Η Δευτέρα έφτασε πάλι, το ξυπνητήρι χτύπησε νωρίς για τους περισσότερους, τα μάτια ανοίγουν δύσκολα, η διάθεση πώς θα ανέβει;

Νέο τραγούδι για την Ελευθερία Αρβανιτάκη σε ρυθμό ανάλαφρο και αισιόδοξο, με έντονη δόση ρομαντισμού... Πάντα νικάμε στο τέλος εμείς, οι ευαίσθητοι της γης..

Με αφορμή το "ρητό" που προηγήθηκε, αποφάσισα σήμερα να δω για δεύτερη φορά την ταινία "Αγώνες Πείνας"..

Γιορτή της Μητέρας σήμερα και γιορτάζουν οι μανούλες όλου του κόσμου. Στην παρέα μας φέτος έχουμε άλλη μια μανούλα: Εμένα! Ψέμα; Πότε μεγάλωσα εγώ για να 'χω και παιδί... Περίεργο! Το συναίσθημα, η εμπειρία, η αίσθηση του να είσαι μαμά...

Να ονειρευτώ ξανά

Και μόνο από τον τίτλο θα μπορούσα να επιλέξω αυτό το βιβλίο. Πιστεύοντας ακράδαντα ότι χωρίς όνειρα δε ζεις, κέντρισε το ενδιαφέρον μου από την πρώτη στιγμή. Διαβάζοντας την περιγραφή στο οπισθόφυλλο, βρήκα έναν ακόμη λόγο για να το προτιμήσω. Είναι ένα βιβλίο που διαβάζεται εύκολα, μέρες που έρχονται, μπορείτε να το πάρετε μαζί σας παντού. Στην εξοχή για πρωινή ανάγνωση στη δροσιά κατά τις ημέρες του Πάσχα, σε ένα ήσυχο καφέ, στο κρεβάτι για ανάγνωση πριν τον ύπνο, στην παραλία. Παντού! 

Είναι σίγουρο ότι θα σας κρατήσει καλή συντροφιά. Παρόλο όμως που διαβάζεται εύκολα, θίγει ζητήματα πολύ σοβαρά.

Το φαράγγι της Καλυψώς, στα ανατολικά του Κισσάβου, πάνω απ' την περιοχή του Κόκκινου Νερού, είναι πανέμορφο. Ειδικά κατά το χρονικό διάστημα τέλος άνοιξης - αρχές καλοκαιριού είναι η ιδανική περίοδος για μια επίσκεψη.

Ένα φιλί
και τα όνειρα γίνονται πάλι

Ένα ατμοσφαιρικό κομμάτι που μας αρέσει πολύ!

Είμαι κόρη! Μοναχοκόρη! Μοναχοπαίδι! Αυτόματα ο τελευταίος χαρακτηρισμός προκαλεί σε όλους τη σκέψη «Κρίμα στη μάνα που σε κουβάλησε και έμεινε μόνη της γιατί σίγουρα εσύ έκανες κόμμα με τον πατέρα σου!».

Μια ακόμα τάση της φετινής σεζόν που αγαπάμε πολύ είναι τα παντελόνια σε παστέλ αποχρώσεις. Είναι ανάλαφρα, όμορφα, ανοιξιάτικα και συνδυάζονται με πάρα πολλά ρούχα. Τείνουν να αντικαταστήσουν τα τζιν μας... Και εδώ που τα λέμε είναι πιο μαλακά, πιο δροσερά, πιο άνετα... γιατί να μην τα συμπεριλάβουμε στις στιλιστικές μας επιλογές;

Τα βιβλία τα αγαπάμε πολύ και μας αρέσουν οι μεγάλες βιβλιοθήκες από το πάτωμα μέχρι το ταβάνι. Μας αρέσει όμως πολύ να αλλάζουμε και τακτικά διακόσμηση, να ανανεώνουμε το χώρο, να πρωτοτυπούμε όσο μπορούμε με ό,τι έχουμε σπίτι μας.

Διάφορα τεχνολογικά επιτεύγματα, όπως τα κινητά τηλέφωνα, οι υπολογιστές και το διαδίκτυο βρίσκονται εδώ και χρόνια στο επίκεντρο της καθημερινής μας ζωής. Περπατάς στο δρόμο και βλέπεις πως οι περισσότεροι μιλούν ή ασχολούνται με το κινητό, μπαίνεις σε μέσα μαζικής μεταφοράς και οι επιβάτες παίζουν παιχνίδια ή σερφάρουν μέσω κινητών και ταμπλέτων, περιμένεις σε μια στάση ή στο αεροδρόμιο και γίνεται το ίδιο. Στις καφετέριες επικρατεί η ίδια κατάσταση. Βλέπεις γονείς να βγάζουν τα παιδιά τους έξω και αντί για μπάλα να τους δίνουν την ταμπλέτα ή το κινητό για να περάσουν το χρόνο τους σερφάροντας.

Τα φρέσκα μαύρα ντοματίνια, παραγωγής 2 καλών μας φίλων, αποτέλεσαν έμπνευση για τη δημιουργία ενός άκρως καλοκαιρινού πιάτου.

Μια αγάπη παράξενη...

Φέτος για πρώτη φορά έφτιαξα όχι ένα αλλά 3 ημερολόγια αντίστροφης μέτρησης για 6 συνολικά παιδιά. Την ιδέα για τα advent calendars την πρωτοείδα πέρυσι στις βόλτες μου σε αγαπημένα μαμαδοblogs. Αλλά αφενός την είδα αργά, οπότε δεν υπήρχε χρόνος για ετοιμασίες και αφετέρου ο Φίλιππος δεν είχε κλείσει ούτε καν τα 2, οπότε θεώρησα πως είναι αρκετά μικρός. Έμεινε όμως στο μυαλό μου για φέτος. Κι έτσι ψώνισα νωρίς όσα χρειαζόμουν, συγκέντρωσα πολλά από τα πράγματα που είχα στο σπίτι, υποσχέθηκα στον εαυτό μου πως θα χρησιμοποιήσω κορδέλες, χαρτοσακούλες, παλιότερα χαρτιά περιτυλίγματος και γενικά ό,τι μπορούσα από ήδη υπάρχουσες προμήθειες και σιγά σιγά, νύχτα - νύχτα πέρασα από τη θεωρία στην πράξη.

Όσο πάει και περισσότερες ιδέες - προκλήσεις εμφανίζονται μπροστά μου για τα diy projects μου.. Να 'χε η μέρα 30 ώρες πάλι δε θα μου έφταναν να κάνω όσα θέλω!

Για βότσαλα μιλήσαμε πολλές φορές, τα βάψαμε, τα στολίσαμε... Τώρα ήρθε η ώρα να προχωρήσουμε ακόμα παραπέρα, να τα αξιοποιήσουμε περισσότερο και να φτιάξουμε δικά μας έργα τέχνης.

...πες μου όμως, πώς τακτοποιεί κανείς τον ψυχικό του κόσμο, πώς τα καταφέρνει να ισορροπεί μέσα στα χαρτάκια και τα προγράμματα όταν συναντά στο διάβα του σπίτια σαν αυτό;

Στενές επαφές τρίτου τύπου με μελάνια, πλοκάμια, και διάφορα άλλα γλιστερά πράγματα

Χθες αναμετρήθηκα για πρώτη φορά με ένα καλαμάρι που ταξίδεψε από τη Λήμνο σε ένα φελιζόλ. Ψαρεμένο από καλούς μας φίλους, λάτρεις και επαγγελματίες της θάλασσας και του κόσμου της. Στις διακοπές μας στο μαγικό αυτό νησί, (χρωστάω άρθρο αν καταφέρω να ανακτήσω τις φωτογραφίες από τον σκληρό που μας άφησε χρόνους) όπου ο θαλάσσιος πληθυσμός κινδύνεψε με εξαφάνιση εξαιτίας μας, μεταξύ άλλων λιχουδιών η Εύα μας μαγείρεψε ένα εκπληκτικό γεμιστό ψητό καλαμάρι με ντόπια τυριά και μυρωδικά. Όταν παρέλαβα λοιπόν αυτό το υπέροχο αλμυρό δεματάκι θέλησα να αναβιώσω τη συνταγή της όπως υπήρχε στη γευστική μου μνήμη.

Μετά το μεγάλο φαγοπότι.. ας χαλαρώσουμε με ένα αγαπημένο κομμάτι από τους Beirut.

Τι γνωρίζετε για το Ναυάγιο των Αντικυθήρων; Και πόσα ακόμα θα θέλατε να μάθετε;

Ένας πολύ καλός ορισμός, διατυπωμένος από ένα συγγραφέα, για μια έννοια παραμελημένη επί χρόνια. Ευτυχώς που αργά αλλά σταθερά ξεπροβάλλει και ενσωματώνεται στις καθημερινές μας συνήθειες.

Παρασκευή σήμερα και ξεκινάμε την ημέρα μας με μια "ηλιόλουστη" διασκευή από τη μοναδική Ayo..

Αυτές οι κολοκύθες ήταν παρατημένες και κατασκονισμένες σε ένα ξεχασμένο ράφι στο μανάβικο της γειτονιάς, ποιος ξέρει για πόσο καιρό;

Πώς να έχετε μια όμορφη μέρα...