και θυμάσαι τον ορισμό της Ευτυχίας, όπως τον εξέφρασε σύντομα, λιτά και απέριττα και τόσο μα τόσο περιεκτικά, ο αγαπημένος όλων, Θανάσης Βέγγος.
"Έπρεπε να γεράσω, αγόρι μου, για να μάθω τί είναι ευτυχία.
Τελικά ευτυχία είναι ένα ζευγάρι χέρια, δύο χέρια.
Την Artmania την καλωσορίσαμε στην παρέα μας στο τέλος Ιουνίου, μας φιλοξένησε με χαρά στο εργαστήριό της, μας επέτρεψε να διεισδύσουμε στον καλλιτεχνικό της κόσμο και σήμερα, δυόμιση περίπου μήνες μετά, είναι και πάλι εδώ στο maresei! Για άλλη μια φορά την επισκεφτήκαμε στον χώρο της, στο ανανεωμένο εργαστήριό της όπου είχαμε την ευκαιρία να δούμε τα καινούρια της ευχολόγια.
Καινούρια στο σπορ των παραμυθιών, μόλις που θυμάμαι μερικά από τα παραδοσιακά παραμύθια κι αυτά αποσπασματικά από τα δικά μου παιδικά χρόνια... Άρχισα όμως να ψάχνομαι τους τελευταίους μήνες γιατί το θέμα με αφορά πλέον άμεσα. Εξάλλου είναι αρκετά συνηθισμένη η "κόντρα" μεταξύ παραδοσιακών και σύγχρονων παιδικών παραμυθιών και ομολογώ ότι ακόμα δεν μπορώ να εκφέρω εμπεριστατωμένη άποψη.
Έχω καιρό τώρα που ζορίζομαι στην ιδέα ότι το πάντα περιποιημένο, σουλουπωμένο, τακτοποιημένο, όμορφο, χωρίς ριχτάρια, χωρίς περιττά πράγματα σαλόνι - καθιστικό μου τείνει να γίνει παιδότοπος σε μόνιμη κατάσταση πανικού. Και δεν είναι μόνο η ιδέα, είναι και η θέα. Κάθε που φορά που βλέπω το σαλόνι τόσο ανάστατο και τόσο... πολύχρωμο, κάτι με πιάνει.
Και σκεφτείτε ότι ήμουν από αυτούς που έλεγα ότι το παιδί θα παίζει στο δικό του δωμάτιο και δε θα κουβαλάει τα παιχνίδια του στο σαλόνι αλλά στην πράξη δεν το βρήκα τόσο εύκολο (και αν εσείς το κάνατε πείτε μου πώς). Το παιδί θέλει παρέα και θέλεις και εσύ και παράλληλα πρέπει να μαγειρέψεις, να πλύνεις πιάτα, να ζεστάνεις νερό και ένα σωρό άλλες δουλειές που καλώς ή κακώς γίνονται παράλληλα με το παιχνίδι τουλάχιστον όσο το παιδί είναι μικρό και ακόμα δεν πολυπαίζει μόνο του ή όταν είναι σε αυτή την τόσο χαριτωμένη μα συνάμα τόσο κουραστική φάση που η λέξη ΜΑΜΑ βγαίνει από το στόμα του κάθε λεπτό.
Σήμερα την προσοχή μου στο pinterest τράβηξαν δυο διαφορετικά επιτοίχια ράφια σε ένα παιδικό δωμάτιο. Και ξεκινώντας από αυτά, εντόπισα μερικές ακόμα ιδέες που καθεμιά από αυτές θα μπορούσε να αποτελεί ένα ενδιαφέρον diy project για το σαββατοκύριακο. Ειδικά αυτή με τα ράφια δεν είναι ανάγκη να περιοριστεί στο παιδικό δωμάτιο. Μπορεί να βρει εφαμογή και σε άλλους χώρους, όπως για παράδειγμα στο χολ.
Ας δούμε αναλυτικότερα μερικές ιδέες για το πώς μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε εναλλακτικά διάφορα μικροαντικείμενα:
Πριν φέρεις ένα παιδί στον κόσμο, έχεις τη δυνατότητα να κρίνεις χωρίς δεύτερη σκέψη τους φίλους σου που έγιναν γονείς. Δεν είναι ότι κρίνεις και σχολιάζεις εκ του ασφαλούς, ότι δε σε νοιάζει ή ότι τα λες ελαφρά τη καρδία... απλώς δεν ξέρεις! Είσαι έξω από το παιχνίδι και κρίνεις με απλή λογική τη συμπεριφορά των φίλων - νέων γονιών ή τη στάση και τις συνήθειες των παιδιών τους.
Η σημερινή Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού, αποτέλεσε την αφορμή για να κάνουμε ένα διάλειμμα από την ανάλαφρη εορταστική διάθεση των τελευταίων ημερών και να ασχοληθούμε με κάτι πιο σοβαρό.
Πρόκειται για ένα θέμα που μας αφορά όλους είτε είμαστε γονείς είτε θείοι, νονοί, εκπαιδευτικοί κ.λπ.. Και μόνο που είμαστε ενήλικες και κάπου στον κοντινό ή ευρύτερο κοινωνικό μας κύκλο έχουμε παιδιά, καλό είναι να μην εφησυχαζόμαστε σε ό,τι αφορά στη σεξουαλική βία και κακοποίηση των παιδιών. Όσο μακρινό κι αν μας φαίνεται, όσο κι αν πιστεύουμε ότι δε θα συμβεί ποτέ στο δικό μας παιδί κάτι τέτοιο, η επαγρύπνηση και η τακτική ενημέρωση σχετικά με το θέμα μπορεί να προλάβει καταστάσεις και να αποβεί σωτήρια. Γιατί να αφήνουμε στην τύχη τους πράγματα που μπορεί να σημαδέψουν για πάντα με τον χειρότερο τρόπο τη ζωή ενός παιδιού;
Μιλώντας για τον τοίχο του παιδικού δωματίου, έχουμε την πρόταση της φίλης μας που εκτός από kick boxing και μαγειρική, έχει ταλέντο και στη ζωγραφική. Εκτός από τοίχους σε παιδικά δωμάτια φίλων και γνωστών, ήρθε η ώρα να ετοιμάσει και το παιδικό δωμάτιο του γιου της που μάλλον του αρέσει στην κοιλίτσα της μαμάς και δε λέει να βγει... Το θέμα του τοίχου; Το αγαπημένο της στρουμφοχωριό!
Τελευταία αυτή η ιδέα μας βασάννισε αρκετά. Τι να κάνουμε με το παιδικό δωμάτιο; Να βάψουμε έναν τοίχο; Γαλάζιο; Θαλασσί; Οινοπνευματί; Μπλε; Πολύ αγορίστικο... Κάτι πιο ουδέτερο και συνάμα φωτεινό και συνάμα ευκολοσυνδύαστο και συνάμα δροσερό...; Όλα τα θέλαμε και αφού ψάξαμε στα χρωματοπωλεία όλης της πόλης για το τέλειο χρώμα, καταλήξαμε σε ένα μπλε-πράσινο, το χρώμα του νερού στο Ιόνιο. Ούτε μπλε ούτε πράσινο ούτε τιρκουάζ... το χρώμα των υπέροχων νερών σε κάποια σημεία του Ιονίου.
Το καλοκαιράκι οργανώνουμε αποδράσεις και διακοπές, πυκνά συχνά όμως ασχολούμαστε και με την αναδιοργάνωση του σπιτιού ή κάποιων από τα διαθέσιμα δωμάτια. Το συνηθέστερο δωμάτιο που κάποιο καλοκαίρι αλλάζει μορφή είναι το παιδικό. Είτε από ξενώνας - γραφείο - αποθήκη - σιδερώστρα - χώρος για τα ασιδέρωτα ή για άπλωμα μετατρέπεται σε παιδικό είτε από πολύ παιδικό με κούνια και άπειρα κουκλάκια μετατρέπεται σε λιγότερο, φεύγει η κούνια και η αλλαξιέρα, μπαίνει μονό κρεβάτι, γραφείο, οργανώνονται τα παιχνίδια... Ουφ! Είναι τόσα πολλά αυτά που πρέπει να γίνουν...
Για την άνοιξη και για το Πάσχα που έρχεται. Για ανανέωση, για χρώμα, για ζωντάνια... Για αξιοποίηση υλικών που ήδη έχουμε. Για έμπνευση. Ένα DIY project για τις προσεχείς μέρες.
Ανοιξιάτικα στεφάνια! Με μπαμπού, με κορδέλες, με λουλούδια, με ψεύτικα αυγά, με μικρά διακοσμητικά. Με φελιζόλ ή ακόμα και με λάστιχο κήπου. Με ομπρέλες και με ψάθινα καπέλα.
Πάρτε ιδέες και περάστε από τη θεωρία στην πράξη!
Μερικές φορές ένα τραγούδι στο ραδιόφωνο, ακόμα και όταν ακούς αφηρημένα, γράφοντας, διαβάζοντας ή οδηγώντας, μπορείς να σε συγκινήσει τόσο. Είνη η μελωδία; Είναι η ερμηνεία; Είναι οι στίχοι; Είναι όλα μαζί;
Καλή μας ημέρα και καλή εβδομάδα!
Είναι η δεύτερη εβδομάδα του φθινοπώρου και ώρες ώρες μας κακοφαίνεται. Ειδικά όσους δε βρισκόμαστε σε παραθαλάσσιο μέρος και η ιδέα για ένα τελευταίο σαββατοκύριακο στη θάλασσα απομακρύνεται...
Ο πιο γλυκός τρόπος να ξεκινήσουμε την ημέρα μας..
Ακόμη ένα χαριτωμένο κομμάτι από τους αγαπημένους Leftover Cuties.. για να ξεκινήσουμε την ημέρα μας χαμογελώντας..
Δύσκολη η πρώτη εργάσιμη μέρας της εβδομάδας και όταν γύρισα σπίτι δεν είχα ετοιμάσει κάτι για φαγητό..
Ο Μύλος των Ξωτικών ανοίγει τις πύλες του και ξεκινά τη λειτουργία του σήμερα, 29 Νοεμβρίου 2013, ξετυλίγοντας ένα υπέροχο χριστουγεννιάτικο παραμύθι για τρίτη συνεχόμενη χρονιά.
Είναι μερικές εικόνες που δείχνουν περισσότερα από όσα μπορούν να δηλώσουν ακόμα και χίλιες λέξεις. Ίσως φταίνε οι φωτογράφοι, ίσως βρίσκονται την κατάλληλη στιγμή στο σωστό μέρος, κατορθώνουν πάντως κάποιες φορές να βγάλουν φωτογραφίες που πραγματικά μπορούν να σε γεμίσουν τόσο έντονα συναισθήματα... φωτογραφίες που κόβουν την ανάσα... φωτογραφίες που καταλαβαίνεις όσα θέλουν να πουν, χωρίς να παίζει ρόλο ποια γλώσσα μιλάς.
Για όλους εσάς που σχεδιάζετε το γάμο σας και τρέχετε για εκκλησία, νυφικό, κοστούμι, προσκλητήρια, μπομπονιέρες και .... (η λίστα δεν έχει τελειωμό) ... σας έχουμε μια εναλλακτική πρόταση για τα προσκλητήρια του γάμου σας.
"Κατάμπροστα στο ψαρολίμανο στο μάτι του πουνέντε, ορθώνεται πάνω σε θεόρατη θαλασσοβραχιά το ξωκλήσι της Παναγιάς της γοργόνας" γράφει ο Μυριβήλης στο έργο του, αποκαλύπτοντας την πηγή της έμπνευσής του που δεν είναι άλλη από μία τοιχογραφία σ' ένα ταπεινό ξωκλήσι σ' ένα ψαροχώρι της Λέσβου, τη Σκάλα Συκαμιάς, 48 χλμ. βορειοδυτικά της πόλης της Μυτιλήνης.
Η Θυσία είναι το το πρώτο βιβλίο μιας τριλογίας που πραναγγέλλει η συγγραφέας Άννα Γαλανού και κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Διόπτρα.
Μας μεταφέρει στη μεταβυζαντινή εποχή, όταν η Οθωμανική αυτοκρατορία ήταν απέραντη και η Κρήτη υπό τον ζυγό των Ενετών. Μια μυθοπλασία που κινείται σε ιστορικό πλαίσιο, προσφέρει μοναδική ατμόσφαιρα εποχής και εξυμνεί από τη μια πλευρά τον έρωτα που μετατρέπεται σε απέραντη "θυσιαστική" αγάπη και από την άλλη περιγράφει την ατμόσφαιρα της χρονικής περιόδου 1550-1570 με περιγραφές που σε κρατούν σε υπερδιέγερση και αγωνία για την εξέλιξη των γεγονότων και της υπόθεσης.
Μια όμορφη εικόνα είναι ό,τι χρειάζεται για να ξεκινήσει χαρούμενα και αισιόδοξα η μέρα μας!
Ξακουστή για την αρχιτεκτονική και τις τέχνες της, τα κανάλια και τις γόνδολες, η Βενετία είναι μια από τις πόλεις που προσελκύει μεγάλο αριθμό τουριστών όλες τις εποχές του χρόνου. Λόγω της ιδιαίτερης φυσιογνωμίας της με τα κανάλια και τις γέφυρες, δανείζει το όνομά της και σε πόλεις της βόρειας Ευρώπης, που αποκαλούνται "Βενετία του Βορρά". Μπορεί λοιπόν στο βορρά να έχουμε πολλές "Βενετίες", διόλου άσχημες, αλλά η αυθεντική Βενετία βρίσκεται πολύ κοντά σε μας και σήμερα είναι μια καλή ευκαιρία να κάνουμε μια φωτογραφική βόλτα στα γραφικά σοκάκια της (ουπς, κανάλια ήθελα να πω).
ή αλλιώς ο λόγος που χάθηκα τον τελευταίο καιρό. Ετοιμασίες για τη βάπτιση της μικρής μας!
Βασικός μας άξονας οι παστέλ αποχρώσεις σε ροζ, λιλά, κίτρινο και βεραμάν. Και παρόλο που ήταν μια βάπτιση σε οικογενειακό κύκλο, η λόξα της μαμάς δεν την αφήνει σε ησυχία :) Έπρεπε να απαρνηθώ τον (έτσι κι αλλιώς λιγοστό) ύπνο μου για μερικές νύχτες και να απορρίψω οποιαδήποτε πιθανότητα χαλάρωσης μέσα στη μέρα για να είναι όλα όπως τα είχα φανταστεί. Φυσικά ήθελα να επιμεληθώ προσωπικά πολλά από τα στοιχεία της βάπτισης! Όλα αν ήταν δυνατόν... που δεν ήταν.
Έτσι, πολύτιμη ήταν η συμβολή του V. που σχεδίασε το "Μ" μας και της αγαπημένης artmania που μεγαλούργησε με τις ξύλινες δημιουργίες της. Εντάξει έκανα κι εγώ μερικά πράγματα, βρήκα τα χρώματα, πήρα κορδέλες, αν και πιο πολλές φρόντισε να προμηθευτούμε η κουμπαρούλα και νονά του Φίλιππου, παρήγγειλα του πουγκιά, τα κουφέτα και γενικώς έκανα τη ...συναρμολόγηση. Κι έκανα και πολλές εκπτώσεις στις αρχικές μου προσδοκίες :(
Μια γεύση από όσα ετοίμασα...
Το τρίτο μας δέντρο - δεν είναι δικά μας όλα όσα σας δείχνουμε - είναι και των φίλων μας! Αυτό είναι το κουκλόδεντρο!
ή αλλιώς Cookies Σοκολάτας για Tweety Girls, όπως ήταν ο τίτλος της συνταγής στο Tweety περιοδικό της μικρής μου ξαδέρφης.
Για το σημερινό μας πρωινό είπαμε να ακολουθήσουμε τη συνταγή της Ελπίδας. Από την πρώτη φορά που την είχα δει, με γέμισε... ελπίδες και την είχα στο μυαλό μου, περιμένοντας την κατάλληλη αφορμή. Και σήμερα που ο Φίλιππος για άλλη μια φορά μας ξύπνησε νωρίς νωρίς και στην κουζίνα είχαμε πολλές μπανάνες κα πολλά αυγά για κατανάλωση, οι pancakes μπανάνας ήταν η γευστική μας συντροφιά.
Ήρθε η ώρα του φαγητού.. και σήμερα το μενού λέει χοιρινή τηγανιά, κομμένη με έναν τρόπο διαφορετικό, για να μη βαριόμαστε ποτέ, να 'ναι καλά ο κρεοπώλης της γειτονιάς..
Και η απαραίτητη συνοδεία της χοιρινής τηγανιάς ποια είναι;
Για να μπαίνουμε στο κλίμα των εορτών που έρχονται, τι λέτε να υποδεχτούμε τον πρώτο μήνα του χειμώνα με ένα γλυκό και γιορτινό wallpaper;
