Εσείς μαγιό πήρατε φέτος;
Το Παζάρι Βιβλίου μετά την πολυετή παραμονή του στην πλατείτα Κλαυθμώνος και την ολιγοήμερη στάση του στη Θεσσαλονίκη το φθινόπωρο, έχει πλέον μετεγκατασταθεί στη πλατεία Κοτζιά. Ξεκίνησε στις 25 Ιανουαρίου και θα παραμείνει εκεί μέχρι τις 13 Φεβρουαρίου.
Σήμερα νιώσαμε την ανάγκη να ξαναγίνουμε όλοι παιδιά..
Βλέποντας την ταινία "Ψαρεύοντας Σολομούς στην Υεμένη" είπα να πειραματιστώ και να δοκιμάσω να φτιάξω ένα από τα αγαπημένα μου πιάτα ζυμαρικών! Η ταινία να σας πω την αλήθεια ήταν μέτρια, αλλά τουλάχιστον η προσπάθεια στην κουζίνα στέφθηκε με επιτυχία!
Mπορεί αυτές τις μέρες ο καιρός να μας τα χάλασε λιγάκι και να μην έχουμε δει τον ήλιο να λάμπει, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι αυτό είναι παροδικό, μια και η χώρα μας έχει 300 μέρες ηλιοφάνειας το χρόνο. Οπότε η επανεμφάνιση του είναι απλά θέμα ημερών! Μέχρι τότε..
Το ότι βρισκόμαστε στη Μεγάλη εβδομάδα και μάλιστα σε μέρες νηστείας δε σημαίνει πως δεν μπορούμε πια να καλούμε κόσμο στο σπίτι ή να τρώμε εμείς νόστιμες λιχουδιές και μάλιστα γρήγορα και εύκολα...
Το κομμάτι αυτό όποτε το ακούω μου φτιάχνει τη διάθεση! Με κάνει να θέλω να ανεβάσω την ένταση και να αρχίσω να τραγουδάω μαζί με τους δύο ερμηνευτές του..
Οι δημιουργίες με σπάγγο μας αρέσουν και από ότι φαίνεται αρέσουν και σε σας. Ο σπάγγος άλλωστε βγάζει μια αίσθηση παλιού και παράλληλα αυθεντικού στοιχείου που είναι στη μόδα και ταιριάζει πια παντού.
Πολύ μ'αρέσει η μελωδία του.. πράγματι sweet melody.. όπως αναφέρεται κ στους στίχους..
Μουσικό διάλειμμα à la française με τη Zaz να αναρωτιέται "Τι περιμένουμε;".
Πόσες φορές τυχαίνει στην καθημερινότητά μας να εκνευριζόμαστε με κάτι που συμβαίνει ή κάτι που μαθαίνουμε τόσο στις επαγγελματικές όσο και στις προσωπικές μας συναναστροφές...
Σε συνέχεια της τελευταίας μας ανάρτησης περί Αγίου Βαλεντίνου και σχετικών δημιουργιών αλλά και της πρότασης της Δέσποινας για το αφροδισιακό λάδι για μασάζ, έρχονται μερικά πιο συγκεκριμένα DIY projects για το σαββατοκύρικο: Χειροποίητες καρδιές για μεγάλες αγάπες κι έρωτες!
Με αυτό το κομμάτι κλείνουμε τη σημερινή μέρα. Μια μουσική πρόταση που έφτασε στο mail μου και με έκανε να βλέπω και να ξαναβλέπω το βίντεο, να ακούω και να ξανακούω το κομμάτι, που το ξέρω, το έχω ακούσει σε πάμπολες διαφορετικές εκτελέσεις αλλά σε αυτή κολλησα!
Νομίζω πως αν το ακούσετε, θα κολλήσετε κι εσείς!
Κάθε χρόνο βάφουμε αυγά.. βάψαμε και φέτος, κάθε χρόνο τσουγκρίζουμε και τρώμε αυγά μετά την Ανάσταση, τρώμε και στο πασχαλινό τραπέζι, θα φάμε και φέτος... και μετά κανείς δεν τιμάει τα υπόλοιπα βαμμένα αυγά.. Μένουν στη γυάλα, πάνω στο τραπέζι, περνάνε οι μέρες, μπαίνουν στο ψυγείο και μένουν εκεί... τρώμε από κανένα αλλά τα τελευταία συνήθως καταλήγουν στον κάδο απορριμάτων..
Κάθε φορά που "συναντώ" στο δρόμο μου ένα ουράνιο τόξο, χαμογελώ αυθόρμητα σαν μικρό παιδί!
που πάντα έκανε θραύση σε όλες τις παιδικές μας γιορτές και όλοι μετά ζητούσαν τη συνταγή!
Το τελευταίο μου απόκτημα είναι μια πλεκτή ζακέτα με κρόσσια. Οι ζακέτες γενικά μου αρέσουν πολύ και τα τελευταία χρόνια αποτελούν ένα από τα βασικά στοιχεία της γκαρνταρόμπας μου. Ζακέτες σε διάφορα χρώματα, μήκη και στιλ έχουν διεισδύσει στη ντουλάπα μου και δε λένε να βγουν. Κατ' επέκταση έχουν κάπως αυξηθεί και τα T-shirts που αποτελούν το πρώτο επίπεδο στις ενδυματολογικές επιλογές μου, από πάνω μπαίνει η ζακέτα, κάπου πιο πάνω υπάρχει η σχεδόν μόνιμη κάλυψη του λαιμού είτε πρόκειται για φουλάρι είτε για κασκόλ είτε για κάποιον πλεκτό γιακά...
Όσοι μείναμε σπίτι, ανοίγουμε ένα μπουκάλι κρασί, ανάβουμε κεράκια, σβήνουμε τα φώτα και πατάμε το play για να ξεκινήσει η ταινία που έχουμε επιλέξει..
Ένα νέο κομμάτι που δύσκολα περνά απαρατήρητο..
Σύμφωνα με όλους ήταν ο μεγάλος νικητής των φετινών 57ων Grammy Awards, κερδίζοντας στις 4 από τις 6 κατηγορίες στις οποίες ήταν υποψήφιος. Ο λόγος για τον νεαρό Βρετανό τραγουδιστή και τραγουδοποιό Sam Smith.
Από χθες το πρωί είχα βάλει στο μυαλό μου λίγο κέικ. Οπότε σήμερα που με έπιασε η προκοπή, είπα να δοκιμάσω άλλη μια συνταγή για muffins βανίλιας με κομματάκια κουβερτούρας. Έγιναν νοστιμότατα και φυσικά ανάρπαστα!
Τώρα που η βάφτιση και οι σχετικές ετοιμασίες αποτελούν πια παρελθόν, ήρθε η ώρα να επανέλθω δριμύτερη από εκεί που είχα μείνει. Σας μιλούσα (κυρίως) για ψώνια και βιβλία. Σήμερα θα επανέλθω με τα ψώνια... και την σοβαρή καλοκαιρινή μου ανάγκη να ξεχυθώ στην αγορά και να ψωνίζω σαν να μην υπάρχει αύριο.
Επιτέλους Σάββατο! Έχουμε περισσότερο ελεύθερο χρόνο για βόλτες με φίλους και φυσικά για κουζινοπειραματισμούς!
Αυτά τα κουλουράκια, συνήθως σε σχήμα πλεξούδας, έκαναν πάντα όλο το σπίτι να μυρίζει κανέλα. Τα θυμάμαι να υπάρχουν σχεδόν όλες τις εποχές του χρόνου σε ένα γυάλινο πυρίμαχο σκεύος πάνω στο τραπέζι της κουζίνας. Ήταν τα αγαπημένα της μαμάς και τα έφτιαχνε συνέχεια. Και λέω ήταν, γιατί τώρα πια τα φτιάχνει σε πιο light εκδοχή, χωρίς ζάχαρη και με αλεύρι ολικής άλεσης. Και ακόμα και τώρα, αυτά τα ελαφριά μπισκοτάκια κανέλας είναι τα αγαπημένα όσων αποφεύγουν τη ζάχαρη εντός πολυκατοικίας και εντός παρέας.
