πολύχρωμα με πράσινες και κόκκινες πιπεριές..
Ήρθε η ώρα του φαγητού.. και σήμερα το μενού λέει χοιρινή τηγανιά, κομμένη με έναν τρόπο διαφορετικό, για να μη βαριόμαστε ποτέ, να 'ναι καλά ο κρεοπώλης της γειτονιάς..
Και η απαραίτητη συνοδεία της χοιρινής τηγανιάς ποια είναι;
Δεν ήταν να δούμε καλό καιρό μια μέρα, ξεχυθήκαμε μετά την Άφυτο για barbeque. Είχαμε φροντίσει φυσικά να πάρουμε τα απαραίτητα, κρεατικά, πατάτες, πρασινάδες και ντομάτες για σαλάτα, ψωμί, και μερικές σαλάτες-αλοιφές. Εννοείται πως οι μπύρες και το κρασί δεν έλειπαν από τα ψώνια μας, όπως και μερικά σιροπιαστά γλυκά για το τέλος... Τι άλλο θέλει ο άνθρωπος για να περάσει μια όμορφη μέρα;
Όσο βελτιώνεται ο καιρός και περνάμε όλο και περισσότερες ώρες εκτός σπιτιού τόσο περισσότερο μας αρέσει να τρώμε έξω. Γύρος, σουβλάκια, κρέπες, κρύα σάντουιτς και παντός τύπου fast food μας αρέσει και μας κλείνει πονηρά το μάτι όταν περνάμε έξω από ταχυφαγεία. Και μετά αρχίζει ο αγώνας και οι φωνές της υγιεινής διατροφής, του καλλίγραμου κορμιού, του καλοκαιριού που έρχεται και που θα μας βρει με μαγιώ και λίγο πιο γεματούληδες από πέρυσι.. Άγχος; Ε όχι άγχος και γι αυτό!
προκύπτει ένα από τα νοστιμότερα και πιο ιδιαίτερα φαγητά που μπορεί να γευτεί κάποιος: Σαλμί με κυνήγι και τριμμένα καρύδια!
Ένα από τα πιο αγαπημένα τραγούδια του φθινοπώρου από τον Κωστή Μαραβέγια και την μπάντα του.
Ένα μουσικό διάλειμμα για να δώσουμε ώθηση στη διάθεσή μας!
Σε ένα μέρος πανέμορφο, εντάξει μπορεί να μην ήταν τόσο όμορφο και τόσο γραφικό όσο το Μπουράνο, αλλά είχε και αυτό τη μαγεία του, βρεθήκαμε πριν λίγες μέρες για το καθιερωμένο πικ νικ της Πρωτομαγιάς. Και ναι φέτος, δε σκεφτήκαμε καν το ενδεχόμενο της ταβέρνας, καθότι στην παρέα πλέον έχουν προστεθεί αρκετά νέα μέλη από 1+ ως 5- ετών, οπότε θέλαμε να αποφύγουμε το κυνηγητό, θέλαμε να τους φέρουμε πιο κοντά στη φύση, θέλαμε να στρώσουμε χάμω και να γίνουμε ένα με τη γη, τις πευκοβελόνες, τις πέτρες και τα χώματα... Και γίναμε!
Δοκιμές διακόσμησης σε μια retro εκδοχή... ένα μικρό διάλειμμα από τα χριστουγεννιάτικα ντεκόρ για να δούμε πώς μπορούμε να εφαρμόσουμε όσα σας προτείνουμε.
Και αν δε θέλουμε να μπλέξουμε με χρώματα, υπάρχει και άλλη λύση!
Ο φωτογραφικός μας φακός μπορεί να απαθανατίζει χεράκια, "μπουνίτσες" και παλάμες... τόση τρυφερότητα, τόση γλύκα, τόση αγάπη!
Σήμερα λαχταρίσαμε μια μακαρονάδα! Και επιτέλους έφτασε η ώρα που η μακαρονάδα πέρασε από το μυαλό στο πιάτο μας!
Μέρες τώρα η πραλίνα φουντουκιού τριγυρίζει στο μυαλό μου. Είτε πάνω σε μια φέτα ψωμί είτε ανάμεσα σε δύο μπισκότα σε μορφή σάντουιτς είτε σε μια απλή κουταλιά γλυκού ή ενίοτε και σούπας έρχεται αρχικά στο μυαλό μου και στη συνέχεια στο πιάτο μου!
Αποχαιρετάμε τον Αύγουστο με αποχρώσεις του λευκού και του γκρι.
Μια που σήμερα μιλήσαμε για χρώμα σκεφτείτε την παλαιότερη ιδέα μας για αιωρούμενες γιρλάντες σε μια διαφορετική εκδοχή.
Το φαράγγι της Καλυψώς, στα ανατολικά του Κισσάβου, πάνω απ' την περιοχή του Κόκκινου Νερού, είναι πανέμορφο. Ειδικά κατά το χρονικό διάστημα τέλος άνοιξης - αρχές καλοκαιριού είναι η ιδανική περίοδος για μια επίσκεψη.
Χθες βράδυ το σπίτι μύρισε σπιτικό ψωμί με τυρί φέτα: το αγαπημένο μας τυρόψωμο που κάθε φορά γίνεται ανάρπαστο.
Σε μια παλιά αποθήκη υπάρχει ένα ξύλινο βαρέλι, στο οποίο κάποτε οι αγαπημένοι σου πρόγονοι έβαζαν κρασί. Τώρα κανείς δεν του δίνει σημασία, ρημάζει μόνο του στη γωνιά του και τα χρόνια περνούν. Αυτό όμως δεν το βάζει κάτω. Ελπίζει σε μια αναπαλαίωση και σε επαναχρησιμοποίηση. Εκλιπαρεί για ένα σου βλέμμα και μια θέση στο σαλόνι σου. Και εσύ αρνείσαι πεισματικά, περνάς δίπλα του και δεν το βλέπεις καν...
Μια από τις μεγάλες μου αδυναμίες για τον ελεύθερο χρόνο και τα ταξίδια, τόσο τα πραγματικά όσο και αυτά του μυαλού, είναι η ανάγνωση βιβλίων.
Στα κέικ δεν μπορώ να αντισταθώ ποτέ! Ίσως φταίει που από παιδί πάντα είχαμε σπιτικό κέικ πάνω στο τραπέζι της κουζίνας. Πολλές φορές έκοβα ποσότητα από το μεσημεριανό φαγητό, ειδικά όταν επρόκειτο για φαγητό που δε μου πολυάρεσε, για να τιμήσω λίγο αργότερα το κέικ της μητέρας. Και δεν ήταν πάντα ίδιο. Η εκάστοτε έμπνευση κατά τη στιγμή της δημιουργίας οδηγούσε κάθε τόσο σε διαφορετικά γευστικά μονοπάτια.
Μερικά χρόνια αργότερα, όταν απέκτησα δικό μου σπίτι και δική μου κουζίνα, μια από τις αγαπημένες μου συνήθειες έγινε η παρασκευή "κεικοειδών" γλυκών. Κέικ βανίλιας, σοκολάτας, σουφλέ, κέικ με φρούτα, ό,τι μπορείτε να φανταστείτε! Φαγητό μπορεί να μην υπάρχει στο σπίτι αλλά κέικ θα υπάρχει!
Και κάπως έτσι, κάθε νέα συνταγή που πέφτει στα χέρια μου αποτελεί αφορμή για να μπω στην κουζίνα. Αυτή τη φορά η συνταγή ήρθε και πάλι από την Μπέσσυ, πιστή φίλη πια της σελίδας μας, και αφορά σε ένα κέικ με κανέλα και σταφίδες.
Μια εξαιρετικά πρωτότυπη ιδέα διακόσμησης με παλιά χωνιά που γίνονται κηροπήγια.
Και το σεμεδάκι με τη δαντελίτσα ταιριάζει απόλυτα... και είναι και στη μόδα! Πολύ ωραία ιδέα!
Έκτακτη ανάρτηση η σημερινή, γιατί ο δρομέας της maresei παρέας μας πήρε πάλι τους δρόμους για να συμμετέχει στον 19ο Μπιζάνιο αγώνα τρεξίματος. Οπότε έχουμε αναλυτικό φωτορεπορτάζ καθώς οι φίλοι δρομείς αναμένουν φωτογραφίες!
Ήρθε η ώρα να χαλαρώσουμε μουσικά με μια διαφορετική πρόταση.
Όταν το παιδί μεγαλώνει βαριέται – και συ μαζί του, μπορεί και περισσότερο εσύ- τις χαρτοκοπτικές και τις μωρουδίστικες ζωγραφικές. Ως απεγνωσμένη μητέρα ψάχνεις ... ας είναι καλά το internet. Βρίσκεις λοιπόν άπειρες, αμέτρητες, μυριάδες δραστηριότητες. Επιλέγεις διάφορες και ξεκινάς με μία που εμπεριέχει και οικολογική πλευρά. Σαπούνι! Σπιτικό σαπούνι.
Άλλη μια διαφορετική πρόταση αυτή την εβδομάδα που ταιριάζει με την ανεβασμένη ανοιξιάτικη διάθεσή μας.
Creativity can solve almost any problem. The creative act, the defeat of habbit by originality, overcomes everything.
George Lois, 1931-, Αμερικανός σκηνοθέτης, σχεδιαστής και συγγραφέας (γιος Ελλήνων μεταναστών)
