Υποδεχόμαστε τον Ιούνιο με ένα άκρως θαλασσινό wallpaper... Κατεβάστε το!

ή εναλλακτικά "Ο άνθρωπος που ήθελε να πάει στο φεγγάρι".

Τι θα λέγατε για μια διαφορετική σούπα στα γρήγορα;

Καμιά φορά μπορεί να ακουμπάμε πράγματα που τυχαίνει να έχουμε στα χέρια μας σε μια τυχαία θέση. Κι έτσι τυχαία παρατηρούμε λίγο αργότερα πως το αποτέλεσμα δεν μοιάζει καθόλου τυχαίο. Απεναντίας είναι σαν να προσπαθούσαμε να τα ταιριάξουμε για ώρα.

Μερικά κλαδάκια λεβάντας και δυο - τρία υφασμάτινα πουγκιά από μπομπονιέρες είναι αρκετά για να δημιουργήσουμε τα δικά μας αρωματικά και προστατευτικά για τα ρούχα και τις ντουλάπες μας.

Μάντεψε τι συμβολίζει... θα μπορούσε να είναι η λεζάντα αυτής της φωτογραφίας:

α) μουσικό κλειδί

β) το "Φ" της Φωτεινής, της Φανής, του Φώτη, του Φοίβου ή του Φίλιππου

γ)  το "e" του Explorer

Και μη νομίζετε ότι στη Φλώρινα πήγαμε μόνο για φαγητό, κρασί και κανελάδα.. πήγαμε και για να παρακολουθήσουμε τις περίφημες Φωτιές που είναι το σήμα κατατεθέν της πόλης την περίοδο των Χριστουγέννων..

..για την παρέα στην Αθήνα είναι το 2014 να δούμε όλες τις ταινίες του Woody Allen!

Και η αντίστροφη μέτρηση ήδη ξεκίνησε..

Η μνήμη είναι ένας πολυμήχανος υπέροχος οργανισμός που τρέφεται από εικόνες, μυρωδιές, γεύσεις, μουσικές και συναισθήματα. Και σιγά σιγά χτίζει ένα παλάτι αναμνήσεων και εμπειριών, πυροδοτώντας κάθε τόσο σκέψεις και νοητικά ταξίδια. Σαν πρίγκιπες λοιπόν και εμείς στο δικό μας παλάτι ήρθε η ώρα να κάνουμε μια αληθινή βόλτα στο βασίλειο μας και να συλλέξουμε λίγες εικόνες ακόμα.

Φέτος θα είναι το τριακοστό πρώτο (γκουχ..γκουχ) Πάσχα της ζωής μου που θα περάσω στα Γρεβενά και στο χωριό του μπαμπά και το οικοδόμημα της μνήμης έχει αρχίσει να διαχέει αναμνήσεις και συναισθήματα. Για μένα λοιπόν το Πάσχα είναι πολύ συγκεκριμένα πράγματα που αναπαράγονται κάθε φορά και εμπλουτίζονται ή αποδυναμώνονται όσο μεγαλώνουμε ή όσο αλλάζουμε. Δεν έχει να κάνει ίσως καθόλου με το θρησκευτικό χαρακτήρα της γιορτής παρά μόνο με όλες αυτές τις συνήθειες που μοιάζουν με μικρές ιεροτελεστίες και ακολουθούμε ευλαβικά επιστρέφοντας έτσι στις ρίζες μας. Σαν μωρό που ψάχνει την αγκαλιά της μαμάς του.

Πόσο μ'αρέσουν τα φρέσκα λουλούδια!

Τι κι αν ήταν Πάσχα; Κι αν θελαμε να κοιμηθούμε λίγο παραπάνω, αν το σώμα και ο νους χρειάζονταν έστω και μια ώρα παραπάνω ύπνο για να ανακτήσουν τις χαμένες δυνάμεις... Η μασκότ - τους τελευταίους 15 μήνες - της οικογένειας είχε άλλη άποψη. Κάθε πρωί λίγο μετά τις 6, είχε μάτια ορθάνοιχτα και τρελή όρεξη για παιχνίδι. Και φυσικά δεν άφηνε σχεδόν κανέναν να ησυχάσει. Τι κι αν εμείς θέλαμε να του τραγουδήσουμε "Μη μας ξυπνάς απ' τις έξι, πριν ακόμα ο ήλιος να φέξει...". Το δικό μας "ξυπνητήρι" δεν καταλάβαινε τίποτα.

Ας χαθούμε στο Άμστερνταμ... 

Αν και όλοι θα θέλαμε o Aύγουστος να κρατήσει λίγο ακόμη, ο πρώτος μήνας του Φθινοπώρου είναι ήδη εδώ και η σημερινή δύση του ήλιου σηματοδοτεί την ολοκλήρωση του φετινού καλοκαιριού.

Το τρίτο μας δέντρο - δεν είναι δικά μας όλα όσα σας δείχνουμε - είναι και των φίλων μας! Αυτό είναι το κουκλόδεντρο!

Να και ένα κομμάτι από το soundtrack της ταινίας Sweet November που σας έλεγα. Μη μου πείτε ότι δεν είναι εξαιρετικά μελωδικό... Και μόνο που το ακούς συγκινείσαι! Πόσο μάλλον να βλέπεις και την ταινία!

Πράγματι! Kαλά μας ταξίδια λοιπόν..

Σήμερα λαχταρίσαμε μια μακαρονάδα! Και επιτέλους έφτασε η ώρα που η μακαρονάδα πέρασε από το μυαλό στο πιάτο μας!

Μετά την ανάβαση στον Γράμο και το γλυκό γευστικό ταξίδι στην Πόλη και όχι μόνο.. την σκυτάλη παίρνει ο Moby για να μας ταξιδέψει μουσικά!

Σπιτικά τυρόψωμα εύκολα, γρήγορα και νόστιμα, τραγανά απέξω, αφράτα από μέσα.

Το φαράγγι της Καλυψώς, στα ανατολικά του Κισσάβου, πάνω απ' την περιοχή του Κόκκινου Νερού, είναι πανέμορφο. Ειδικά κατά το χρονικό διάστημα τέλος άνοιξης - αρχές καλοκαιριού είναι η ιδανική περίοδος για μια επίσκεψη.

Η 1η Δεκεμβρίου καθιερώθηκε ως Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS το 1988, με απόφαση της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας και στη συνέχεια της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ.

Γνωστό κι αγαπημένο! Η ζωή είναι υπέροχη και είναι και πολύ μικρή για να μην τη ζούμε όπως μας αρέσει!

Είμαι κόρη! Μοναχοκόρη! Μοναχοπαίδι! Αυτόματα ο τελευταίος χαρακτηρισμός προκαλεί σε όλους τη σκέψη «Κρίμα στη μάνα που σε κουβάλησε και έμεινε μόνη της γιατί σίγουρα εσύ έκανες κόμμα με τον πατέρα σου!».

Το ραντεβού είχε δοθεί. Την Κυριακή των Βαΐων θα ετοιμάζαμε Πασχαλινά Κουλουράκια! 

Μετά την επιτυχία των Χριστουγεννιάτικων εδεσμάτων οι fans μας ανυπομονούσαν για μια νέα δημιουργία. Και είμαστε πολύ χαρούμενοι που δεν τους απογοητεύσαμε. Το αντίθετο μάλιστα. Τα κουλουράκια μας τείνουν προς εξαφάνιση.