Εσείς πετάξατε χαρταετό χθες; Αν ναι, ανήκετε στους τυχερούς που τους το επέτρεψε ο καιρός. Αν πάλι όχι, μην πτοείστε.. υπάρχει και το ερχόμενο τριήμερο! Ιδανική ευκαιρία να ξανανιώσουμε παιδιά!

Μετά το χειροποίητο πορτατίφ στο κομοδίνο των φίλων μας, ας δούμε και ένα διαφορετικό φωτιστικό οροφής φτιαγμένο από μπουκάλια κρασιού.

Για να ξεκινήσουμε δυναμικά τη μέρα μας..

"Oh, yeah, you get what you ask for, what you wish for
Doesn't matter if you're wrong or right

Όλο και πιο συχνά βλέπεις μικρούς και μεγάλους να ψάχνουν κάτι στην παραλία. Και συνήθως αυτό το κάτι είναι βότσαλα ή κοχύλια. Ψάχνουν τα πιο όμορφα βότσαλα, λευκά ή χρωματιστά για να διακοσμήσουν το χώρο τους, να παίξουν, να κατασκευάσουν χειροποίητα έργα.

Στα κέικ δεν μπορώ να αντισταθώ ποτέ! Ίσως φταίει που από παιδί πάντα είχαμε σπιτικό κέικ πάνω στο τραπέζι της κουζίνας. Πολλές φορές έκοβα ποσότητα από το μεσημεριανό φαγητό, ειδικά όταν επρόκειτο για φαγητό που δε μου πολυάρεσε, για να τιμήσω λίγο αργότερα το κέικ της μητέρας. Και δεν ήταν πάντα ίδιο. Η εκάστοτε έμπνευση κατά τη στιγμή της δημιουργίας οδηγούσε κάθε τόσο σε διαφορετικά γευστικά μονοπάτια.

Μερικά χρόνια αργότερα, όταν απέκτησα δικό μου σπίτι και δική μου κουζίνα, μια από τις αγαπημένες μου συνήθειες έγινε η παρασκευή "κεικοειδών" γλυκών. Κέικ βανίλιας, σοκολάτας, σουφλέ, κέικ με φρούτα, ό,τι μπορείτε να φανταστείτε! Φαγητό μπορεί να μην υπάρχει στο σπίτι αλλά κέικ θα υπάρχει!

Και κάπως έτσι, κάθε νέα συνταγή που πέφτει στα χέρια μου αποτελεί αφορμή για να μπω στην κουζίνα. Αυτή τη φορά η συνταγή ήρθε και πάλι από την Μπέσσυ, πιστή φίλη πια της σελίδας μας, και αφορά σε ένα κέικ με κανέλα και σταφίδες. 

Τα χρωματιστά παντελόνια είναι και φέτος μια από τις αγαπημένες μας στιλιστικές επιλογές για φρέσκες και ανάλαφρες καθημερινές εμφανίσεις. Μας αρέσουν γιατί σπάνε τη μονοτονία του λατρευτού αλλά και ελαφρώς βαρετού τζιν, γιατί δίνουν μια πιο ιδιαίτερη πινελιά στην εμφάνισή μας και γιατί μας φέρνουν λίγο πιο κοντά στη φύση που πρασινίζει διαρκώς και ομορφαίνει τα τοπία γύρω μας.

H φίλη μας που σας λέγαμε ότι ξέρει από μουσική, ξέρει και από μαγειρική και ζαχαροπλαστική..

Θέλετε να ταξιδέψετε στο εξωτερικό και φοβάστε; Δεν έχετε ξαναπάει μεμονωμένα, χωρίς γκρουπ ή κάποιον άλλο να σας καθοδηγεί; Δείτε μερικές απλές συμβουλές για να πάρετε θάρρος.

Η λίστα με τα πολύχρωμα to do περιλαμβάνει:

σε 2, 10 ή 20 λεπτά.

Αφιερώστε λίγο χρόνο στον εαυτό σας, ακολουθήστε τις οδηγίες και χαλαρώστε.

Τι χρειάζεται ένα χωλ για να είναι άνετο και πρακτικό;

Τις τελευταίες μέρες ο κόσμος του κινηματογράφου βρίσκεται στο επίκεντρο της προσοχής μας, μια και μετά την ανακοίνωση των υποψηφιοτήτων για τα βραβεία Όσκαρ σήμερα τα ξημερώματα ώρα Ελλάδος απονεμήθηκαν οι Χρυσές Σφαίρες..

Στο εστιατόριο του Μουσείου της Ακρόπολης είχα την τύχη να βρεθώ πριν 6 περίπου μήνες. Δε σας κρύβω πως με εντυπωσίασε. Ο χώρος, το μενού, τα πιάτα ήταν πολύ καλά. Ωστόσο, δεν μπορώ να μην παραδέχτω πως και έχω φάει καλύτερο φαγητό και έχω βρεθεί σε πιο όμορφο χώρο με καλύτερο σέρβις. Ωστόσο, το σύνολο όσων προσφέρει το συγκεκριμένο εστιατόριο άφησε όλη την παρέα ιδιαίτερα ικανοποιημένη με μεγαλύτερο ατού βέβαια την υπέροχη θέα στην Ακρόπολη και τους γύρω λόφους.

Από παιδάκι είχα να βάλω φάτνη κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο στο σπίτι. Και μιλάμε για μια φάτνη που μπορεί να ήταν φτιαγμένη και από χαρτόνι. Από τότε δε μου πολυάρεσαν οι φάτνες. Προτιμούσα να έχω δώρα κάτω από το δέντρο αληθινά... ή καμιά φορά και ψεύτικα. Οι φάτνες μου φαινόταν πολύ υπερβολικές, πολύ φορτωμένες, πολύ αδιάφορες, πολύ "γιαγιαδίστικες".

Μέχρι που είδα αυτή τη φάτνη της Artmania. Διαφορετική και minimal, μου άρεσε πολύ! Άρεσε και στην κολώνα του σπιτιού μας ;)

Όπως θα έχετε καταλάβει μας αρέσει πολύ ο Dean Martin!

Το συγκεκριμένο δε τραγούδι είναι ένα από τα πρώτα που μας ήρθε στο μυαλό, τώρα που έπεσε η θερμοκρασία και πλησιάζουν τα Χριστούγεννα, μια και θεωρείται ένα από τα κλασικά τραγούδια της εποχής αυτής. Χαριτωμένο δεν είναι;

Όσο σταθεροποιούνται οι καλές για την εποχή θερμοκρασίες και όσο ο ήλιος λάμπει και η μέρα μεγαλώνει, τόσο περισσότερο νιώθουμε την ανάγκη να φέρουμε την άνοιξη στο σπίτι μας. Ήδη είδαμε κάποιες ιδέες ανανέωσης του σπιτιού, με σκοπό να αποκτήσει πιο ανάλαφρη εικόνα αλλά το θέμα "διακόσμηση" είναι ανεξάντλητο. Έτσι σήμερα επανερχόμαστε δριμύτεροι με ιδέες και προτάσεις για το πώς θα φέρουμε την άνοιξη στο σπίτι μας.

Σήμερα η μέρα ξεκίνησε με μουσικές αναζητήσεις.. και συνεχίστηκε με ευχάριστες εκπλήξεις..

Όπως έχουμε ξαναπεί, οι μέρες αυτές είναι ιδανικές για να χαρούμε τη θαλπωρή του σπιτιού μας παρέα με αγαπημένα πρόσωπα. Ευκαιρία λοιπόν να χαλαρώσουμε γύρω από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο παρακολουθώντας αγαπημένες επίκαιρες ταινίες..

Και ξυπνάς ένα πρωί, όπως το προηγούμενο, αλλά όλα είναι αλλιώς. Ο ουρανός λάμπει, μια μυρωδιά φρέσκια και δροσερή έρχεται στη μύτη σου και σου προκαλεί χαμόγελο στα χείλη και καταλαβαίνεις ότι αυτό το πρωινό είναι που μπορείς να πιεις καφέ στην (απεριποίητη λόγω χειμώνα) βεράντα σου με κοντομάνικο.

Άνοιξη! Χρώμα, μυρωδιές, χαμόγελα, αισιοδοξία, κοντομάνικο, μπούκωμα και κυρίως λουλούδια και έρωτας είναι τα συστατικά της Άνοιξης! Αδιαμφισβήτητα έχει φτάσει και έχει μπει σε όλων το μυαλό. Ξελογιάστρα! Να μη δουλέψεις, να μη διαβάσεις, να μην κοιμηθείς. Να είσαι έξω μόνο. Να μυρίζεις αυτή τη νέα αρχή που σηματοδοτεί. Να γεύεσαι την αισιοδοξία και να κοιτάς τη θάλασσα σαν να είναι η πρώτη φορά.

Μουσικό διάλειμμα à la française με τη Zaz να αναρωτιέται "Τι περιμένουμε;".

...πες μου όμως, πώς τακτοποιεί κανείς τον ψυχικό του κόσμο, πώς τα καταφέρνει να ισορροπεί μέσα στα χαρτάκια και τα προγράμματα όταν συναντά στο διάβα του σπίτια σαν αυτό;

Μάντεψε τι συμβολίζει... θα μπορούσε να είναι η λεζάντα αυτής της φωτογραφίας:

α) μουσικό κλειδί

β) το "Φ" της Φωτεινής, της Φανής, του Φώτη, του Φοίβου ή του Φίλιππου

γ)  το "e" του Explorer

Kαιρό έχουμε να ακούσουμε μουσική παρέα..

Τι λέτε λοιπόν για ένα ευχάριστο μουσικό διάλειμμα με την Mayra Andrade να μας τραγουδά "We used to call it love";

Λένε ότι η τρέλα πάει στα βουνά... λέτε; Μπα, στους ανθρώπους πάει και παίρνουν με την πρώτη ευκαιρία τα βουνά. Γιατί όμως; Γιατί τους aresei. Και επειδή και μένα maresei, θέλω να μοιραστώ τη χαρά της ανάβασης, των ήχων αλλά και της ησυχίας του βουνού ή γενικότερα της εξοχής, το πνεύμα της ομάδας, του ψιλολαχανιάσματος, αλλά και την αίσθηση της "κατάκτησης" όταν φτάνεις στο τέρμα. Αυτό θα γίνει μέσα από μια σειρά τέτοιων εξορμήσεων στα ψηλότερα βουνά της Ελλάδας, αρχίζοντας από τον Γράμο.