινό τους καφέ! Τι κρίμα να μην έχω το χρόνο και φυσικά το καλάθι(*) μου για να κάνουμε και εμείς ένα πικ-νικ στην παραλία! Μόνο μερικές φωτογραφίες στα γρήγορα έβγαλα, γιατί είχα αργήσει στο ραντεβού μου!
Kαλωσορίζουμε τον πρώτο μήνα του Χειμώνα με νέο wallpaper στο πνεύμα των Christmastreestas Days.
Νέο μουσικό κομμάτι που ήρθε για να μας ταξιδέψει μέχρι τον ήλιο!
Mας αρέσει πολύ το ρεφρέν του:
"Now I'm gonna tell my mamma
that I'm a traveller
I'm gonna follow the sun"
- Χάρτινες μπάλες είχαμε (είχαν ξεμείνει από το στολισμό του γάμου)
- χαρτόνι βρίσκεις εύκολα,
- το ίδιο και κορδέλες,
- κόλλα για το χαρτόνι και ψαλίδι για σχέδια έχει η μητέρα στα καλλιτεχνικά της,
- συρραπτικό και διακορευτής υπάρχουν στο γραφείο του σπιτιού
- πετονιά έχει πάντα ο ψαράς της οικογένειας,
- κολλητική ταινία διπλής όψης υπάρχει στην εργαλειοθήκη του σπιτιού
Άρα τα υλικά είναι όλα διαθέσιμα και η εργασία αρχίζει...
Μαλακά, σαν μικρά σουφλέ, με λαχταριστή σοκολάτα στην κορυφή!
Δεν μπορείς ποτέ να φας μόνο ένα!
Παγκόσμια ημέρα των ζώων σήμερα και θυμήθηκα τον καλό μου αδερφό που σε ένα παλιότερο e-mail του με οικογενειακές φωτογραφίες έβαλε τον τίτλο "Η οικογένειά μου κα άλλα ζώα". Κι επειδή το μήνυμα είχε αποδέκτες όλα τα μέλη της οικογένειας, προς αποφυγή παραξηγήσεων, έσπευσε να επισημάνει ότι ο τίτλος του είναι δανεικός από το σχετικό βιβλίο του Τζέραλντ Ντάρελ. Ομολογώ ότι από τότε μου δημιουργήθηκε η επιθυμία να το διαβάσω το βιβλίο, κάτι που δεν έτυχε ως τώρα... αλλά πού θα πάει! Ας μην ξεφεύγω από το θέμα όμως.
Αυτή την Κυριακή, 26 Απριλίου, η μέρα μας μπορεί να ξεκινήσει νωρίς. Ένα δυναμωτικό πρωινό, ένα ευχάριστο τραγούδι, πρόχειρα ρούχα, καπέλο και γυαλιά ηλίου και βουρ... βγαίνουμε από το σπιτι.
Πού πηγαίνουμε;
Πάρα πολλές οι πηγές απ' τις οποίες αντλεί κανείς πληροφορίες για το Μεταξοχώρι (Ρέτσιανη) Αγιάς - Λαρίσης...
Κτισμένο στους νότιους πρόποδες του όρους των Κελλίων, δηλαδή του Κισσάβου ή της Όσσας, πνιγμένο κυριολεκτικά στο πράσινο, με τα υπεραιωνόβια πλατάνια να κυριαρχούν κατά μήκος του ξηροπόταμου πλέον Άμυρου που το "χωρίζει" στα δύο, "στέκεται" καμαρωτό, ατενίζει απέναντι το Μαυροβούνι και χαμηλά τον εύφορο κάμπο με τα πάσης φύσης καρποφόρα δένδρα. Δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει τα χωριά του Πηλίου.
Εβδομάδα Θηλασμού αυτή που διανύουμε και χθες γιορτάστηκε σε όλη τη χώρα με τον Πανελλαδικό Ταυτόχρονο Δημόσιο Θηλασμό. Στο πλαίσιο της ημέρας αυτής έγιναν εκδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα. Και γεγονός είναι ότι οι εκδηλώσεις αυτές στις μεγάλες πόλεις, Αθήνα – Θεσσαλονίκη, είναι πραγματικές γιορτές και γνωρίζουν μεγάλη απήχηση.
Όμως στις μικρότερες πόλεις, στην επαρχία, μερικά πράγματα είναι ακόμα ταμπού. Άκου εκεί να βγεις να θηλάσεις δημόσια!!! Πού ακούστηκε! Και πώς να βγάλεις το μωρό έξω στο κρύο! Λες και δεν υπάρχουν κατάλληλα ρούχα για να ντύσεις ένα μωρό! Άσε που συνήθως τα κουκουλώνουμε σαν κρεμμύδια. Αλλά ας μην ξεφεύγω από το θέμα...
Τελικά η τεχνολογία πάει παντού; Πάει μαζί μας διακοπές; Ή καλύτερα εμείς πάμε διακοπές χωρίς το laptop ή το tablet μας; Ψάχνουμε δωμάτιο με δωρεάν WiFi, θέλουμε WiFi στην παραλία για ένα σερφάρισμα έστω μέσω κινητού...
Αυτό το Σάββατο εκτός από το καλοκαίρι ξεκινάει και το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου! Το θέατρο, η μουσική, ο χορός και τα εικαστικά έχουν την τιμητική τους και μας επιφυλάσσουν αρκετά ενδιαφέρουσες πολιτιστικές βραδιές.
Όταν κλήθηκα να επιλέξω το σχέδιο της κουζίνας στο σπίτι, το βασικό μου μέλημα ήταν να εξασφαλίσω όσο το δυνατό περισσότερους αποθηκευτικούς χώρους και μπορώ να πω ότι θυσίασα εν μέρει ομορφιά και design στο βωμό της λειτουργικότητας και της πρακτικότητας. Ήθελα να μη χρειάζεται να έχω πιάτα, ποτήρια και λοιπά κουζινικά στα κλειστά ντουλάπια της βιβλιοθήκης - σύνθετου στο σαλόνι (για κρυσταλλιέρα ούτε λόγος), ήθελα να μην στριμώχνω τα μικροαντικείμενα στα ντουλάπια της κουζίνας, ήθελα να έχω όσο το δυνατό περισσότερη άνεση στην μετρίου μεγέθους κουζίνα μου.
Και τι κατάφερα;
Τη Δέσποινα την γνωρίσαμε μετά τον 2ο διαγωνισμό μας. Είναι μια από τις νικήτριες του βιβλίου "Ημερολόγιο Καλοτυχίας 2015". Συνομιλώντας μαζί της στο facebook, μάθαμε πως της αρέσει να "ποιεί με τα χέρια" και διαθέτει τα δικά της Χειρο-ποιήματα.
Ακόμη ένα χαριτωμένο κομμάτι από τους αγαπημένους Leftover Cuties.. για να ξεκινήσουμε την ημέρα μας χαμογελώντας..
Μουσικό διάλειμμα à la française με τη Zaz να αναρωτιέται "Τι περιμένουμε;".
Αυτά τα σταφύλια σίγουρα δεν είναι τα "Σταφύλια της οργής" αλλά τα σταφύλια της γλύκας. Έτσι τα ονομάζει ο παραγωγός τους που επί χρόνια φροντίζει το κλήμα, μαζεύει τα σταφύλια και τα μοιράζει σε φίλους και γνωστούς. Οι περισσότεροι τα περιμένουν πως και πως κάθε Αύγουστο, μαζί με τους κολιούς και τα τονάκια.
Πότε πέρασαν τα χρόνια; Πότε έγινε ο μεγάλος αδερφός; Πότε έγινε αντρούλης; Που βέβαια δε θέλει να τρώει μόνος του και θέλει πιο πολλές αγκαλιές από ποτέ. Που είναι ο λατρεμένος όλων μας και μας παίρνει κάθε μέρα τα μυαλά όλο και περισσότερο... Δεν προλαβαίνω να σημειώνω ατάκες.
Έκλεισε τα 3! Και φυσικά κάναμε πάρτι! Το περίμενε πως και πως άλλωστε!
