Σήμερα ξεκινήσαμε τη μέρα μας μουσικά με ένα τραγούδι που ταξιδεύει περισσότερα από 50 χρόνια σε όλον τον κόσμο, αποκτώντας όλο και περισσότερους φίλους, συνεχίσαμε με μια φωτογραφική βόλτα στη Θράκη και τον ποταμό Άρδα, και κάπως έτσι θα την κλείσουμε...
Τον ποταμό Άρδα τον έχουμε όλοι κατά καιρούς ακούσει λόγω του φεστιβάλ νέων που λαμβάνει χώρα κάθε καλοκαίρι και φιλοξενεί μεγάλο αριθμό γνωστών καλλιτεχνών και ακόμο μεγαλύτερο αριθμό κατασκηνωτών και επισκεπτών. Μερικοί τυχεροί τον έχουμε επισκεφτεί κιόλας σε διάφορες χρονικές περιόδους αν και δυστυχώς όχι κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ.
Μια μουσική καλημέρα θα πούμε σήμερα για να ξεκινήσει η μέρα μας με θετική διάθεση.
Το τραγούδι που ακούμε είναι η νέα δουλειά του τραγουδοποιού και ερμηνευτή Γιώργου Γελαράκη. Ήρθε η ώρα να τον γνωρίσουμε καλύτερα και να απολαύσουμε το κομμάτι.
Δευτέρα απόγευμα και ένα μουσικό διάλειμμα κρίνεται απαραίτητο για να πάρουμε δυνάμεις για τη συνέχεια της εβδομάδας.. Ανεβάζουμε την ένταση και ακολουθούμε το παράδειγμα της Rihanna η οποία:
"Shine bright like a diamond - Find light in the beautiful sea - Ι choose to be happy"
Ο Μύλος των Ξωτικών ανοίγει τις πύλες του και ξεκινά τη λειτουργία του σήμερα, 29 Νοεμβρίου 2013, ξετυλίγοντας ένα υπέροχο χριστουγεννιάτικο παραμύθι για τρίτη συνεχόμενη χρονιά.
Για το σημερινό μας πρωινό είπαμε να ακολουθήσουμε τη συνταγή της Ελπίδας. Από την πρώτη φορά που την είχα δει, με γέμισε... ελπίδες και την είχα στο μυαλό μου, περιμένοντας την κατάλληλη αφορμή. Και σήμερα που ο Φίλιππος για άλλη μια φορά μας ξύπνησε νωρίς νωρίς και στην κουζίνα είχαμε πολλές μπανάνες κα πολλά αυγά για κατανάλωση, οι pancakes μπανάνας ήταν η γευστική μας συντροφιά.
Πέρασε αρκετός καιρός από την τελευταία φορά που η ανάγνωση ενός καλού βιβλίου συνετέλεσε ώστε να σταματήσω την όποια ασχολία και να αφοσιωθώ στο διάβασμα.
Η Κυριακή που μας πέρασε ήταν Christmastreestas Day! Δύο ακόμη δέντρα της παρέας στολίστηκαν! Ένα στην Αθήνα και ένα στη Θεσσαλονίκη.
Αχ αυτή η Τρίτη... που φαίνεται τόσο κοντά στο σαββατοκύριακο που πέρασε και τόσο μακριά από το σαββατοκύριακο που έρχεται και που περιμένουμε με ανυπομονησία!
ή αλλιώς ο λόγος που χάθηκα τον τελευταίο καιρό. Ετοιμασίες για τη βάπτιση της μικρής μας!
Βασικός μας άξονας οι παστέλ αποχρώσεις σε ροζ, λιλά, κίτρινο και βεραμάν. Και παρόλο που ήταν μια βάπτιση σε οικογενειακό κύκλο, η λόξα της μαμάς δεν την αφήνει σε ησυχία :) Έπρεπε να απαρνηθώ τον (έτσι κι αλλιώς λιγοστό) ύπνο μου για μερικές νύχτες και να απορρίψω οποιαδήποτε πιθανότητα χαλάρωσης μέσα στη μέρα για να είναι όλα όπως τα είχα φανταστεί. Φυσικά ήθελα να επιμεληθώ προσωπικά πολλά από τα στοιχεία της βάπτισης! Όλα αν ήταν δυνατόν... που δεν ήταν.
Έτσι, πολύτιμη ήταν η συμβολή του V. που σχεδίασε το "Μ" μας και της αγαπημένης artmania που μεγαλούργησε με τις ξύλινες δημιουργίες της. Εντάξει έκανα κι εγώ μερικά πράγματα, βρήκα τα χρώματα, πήρα κορδέλες, αν και πιο πολλές φρόντισε να προμηθευτούμε η κουμπαρούλα και νονά του Φίλιππου, παρήγγειλα του πουγκιά, τα κουφέτα και γενικώς έκανα τη ...συναρμολόγηση. Κι έκανα και πολλές εκπτώσεις στις αρχικές μου προσδοκίες :(
Μια γεύση από όσα ετοίμασα...
Ποιός μπορεί να αντισταθεί σε ένα γλυκό κουταλιού μαζί με τον απογευματινό ελληνικό καφέ;
Δε χρειάζεται να είναι μια ιδιαίτερη περίσταση για να κάνουμε κάτι διαφορετικό στην καθημερινότητά μας.
Μια ταινία μικρού μήκους για ένα πολύ σοβαρό ζήτημα.
Αυτή η σάλτσα μανιταριών είναι η καλύτερη που έχει κάνει. Δε μαγειρεύει συχνά ούτε μεγάλη ποικιλία φαγητών. Ωστόσο, για όσα κουβαλάει από το δάσος ή από τη θάλασσα, θέλει να έχει άποψη. Και δεν είναι λίγες οι φορές που μπαίνει ο ίδιος στην κουζίνα προσπαθώντας πάντα να ξεπεράσει τον εαυτό του. Ειδικά με τα μανιτάρια, θέλει πάντα να κάνει μια σάλτσα καλύτερη από την προηγούμενη. Κάθε φορά εξελίσσει τη συνταγή του και προσπαθεί να μας καταπλήξει.
Γεγονός είναι ότι τα καταφέρνει πολύ καλά. Αυτή τη φορά όμως η σάλτσα μανιταριών που έφτιαξε είναι απίθανη! Και συνδυάζεται υπέροχα με ζυμαρικά.
Μαλακά, σαν μικρά σουφλέ, με λαχταριστή σοκολάτα στην κορυφή!
Δεν μπορείς ποτέ να φας μόνο ένα!
Ξεκινάμε τη μέρα, τον μήνα, την εβδομάδα με μια βασική υπενθύμιση. Πιο βασική δε γίνεται.
Αν έχεις παιδί ή πρόκειται να αποκτήσεις, προχώρα πιο κάτω. Κι αν πάλι δεν έχεις, να θυμάσαι, δεν είναι μόνο για παιδιά. Είναι για σένα, για μένα, για τους ανθρώπους που έχεις δίπλα σου, για τη ζωή σου. Τι ζωή θέλεις να ζεις;
Εκεί που τα δέντρα φτάνουν στη θάλασσα και σχεδόν αγγίζουν το νερό, σε μικρούς κολπίσκους, χωρίς πολύ κόσμο και βαβούρα, εκεί που το μάτι χάνεται στον ορίζοντα ρεμβάζοντας, εκεί ξεκινά η απόλυτη χαλάρωση...
Μας αρέσουν οι σαλάτες και τα υγιεινά εδέσματα αλλά μας αρέσουν και οι γευστικές ατασθαλίες που και που.
Όλο αυτόν τον καιρό που πετυχαίνω αυτό το κομμάτι στο ραδιόφωνο, το απολαμβάνω ιδιαίτερα. Ένα κομμάτι διαφορετικό που μου άρεσε εξαρχής, έτσι αφηρημένα όπως το άκουγα χωρίς να προσέξω τι ακριβώς έλεγε ή ποιοι είναι καλλιτέχνες που συμμετέχουν. Μέχρι πριν λίγες μέρες που επιτέλους αναρωτήθηκα ποια είναι αυτή η φωνή που με συνεπαίρνει... Πρόσεξα μερικούς στίχους και με μια γρήγορη αναζήτηση βρήκα περί τίνος πρόκειται.
Αποσπάσματα από το βιβλίο "Συνδεδεμένοι" των κ.κ. Χρηστάκη & Φόουλερ σχετικά με τη μετάδοση των συναισθημάτων..
Πριν 5 χρόνια, τέτοια μέρα, μόλις είχα φτάσει Θεσσαλονίκη και βρισκόμουν αντιμέτωπη με την καινούρια μου ζωή. Θυμάμαι τον πανικό και τη λύπη που αισθανόμουν γιατί μου φαινόταν τόσο πολύ τεράστιο όλο αυτό που ξεκινούσε. Θα ζούσα μόνη μου, θα διαχειριζόμουν τα λεφτά μου, θα συντηρούσα το σπίτι μου και όλες οι στιγμές μου σε αυτό θα ήταν στιγμές μοναξιάς. Για έναν άνθρωπο που λατρεύει την οικογένεια και μισεί να είναι μόνος, πιστέψτε με, αυτό είναι τεράστιο βήμα.
Τα νέα μου αποκτήματα από το παζάρι βιβλίου στη Θεσσαλονίκη, που πραγματοποιείται τον τελευταίο καιρό μέσα στο εμπορικό κέντρο Πλατεία ODEON.
Μετά την ανάβαση στον Γράμο και το γλυκό γευστικό ταξίδι στην Πόλη και όχι μόνο.. την σκυτάλη παίρνει ο Moby για να μας ταξιδέψει μουσικά!
Μερικά κλαδάκια λεβάντας και δυο - τρία υφασμάτινα πουγκιά από μπομπονιέρες είναι αρκετά για να δημιουργήσουμε τα δικά μας αρωματικά και προστατευτικά για τα ρούχα και τις ντουλάπες μας.
Τελευταία αυτή η ιδέα μας βασάννισε αρκετά. Τι να κάνουμε με το παιδικό δωμάτιο; Να βάψουμε έναν τοίχο; Γαλάζιο; Θαλασσί; Οινοπνευματί; Μπλε; Πολύ αγορίστικο... Κάτι πιο ουδέτερο και συνάμα φωτεινό και συνάμα ευκολοσυνδύαστο και συνάμα δροσερό...; Όλα τα θέλαμε και αφού ψάξαμε στα χρωματοπωλεία όλης της πόλης για το τέλειο χρώμα, καταλήξαμε σε ένα μπλε-πράσινο, το χρώμα του νερού στο Ιόνιο. Ούτε μπλε ούτε πράσινο ούτε τιρκουάζ... το χρώμα των υπέροχων νερών σε κάποια σημεία του Ιονίου.
