Έχει χαρακτηριστεί ως το καλύτερο αστυνομικό μυθιστόρημα στη Νορβηγία, ως το καλύτερο αστυνομικό μυθιστόρημα στη Σκανδιναβία. Τίτλοι τρανοί! Γι' αυτό και όταν έπιασα Τα Κυνηγόσκυλα στα χέρια μου, είχα την αίσθηση πως θα είναι μια καλή συντροφιά στις μοναχικές στιγμές μου. Την αίσθηση αυτή βοήθησε και η περιγραφή στο οπισθόφυλλο. Ξεκινάει δυναμικά. Σου μεταδίδει την ένταση, τη δράση, την αγωνία.
Μετά τη βόλτα μας στα νησιά του Αργοσαρωνικού, το πλάνο μας έλεγε διήμερη παραμονή στην Αθήνα. Οπότε αφήσαμε τις Σπέτσες και μετά από ένα ήσυχο και σύντομο ταξίδι, φτάνουμε σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας, άψογο και σε πολύ βολική περιοχή.
Έχουμε χρόνια να έρθουμε στην πρωτεύουσα. Έχουμε όμως και δυο μέρες να τριγυρίσουμε το κέντρο της με άψογο ξεναγό, φίλο, νέο και ακούραστο.
Ένα μυθιστόρημα που θα μπορούσε άνετα να μεταφερθεί στη μικρή ή μεγάλη οθόνη. Όσο το διάβσαζα, το φαντάστηκα πολλές φορές σε εκδοχές ρομαντικής κομεντί. Ειδικά στις πρώτες σελίδες του. Και σίγουρα είναι μια καλή συντροφιά κατά την καλοκαιρινή σιέστα.
Ξεκινά χαλαρά αλλά σελίδα με τη σελίδα σε κερδίζει όλο και περισσότερο.
Δεν πάει το μυαλό σου στην κατάληξή του. Δεν τις φαντάζεσαι τις εξελίξεις. Φαντάζεσαι διάφορα αλλά όχι αυτά που περιγράφονται, έτσι όπως περιγράφονται. Με ευχαρίστηση διαβάζεις τα... δυσάρεστα. Και αυτό, γιατί αυτά είναι που δίνουν έξτρα βάθος στην πλοκή και σε βοηθούν να σκιαγραφήσεις και να κατανοήσεις περισσότερο τους χαρακτήρες.
Το βιβλίο έφτασε στα χέρια μου (πόση χαρά νιώθω όταν παραλαμβάνω καινούρια βιβλία!) και το παρέδωσα αμέσως στον βιβλιοφάγο της οικογένειας, παππού και μπαμπά Θοδωρή. Το διάβασε πολύ γρήγορα και αμέσως εξέφρασε άποψη.
"Το τελευταίο βιβλίο της Victoria Hislop που είναι γραμμένο με πρωτότυπο τρόπο, αποτελεί κυριολεκτικά έναν ύμνο στην πατροπαράδοτη ελληνική φιλοξενία. Διαφημίζει με τον καλύτερο τρόπο ομορφιές και μέρη του αρχαίου πολιτισμού της πατρίδας μας και αποτελεί ταυτόχρονα έναν μικρό τουριστικό οδηγό.
Παράλληλα περιγράφει χαρακτήρες, ήθη, έθιμα, μύθους και δοξασίες που χαρακτηρίζουν την ελληνική ύπαιθρο και ζωή. Επίσης αναφέρεται με περίσσεια τεχνική στη σύγχρονη εποχή και αγγίζει θέματα που έχουν να κάνουν με την οικονομική κρίση, τη μετανάστευση του νέου επιστημονικού δυναμικού της χώρας μας, αλλά και ευαίσθητα θέματα ανθρώπινων σχέσεων.
Η Victoria Hislop με τα βιβλία της αναδεικνύεται σε πρέσβειρα της Ελλάδος προς όλη την υφήλιο και αποδεικνύει ακόμη μια φορά την αγάπη της για την Ελλάδα".
Δεν πέρασε πάνω από μια ώρα που ολοκλήρωσα την ανάγνωση του βιβλίου. Περπατώντας πλέον πλάι στο ποτάμι, απολαμβάνω τους ήχους και τα χρώματα της άνοιξης και σκέφτομαι ακόμα την υποθεση.
Η πασχαλινή μας απόδραση ολοκληρώθηκε αισίως και φέτος. Κλασικός κι αγαπημένος τόπος προορισμού, η εξωτική Βελίκα στα παράλια της Λάρισας. Το σπιτάκι μας, η αυλή μας, η θέα μας, η παραλία μας, ο παράδεισός μας.
Λίγο πριν αρχίσουμε την αναπόληση στις στιγμές του περσινού καλοκαιριού (έρχεται σύντομα σειρά αναρτήσεων από τις περσινές ταξιδιωτικές εμπειρίες στον Αργοσαρωνικό), θέλω να αποτυπώσω, να μην ξεχάσω, να μην αφήσω να χαθούν οι στιγμές του φετινού Πάσχα. Ο Φίλιππος 3 ετών και 3 μηνών, η Μάγδα 14 μηνών έδωσαν άλλο χρώμα στις διακοπές μας και έκαναν μοναδικό το τελευταίο Πάσχα που σε αυτή την αυλή έπαιξαν μόνο δύο παιδιά... και δύο σκυλιά σχεδόν αδέσποτα, σχεδόν της γειτονιάς... Δύο σκυλιά που αγαπάμε οικογενειακώς. Νονός του θηλυκού είναι ο Φίλιππος! Και το όνομα αυτής, Κωνσταντίνα! Μόνο λαμπάδα που δεν της πήραμε!
Η δεκάλεπτη πλοήγηση στο διαδίκτυο, λίγο πριν πει την καληνύχτα του το laptop μια από τις προηγούμενες νύχτες, ήταν η αφορμή γι' αυτή την κατασκευή. Τη μια νύχτα είδα την ιδέα, το επόμενο απόγευμα κάτσαμε με τον Φίλιππο και τη Μάγδα να χειροτεχνήσουμε... Ο Φίλιππος έκοβε, η Μάγδα καθόταν πάνω στο τραπεζάκι που χρησιμοποιούσαμε ως πάγκο εργασίας και εντάξει... μας ενοχλούσε λίγο. Αλλά παρά τις κάπως αντίξοες συνθήκες, το φτιάξαμε το έγο μας!
Να ονειρευτώ ξανά
Και μόνο από τον τίτλο θα μπορούσα να επιλέξω αυτό το βιβλίο. Πιστεύοντας ακράδαντα ότι χωρίς όνειρα δε ζεις, κέντρισε το ενδιαφέρον μου από την πρώτη στιγμή. Διαβάζοντας την περιγραφή στο οπισθόφυλλο, βρήκα έναν ακόμη λόγο για να το προτιμήσω. Είναι ένα βιβλίο που διαβάζεται εύκολα, μέρες που έρχονται, μπορείτε να το πάρετε μαζί σας παντού. Στην εξοχή για πρωινή ανάγνωση στη δροσιά κατά τις ημέρες του Πάσχα, σε ένα ήσυχο καφέ, στο κρεβάτι για ανάγνωση πριν τον ύπνο, στην παραλία. Παντού!
Είναι σίγουρο ότι θα σας κρατήσει καλή συντροφιά. Παρόλο όμως που διαβάζεται εύκολα, θίγει ζητήματα πολύ σοβαρά.
Ιδέες δανεικές έγιναν η αφορμή για να αγοράσω pon pon και να ανακαλύψω πόσα πράγματα μπορείς να κάνεις με αυτά! Και επειδή ξετρελαθήκαμε με την ευκολία και το αποτέλεσμα μεγάλοι και μικροί σας το προτείνουμε ανεπιφύλακτα!
Άλλη μια μυστική ανταλλαγή βρίσκεται σε εξέλιξη μεταξύ παιδιών (λέμε τώρα) και μεταξύ μαμάδων (χαιρόμαστε πιο πολύ κι από παιδιά). Και φυσικά συμμετέχουμε και σε αυτή οικογενειακώς!
Αυτό είναι... έχεις φίλους που ταξιδεύουν και σε ξεσηκώνουν, και μάλιστα πηγαίνουν εκεί που πάντα ήθελες να πας και ακόμα δεν τα έχεις καταφέρει. Στη νότια Γαλλία. Και έρχονται μετά με έναν αέρα γαλλικό και σου παραδίδουν μαθήματα στιλ!
Ε λοιπόν, εμένα μ' αρέσει αυτό το στιλ! Μ' αρέσουν τα χρώματα και τ' αρώματα που κουβάλησαν μαζί τους! Μ' αρέσει ο ρομαντισμός που αποπνέουν οι φωτογραφίες...
Aυτό το Σαββατοκύριακο, μια και μείναμε σπίτι μετά από πολύ καιρό, αποφάσισα να πειραματιστώ στην κουζίνα και να ετοιμάσω ένα διαφορετικό πρωινό. Θρεπτικό και υγιεινό.
Τι λέτε για μια στιλιστική βόλτα στους δρόμους του Μιλάνο;
Αυτό που δεν προλάβαμε να κάνουμε εμείς (και θέλαμε τόσο... και έφταιγα εγώ που δεν προλάβαμε...), όταν πήγαμε στο Άμστερνταμ, έκανε η φίλη μου η Δ. στην πρόσφατη επίσκεψή της στη χώρα της ...τουλίπας! Δε φτάνει που πήγε στο Ρότερνταμ και μας άφησε εμάς πίσω, περιπλανήθηκε και στη μαγευτική εξοχή της Ολλανδίας και επισκέφτηκε και το συνήθως πολύχρωμο Keukenhof, το τεράστιο πάρκο με τις τουλίπες!
Είναι τόσο χαριτωμένο και σε ταξιδεύει στο Παρίσι..για μια νοητή βόλτα aux Champs-Élysées..
Η φωτογραφία είναι του Stefano Brivio.
ή αλλιώς ο λόγος που χάθηκα τον τελευταίο καιρό. Ετοιμασίες για τη βάπτιση της μικρής μας!
Βασικός μας άξονας οι παστέλ αποχρώσεις σε ροζ, λιλά, κίτρινο και βεραμάν. Και παρόλο που ήταν μια βάπτιση σε οικογενειακό κύκλο, η λόξα της μαμάς δεν την αφήνει σε ησυχία :) Έπρεπε να απαρνηθώ τον (έτσι κι αλλιώς λιγοστό) ύπνο μου για μερικές νύχτες και να απορρίψω οποιαδήποτε πιθανότητα χαλάρωσης μέσα στη μέρα για να είναι όλα όπως τα είχα φανταστεί. Φυσικά ήθελα να επιμεληθώ προσωπικά πολλά από τα στοιχεία της βάπτισης! Όλα αν ήταν δυνατόν... που δεν ήταν.
Έτσι, πολύτιμη ήταν η συμβολή του V. που σχεδίασε το "Μ" μας και της αγαπημένης artmania που μεγαλούργησε με τις ξύλινες δημιουργίες της. Εντάξει έκανα κι εγώ μερικά πράγματα, βρήκα τα χρώματα, πήρα κορδέλες, αν και πιο πολλές φρόντισε να προμηθευτούμε η κουμπαρούλα και νονά του Φίλιππου, παρήγγειλα του πουγκιά, τα κουφέτα και γενικώς έκανα τη ...συναρμολόγηση. Κι έκανα και πολλές εκπτώσεις στις αρχικές μου προσδοκίες :(
Μια γεύση από όσα ετοίμασα...
Ένας πίνακας ανακοινώσεων είτε από φελλό είτε μαγνητικός υπάρχει στα περισσότερα σπίτια (ή έστω στα περισσότερα σπίτια που έχω επισκεφτεί).
Είναι χειροποίητα, νηστίσιμα, φτιαγμένα με αλεύρι ολικής άλεσης, καστανή ζάχαρη και μέλι και μπορούν να συνοδεύσουν τέλεια τον καφέ ή το τσάι.
Είναι η πρώτη μου δημιουργία στην κουζίνα στο πλαίσιο των γιορτών που πλησιάζουν. Ήταν και ευκαιρία να χρησιμοποιήσω το τζίντζερ που είχα πάρει εδώ και καιρό και περίμενε να δώσω νόημα στην ύπαρξή του στο ντουλάπι μου.
Μπορεί η φακή να μην είναι το πιο ευπαρουσίαστο πιάτο.. Μπορεί να μην είναι το πιο χρωματιστό.. Αλλά είναι τόσο θρεπτική.. κι αν είναι η φακή της γιαγιάς, είναι τόσο νόστιμη που δεν μπορούμε να μη σας πούμε τη μαγική συνταγή.
Καλημέρα και καλή εβδομάδα με το χαριτωμένο αυτό κομμάτι της 26χρονης Μεξικανής Carla Morrison.
Για να ξεκινήσουμε δυναμικά τη μέρα μας..
"Oh, yeah, you get what you ask for, what you wish for
Doesn't matter if you're wrong or right
Το ρεπορτάζ σχετικά με το βασικό έθιμο της ημέρας συνεχίζεται! Μετά τα κατακόκκινα αυγά της κουμπάρας Κ., σειρά έχουν τα πολύχρωμα της μητέρας Μαρίας!
Μπορεί ο καιρός να μη θυμίζει κάθολου Άνοιξη, αλλά αυτό δεν μας πτοεί. Σύντομα, ο ήλιος θα επιστρέψει στην παρέα μας και οι βόλτες στη φύση θα είναι και πάλι εφικτές.
Στενές επαφές τρίτου τύπου με μελάνια, πλοκάμια, και διάφορα άλλα γλιστερά πράγματα
Χθες αναμετρήθηκα για πρώτη φορά με ένα καλαμάρι που ταξίδεψε από τη Λήμνο σε ένα φελιζόλ. Ψαρεμένο από καλούς μας φίλους, λάτρεις και επαγγελματίες της θάλασσας και του κόσμου της. Στις διακοπές μας στο μαγικό αυτό νησί, (χρωστάω άρθρο αν καταφέρω να ανακτήσω τις φωτογραφίες από τον σκληρό που μας άφησε χρόνους) όπου ο θαλάσσιος πληθυσμός κινδύνεψε με εξαφάνιση εξαιτίας μας, μεταξύ άλλων λιχουδιών η Εύα μας μαγείρεψε ένα εκπληκτικό γεμιστό ψητό καλαμάρι με ντόπια τυριά και μυρωδικά. Όταν παρέλαβα λοιπόν αυτό το υπέροχο αλμυρό δεματάκι θέλησα να αναβιώσω τη συνταγή της όπως υπήρχε στη γευστική μου μνήμη.
Όπως ήδη σας είπαμε η απαραίτητη συντροφιά για τις βροχερές μέρες είναι μια κούπα τσάι και ένα καλό βιβλίο, ιδιαίτερα όταν είναι απόγευμα Κυριακής και χρειαζόμαστε λίγη χαλάρωση πριν αρχίσουν οι απαιτήσεις της νέας εβδομάδας.
Μπορεί η εβδομάδα μας να μην είναι η πιο εύκολη... Οι υποχρεώσεις είναι πολλές και απαιτητικές, η ένταση μεγάλη, ο ύπνος λίγος... και όμως, κάτι όμορφο θα υπάρχει στη σημερινή ημέρα.
Το κρασί του καλοκαιριού μας αρέσει να το πίνουμε και να το ... ακούμε. Και μετά την ερμηνεία του γνωστού τραγουδιού από τη Nancy Sinatra και τον Lee Hazlewood, ήρθε η ώρα να το ακούσουμε και στην τελευταία του εκδοχή.
Τα κλασικά ξύλινα τελάρα (ή καφάσια ή κουτιά) μπορούν να έχουν άλλη μία χρήση.
Το δικό μας σαββατοκύριακο είχε λίγο από όλα. Μαγείρεμα, φίλοι στο σπίτι, μια σύντομη βόλτα στην αγορά, μια μικρή εκδρομή... Το μόνο κακό είναι ότι πέρασε γρήγορα!
Να μια εμφάνιση που ξεχωρίσαμε για την απλότητα, το συνδυασμό των χρωμάτων και το στιλ.
Συμβαίνει τώρα...
Σας είπα ότι θα σας δίνω κάθε μέρα και μια συνταγή και φυσικά τώρα που κοντεύω τα 30 έχω έναν επιπλέον λόγο να κρατάω το λόγο μου. Ωρίμασα βλέπετε λίγο περισσότερο εδώ και μία εβδομάδα και μία μέρα.
...Και να 'μαστε 15 μέρες μετά το οδοιπορικό στα Ζαχοροχώρια να πραγματώνουμε το "τάμα". Ανάβαση στη Δρακόλιμνη της Τύμφης μέσω καταφυγίου Αστράκας που είχε αναβληθεί λόγω καιρού. Ε τώρα συμβουλευτήκαμε ως και το δορυφόρο που δείχνει τον καιρό, όμως κι αυτός τελικά δε μας τα είπε καλά. Ξεκινάς με τις καλύτερες συνθήκες, τα κατάλληλα εφόδια και αποφασισμένος. Η πιθανότητα ελαφριάς και σύντομης βροχόπτωσης ήταν 20%, όμως πάλι είχαμε ψιλοπεριπέτεια...
