Μας αρέσει... το πώς μας βρίσκετε. Μας αρέσει το τι ψάχνετε όταν καταλήγετε στο maresei. Και μας αρέσει γιατί μας βρίσκετε ψάχνοντας πράγματα που - τι άλλο; - μας αρέσουν! Μας θυμίζουν πόσο ωραία είναι η ζωή αρκεί να μπορούμε να το δούμε, πόσο μαγικές είναι οι μικρές καθημερινές απολαύσεις της, πόσο δημιουργικές οι μικρές καθημερινές έγνοιες της. Ιδού μερικά παραδείγματα αναζήτησης που οδηγούν σε μας...

Τι κι αν φέτος η άνοιξη μας κάνει τη δύσκολη; Τι κι αν οι βροχές δε λένε να μας ξεχάσουν; Είδαμε δυο μέρες με λίγο καλύτερο καιρό και μια που δεν μπορούσε να μας κρατήσει το σπίτι, αναζητήσαμε μια διαδρομή, μια ορεινή περιπλάνηση, μια κορυφή βουνού, να πάρουμε τη δόση μας... Και κάπως έτσι τέλος Μαρτίου του '15 ανεβήκαμε για άλλη μια φορά στον Μπούρινο.

Ο Frank Sinatra σε ένα από τα πολύ αγαπημένα τραγούδια των Χριστουγέννων.

Ξεκινήσαμε κάπου εκεί στα 18 να πίνουμε το πολύ πολύ μια μπύρα και κανένα ποτήρι κρασί.. Τα άλλα τα πιο βαριά ποτά δε μας άρεσαν και δε μας αρέσουν ακόμα.. Κρασί, λικέρ και παντός τύπου χωνευτικά αλκοολούχα ποτά είναι το στοιχείο μας και κάθε φορά που βγαίνουμε για ποτό συνήθως καταλήγουμε να πίνουμε ένα - δυο ή και περισσότερα ποτήρια κρασί..

Δε γίνεται! Ειδικά χωρίς γλυκά!

Η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω αν αυτό που μου συμβαίνει, συμβαίνει σε όλους. Φαντάζομαι η πλειοψηφία των ανθρώπων ακούει μουσική. Εγώ ανήκω σίγουρα στην πλειοψηφία και ίσως στο κομμάτι αυτής που κάθε στιγμή της ζωής τους είναι μουσική. Η χαρά μου, η λύπη μου, το άγχος μου, η διασκέδασή μου, το ψυχοπλάκωμά μου, η αρχή της εβδομάδας μου, οι Κυριακές μου, ακόμη και τα όνειρά μου. Και προφανώς στο μπάνιο μου τραγουδάω και στο δωμάτιό μου και όταν μαγειρεύω και όταν καθαρίζω και φυσικά στο δρόμο με ακουστικά τόσο αποκρουστικά όσο κάθε μαγεμένος από τις νότες άνθρωπος που περπατάει και σιγοτραγουδάει.

Τι βραχιόλια είναι αυτά; Από τι υλικά φτιαγμένα;

Άλλη μια δραστηριότητα για δημιουργικό χρόνο με τα παιδιά. Η ώρα περνάει ευχάριστα, τα παιδιά μαθαίνουν να αξιοποιούν και τα πιο απλά και "άχρηστα" υλικά, η φαντασία τους καλλιεργείται και όλοι μαζί χαιρόμαστε!

Πέντε - έξι χρόνια τώρα μια από τις αγαπημένες ενασχολήσεις μου είναι η συλλογή βιβλίων, περιοδικών, σκισμένων από περιοδικά σελίδων, εκτυπωμένων από το διαδίκτυο σελίδων και γραμμένων με το χέρι σελίδων με συνταγές μαγειρικής και ζαχαροπλαστικής!

20 Νοεμβρίου 2012: Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα των παιδιών

Μαύρο χαρτόνι, κομμένο σε λεπτές λωρίδες που σχηματίζουν το επιθυμητό μονόγραμμα, διορθωτικό ή άσπρη μπογιά και λεπτό πινέλο για τη διαχωριστική γραμμή - εδώ μπορεί να χρειαστεί η βοήθειά σας- κόλλα και αυτοκινητάκια και έτοιμη η επιτοίχια διακοσμητική πίστα. Μπορείτε να σκεφτείτε καλύτερο κεφαλάρι για το κρεβάτι του παιδιού σας ή πιο κατάλληλο διακοσμητικό για ένα αγορίστικο δωμάτιο;

Ένας από τους αγαπημένους μας μεζέδες όταν μαζευόμαστε σπίτι με φίλους είναι τα πλατό τυριών που συνοδεύουν ένα μπουκάλι κρασί. Γι' αυτό και όταν ξέρουμε πως πρόκειται να συγκεντρωθούμε σε κάποιο από τα σπίτια της παρέας, φροντίζουμε να προμηθευόμαστε διάφορα είδη τυριών και κρασιών αναζητώντας νέα γευστικά μονοπάτια. Επιπλέον, κάθε πλατό αποτελεί μια πρόκληση. Θέλεις να το στήσεις όσο πιο καλά μπορείς, πιθανώς συνοδεύοντας τα τυριά με αλλαντικά, κριτσίνια, ντοματίνια, ελιές ή άλλα ντιπ.

Και ξυπνάς ένα πρωί, όπως το προηγούμενο, αλλά όλα είναι αλλιώς. Ο ουρανός λάμπει, μια μυρωδιά φρέσκια και δροσερή έρχεται στη μύτη σου και σου προκαλεί χαμόγελο στα χείλη και καταλαβαίνεις ότι αυτό το πρωινό είναι που μπορείς να πιεις καφέ στην (απεριποίητη λόγω χειμώνα) βεράντα σου με κοντομάνικο.

Άνοιξη! Χρώμα, μυρωδιές, χαμόγελα, αισιοδοξία, κοντομάνικο, μπούκωμα και κυρίως λουλούδια και έρωτας είναι τα συστατικά της Άνοιξης! Αδιαμφισβήτητα έχει φτάσει και έχει μπει σε όλων το μυαλό. Ξελογιάστρα! Να μη δουλέψεις, να μη διαβάσεις, να μην κοιμηθείς. Να είσαι έξω μόνο. Να μυρίζεις αυτή τη νέα αρχή που σηματοδοτεί. Να γεύεσαι την αισιοδοξία και να κοιτάς τη θάλασσα σαν να είναι η πρώτη φορά.

Χριστούγεννα χωρίς επίσκεψη σε χριστουγεννιάτικο χωριό γίνεται; Δε γίνεται!

Ήρθε η ώρα λοιπόν να δούμε τι συμβαίνει φέτος στον Μύλο των Ξωτικών στα Τρίκαλα. Ανταποκριτές μας; Αγαπημένοι άνθρωποι που πήγαν, είδαν και μας ενημέρωσαν, στέλνοντάς μας και το απαραίτητο φωτογραφικό υλικό.

Τα αυγουλάκια μας είναι έτοιμα και φέτος. Βαμμένα με κόκκινη μπογιά και κηρομπογιές. 

Η εικόνα αυτού του υπέροχου ηλιοβασιλέματος στη μαγευτική Καστοριά θα μας συντροφεύει στις μετά τη δύση του ηλίου σαββατιάτικες δραστηριότητες.

Σήμερα, 22 Σεπτεμβρίου 2013, γιορτάζουμε παγκοσμίως την ημέρα χωρίς αυτοκίνητο. Στο πλαίσιο της ημέρας λοιπόν διοργανώνεται πληθώρα εκδηλώσεων σε διάφορα μέρη του κόσμου.

Είμαι σίγουρη ότι οσοι δεν είμαστε διακοπές αναρωτίομαστε "Τι κάνω εδώ;".

Λίγο πριν μπει το περιτύλιγμα, μια φωτογράφιση όπως τους αξίζει... γιατί έτσι θέλουμε να καταλήξουν. Μέσα σε παιδικά δωμάτια, να γεμίσουν φωτογραφίες, ευχές και αναμνήσεις και να σκορπίζουν χαμόγελα σε μικρούς και μεγάλους.

Αυτή η τεχνική των ραφιών "μέσα στον τοίχο" είναι μια πολύ καλή λύση, πολύ πρακτική, πολύ όμορφη! Σου δίνουν χώρο για αποθήκευση και διακόσμηση, μπορείς να εκμεταλλευτείς και να αναδείξεις γωνιές του σπιτιού, χωρίς να έχεις έπιπλα να προεξέχουν, να μπουκώνουν το χώρο και να σε γεμίζουν μελανιές, όταν είσαι απρόσεκτος. Και δυο-τρεις από εμάς είμαστε επιρρεπείς στους αυτοτραυματισμούς... Τα έπιπλα φταίνε που μετακινούνται από μόνα τους και μπαίνουν μπροστά μας!

Κι ενώ ενόψει καλοκαιριού θα περίμενε κανείς παύση εργασιών στην κουζίνα, κατά έναν περίεργο λόγο οι κουτάλες έχουν πάρει φωτιά, οι πειραματισμοί είναι συχνοί και τα γλυκά δε λείπουν ποτέ από το μενού! Πολύ περισσότερο τα cupcakes. 

Είδα αυτή τη φωτογραφία και ξεσηκώθηκα για pesto σήμερα! Σκόρδο, βασιλικός, ελαιόλαδο, κουκουνάρι, λατρεμένη παρμεζάνα για ασβέστιο και μαύρο πιπέρι πάνω από μια γαβάθα πένες...

Μια όμορφη εικόνα είναι ό,τι χρειάζεται για να ξεκινήσει χαρούμενα και αισιόδοξα η μέρα μας!

Τι κι αν ήταν Πάσχα; Κι αν θελαμε να κοιμηθούμε λίγο παραπάνω, αν το σώμα και ο νους χρειάζονταν έστω και μια ώρα παραπάνω ύπνο για να ανακτήσουν τις χαμένες δυνάμεις... Η μασκότ - τους τελευταίους 15 μήνες - της οικογένειας είχε άλλη άποψη. Κάθε πρωί λίγο μετά τις 6, είχε μάτια ορθάνοιχτα και τρελή όρεξη για παιχνίδι. Και φυσικά δεν άφηνε σχεδόν κανέναν να ησυχάσει. Τι κι αν εμείς θέλαμε να του τραγουδήσουμε "Μη μας ξυπνάς απ' τις έξι, πριν ακόμα ο ήλιος να φέξει...". Το δικό μας "ξυπνητήρι" δεν καταλάβαινε τίποτα.

Φέτος δεν παίρνουμε τα βουνά μόνο για ορεινές περιπλανήσεις. Αρχίσαμε και τους αγώνες δρόμου. Ξεκινώντας πέρυσι στο Καστράκι Γρεβενών, πιάσαμε θάλασσα στα παράλια της Λάρισας, φτάσαμε μέχρι την Ξάνθη, επιστρέψαμε στα ορεινά, στον Όρλιακα, και να 'μαστε πάλι μια εβδομάδα μετά στην Ποντινή Γρεβενών, όπου την Κυριακή 26 Απριλίου 2015, πραγματοποιήθηκε αγώνας ημιορεινού τρεξίματος 10 χιλιομέτρων.