Υπάρχει μια διαδρομή στην Ελλάδα όπου ξεκινάς "απ΄τα ψηλά", ανάμεσα σε άγριες βουνοκορφές και καταλήγεις στα "χαμηλά" σε μια όμορφη παραλία με βαθιά, καταγάλανα νερά. Κατεβαίνεις απόκρημνες πλαγιές, διασχίζεις πλούσια δάση κι ακούς τρεχούμενο νερό να κελαρύζει στη μέση του πουθενά. Στέκεσαι σε σημεία με απίστευτη θέα. Ανοίγεις το βήμα σου σε άλλα για να αποφύγεις πέτρες που πέφτουν από ψηλά. Περνάς μέρη όπου ακούς φωνές θαυμασμού σχεδόν σ' όλες τις γλώσσες του κόσμου. Φτάνεις σ' άλλα όπου πινακίδες σ' ενημερώνουν να κάνεις ησυχία για το φόβο κατολισθήσεων. Συναντάς ερειπωμένα χωριά, παλιά γεφύρια και ένα είδος ζώου μοναδικού, εξωτικού, τα ίχνη του οποίου χάνονται στα βάθη της ιστορίας.

Τα βιβλία τα αγαπάμε πολύ και μας αρέσουν οι μεγάλες βιβλιοθήκες από το πάτωμα μέχρι το ταβάνι. Μας αρέσει όμως πολύ να αλλάζουμε και τακτικά διακόσμηση, να ανανεώνουμε το χώρο, να πρωτοτυπούμε όσο μπορούμε με ό,τι έχουμε σπίτι μας.

Ακόμα και με κάτι πρόχειρο, ένα βραδινό παραστράτημα χρειάζεται που και που. Τοστάκια, κρακεράκια και πατατάκια είναι ό,τι πρέπει για σήμερα.

Ένας πίνακας ανακοινώσεων είτε από φελλό είτε μαγνητικός υπάρχει στα περισσότερα σπίτια (ή έστω στα περισσότερα σπίτια που έχω επισκεφτεί).

και θυμάσαι τον ορισμό της Ευτυχίας, όπως τον εξέφρασε σύντομα, λιτά και απέριττα και τόσο μα τόσο περιεκτικά, ο αγαπημένος όλων, Θανάσης Βέγγος.

"Έπρεπε να γεράσω, αγόρι μου, για να μάθω τί είναι ευτυχία.
Τελικά ευτυχία είναι ένα ζευγάρι χέρια, δύο χέρια.

Τα στοιχεία που ξεχώρισα είναι το υφασμάτινο κρεβάτι, το φωτιστικό δαπέδου στη θέση του πορτατίφ και τα κάδρα που ακουμπούν στο δάπεδο.

Το σπίτι ξεστολίστηκε, τα χριστουγεννιάτικα μαζεύτηκαν και βρήκαν και πάλι τη θέση τους στο πατάρι, η προσμονή για τον ερχομό των εορτών έχει γίνει πια μια ανάμνηση, όπως και οι ατελείωτες στιγμές με φίλους εντός και εκτός σπιτιού. Τα γλυκά μόνο μένει να τελειώσουν, γιατί κουραμπιέδες, μελομακάρονα και σοκολατόπιτες μας... ταλαιπωρούν ακόμα. Ε τι... να τα αφήσουμε να χαλάσουν; Να τα πετάξουμε; Κρίμα είναι!

Το τραγούδι το ακούσαμε πρόσφατα με αφορμή τις μαζικές μετακομίσεις των φίλων μας. Τώρα όμως έχουμε τη δυνατότητα να δούμε και το video clip, μια που βρισκόμαστε στις πρώτες μέρες κυκλοφορίας του.

Το ταξίδι συνεχίζεται λοιπόν με προορισμό την πρωταγωνίστρια του τουρισμού, την εκπληκτική Σαντορίνη. Το προφέρεις και γεμίζει το στόμα σου. Όχι, το Θήρα δε μ'αρέσει.

Πόσο σε ευχαριστώ που κάθε φορά που παρασύρομαι και γεμίζω το στομάχι μου παραπάνω από όσο αντέχει, έρχεσαι στο νου μου εσύ... σε πίνω και διώχνεις μακριά το φούσκωμα και τη δυσπεψία... Ελπίζω να μη μου λείψεις ποτέ!

Οι παραγγελίες για τα χθεσινά μπισκοτάκια σοκολάτας δίνουν και παίρνουν... 

Κάτι όμορφο για να κλείσουμε την ημέρα μας όπως την ξεκινήσαμε, μουσικά! Γιατί είπαμε η μουσική δεν είναι ποτέ αρκετή!

Μπανάνες, μήλα, ρόδια, μανταρίνια, κάστανα... δίνουν χρώμα στην κουζίνα και πολλά θρεπτικά συστατικά στον οργανισμό μας!

H πρώτη Παρασκευή του Αυγούστου είναι εδώ και στο γενικότερο πνεύμα της χαλάρωσης και της ξενοιασιάς υποδεχόμαστε την αγαπημένη μέρα της εβδομάδας με lounge διάθεση.

Ντύσιμο σε επίπεδα με στιλ και λεοπάρ λεπτομέρεια.

Όσο ο καιρός φτιάχνει τόσο πιο φωτεινές γίνονται οι μέρες, τόσο πιο παστέλ τα πάντα γύρω μου! Και ειδικά μετά την άφιξη της μπέμπας και την προσπάθεια για προσαρμογή στα νέα δεδομένα (που σχεδόν δύο μήνες μετά, παραμένει προσπάθεια... δεν έχει ακόμη φτάσει κάπου), το μάτι χάνεται όλο και περισσότερο σε φωτεινές, ρομαντικές, κοριτσίστικες αποχρώσεις. Από την γκαρνταρόμπα τη δική μου και της μπέμπας, μέχρι τα λουλούδια, τα γλυκά, τα όνειρα...

Γι' αυτό σήμερα ξεχώρισα υπέροχες παστέλ αποχρώσεις για το κοριτσίστικο βρεφικό δωμάτιο.

Για ιδέες και προτάσεις προχωρήστε παρακάτω :)

Ένα μήνυμα της αγαπημένης μας φίλης Ιωάννας έφτασε στο inbox μας. Αυτή τη φορά δε μοιράστηκε μαζί μας συμβουλές ομορφιάς ούτε σκέψεις περί αγάπης ούτε συνταγές της μαμάς. Αντί όλων αυτών, επέλεξε να μας μυήσει στη δική της τακτική αποτοξίνωσης μετά τις αμαρτωλές - σε σχέση με το φαγητό - ημέρες του Πάσχα.

Ας αυξήσουμε την ένταση για να το απολαύσουμε και ας ακολουθήσουμε την προτροπή των Minor Project:

"..I want you cool,
I want you to live your life in colors.."

Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2012

Βόλτα στην Άνω Πόλη με αφορμή το Open House Thessaloniki. Να 'ταν κι άλλο...

Λίγο που ξυπνήσαμε αργά, λίγο το γερό πρωινό και μερικές μικρές υποχρεώσεις που μας καθυστέρησαν, φύγαμε από το σπίτι γύρω στις 12:30 με προορισμό την Άνω Πόλη.

Το 2015 οδεύει προς στο τέλος του. Καλό, κακό... αυτό ήταν. Το 2016 ελπίζουμε πως θα είναι ευνοϊκότερο για όλους και πως θα μας χαρίσει περισσότερες καλές στιγμές. Και γι' αυτό θέλουμε την τύχη με το μέρος μας.

Ένα χαλάκι ψάθινο, στρόγγυλο ή ορθογώνιο μπορεί να αλλάξει θέση...

Η καλοκαιρινή ανάβαση - περιπλάνηση στον Γράμο με πολλή ζέστη και ήλιο σου δημιουργεί την απορία (τη λες κι επιθυμία): Πώς να 'ναι άραγε το τοπίο χιονισμένο; Τι δυσκολίες κρύβει; Από πληροφορίες μάθαμε ότι η άνοιξη, καθώς λιώνουν τα χιόνια και αρχίζουν να ανθίζουν τα λουλούδια, είναι μια πολύ καλή περίοδος για ν' ανέβεις στη δρακόλιμνη του Γράμου και να απολαύσεις τοπία, θέα και... ανάβαση.

Όταν έχεις στο ψυγείο σου βαζάκια όλων των μεγεθών με σπιτική μαρμελάδα μανούλας από ροδάκινα που έχεις μαζέψει με τα χεράκια σου, είναι δυνατόν να μη γίνει η πάστα φλώρα το αγαπημένο σου γλυκό;

Πάντα θαυμάζουμε τους ανθρώπους που είναι δημιουργικοί, καινοτόμοι, παραγωγικοί, τους ανθρώπους που έχουν όνειρα, που βάζουν στόχους και τους κυνηγούν.