Τα μεσάνυχτα δε διαρκούν για πάντα 
Το σκοτάδι γίνεται φως

Ας κλείσουμε την ημέρα μας με τα αιθέρια φωνητικά της αγγλίδας Florence Welch.

Δε γίνεται! Ειδικά χωρίς γλυκά!

Έχει χαρακτηριστεί ως το καλύτερο αστυνομικό μυθιστόρημα στη Νορβηγία, ως το καλύτερο αστυνομικό μυθιστόρημα στη Σκανδιναβία. Τίτλοι τρανοί! Γι' αυτό και όταν έπιασα Τα Κυνηγόσκυλα στα χέρια μου, είχα την αίσθηση πως θα είναι μια καλή συντροφιά στις μοναχικές στιγμές μου. Την αίσθηση αυτή βοήθησε και η περιγραφή στο οπισθόφυλλο. Ξεκινάει δυναμικά. Σου μεταδίδει την ένταση, τη δράση, την αγωνία.

Την άνοιξη αγαπώ το πράσινο της φύσης, τα λουλούδια που ανθίζουν, τα χρώματα, τα χαμογελαστά πρόσωπα, την επιστροφή των ανθρώπων σε δραστηριότητες μέσα στη φύση, τη μέρα που μεγαλώνει ... και άλλα πολλά ... και τις φράουλες!!!

Μετά τη βόλτα μας στο Notting Hill, ήρθε η ώρα να περπατήσουμε παρέα και στο Covent Garden, την περιοχή που ξεχώρισα στο Λονδίνο.

Ξεκινάμε να μετράμε αντίστροφα.. 13 και σήμερα;.. και φτάνουμε στο Πάσχα! Πώς περνάει έτσι ο καιρός; 

Ακόμα και ένα μεταλλικό φαράσι μπορούμε να το δούμε αλλιώς με λίγη φαντασία. Πώς αλλιώς;

Να τα πάλι τα δύο χρώματα που σας έλεγα πριν λίγες μέρες.. εμφανίστηκαν μπροστά μου έτσι ξαφνικά στο Pinterest και φυσικά τράβηξαν την προσοχή μου.

To Σαββατοκύριακο είναι ιδανικό για ασκήσεις δημιουργικότητας!

Αν σας φαίνεται οξύμωρο το "έμπειροι ερασιτέχνες", έχετε δίκαιο. Και εμένα μου φαίνεται. Αλλά κάπως έτσι νιώθω φέτος. Ερασιτέχνης μεν, πιο έμπειρη από πέρυσι δε. Λέγοντας πέρυσι εννοώ την περσινή χρονιά αγοράς και φύτευσης φυτών στο μπαλκόνι.

Σήμερα πεθυμήσαμε μια μακαρονάδα! Και μια που ο χρόνος είναι με το μέρος μας είναι ευκαιρία να πειραματιστούμε με ό,τι έχουμε στο ψυγείο.

Υπέροχο τραγούδι για να ξεκινήσουμε την ημέρα μας δυναμικά και να αφυπνιστούμε...

Η εικόνα αυτού του υπέροχου ηλιοβασιλέματος στη μαγευτική Καστοριά θα μας συντροφεύει στις μετά τη δύση του ηλίου σαββατιάτικες δραστηριότητες.

Είναι γεγονός ότι τα χρώματα μας φτιάχνουν τη διάθεση! Ας μην τα περιορίσουμε λοιπόν μόνο στις εμφανίσεις μας και ας πάρουμε ιδέες για το πως μπορούμε να παίξουμε μαζί τους στο αγαπημένο δωμάτιο του σπιτιού, την τραπεζαρία..

Αποφασίσαμε με το βασικό μόνιμο συνοδοιπόρο να ξεκινήσουμε τις ορεινές περιπλανήσεις του 2014 απ΄τις δρακόλιμνες Φλέγκα, να τις απολαύσουμε και να τις φωτογραφίσουμε όσο ακόμη υπάρχει χιόνι, ελπίζοντας παράλληλα να είμαστε οι πρώτοι που θα τις επισκεφτούν για φέτος (μεγάλος στόχος!!!).

Για όσους μας παρακολουθείτε σε facebook και instagram είδατε ήδη κάποιες φωτογραφίες μας από τον Αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας την περασμένη Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2016. Σήμερα θα σας περιγράψω αναλυτικά την εμπειρία μου.

Θα ήθελα το comeback μου να είναι λίγο πιο artistic, κάποιο ταξίδι ίσως, μια θεματική φωτογράφιση, μια κατασκευή, αλλά δε βαριέσαι έχουμε καιρό γι' αυτά και αρκετά GB φωτογραφιών σε ετοιμότητα... Κρύο κάνει, αν μη τι άλλο μια ψαρόσουπα είναι ότι πρέπει για τους αρρωστούληδες (όπως εγώ) και όχι μόνο.

Μια παλιά καρέκλα σε μια γωνία, ένα ριχτάρι ριγμένο επάνω της, μια μεγάλη κορνίζα από πίσω, δυο τρία ανθοδοχεία και άλλα τόσα κηροπήγια ή καράφες αριστερά και δεξιά ακουμπισμένα πρόχειρα και μερικά βιβλία συνθέτουν μια ιδιαίτερη γωνιά στο σπίτι. Δεν είναι πολύ όμορφη και πολύ "τυχαία" διακοσμημένη;

Άλλη μια ενδυματολογική πρόταση που μας φτιάχνει τη διάθεση!

Η δεκάλεπτη πλοήγηση στο διαδίκτυο, λίγο πριν πει την καληνύχτα του το laptop μια από τις προηγούμενες νύχτες, ήταν η αφορμή γι' αυτή την κατασκευή. Τη μια νύχτα είδα την ιδέα, το επόμενο απόγευμα κάτσαμε με τον Φίλιππο και τη Μάγδα να χειροτεχνήσουμε... Ο Φίλιππος έκοβε, η Μάγδα καθόταν πάνω στο τραπεζάκι που χρησιμοποιούσαμε ως πάγκο εργασίας και εντάξει... μας ενοχλούσε λίγο. Αλλά παρά τις κάπως αντίξοες συνθήκες, το φτιάξαμε το έγο μας!

Βλέπεις αυτή την τούρτα και δεν πιστεύεις ότι είναι σπιτική. Την δοκιμάζεις και πάλι δεν πείθεσαι. Ξέρεις βέβαια πόσο ταλέντο έχει η φίλη σου στην κουζίνα και σε πολλών ειδών χειροποίητες κατασκευές αλλά πάλι.. αυτή η τούρτα σπιτική; Πότε πρόλαβε... πόσο να της πήρε... Μα τι αντοχές έχει... Και έπρεπε να ετοιμάσει ολόκληρο το πάρτι του γιου της... 

Για να μας πείσει λοιπόν, αποφάσισε να μοιραστεί μαζί μας τη συνταγή... Η (χρυσοχέρα που θα ΄λεγε και η γιαγιά μου) Αγγελική ξαναχτυπά και μας γράφει τα παρακάτω:

Μια ιδέα που αγαπώ και υιοθετώ πολύ συχνά. Περιτυλίγματα δώρων σε μπεζ φόντο για να μπορώ να δίνω έμφαση με διακοσμητικά στοιχεία, κορδέλες, σπάγγους, φωτογραφίες.

Πόσο χαίρομαι που βρίσκω τέτοιο σύμμμαχο σε αυτή την επιλογή. Σαν να διάλεξα εγώ τις φωτογραφίες, σαν να έγραψα εγώ το κείμενο.

Φρουτάκια φάγαμε σήμερα;