Για κάθε ολοκληρωμένη εμφάνιση τα όμορφα ρούχα και τα περιποιημένα παπούτσια είναι απαραίτητα. Ωστόσο, τα αξεσουάρ είναι το κερασάκι στην τούρτα.

Τα νέα μου αποκτήματα από το παζάρι βιβλίου στη Θεσσαλονίκη, που πραγματοποιείται τον τελευταίο καιρό μέσα στο εμπορικό κέντρο Πλατεία ODEON.

Όσο ο χειμώνας κρατάει γερά, μπορεί οι γάμοι να μην είναι συχνό φαινόμενο αλλά πάντα μετά τις γιορτές ξεκινά η περίοδος της αναζήτησης ειδών γάμου. Μελλοντικές νύφες και κουμπάρες ξεκινούν τις έρευνες για νυφικό, στολισμό, μουσική κτλ κτλ... Είναι μακριά η λίστα...

Άλλη μια μουσική πρόταση που έφτασε στο inbox μας από μέλος της παρέας του maresei, πολύ καλοκαιρινή, πολύ "ξαπλώστρα - καφές - ακούς το κύμα να σκάει"... 

Η σημερινή Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού, αποτέλεσε την αφορμή για να κάνουμε ένα διάλειμμα από την ανάλαφρη εορταστική διάθεση των τελευταίων ημερών και να ασχοληθούμε με κάτι πιο σοβαρό.

Πρόκειται για ένα θέμα που μας αφορά όλους είτε είμαστε γονείς είτε θείοι, νονοί, εκπαιδευτικοί κ.λπ.. Και μόνο που είμαστε ενήλικες και κάπου στον κοντινό ή ευρύτερο κοινωνικό μας κύκλο έχουμε παιδιά, καλό είναι να μην εφησυχαζόμαστε σε ό,τι αφορά στη σεξουαλική βία και κακοποίηση των παιδιών. Όσο μακρινό κι αν μας φαίνεται, όσο κι αν πιστεύουμε ότι δε θα συμβεί ποτέ στο δικό μας παιδί κάτι τέτοιο, η επαγρύπνηση και η τακτική ενημέρωση σχετικά με το θέμα μπορεί να προλάβει καταστάσεις και να αποβεί σωτήρια. Γιατί να αφήνουμε στην τύχη τους πράγματα που μπορεί να σημαδέψουν για πάντα με τον χειρότερο τρόπο τη ζωή ενός παιδιού;

Ένα ευχάριστο κομμάτι με ένα κεφάτο video clip που σε κάνει να θες να βγεις στη φύση, να ξεχυθείς, να μη μαζεύεσαι σπίτι με τίποτα.

Έτσι είναι... Όταν παίρνουμε τα βουνά και βγαίνουμε στη φύση, παίρνει το μυαλό μας αέρα και θέλουμε να φέρουμε τη φύση στο σπίτι ή έστω στο μπαλκόνι μας. Και τώρα που απ' ότι φαίνεται ήρθε για τα καλά η Άνοιξη, δεν υπάρχουν πια δικαιολογίες. Για όσους το "θα φτιάξω το μπαλκόνι" είναι ακόμα στη λίστα με τα "to do", η ώρα έφτασε.

Ακόμα και αν το μπαλκόνι μας είναι μικρό, ακόμα και αν το μπαλκόνι μας είναι στενό, ακόμα και αν το μπαλκόνι μας δεν έχει ωραία θέα, ακόμα και αν δε ζούμε σε μια γραφική γειτονιά, υπάρχει πάντα το περιθώριο να φτιάξουμε το δικό μας καταφύγιο που θα μας δίνει την αίσθηση ότι βρισκόμαστε μέσα στη φύση.

Μέρες γιορτής και χαράς, οικογενειακής θαλπωρής, αλλεπάλληλων συναντήσεων με φίλους και συγγενείς και συνεχούς φαγητού. Μα πόσο φαηγτό πια; Τόσο που να μη χωράει ούτε σε πιατέλες στο τραπέζι ούτε και στο στομάχι μας; Τι μας πιάνει τέτοιες μέρες και ετοιμάζουμε τόσο πολύ φαγητό, τόσο σε ποσότητα όσο και σε ποικιλία;

Ντουλάπες, παπουτσοθήκες, συρτάρια, ράφια... όσα και να είναι δεν αρκούν ποτέ! Τις περισσότερες φορές μάλιστα όσο περισσότερους αποθηκευτικούς χώρους έχουμε στη διάθεσή μας, τόσο περισσότερο τους γεμίζουμε. 

Ένας πολύ καλός ορισμός, διατυπωμένος από ένα συγγραφέα, για μια έννοια παραμελημένη επί χρόνια. Ευτυχώς που αργά αλλά σταθερά ξεπροβάλλει και ενσωματώνεται στις καθημερινές μας συνήθειες.

Μπορεί ο Μύλος των Ξωτικών να είναι το βασικό αξιοθέατο των Τρικάλων κατά την περίοδο των γιορτών αλλά κάνοντας μια βόλτα στους δρόμους της πόλης, ανακαλύψαμε πολλές ακόμα όμορφες γωνιές. 

Σας τα έταξα αυτά τα σοκολατάκια από την ανάρτηση για το πάρτι γενεθλίων του Φίλιππου. Τα δοκίμασε κόσμος πολύς και όποιος αγαπά την καρύδα, τα αγάπησε και αυτά! Έρωτας με την πρώτη μπουκιά!

Οι μικρές περιπέτειες είναι η χαρά της ζωής, είναι βασική προϋπόθεση για τις στιγμές που μένουν για πάντα χαραγμένες στο μυαλό μας.

Αξίζει να ακούτε αυτό το υπέροχο τραγούδι διαβάζοντας τις μπερδεμένες, αυτή τη φορά, σκέψεις μου.

Πόσο μας αρέσει όταν φτάνουν στο inbox μας τόσο ωραία τραγούδια!

Πάρα πολλές οι πηγές απ' τις οποίες αντλεί κανείς πληροφορίες για το Μεταξοχώρι (Ρέτσιανη) Αγιάς - Λαρίσης...

Κτισμένο στους νότιους πρόποδες του όρους των Κελλίων, δηλαδή του Κισσάβου ή της Όσσας, πνιγμένο κυριολεκτικά στο πράσινο, με τα υπεραιωνόβια πλατάνια να κυριαρχούν κατά μήκος του ξηροπόταμου πλέον Άμυρου που το "χωρίζει" στα δύο, "στέκεται" καμαρωτό, ατενίζει απέναντι το Μαυροβούνι και χαμηλά τον εύφορο κάμπο με τα πάσης φύσης καρποφόρα δένδρα. Δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει τα χωριά του Πηλίου.

Το Σαββατοκύριακο όσο γεμάτο κι αν είναι δεν είναι ποτέ αρκετό και έτσι πολύ συχνά τη Δευτέρα το πρωί σιγοτραγουδάμε στο ρυθμό του κομματιού "Sympatique" των Pink Martini..

Περπατώντας στους δρόμους και τα πάρκα του Λονδίνου συναντάει κανείς πολλές εκπλήξεις. Αλλά ποιά μπορεί να είναι πιο ευχάριστη από ένα σκιουράκι που απολαμβάνει με τόση λαχτάρα το φαγητό του;

Και μετά το Σκλήθρο, όλοι οι δρόμοι οδηγούσαν στη Σκήτη. Ως προς τη σειρά επίσκεψης των δύο χωριών, δεν τίθεται θέμα προτίμησης. Η επιλογή έγινε βάσει του πιο εύκολου δρομολογίου για την επιστροφή στη βάση μας.

Πάμε και μια βόλτα στη Σκήτη λοιπόν...

Χριστούγεννα έρχονται για 23η φορά στη ζωή μου. Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος αναρωτιέμαι τι δώρα θα προσφέρω και τι δώρα θα μου πάρουν. Σίγουρα η λαχτάρα των δώρων δεν είναι ίδια χρόνο με το χρόνο. Συνειδητοποιείς ότι υπάρχουν άλλα πιο σημαντικά πράγματα που έχουν αξία στη ζωή και τελικά ξεχνάς να στείλεις γράμμα στον Άγιο Βασίλη. Θυμάμαι τον εαυτό μου να γράφω γράμμα, να ζητάω ό,τι παιχνίδι υπάρχει, να δίνω στους γονείς μου το γράμμα έχοντάς τους τυφλή εμπιστοσύνη ότι θα φτάσει στον προορισμό του και μετά απλά να περιμένω με αγωνία να δω αν ήμουν καλό παιδί και αν αξίζω τελικά τα δώρα που ζήτησα.

"Σου σφυρίζω
για να βγεις σου σφυρίζω
και σιγομουρμουρίζω
το δικό μας σκοπό.."

Στιλιστική πρόταση: Παίζουμε με τριχρωμίες, ένα χρώμα έντονο και ένα πιο διακριτικό, κρατώντας ως βάση ένα ουδέτερο χρώμα, όπως το μαύρο. Η εμφάνιση είναι απλή αλλά ταυτόχρονα ιδιαίτερη.

Άλλη σκόπευα να είναι η πρώτη ανάρτηση της χρονιάς (και την καθυστέρησα λίγο) αλλά όταν σηκώθηκα με τις πρώτες πρωινές φωνές των παιδιών - πριν χαράξει - αντίκρυσα και πάλι ένα λευκό τοπίο.. Και μου άρεσε πιο πολύ από ποτέ.

Από τα πιο ωραία τραγούδια της Νατάσσας Μποφίλιου!