Μετά τη βόλτα μας στα νησιά του Αργοσαρωνικού, το πλάνο μας έλεγε διήμερη παραμονή στην Αθήνα. Οπότε αφήσαμε τις Σπέτσες και μετά από ένα ήσυχο και σύντομο ταξίδι, φτάνουμε σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας, άψογο και σε πολύ βολική περιοχή.
Έχουμε χρόνια να έρθουμε στην πρωτεύουσα. Έχουμε όμως και δυο μέρες να τριγυρίσουμε το κέντρο της με άψογο ξεναγό, φίλο, νέο και ακούραστο.
Είστε έτοιμοι για μια δεύτερη βόλτα στο περίφημο Σαν Φρανσίσκο;
Ήρθε η ώρα να ταξιδέψουμε παρέα σε ένα μέρος μαγικό κι ονειρεμένο, μακρινό, πολύ μακρινό... να περάσουμε τον Ατλαντικό και να φτάσουμε σχεδόν στον Ειρηνικό Ωκεανό.
Αγαπημένος φίλος βρέθηκε στο ξακουστό Σαν Φρανσίσκο, συνδύασε δουλειά με βόλτες στην πόλη και με μεγάλη (δική μας) χαρά επέλεξε να μοιραστεί μερικές φωτογραφίες μαζί μας.
Τι λέτε για μια βόλτα στα Εξωτικά Ιωάννινα;
Πού θα θέλατε να βρίσκετε απόψε;
Εμείς ονειρευόμαστε έναν βραδινό περίπατο στην πανέμορφη Πράγα. Μόλις παραλάβαμε φωτογραφίες από τον ανταποκριτή μας εκεί και το μυαλό ταξιδεύει στην υπέροχη πόλη.
Όλοι ζούμε σε μια πόλη με λάθη.. όποια κι αν είναι αυτή η πόλη, σε όποια χώρα κι αν βρίσκεται κάποια κακώς κείμενα υπάρχουν. Κι αν αυτή η πόλη βρίσκεται στην Ελλάδα, τότε μάλλον τα κακώς κείμενα είναι πολλά, όπως πολλά είναι κι αυτά που δε μας αρέσουν. Τα λάθη ή έστω αυτά που κάποιοι θεωρούμε λάθη μας πληγώνουν και θα θέλαμε να τα αλλάξουμε. Και το χειρότερο είναι ότι αυτά τα λάθη οφείλονται κυρίως στην αμέλεια ή την αδιαφορία των πολιτών, στην έλλειψη ενδιαφέροντος για το κοινό καλό, για το καλό του συμπολίτη μας, για το περιβάλλον, για όσους έχουν ανάγκη, για όσα θεωρούμε δεδομένα και τα περιφρονούμε.
Οι atenistas ξαναχτυπούν! Αυτή την Κυριακή 19.05 μας καλούν να ανακαλύψουμε παρέα μια άγνωστη Αθήνα..
Πρόκεται για μια δράση με ιδιαίτερο ενδιαφέρον που μας αρέσει πολύ!
Καλοκαιρινή ήταν και η σημερινή ημέρα και αφού δεν πήγαμε για μπάνιο, είπαμε να πάμε μια βόλτα για καφέ και περιήγηση στα παλαιοπωλεία στο Μοναστηράκι και στου Ψυρρή.
Στο κέντρο της Θεσσαλονίκης λίγο πολύ όλοι έχουμε βρεθεί. Έχουμε περπατήσει στους βασικούς της δρόμους, έχουμε διασχίσει τις πλατείες με τις καφετέριες και τις ταβέρνες, όπως την Πλατεία Άθωνος, την Πλατεία Ναυαρίνου, την Πλατεία Αριστοτέλους... Αλλά οι περισσότεροι επικεντρωνόμαστε στον επικείμενο καφέ ή το φαγητό.
Μπορεί ο Μύλος των Ξωτικών να είναι το βασικό αξιοθέατο των Τρικάλων κατά την περίοδο των γιορτών αλλά κάνοντας μια βόλτα στους δρόμους της πόλης, ανακαλύψαμε πολλές ακόμα όμορφες γωνιές.
Πιστοί στο ετήσιο ραντεβού τους, οι Δρομείς Υγείας Γρεβενών ετοίμασαν άλλη μια αθλητική διοργάνωση για τους δρομείς της Δυτικής Μακεδονίας και όχι μόνο. Έχοντας πλέον στο ενεργητικό τους μια σειρά από διοργανώσεις αγώνων δρόμου, προσέφεραν την ευκαιρία σε αθλητές από Γρεβενά, Σιάτιστα, Κοζάνη, Καστοριά, Βέροια, Ιωάννινα και πολλές άλλες περιοχές να παρευρεθούν σε έναν άρτια οργανωμένο αγώνα.
Η τοποθεσία στο Καστράκι Γρεβενών, τρεις διαδρομές για μικρούς και μεγάλους μέσα σε πανέμορφα μονοπάτια, η ζωντάνια και η καλή διάθεση όλων και ένας μεγάλος μπουφές στο τέλος ήταν τα συστατικά που συνετέλεσαν στη μετατροπή του αγώνα σε μια μεγάλη αθλητική γιορτή.
Κι αν βρεθείς εκεί μια χρονιά, πρέπει να έχεις πολύ σοβαρό λόγο για να μην πας και την επόμενη.
Ρομαντικό, νεανικό, αισιόδοξο... Και με στίχους τόσο ταιριαστούς με τη φιλοσοφία και τη στάση ζωής μας! Όλα όσα μας εκφράζουν συγκεντρωμένα σε ένα τραγούδι. Σαν να γράφτηκε για μας.
Χθες βράδυ με έπιασε μια υπογλυκαιμία, μια τρομερή διάθεση για γλυκό και λαχταρούσα να σηκωθώ το πρωί και να βρω ένα νόστιμο πρωινό. Ένα, ή τουλάχιστον ένα, cupcake ήταν η τέλεια επιλογή και παράλληλα ήταν το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό. Ψάχνοντας διαθέσιμες συνταγές στα βιβλία μου, εντόπισα αυτή που βόλευε βάσει των υλικών που είχα στην κουζίνα και του χρόνου που απαιτούσε για την εκτέλεσή της. Το αποτέλεσμα ήταν νοστιμότατα cupcakes βανίλιας με σοκολατένια μπισκότα oreo! Δεν ακούγεται άσχημα, ε; Και πιστέψτε με, δεν είναι!
Από τα πιο ωραία τραγούδια της Νατάσσας Μποφίλιου!
Πόση χαρά μπορεί να πάρουν οι γιαγιάδες αν υιοθετήσουμε αυτή την άποψη στο κεφαλάρι του κρεβατιού ή για την ακρίβεια στον τοίχο πάνω από το κεφαλάρι...
Ένα χριστουγεννιάτκο στεφάνι μπορεί να κρεμαστεί στην εξώπορτα, σε μια από τις εσωτερικές πόρτες, στον τοίχο, στη βιβλιοθήκη και σε πολλά άλλα σημεία του σπιτιού, αποτελώντας μέρος της χριστουγεννιάτικης διακόσμησης.
Ένα μουσικό διάλειμμα για να δώσουμε ώθηση στη διάθεσή μας!
To Σαββατοκύριακο είναι ιδανικό για ασκήσεις δημιουργικότητας!
Τώρα που η βάφτιση και οι σχετικές ετοιμασίες αποτελούν πια παρελθόν, ήρθε η ώρα να επανέλθω δριμύτερη από εκεί που είχα μείνει. Σας μιλούσα (κυρίως) για ψώνια και βιβλία. Σήμερα θα επανέλθω με τα ψώνια... και την σοβαρή καλοκαιρινή μου ανάγκη να ξεχυθώ στην αγορά και να ψωνίζω σαν να μην υπάρχει αύριο.
Είναι χειροποίητα, νηστίσιμα, φτιαγμένα με αλεύρι ολικής άλεσης, καστανή ζάχαρη και μέλι και μπορούν να συνοδεύσουν τέλεια τον καφέ ή το τσάι.
Είναι η πρώτη μου δημιουργία στην κουζίνα στο πλαίσιο των γιορτών που πλησιάζουν. Ήταν και ευκαιρία να χρησιμοποιήσω το τζίντζερ που είχα πάρει εδώ και καιρό και περίμενε να δώσω νόημα στην ύπαρξή του στο ντουλάπι μου.
Να και το τέταρτο δέντρο που στολίστηκε στο πλαίσιο των Christmastreestas Days 2012..
Διαδίδοντας τον ρυθμό.. μια μουσική πρόταση της αγαπημένης φίλης Ρούλας.
Μπορεί η λουίζα, ο ιβίσκος, το μελισσόχορτο, το δεντρολίβανο και τόσα άλλα βότανα να γίνονται όλο και πιο δημοφιλή και να αποκτούν όλο και περισσότερους θαυμαστές, αλλά πώς θα μπορούσαμε να παραμελήσουμε το κλασικό και πάντα αγαπημένο τσάι του βουνού; Πόση ζεστασιά μπορεί να νιώθεις με μια κούπα τσάι του βουνού με μέλι και λίγες σταγόνες λεμόνι μετά από μια γεμάτη, κουραστική μέρα;
Για χρόνια λέγοντας τσάι εννοούσαμε το τσάι του βουνού, άντε και κανένα χαμομήλι. Ειδικά όσοι δεν είχαμε την τύχη να μεγαλώσουμε σε σπίτι με κήπο και δικές μας βοτανο-καλλιέργειες ή κάποιον να μαζεύει βότανα απευθείας από τη φύση ή μια γιαγιά - γκουρού στα γιατροσόφια, δεν ξέραμε και πολλά για τα υπόλοιπα βότανα. Εξάλλου συνήθως, τουλάχιστον ως παιδιά, τσάι πίναμε για να αντιμετωπίσουμε το κρυολόγημα και τον πονόλαιμο. Και πολλές φορές δε μας άρεσε καν και το πίναμε με το ζόρι, γιατί έπρεπε για να μαλακώσει ο λαιμός.
Ώρα για μουσική!
"..Clap along if you feel like that's what you wanna do.."
20 Νοεμβρίου 2012: Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα των παιδιών
Φέτος δεν παίρνουμε τα βουνά μόνο για ορεινές περιπλανήσεις. Αρχίσαμε και τους αγώνες δρόμου. Ξεκινώντας πέρυσι στο Καστράκι Γρεβενών, πιάσαμε θάλασσα στα παράλια της Λάρισας, φτάσαμε μέχρι την Ξάνθη, επιστρέψαμε στα ορεινά, στον Όρλιακα, και να 'μαστε πάλι μια εβδομάδα μετά στην Ποντινή Γρεβενών, όπου την Κυριακή 26 Απριλίου 2015, πραγματοποιήθηκε αγώνας ημιορεινού τρεξίματος 10 χιλιομέτρων.
Όσο οι γιορτές πλησιάζουν τόσο οι αναζητήσεις για δώρα προς αγαπημένους ανθρώπους εντείνονται. Ψάχνουμε δώρα μικρά, συμβολικά, εντός προϋπολογισμού, και όσο γίνεται προσαρμοσμένα στην προσωπικότητα των παραληπτών.
Τι θα λέγατε για δώρα χειροποίητα, φτιαγμένα με φαντασία, μεράκι και διάθεση να ξεχωρίσουν και να ενθουσιάσουν τους φίλους μας;
Λίγες μέρες πριν το γραμματοκιβώτιο του Άγιου Βασίλη πάρει σάρκα και οστά, καθίσαμε στο καρεκλάκι μας και μαζί με τον Φίλιππο παίξαμε για πρώτη φορά με τον πηλό. Εγώ έφτιαχνα, αυτός χαλούσε. Αλλά τι σημασία έχει; Περάσαμε μια δημιουργική ώρα χωρίς τουβλάκια και κουμπάκια και φτιάξαμε μικρά στολιδάκια.
Οι φίλοι μας λένε πως κάθε κάθε εβδομάδα αναζητούν στο διαδίκτυο όμορφες φωτογραφίες και ευχές για καλό σαββατοκύριακο.. Ίσως επειδή νιώθουν την ανάγκη να δουν και οι ίδιοι ένα ευχάριστο μήνυμα, λίγες θετικές σκέψεις, ίσως επειδή θέλουν να αναρτήσουν στις σελίδες τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μια φωτογραφία που να αποπνέει θετικά συναισθήματα;
Στα κέικ δεν μπορώ να αντισταθώ ποτέ! Ίσως φταίει που από παιδί πάντα είχαμε σπιτικό κέικ πάνω στο τραπέζι της κουζίνας. Πολλές φορές έκοβα ποσότητα από το μεσημεριανό φαγητό, ειδικά όταν επρόκειτο για φαγητό που δε μου πολυάρεσε, για να τιμήσω λίγο αργότερα το κέικ της μητέρας. Και δεν ήταν πάντα ίδιο. Η εκάστοτε έμπνευση κατά τη στιγμή της δημιουργίας οδηγούσε κάθε τόσο σε διαφορετικά γευστικά μονοπάτια.
Μερικά χρόνια αργότερα, όταν απέκτησα δικό μου σπίτι και δική μου κουζίνα, μια από τις αγαπημένες μου συνήθειες έγινε η παρασκευή "κεικοειδών" γλυκών. Κέικ βανίλιας, σοκολάτας, σουφλέ, κέικ με φρούτα, ό,τι μπορείτε να φανταστείτε! Φαγητό μπορεί να μην υπάρχει στο σπίτι αλλά κέικ θα υπάρχει!
Και κάπως έτσι, κάθε νέα συνταγή που πέφτει στα χέρια μου αποτελεί αφορμή για να μπω στην κουζίνα. Αυτή τη φορά η συνταγή ήρθε και πάλι από την Μπέσσυ, πιστή φίλη πια της σελίδας μας, και αφορά σε ένα κέικ με κανέλα και σταφίδες.
Ο διαγωνισμός μας έληξε και οι νικήτριες αναδείχθηκαν μέσω ηλεκτρονικής κλήρωσης.
Ξεκινήσαμε κάπου εκεί στα 18 να πίνουμε το πολύ πολύ μια μπύρα και κανένα ποτήρι κρασί.. Τα άλλα τα πιο βαριά ποτά δε μας άρεσαν και δε μας αρέσουν ακόμα.. Κρασί, λικέρ και παντός τύπου χωνευτικά αλκοολούχα ποτά είναι το στοιχείο μας και κάθε φορά που βγαίνουμε για ποτό συνήθως καταλήγουμε να πίνουμε ένα - δυο ή και περισσότερα ποτήρια κρασί..
