Τα τελευταία ανθισμένα τριαντάφυλλα ταξίδεψαν περίπου 300 χιλιόμετρα για να βρεθούν από τον κήπο στο βάζο!
Σήμερα δίνοντας χρώμα και άρωμα στο χώρο, μας καλημέρισαν περήφανα και χαμογελαστά!
Άξιζε τον κόπο το ταξίδι τους...
Καλημέρα σε όλους!
Με τον ήλιο να χάνεται πίσω από το Αγκίστρι και νωπές τις τελευταίες εικόνες από την Αίγινα, πάμε για Πόρο με μια σύντομη στάση στα Μέθανα. Έχει ήδη πέσει για τα καλά η νύχτα όταν φτάνουμε στον Πόρο και κατευθυνόμαστε απευθείας στο ξενοδοχείο, το οποίο φροντίσαμε και κλείσαμε πριν την έναρξη του ταξιδιού για δυο νύχτες. Αρκετά κουρασμένοι γιατί εκτός από την κούραση της ημέρας περπατήσαμε και κανένα χιλιόμετρο σέρνοντας τις αποσκευές, φτάνουμε στο δωμάτιο που ευτυχώς μας γεμίζει ικανοποίηση. Η καταπόνηση και η πείνα μας οδηγούν για φαγητό δίπλα στο ξενοδοχείο. Λίγο αργότερα αν και έχουμε αρκετές απορίες για το τι βλέπουμε τριγύρω, πώς είναι η χώρα του νησιού, τι είναι όλα αυτά τα φώτα κ.λπ., ο Μορφέας μας παρασύρει σχετικά εύκολα σε βαθύ ύπνο.
Κάθε φορά που περπατάω στο δρόμο είτε βρίσκομαι σε μια γνώριμη πόλη, είτε περιπλανιέμαι σε κάποια για πρώτη φορά, ένα από τα πράγματα που μου τραβάνε την προσοχή είναι η τέχνη του δρόμου. Εκτός όμως από από τους καλλιτέχνες του δρόμου, τους οποίους αγαπώ και πάντα με συντροφεύουν ευχάριστα στις βόλτες μου, παρατηρώ και τα δεκάδες γκράφιτι που ανάλογα με το τι αναπαριστούν και με το πού βρίσκονται μπορούν να αλλάζουν εντελώς την εικόνα των δρόμων, των κτιρίων ή και ολόκληρης της πόλης, άλλοτε θετικά, άλλοτε αρνητικά.
Θυμάστε που σας έλεγα για τη νυχτερινή μας βόλτα στην παγωμένη Πράγα, που δεν πρόλαβα ούτε ένα μαγνητάκι να πάρω; Θυμάστε επίσης που σας είπα ότι αρκετοί φίλοι επισκέφτηκαν φέτος τα Χριστούγεννα την Πράγα;
Το ρεπορτάζ σχετικά με το βασικό έθιμο της ημέρας συνεχίζεται! Μετά τα κατακόκκινα αυγά της κουμπάρας Κ., σειρά έχουν τα πολύχρωμα της μητέρας Μαρίας!
Όπως ήδη αναφέραμε, φέτος ήταν η πρώτη φορά που τα κορίτσια του maresei.gr αποφασίσαμε να φτιάξουμε μόνες μας τις λαμπάδες για τα πνευματικά μας παιδιά αλλά και για αγαπημένους φίλους!
Μας αρέσει πολύ να δημιουργούμε άλλωστε και μετά την εμπειρία των βαπτιστικών πακέτων, η δημιουργία των χειροποίητων λαμπάδων ήταν σχεδόν δεδομένη. Δεν χρειάστηκε 2η σκέψη. Προμηθευτήκαμε τα κεριά και κάποια συμπληρωματικά υλικά και λάβαμε δράση.
Ήδη σας έχουμε παρουσιάσει την πρώτη maresei λαμπάδα για τη βαπτιστήρα μιας φίλης μας. Σειρά σήμερα έχουν οι λαμπάδες που δημιουργήθηκαν για ένα ζευγάρι φίλων μας. Στόχος μας, πέρα από το να τους χαρίσουμε χαμόγελα, ήταν να τους θυμίσουμε το γαμήλιο ταξίδι τους στην πόλη που δεν κοιμάται ποτέ, τη Νέα Υόρκη. Είχαμε άλλωστε τα υλικά από τη δημιουργία της λαμπάδας που φτιάχτηκε αποκλειστικά για τη ροκ μικρή κυρία που ακούει στο όνομα Μαργαρίτα.
Μας το πρότεινε μια φίλη μας που ξέρει από μουσική και πολύ μας άρεσε! Μα τι ωραία διασκευή και τι ωραίο βίντεο! Ταιριάζει δε απόλυτα με το κλίμα των ημερών..
Το φαράγγι της Καλυψώς, στα ανατολικά του Κισσάβου, πάνω απ' την περιοχή του Κόκκινου Νερού, είναι πανέμορφο. Ειδικά κατά το χρονικό διάστημα τέλος άνοιξης - αρχές καλοκαιριού είναι η ιδανική περίοδος για μια επίσκεψη.
Ακόμη και μικρές λεπτομέρειες μπορούν να κάνουν τη διαφορά στην εικόνα του σπιτιού μας.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι δύο γωνιές ενός υπνοδωματίου που ξεχωρίσαμε σε πρόσφατη αναζήτηση στο Pinterest.
Η ανταποκρίτριά μας από τη Θεσσαλονίκη σε νέες δράσεις! Μετά τις πετυχημένες συνταγές της, για αυτό το Σαββατοκύριακο μας προτείνει μια εξόρμηση δίπλα στη θάλασσα..
Αν σας φαίνεται οξύμωρο το "έμπειροι ερασιτέχνες", έχετε δίκαιο. Και εμένα μου φαίνεται. Αλλά κάπως έτσι νιώθω φέτος. Ερασιτέχνης μεν, πιο έμπειρη από πέρυσι δε. Λέγοντας πέρυσι εννοώ την περσινή χρονιά αγοράς και φύτευσης φυτών στο μπαλκόνι.
Κι όσο κάποιοι εστιάζουμε σε δημιουργικές και γευστικές αναζητήσεις, κάποιοι άλλοι συνεχίζουν τις ορεινές περιπλανήσεις. Έτσι για να σπάει η ρουτίνα και να παίρνουν τον καθαρό αέρα τους από τις κορυφές των βουνών. Ας ανέβουμε παρέα λοιπόν (έστω και νοητά) σε μια ακόμα κορυφή κι ας ζηλέψουμε όσοι μείναμε σπίτι άλλο ένα σαββατοκύριακο.
Οι Savoir Adore με ταξιδιάρικη διάθεση μας τραγουδούν για την αυτοκρατορία του φωτός..
Mια μουσική καλημέρα για μια όμορφη μέρα και μια καλή ζωή!
Σας είπαμε ότι θα γίνει το TEDxThessaloniki, σας είπαμε ότι θα πάμε στο TEDxThessaloniki, σας είπαμε ότι πήγαμε στο TEDxThessaloniki, σας είπαμε ότι επισκεφτήκαμε και το παζάρι βιβλίου στο διάλειμμα του TEDxThessaloniki αλλά δε σας είπαμε τις εντυπώσεις μας...
Αν σας άρεσε η ανάβαση στον Γράμο, μπορείτε να μας ακολουθήσετε ...πάμε για Σμόλικα, τον υπαρχηγό των ελληνικών βουνών. Ο Σμόλικας είναι από γεωγραφικής άποψης το φυσικό σύνορο Δυτικής Μακεδονίας και Ηπείρου και μπορείς να τον προσεγγίσεις από τουλάχιστον τρεις διαφορετικές διαδρομές.
Ξεκινήσαμε κάπου εκεί στα 18 να πίνουμε το πολύ πολύ μια μπύρα και κανένα ποτήρι κρασί.. Τα άλλα τα πιο βαριά ποτά δε μας άρεσαν και δε μας αρέσουν ακόμα.. Κρασί, λικέρ και παντός τύπου χωνευτικά αλκοολούχα ποτά είναι το στοιχείο μας και κάθε φορά που βγαίνουμε για ποτό συνήθως καταλήγουμε να πίνουμε ένα - δυο ή και περισσότερα ποτήρια κρασί..
Όταν κλήθηκα να επιλέξω το σχέδιο της κουζίνας στο σπίτι, το βασικό μου μέλημα ήταν να εξασφαλίσω όσο το δυνατό περισσότερους αποθηκευτικούς χώρους και μπορώ να πω ότι θυσίασα εν μέρει ομορφιά και design στο βωμό της λειτουργικότητας και της πρακτικότητας. Ήθελα να μη χρειάζεται να έχω πιάτα, ποτήρια και λοιπά κουζινικά στα κλειστά ντουλάπια της βιβλιοθήκης - σύνθετου στο σαλόνι (για κρυσταλλιέρα ούτε λόγος), ήθελα να μην στριμώχνω τα μικροαντικείμενα στα ντουλάπια της κουζίνας, ήθελα να έχω όσο το δυνατό περισσότερη άνεση στην μετρίου μεγέθους κουζίνα μου.
Και τι κατάφερα;
Κουμπαρούλα τι λες... θα τους αξιοποιήσουμε φέτος τους φελλούς;
Μια και σήμερα αναφερθήκαμε στην ταινία "The Hunger Games" και τα μηνύματά της, ας κλείσουμε το Σαββατοκύριακο μας με ένα τραγούδι από το αντίστοιχο soundtrack.
Την τιμητική τους είχαν η Σιάτιστα και ο Μπούρινος την Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2015 με τον 8ο Αγώνα Ορεινού Τρεξίματος "Μπούρινος". Αθλητές από όλη τη Δυτική Μακεδονία και άλλες κοντινές πόλεις, βρέθηκαν στην περιοχή για να συμμετάσχουν είτε στον πολύ απαιτητικό αγώνα δρόμου των 30 χιλιομέτρων είτε στον αγώνα των 10 χιλιομέτρων.
Η μνήμη είναι ένας πολυμήχανος υπέροχος οργανισμός που τρέφεται από εικόνες, μυρωδιές, γεύσεις, μουσικές και συναισθήματα. Και σιγά σιγά χτίζει ένα παλάτι αναμνήσεων και εμπειριών, πυροδοτώντας κάθε τόσο σκέψεις και νοητικά ταξίδια. Σαν πρίγκιπες λοιπόν και εμείς στο δικό μας παλάτι ήρθε η ώρα να κάνουμε μια αληθινή βόλτα στο βασίλειο μας και να συλλέξουμε λίγες εικόνες ακόμα.
Φέτος θα είναι το τριακοστό πρώτο (γκουχ..γκουχ) Πάσχα της ζωής μου που θα περάσω στα Γρεβενά και στο χωριό του μπαμπά και το οικοδόμημα της μνήμης έχει αρχίσει να διαχέει αναμνήσεις και συναισθήματα. Για μένα λοιπόν το Πάσχα είναι πολύ συγκεκριμένα πράγματα που αναπαράγονται κάθε φορά και εμπλουτίζονται ή αποδυναμώνονται όσο μεγαλώνουμε ή όσο αλλάζουμε. Δεν έχει να κάνει ίσως καθόλου με το θρησκευτικό χαρακτήρα της γιορτής παρά μόνο με όλες αυτές τις συνήθειες που μοιάζουν με μικρές ιεροτελεστίες και ακολουθούμε ευλαβικά επιστρέφοντας έτσι στις ρίζες μας. Σαν μωρό που ψάχνει την αγκαλιά της μαμάς του.
Φέτος για πρώτη φορά έφτιαξα πασχαλινές λαμπάδες μόνη μου. Αγόρασα λαμπάδες σε διάφορα χρώματα, χρησιμοποίησα σπάγγο, κορδέλες και διάφορα υλικά που κατά κύριο λόγο είχα στο σπίτι και ετοίμασα χειροποίητες λαμπάδες για τα βαφτιστηράκια μας και όχι μόνο...
