Η φίλη Μπέσσυ ξαναχτυπά για άλλη μια φορά με λαχταριστά σταφιδόψωμα. Ό,τι φτιάχνεται με ζύμη μας αρέσει πολύ, οπότε ευκαιρία για νέα κουζινομαγειρέματα!

Εύκολη, γρήγορη και ιδιαίτερα νόστιμη.. ιδανική για κινηματογραφικές βραδιές στο σπίτι όπως η αποψινή.

Μπρόκολο... μπλιαχ... Έτσι έλεγα από παιδί. "Άκου μπρόκολο! Και γενικά ε όχι να φάω και σαλάτα! Τι να την κάνω τη σαλάτα, δε μ' αρέσουν οι σαλάτες, δε θέλω να φάω, όχι μαμά δε θα φάω με το ζόρι... ούτε τις πέντε ντομάτες που μου έβαλες στο πιάτο, δε θέλω να φάω καθόλου"... και να τα δράματα κάθε μεσημέρι!

Ευτυχώς μεγαλώνοντας, έμαθα να τρώω και σαλάτες. Αγγουροντομάτα στην αρχή, να και λίγο μαρούλι μετά, άντε να δοκιμάσω και λίγο λάχανο, και λίγο μπρόκολο... Και κάπως έτσι φτάσαμε στο τώρα, που η σαλάτα δε λείπει από κανένα γεύμα. Μια από τις αγαπημένες μου, που είναι και της εποχής, είναι το μπρόκολο.

Τι θρεπτική αξία έχει; Η μαμά λέει ότι το μπρόκολο είναι φάρμακο. Και αφού το λέει η μαμά, κάτι θα ξέρει :)

Καρέκλες παλιές, μεταλλικές, σκουριασμένες μα τόσο γερές... Δεν ήταν δυνατό να είναι όλα τόσο περιποιημένα και αυτές οι καρέκλες του σκηνοθέτη να μου χαλάνε την αισθητική. Μια απόφαση ήταν και ή θα πήγαιναν στα σκουπίδια ή για συντήρηση και επειδή μου φάνηκε κρίμα - είχαν και μεγάλη ιστορία, όπως επίσης και ηλικία-, επέλεξα το δεύτερο.

κι αν δεν κλαις για την άνοιξη και την πρώτη ηλιαχτίδα γιατί να κλαις;
κι αν δεν πονάς για τον έρωτα όταν σε κυριεύει γιατί να πονάς για την ανάμνηση του;

Και πώς να μη χαμογελάς πλατιά.. όταν βγαίνεις από το σπίτι σου και αντικρίζεις αυτή την εικόνα..

Εκτός από τους 8 λόγους για να έχουμε καλή διάθεση σήμερα, οι γυναίκες έχουμε έναν επιπλέον λόγο, τη Γιορτή της Γυναίκας ή αλλιώς την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας.

Έχετε διάθεση για μια ωραία και φρέσκια μπαλάντα; 

Η συγκεκριμένη μουσική πρόταση ήρθε στο inbox μας από την πιστή φίλη του maresei.gr, Μαρία Λ., και στάθηκε η αφορμή για ένα ακόμη αυθόρμητο χαμόγελο μέσα στην ημέρα!

Η αγαπημένη ώρα της εβδομάδας έφτασε! Το απόγευμα της Παρασκευής είναι εδώ και είναι η κατάλληλη στιγμή να το γιορτάσουμε με μουσική και συγκερκριμένα με ένα κλασικό και αγαπημένο κομμάτι από τον Elvis Presley.

Μια και μιλήσαμε για ταξίδια και προορισμούς και εν αναμονή της έναρξης των αιτήσεων για το 4ο TEDxΤhessaloniki, ας παρακολουθήσουμε παρέα μια από τις ομιλίες της περσινής διοργάνωσης με τίτλο "Μια επιχειρηματική Οδύσσεια και η αξία της Ιθάκης" και ομιλητή τον Eric Parks.

Στην υγειά μας και Καλή Χρονιά!!

Έφτασε η Κυριακή των Αποκριών και βρισκόμαστε λίγες ώρες πριν την έναρξη των μεγάλων αποκριάτικων παρελάσεων σε αρκετές περιοχές της Ελλάδας. 

Τώρα που οι θερμοκρασίες πέφτουν κάθε μέρα και περισσότερο, τώρα που ο ήλιος - όταν εμφανίζεται - μας δείχνει τα δόντια του, τώρα που έχουμε ανάγκη να νιώθουμε ζεστές, ήρθε η ώρα να βγάλουμε από το πατάρι της ντουλάπας τα ζεστά μας αξεσουάρ.

Ήρθε η ώρα να κλείσουμε τη μέρα μας μελωδικά με ένα μουσικό κομμάτι που μας συντρόφευσε πολλές βραδιές μέσα στο καλοκαίρι.

Ένα αγαπημένο κομμάτι ντύνει μουσικά το απόγευμα μας.

Σπίτι μου - σπιτάκι μου... αυτό ήταν το moto αυτού του τριήμερου και η παραμονή στο σπίτι μας έδωσε την ευκαιρία να μπούμε στην κουζίνα για τα καλά. Άλλους για να μαγειρέψουμε και άλλους για να φάμε. Η προκοπή που μ' έπιασε ήταν μεγάλη και είπα να εκμεταλλευτώ τη δημιουργική μου διάθεση για κουζινομαγειρέματα (περιέργως) χωρίς πολλούς πειραματισμούς.

Και τι δεν είχε λοιπόν το μενού! Pancakes για πρωινό, παπουτσάκια για μεσημεριανό, σπιτικό τιραμισού για επιδόρπιο (κι ας μην το έκανα εγώ)... 

Όσο βελτιώνεται ο καιρός και περνάμε όλο και περισσότερες ώρες εκτός σπιτιού τόσο περισσότερο μας αρέσει να τρώμε έξω. Γύρος, σουβλάκια, κρέπες, κρύα σάντουιτς και παντός τύπου fast food μας αρέσει και μας κλείνει πονηρά το μάτι όταν περνάμε έξω από ταχυφαγεία. Και μετά αρχίζει ο αγώνας και οι φωνές της υγιεινής διατροφής, του καλλίγραμου κορμιού, του καλοκαιριού που έρχεται και που θα μας βρει με μαγιώ και λίγο πιο γεματούληδες από πέρυσι.. Άγχος; Ε όχι άγχος και γι αυτό!

Το σπίτι ξεστολίστηκε, τα χριστουγεννιάτικα μαζεύτηκαν και βρήκαν και πάλι τη θέση τους στο πατάρι, η προσμονή για τον ερχομό των εορτών έχει γίνει πια μια ανάμνηση, όπως και οι ατελείωτες στιγμές με φίλους εντός και εκτός σπιτιού. Τα γλυκά μόνο μένει να τελειώσουν, γιατί κουραμπιέδες, μελομακάρονα και σοκολατόπιτες μας... ταλαιπωρούν ακόμα. Ε τι... να τα αφήσουμε να χαλάσουν; Να τα πετάξουμε; Κρίμα είναι!

London Street Style calling..

Χριστούγεννα έρχονται για 23η φορά στη ζωή μου. Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος αναρωτιέμαι τι δώρα θα προσφέρω και τι δώρα θα μου πάρουν. Σίγουρα η λαχτάρα των δώρων δεν είναι ίδια χρόνο με το χρόνο. Συνειδητοποιείς ότι υπάρχουν άλλα πιο σημαντικά πράγματα που έχουν αξία στη ζωή και τελικά ξεχνάς να στείλεις γράμμα στον Άγιο Βασίλη. Θυμάμαι τον εαυτό μου να γράφω γράμμα, να ζητάω ό,τι παιχνίδι υπάρχει, να δίνω στους γονείς μου το γράμμα έχοντάς τους τυφλή εμπιστοσύνη ότι θα φτάσει στον προορισμό του και μετά απλά να περιμένω με αγωνία να δω αν ήμουν καλό παιδί και αν αξίζω τελικά τα δώρα που ζήτησα.

Πολύχρωμη, πλούσια και πάντα γευστική! Η σαλάτα του V. που κλέβει τις εντυπώσεις!

Μετά τη δημοσίευση της φωτογραφίας που απεικονίζει τη χριστουγεννιάτικη Αθήνα το 1960, το Μουσείο Μπενάκη προέβη στη δημοσίευση άλλης μιας γιορτινής φωτογραφίας στη σελίδα του στο facebook.

Η ανατολή ηλίου είναι μια από τις ωραιότερες ώρες της ημέρας για να είσαι ξύπνιος και να αγναντεύεις το απέραντο γαλάζιο... Ακόμα και αν αυτή την ώρα η θάλασσα δε μοιάζει καν γαλάζια...